Nötropeni, yenidoðanlarda çeþitli sebeplerle oluþabilen bir problemdir. Bu sebeplerden birisi annedeki hipertansiyon olup, hipertansif anne bebeklerinde nötropeninin fizyopatolojisi, klinik önemi ve tedavisi çok açýk deðildir. Bu çalýþma, hastanemizde doðan 145 yenidoðan üzerinde yapýlmýþtýr. Bu bebeklerden hipertansif anneden doðanlarda nötropeni doðum aðýrlýðýndan baðýmsýz olarak diðerlerinden daha sýk görülmüþtür. Nötropeni geliþtiren olgularýn %31.5'unda enfeksiyon görülmüþtür.

Chlamydia cinsinden mikroorganizmalar zorunlu hücre içi paraziti olup, antijenik ve biyokimyasal özellikleri, yaptýklarý hastalýklar, konak canlýdaki patojenik özelliklerine göre üç türde toplanmaktadýrlar. Bu mikroorganizmalar insanda göz, solunum yolu ve cinsel temasla bulaþan infeksiyonlardan sorumlu etkenlerdir. C.trachomatis oluþturduðu infeksiyonlarýn yüksek prevalansý ve çeþitli klinik tablolar nedeniyle üzerinde en çok araþtýrma yapýlan türdür. Chlamydial infeksiyonlar genellikle nonspesifik klinik belirtiler oluþturduðundan, etkenin belirlenmesinde laboratuvar taný yöntemleri önemli yer tutmaktadýr. Tanýda hücre kültürü yönteminin yaný sýra sitolojik yöntemler, direkt taný yöntemlerinden Direk Floresan Antikor (DFA) ve Enzim Immunoassay (EIA), moleküler biyoloji tekniklerinden Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PCR) ve hibridizasyon yöntemleri kullanýlmaktadýr. Bu çalýþma cinsel yönden aktif dönemde olan ve vaginal akýntý þikayeti ile hastaneye baþvuran 50 hastada C.trachomatis antijeninin iki farklý yöntemle araþtýrýlmasý amacýyla planlandý. Bu amaçla alýnan endoservikal sürüntü örnekleri hýzlý test ve EÝA yöntemiyle test edildi. Toplam 50 örnekten hýzlý test ile 4(%8)'ünde, EÝA yöntemi ile 1 (%2)'inde C.trachomatis antijeni saptandý. Sonuçlar her iki testin de kültür, DFA veya moleküler tekniklerin uygulanamadýðý merkezlerde kullanýlabileceðini, özellikle hýzlý testin tarama amaçlý çalýþmalarda uygun olduðunu ortaya koymuþtur.

Bu çalýþmada amaç Hodgkin lenfoma tanýsý alan vakalarýn klinik ve patolojik verilerini ve tedavi sonuçlarým deðerlendirmekti. 1997-2002 yýllarý arasýnda Rye sýnýflamasýna göre patolojik taný almýþ, Hodgkin Lenfoma tanýsý ile Dr. Lütfi Kýrdar Kartal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi 1. Dahiliye Kliniði'nde izlenen 54 hasta retrospektif olarak analiz edildi. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, hastalýðýn baþlangýç yeri, patolojik olarak Rye sýnýflandýrmasý, B semptomlarý ve Cotswolds evrelemesine göre evreleri ile tedavi sonuçlarý deðerlendirildi. Hastalarýn 25'i kadýn, 29'u erkekti. Kadýn/erkek oraný 0.86 idi. Yaþlarý 15-85 arasýnda idi. Hastalýðýn baþlangýç yeri 42 hastada servikal bölge(%78), 7 hastada aksiller bölge(%12), 3 hastada inguinal bölge (%6), 2 hastada mediastinal bölge(%4) olarak tespit edildi. Cotswolds evrelemesine göre; hastalarýn 11'i evre I-II(%20), 16'sý evre III(%30), 27'si evre IV (%50) idi. 38 hastada (%70) B semptomlarýndan en az birisi mevcuttu. Histopatolojik tip olarak Rye sýnýflandýrýlmasýna göre hastalarýn; 22'si (%41) nodüler sklerozan tip, 20(%37) hasta mikst tip, 8(%15) hasta lenfositten zengin tip, 4(%7) hasta lenfositten fakir tip idi. Hastalara genel olarak ortalama 6 kür ABVD (Adriamycin 25 mg/m, Bleomycin 10 mg/m, Vinblastine 6mg/m, DTIC 375 mg/m) protokolü 1.+15. günlerde uygulandý. 10 hastaya 2. basamak tedavi EVAP (Etoposide 120 mg/m, Vinblastine 4 mg/m2, Ctytarabine 30 mg/m2, CDDP 40 mg/m2) 1.+8.+15. günler uygulandý. 3 hastaya 3. basamak tedavi uygulandý. 22 hastaya radyoterapi uygulandý. 33 hasta tam remisyona girerken, 11 hastada nüks görüldü. 6 hasta halen birinci basamak tedavi görmektedir. 4 hastanýn kliniði ve genel durumu bozulup, 3'ü hastalýða baðlý, 1'i araya giren enfeksiyon nedeniyle kaybedildi. Tedavi olan 11 hastada febril nötropeni, 3 hastada radyoterapiye baðlý cilt lezyonu, 2 hastada yutma güçlüðü yan etki olarak gözlemlendi. Hodgkin lenfoma tanýsý almýþ hastalar orta yaþ grubunda daha sýk izlenmekle birlikte, erkek populasyonunda oranýn daha sýk olduðu görüldü. Nodüler sklerozan tip en sýk rastlanan tip olmakla birlikte, çalýþmamýzda mikst tip de yüksek oranda saptandý. En az lenfositten fakir tip saptandý. Hastalar genel olarak ABVD protokolü ile tedavi edildiler ve tedavi yanýtlan literatür ile uyumlu olarak bulundu. Hastanemiz 1. Dahiliye Kliniði'nde takip edilen hastalarýn retrospektif verilerinin diðer Hodgkin lenfoma olgu serileri ile benzer olduklarý tespit edildi.

Akne halen sebebi bilinmeyen, genç popülasyonu etkileyen multietyolojik faktörlü bir hastalýktýr. Bu etyolojik faktörlerden biri de hormonal etkilerdir. Bu çalýþmada bir grup akneli kadýn hastada hormon düzeylerinde normalden anlamlý bir sapma olup olmadýðý araþtýrýldý. Akneli 60 kadýn hasta ile benzer yaþ grubundaki 30 kontrol olgusu üzerinde adetin 5. günü sabah açlýk kanýnda Folikül Stimülan Hormon (FSH), Lüteinizan Hormon (LH), Prolaktin (PRL), Total Testosteron (TES), Dehidroepiandrosteron Sülfat (DHEA-S), Progesteron (P), Östrodiol (E2) ve Kortizol (COR) düzeyleri standart enzim immunoassay yöntemiyle ölçüldü. Akneli kadýn hastalar lezyonlarýn lokalizasyonu, þiddeti, hirsutismus ve sekonder seks karakterleri yönünden muayene edildiler. Lezyonlarýn baþlangýç yaþý, menstruasyon aktivasyonu, siklus düzeni, galaktore, alopesi ve aile anamnezi bakýmýndan deðerlendirildiler. Aknenin þiddeti hastalarýmýzýn 19 (%31.67)'unda hafif, 24(%40.0)'ünde orta ve 17 (%28.33)'sinde aðýr olarak tespit edildi. Hirsutismus, menstruasyon aktivasyonu, siklus düzeni, galaktore, alopesi ve aile anamnezi bakýmýndan kontrol grubu ile aralarýnda anlamlý bir farka rastlanmazken; dismenore hasta grubunda (%58.3) kontrol grubuna (%30.0) göre istatistiksel olarak (p=0.011) daha yüksek bulundu. Hastalarýn 45(%75.0)'inde en az bir hormon normalden yüksekti. Hasta grubunun serum kortizol düzeyi (16.02±7.19 µg/dl) kontrol grubundan (19.79±6.98 µg/dl) anlamlý derecede düþük bulundu (p=0.023), diðer serum hormon ortalama deðerlerinde ise bir farka rastlanýlmadý. Ayrýca serum DHEA-S deðerleri orta þiddetli grupta (193.61±66.99 µg/dl) diðer gruplara göre anlamlý düzeyde düþük bulundu (p=0.043). Elde ettiðimiz bu veriler hormonlarýn serum düzeyleri açýsýndan akneli grup ile kontrol grubu arasýnda önemli bir fark olmadýðýný göstermektedir. Tüm bu bilgi ve bulgular literatür eþliðinde tartýþýlmýþ ve yorumlanmýþtýr.

Bu çalýþmada primer pterijiumun tedavisinde çýplak sklera yöntemiyle pterijium eksizyonun rekürrens oranlarýný saptamak amaçlandý. Primer pterijiumu olan 39 hastanýn 40 gözü (20 erkek, 19 kadýn) çalýþma kapsamýna alýndý. Hastalara çýplak sklera býrakýlarak pterijium eksizyonu uygulandý. Ortalama 12.5 (3-22) ay takip edildi. Olgularýn %55'inde (40 gözün 22'sinde) rekürrens saptandý. Çýplak sklera býrakýlarak yapýlan pterijium eksizyonu rekürrens oraný yüksek bir tekniktir. Rekürrens oranlarýnýn düþürülmesi için alternatif tedaviler uygulanmalýdýr.

Çalýþmamýzda laringoskopi ve endotrakeal entübasyona karþý geliþen hemodinamik yanýtlarýn önlenmesinde remifentanil, alfentanil ve fentanilin etkilerini karþýlaþtýrmayý amaçladýk. Kurul izni ve hasta onayý alýndýktan sonra, elektif cerrahi giriþim geçiren 18-60 yaþlan arasýnda, ASA I-II150 olgu rasgele olarak üç gruba ayrýldýlar. I. gruptaki olgulara (n=50) 1 µg/kg remifentanil, II. gruba (n=50) 15 µg/kg alfentanil, III. gruba (n=50) 2 mg/kg fentanil intravenöz (i.v.) uygulandý. Tüm olgularda anestezi indüksiyonu ve idamesi sýrasýyla propofol 2 mg/kg, rekuronyum 0.6 mg/kg ve isofloran %1 konsantrasyon, %50 N2O+%50 O2 ile gerçekleþtirildi. Ýndüksiyon öncesi, çalýþma ilacý verildikten hemen sonra, laringoskopi öncesi, entübasyondan 1, 2, 3, 5 ve 10 dk. sonra sistolik arter basýncý (SAB), diastolik arter basýncý (DAB), ortalama arter basýncý (OAB), kalp atým hýzý (KAH), periferik oksijen saturasyonu (SpO2) deðerleri kaydedildi. Olgularda indüksiyondan önce ve çalýþma ilacý verildikten hemen sonra SAB, DAB, OAB, KAH, SpO2 deðerleri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmadý. Çalýþma periyodu esnasýnda tüm gruplarda SAB, DAB, OAB deðerleri indüksiyon öncesine göre azalma kaydetti. Belirgin azalmalar, grup I de grup III ile karþýlaþtýrýldýðýnda laringoskopi öncesi ve entübasyondan 1 dk sonra SAB, DAB, OAB deðerlerinde azalma gözlendi (p<0.01). Ancak çalýþma sýrasýnda olgularýn hiçbirinde hipotansiyonla (OAB'nýn indüksiyon öncesi deðerin %70 altýnda olmasý) karþýlaþýlmadý. Grup II ve III'de entübasyondan 1 dk sonra KAH deðerleri belirgin olarak daha yüksek bulundu (p<0.001). Diðer parametreler açýsýndan gruplar arasýnda farklýlýk yoktu. Sonuç olarak, laringoskopi ve endotrakeal entübasyonla geliþen hemodinamik yanýtýn önlenmesinde remifentanilin daha etkili ve güvenli olduðu kanýsýna varýldý.

Bu çalýþmada rekürren pterijium olgularýnda, pterijium eksizyonuna kombine olarak uygulanan limbal-konjunktival otogreft transplantasyonun rekürrense etkisinin saptanmasý amaçlandý. Rekürren pterijiumu olan 16 hastanýn 16 gözüne pterijium eksizyonu ile limbal-konjunktival otogreft transplantasyonu uygulandý. Hastalar ortalama 21(3-39) ay takip edildi. Hastalarýn hiçbirinde rekürrens saptanmadý, 1 olguda greft retraksiyonu, 3 olguda epitelyal inklüzyon kisti, 2 olguda subepitelyal fýbrozise baðlý düzensiz astigmatizma geliþti. Rekürren pterijiumlu olgularda limbal-konjunktival otogreft transplantasyonu rekürrensi önlemede etkili ve güvenilir bir yöntemdir.

Üretral striktür; tedavisindeki zorluklar ve postoperatif komplikasyonlarýn yüksek oranda görülmesi nedeni ile ürolojide hala en önemli sorunlardan birisidir. Bugüne kadar bir çok yöntem denenmiþ olmasýna raðmen, bu yöntemlerden birisinin diðerine üstünlüðü gösterilememiþtir. Bu çalýþmada 20 eriþkin erkek melez köpekte everte edilmiþ femoral ven, anterior üretrada oluþturulan defekt yerine konuldu. Ýntraoperatif konulan Üretral stent, postoperatif 7. günde alýndý. 3 hafta sonra retrograd üretrogram çekilerek denekler sakrifiye edildi ve Üretral doku histopatolojik incelemeye alýndý. 20 olgudan 2'si postoperatif dönemde kaybedildi. Çalýþmaya 18 olgu üzerinden devam edildi. Bu 18 olgunun 11'inde (%61.1) komplikasyon görülmezken 7'sinde (%38.1) deðiþik derecelerde darlýk izlendi. 2'sinde (%28.6) anastomoz hattýnda darlýk ve fistül görülürken, diðer 5 olguda (%71.4) sadece darlýk tespit edildi. Sonuç olarak everte edilmiþ vasküler greft, komplike Üretral darlýklarda tercih edilebilecek bir tedavi modalitesi olabilir.

AMAÇ: Bu çalýþmada ileri primer pterijium olgularýnda, pterijium eksizyonu ile pterijium eksizyonuna kombine limbal-konjunktival otogreft transplantasyonun rekürrens oranlarýný karþýlaþtýrmak amaçlandý.
YÖNTEMLER: Ýleri pterijiumu olan 36 hasta (18 erkek, 18 kadýn) çalýþmaya dahil edildi. 25 hastanýn 26 gözüne pterijium eksizyonu, 11 hastanýn 11 gözüne pterijum eksizyonuna ilaveten limbal-konjunktival otogreft transplantasyonu uygulandý.
BULGULAR: Hastalar ortalama 13(2-24) ay takip edildi. Pterijium eksizyonu yapýlan hastalarda %53 oranýnda rekürrens tespit edilirken limbal-konjunktival otogreft yapýlan grupta rekürrens %9.9 olarak bulundu. Limbal-konjunktival otogreft yapýlan grupta 3 hastada korneada subepitelyal fibrozis geliþti. Eksizyon yapýlan gruptan 5 hastaya rekürrens sonrasý limbal-konjunktival otogreft uygulandý.
SONUÇ: Ýleri primer pterijium olgularýnda limbal-konjunktival otogreft transplantasyonun rekürrens oranýný düþüren etkili bir yöntem olduðu sonucuna varýldý.

Çalýþmada Aralýk 2000 tarihinde, Ýstanbul'da bir özel okuldaki toplam 583 öðrencinin büyüme durumu, öðrencilerin kendi tartý ve boy ölçümlerinden yararlanýlarak geliþtirilmiþ ölçütlerle (yaþa uyan tartý, yaþa uyan boy, rölatif tartý, ponderal indeks) ayrý ayrý deðerlendirilmiþ ve ölçütler arasýndaki iliþkiler irdelenmiþtir. Yetersiz beslenme yaþa uyan tartýya göre %24.9, rölatif tartýya göre %15.9 ve ponderal indekse göre %16.9 oranlarýnda bulunmuþtur. Bu üç ölçütün deðerlendirme sonuçlarý Friedman nonparametrik varyans analizi ile karþýlaþtýrýlmýþ ve aralarýnda istatistiksel olarak anlamlý bir farklýlýk bulunmuþtur (p<0.001). Sonuç olarak, büyüme durumunun doðru deðerlendirilebilmesi için ülkemize özgü standart deðerlerin geliþtirilmesi gereklidir.

Sitokinlerin biyolojik etkilerinin daha iyi anlaþýlmasý, bu maddelerin diyaliz tedavisinin akut ve kronik komplikasyonlarýnýn patogenezinde de rol oynadýklarýný göstermiþtir. Bu çalýþmada, deðiþik evrelerde kronik böbrek yetmezliði (KBY) bulunan fakat henüz diyaliz tedavisi görmeyen ve diyaliz tedavisi altýndaki hastalar ile saðlýklý kontrol grubunda plazma tümör nekrozis faktör-alfa (TNF-alfa) düzeyleri araþtýrýlmýþtýr. Dr. Lütfi Kýrdar Kartal Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Nefroloji Polikliniði'nde takip ve tedavi edilen henüz diyalize girmeyen kronik böbrek yetmezlikli 15 hasta (ortalama yaþ: 38±14,4 yýl, E/K: 10/5), hemodiyaliz tedavisi gören 15 KBY hastasý (ortalama yaþ: 41,2±8 yýl, E/K: 10/5) ve saðlýklý kontrol grubu olarak 15 olgu (ortalama yaþ: 29,6±2,6 yýl, E/K: 6/9) olmak üzere üç gruptan oluþan toplam 45 olgu çalýþmaya alýndý. Olgularýn çalýþmaya alýnma kriterleri: Bilateral böbrek boyutlarýnda küçülme olmasý, diabetes mellitus (DM), polikistik böbrek hastalýðý, konjestif kalp yetmezliði bulgularý, multipl myeloma, amiloidoz, obstrüktif nefropati gibi KBY yapabilen hastalýklarýn olmamasý ve hemodiyaliz tedavisi gören hastalarda sentetik yapýda polisülfon diyalizörlerinin kullanýlýyor olmasý idi. Tüm olgulardan 5'er ml kan düz tüplere alýndý. Örnekler -85°C'de saklandý. Çalýþma TNF-alfa enzim-linked immunosorbent assay kitleri kullanýlarak (00927, Diaklon, France, 2001) ELISA yöntemi ile yapýldý. Saðlýklý grup ve prediyaliz hasta grubunun üre, kreatinin, 24 saatlik idrarda protein miktarý ve kreatinin klirensi gibi parametreleri karþýlaþtýrýldýðýnda; prediyaliz grubunda sonuçlar anlamlý derecede yüksekti (p<0,001). Hemodiyaliz tedavisi gören hastalar, haftada 1-3 kez diyalize girdikleri için, bu parametreleri deðerlendirmeye alýnmadý. TNF-alfa sonuçlarýna bakýldýðýnda; kontrol grubu ile hasta gruplarý arasýnda anlamlý fark olmasýna karþýn (sýrasýyla p<0,01 ve p<0,001), prediyaliz ve diyaliz hasta gruplarý arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05). Sonuç olarak; proinflamatuar bir sitokin olan TNF-alfa nýn kronik glomerulonefrite baðlý kronik böbrek yetmezliðinde de rolünün olduðu düþüncesindeyiz. Ancak uzun dönemde yapýlacak prospektif çalýþmalar TNF-alfa ve böbrek hastalýklarý arasýndaki iliþkiyi daha net olarak ortaya koyacaktýr.

Ýlk kez 1937'de tekrarlayýcý iritis, oral ve genital ülserasyonlar triyadý ile tanýmlanan Behçet hastalýðýnýn, daha sonra kalp, damarlar, akciðer, merkezi sinir sistemi, gastrointestinal sistem, böbrekler, cilt ve eklemleri de tutan bir multisistem hastalýðý olduðu ortaya konmuþtur. Bu olgu sunumunun amacý, Behçet hastalanndaki anestezik yaklaþýmý gözden geçirmektir.

Bu makalede bir yýl önce ateþli silah yaralanmasý sonucu sol meme defekti oluþan 18 yaþýndaki hastaya uygulanan latissimus dorsi kas deri flebi ile meme rekonstrüksiyonu rapor edilmiþtir. Meme rekonstrüksiyonu çoðunlukla kanser defektlerinden sonra yapýlmakta olup, bu þekilde travmatik meme defekti olan hastaya latissimus dorsi kas deri flebi ile silikon protez uygulanmasý nadirdir. Hastaya yapýlan bu rekonstrüksiyonla kozmetik olarak meme dokusu oluþturulmuþ ve hastada bulunan osteomyelit de kaslý bir flep ile tedavi edilmiþtir. Latissimus dorsi kas deri flebi kolay uygulanabilirliði ve güvenilirliði ile memedeki bu þekildeki defektler için iyi bir seçenek olmaktadýr.

Osteogenezis imperfekta nadir, genetik geçiþ gösteren ve kollajen anomalileri ile seyreden bir bað dokusu hastalýðýdýr. Klinik olarak özellikle uzun kemiklerde kýrýk eðilimi ve nonosseöz dokularda çeþitli bozukluklar (skleral renk deðiþikliði, iþitme kaybý, dentinogenezis imperfecta, kýsa boy, megasefali, eklem yumuþaklýðý, pulmoner ve kardiak komplikasyonlar, kanama diatezi) ile seyreder. Osteogenezis imperfekta (OI)'lý hastalarda, genel anestezi uygulamasýnýn neden olabileceði sorunlar ve bu sorunlarý önleme yollan yýllardýr bilinmektedir. Biz de bu çalýþmamýzda, sað femur orta diafiz kýrýðý nedeniyle operasyonu planlanan, genel anestezi amacýyla total intravenöz anestezi (TÝVA) ve havayolu saðlanmasý amacýyla laringeal maske (LM) uyguladýðýmýz olguyu sunarak, Osteogenezis imperfekta ve anestezi uygulamalarýný gözden geçirdik.

Priapizm, seksüel istek ve uyarý olmaksýzýn penisin uzun süreli ereksiyon halidir. Etyopatolojisine göre iskemik (veno-okluziv, düþük akýmlý) ve non-iskemik (arteriyel, yüksek akýmlý) olmak üzere iki gruba ayrýlýr. Empotans tedavisi için kullanýlan intrakavernöz enjeksiyon iskemik priapizmin en sýk sebebi iken, daha nadir görülen non-iskemik priapizm hemen daima travmatik faktörlere baðlý olarak geliþir. Bu çalýþmada, perineal travmaya baðlý geliþen bir non-iskemik priapizm vakasý sunulmuþtur.

Wilm's tümörü (nefroblastoma) çocukluk çaðýnýn en sýk görülen abdominal tümörüdür. Genellikle 6 ay-5 yaþ arasý görülür ve hipertansiyon, anemi, hematüri, sývý elektrolit dengesizlikleri ve hemodinamik problemlerle birliktedir. Tedavisinde cerrahi rezeksiyon sonrasý radyoterapi veya kemoterapi uygulanýr. Bu olgu sunumuzda, nefroblastomalý bir çocuðun anestezi uygulamasýný özetledik.

Primer megaüreter, eriþkin yaþlarda oldukça nadir görülen bir durumdur. Taþ veya enfeksiyon ile komplike olduðunda semptomatik olabilir. Akut karýn kliniði ile gelen bir eriþkin primer megaüreter olgusu sunduk. Olgumuzda olduðu gibi, nadiren akut karýn kliniði þeklinde görülebilen primer megaüreter ve ender görülen diðer konjenital üreter anomalileri, yanlýþ taný ve gereksiz cerrahi giriþimlerden kaçýnmak için, akut karýnýn ayýrýcý tanýsýnda akýlda tutulmalýdýr.

Hidatik hastalýk, Ekinokokus sestodlarýnýn neden olduðu zoonotik bir enfeksiyondur. Kist þeklinde olan embriyolarýn çoðu karaciðerde tutulur. Bununla birlikte bazýlarý karaciðer aracýlýðýyla baþka organlara, özellikle akciðerlere ve daha az sýklýkla beyin, böbrekler, kalp ve kemiklere yayýlabilir. Cerrahi sýrasýnda anafilaksi veya peritoneal ekinokokusa neden olabilecek canlý protoskolilerin ve antijenik sývýnýn yayýlmasýný önlemek için kiste dikkatlice dokunulmalýdýr. Bu nedenle cerrah son derece dikkatli olmalý, kist cerrahi alandan izole edilmeli ve tuzlu su veya diðer solüsyonlarla sterilize edilmelidir. Hipertonik tuzlu suyun en az toksik solüsyon olduðu bilinmektedir. Bizim olgumuzda anafilaktik reaksiyonun karaciðerdeki kistin rüptüre olmasý veya daha az olasýlýkla cerrahi esnasýnda karaciðer ve akciðerdeki kistin povidon iyot ile yýkanmasý sonucu geliþtiði kanýsýndayýz. Bu olgu sunumu karaciðer ve akciðer hidatizozis olgusunu tanýmlamakta, onun klinik özelliklerini, komplikasyonlarýný ve anestezik yaklaþýmýný tartýþmaktadýr.

Tramadol, opioid reseptör aktivitesi olan, ancak analjezik etkisini norepinefrin ve serotonin "uptake"ini bloke ederek gösterdiðine inanýlan santral etkili sentetik bir analjeziktir. Ýntoksikasyonuna ait sýnýrlý veri olmakla birlikte, eriþkinde 800 mg dozda solunum depresyonu ve komaya neden olabilmektedir. Tüm yaþ gruplarýndaki aðrý hastalarýnda etkili ve güvenli olarak kullanýlabilmektedir. Burada sunduðumuz iki hastada yüksek doz tramadol alýmýný takiben bulantý, kusma, bilinç bulanýklýðý, taþikardi gibi semptomlar tespit ettik ve uygun tedaviyi takiben düzelme saðladýk.