AMAÇ: Göðüs ön duvarýnda yanýða baðlý oluþan termal hasar yanýða neden olan ajanýn cinsi, bu ajana maruz kalma süresi, hastanýn yaþý ve cinsiyetine baðlý olarak deðiþik derecelerde deformiteler yaratýr. Bu tip bir yaralanma ileri derecede skar kontraktürü ile iyileþebilmektedir. Oluþan bu kontraktürler kadýn hastalarda puberte ve bunu izleyen dönemde meme geliþimini olumsuz etkiler ve deðiþik derecelerde meme deformitelerine neden olur. Bu yazýda, 1998-2001 yýllarý arasýnda Ankara Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi 1. Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Kliniði’nde yanýk kontraktürüne baðlý meme deformitesi geliþen 12 hastaya yapýlan cerrahi tedaviler anlatýlarak sonuçlarý ile birlikte tartýþýlmýþtýr.
YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

AMAÇ:
Bu çalýþmada cerrahi tedavi uyguladýðýmýz özellikle PSA deðeri 4 ng/ml.den yüksek, büyük hacimli, prostat biyopsisi negatif BPH’lý hastalardaki postoperatif patoloji sonuçlarýmýzýn insidental prostat kanseri (IPCa) açýsýndan deðerlendirilmesi amaçlandý. Ýki yüz otuz bir hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Tüm hastalarýn rektal muayene bulgularý, total ve serbest PSA deðerleri, prostat volümleri, yapýlmýþsa transrektal USG eþliðinde biyopsi sonuçlarý ve postoperatif patoloji sonuçlarý kaydedildi. Hastalar PSA düzeyleri 4 ng/ml’nin altýnda ve üzerinde olmak üzere iki gruba ayrýldý. Malignite yönünden sonuçlarý karþýlaþtýrýldý. Postoperatif patoloji sonuçlarýnda 7 (%3) olguda prostat kanseri rapor edildi. Kanser saptanan olgularýn tümü 2. grupta idi. Bu bulgu istatistiksel olarak önemli bulundu (p<0.05). Total PSA 1. grupta ortalama 1.8 (0.7-3.9) ng/ml, 2. grupta 6.2 (4-13.5) ng/ml olarak tespit edildi. IPCa saptanan 7 olguda PSA ortalamasý 8.4 (6.2-13.2) ng/ml (p<0.05) bulundu. Prostat hacmi IPCa saptanan grupta 53 cc saptandý (p<0.05). IPCa 2. grupta %8 (7/87) bulunmuþtur. Prostat kanseri yönünden incelenmiþ ve malignite saptanamamýþ, cerrahi endikasyonu bulunan, PSA’sý gri zondaki BPH’lý hastalardan prostat hacimleri küçük olanlarda prostat hacmi büyük olanlardan daha sýk insidental prostat kanserine rastlanmýþtýr. Prostat kanseri riski bu hastalarýn cerrahi tedavisine engel olarak görülmemeli, ancak BPH cerrahisi uygulanan her hastada insidental prostat kanseri olasýlýðýnýn azalmasýna raðmen hala var olduðu hatýrda tutulmalýdýr.


YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

AMAÇ: Total sialik asidin kardiyovasküler ve serebrovasküler risk faktörü olduðu gösterilmiþ, yüksek seviyelerinin yüksek kardiyovasküler mortalite ile iliþkili olduðu saptanmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý serum total sialik asitinin bazý akut faz proteinleri ile olan iliþkisini araþtýrmaktý. Bunun için akut faz reaktanlarýnýn incelenmesinde iyi bir model olarak düþünülen miyokard infarktüslü hastalarda total sialik asit (TSA) ile akut faz reaktanlarý arasýndaki iliþkiyi inceledik. Çalýþmamýzda miyokard infarktüslü hastalarda 1., 2. ve 3.'üncü günlerde TSA, C-reaktif protein (CRP), fibrinojen, CK ve CK-MB düzeylerini ölçtük. Ayný parametreleri yaþ ve cinsiyetleri hasta grubu ile uyumlu kontrol grubunda da çalýþtýk. Yine kontrol grubunda ve miyokard infarktüsünün 1.'inci gününde hastalarda kolesterol, trigliserid ve HDL kolesterol düzeylerini ölçtük. TSA için enzimatik (nörominidaz) kolorimetrik yöntem (Roche Diagnostic), CRP için nefelometrik, fibrinojen düzeyi için koagülometrik yöntemleri kullandýk. TSA, CRP ve fibrinojen düzeylerinin miyokard infarktüsünü takip eden üç gün boyunca normale göre anlamlý þekilde yükseldiðini ve üçüncü gün en yüksek düzeyine ulaþtýðýný saptadýk. Bu deðerleri sýrasýyla TSA için ortalama 86.9-94.89-106.6 mg/dl; CRP için ortalama 14.95-44.95- 87.95 mg/dl; fibrinojen için ortalama 346-429-519 mg/dl olarak bulduk. TSA ve fibrinojen arasýnda miyokard infarktüsü (MI) sonrasý 1., 2. ve 3.'üncü günde güçlü bir korelasyon saptandý (p deðerleri sýrasýyla p<0.03, p<0.04, p<0.02; r deðerleri sýrasýyla r=0.5, r=0.47, r=0.55). TSA ile CRP arasýnda ise korelasyon saptamadýk. Kontrol grubunda da TSA ve akut faz reaktanlarý arasýnda korelasyon saptanmadý. Bizim sonuçlarýmýza göre TSA’nýn bir akut faz reaktaný olup olmadýðýný kesin bir biçimde söylemek mümkün deðildir.
YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

AMAÇ: Bu çalýþmada akut flegmonöz apandisit olgularý için uygulanan açýk apendektomilerden sonraki yara yeri infeksiyonlarýnýn steril yapýþkan örtüler kullanarak azaltýlabilirliðini araþtýrdýk. Mayýs 2002-Mayýs 2003 tarihleri arasýnda, akut flegmonöz apandisit nedeni ile açýk apendektomi uygulanan 50 olgu prospektif olarak deðerlendirildi. Olgularýn standardizasyonu amacý ile NNIS (National Nosocommial Infection Surveillance) ve ASA (American Society of Anesthesiologist’s) skorlarý kullanýldý. Yirmi beþ olguya steril yapýþkan yara yeri örtüsü yapýþtýrýlýrken (Grup 1), 25 olguya ise yapýþtýrýlmadý (Grup 2). Olgularýn operasyon süreleri, yatýþ süreleri, yara yeri infeksiyonlarý ve yara yeri kültür sonuçlarý karþýlaþtýrýldý. Grup 1’de ve Grup 2’de 2’þer (%8) olguda yara yeri infeksiyonu saptandý. Ýstatistiksel olarak anlamlý deðildi, p: 1 (p>0.05). Tüm olgular deðerlendirildiðinde yara yeri infeksiyonu 4 (%8) olguda tespit edildi. Akut flegmonöz apandisitler için uygulanan açýk apendektomilerdeki yara yeri infeksiyonu oranýmýz literatüre göre yüksektir. Endojen kontaminasyonun gangrenöz veya perfore apandisitlerdeki kadar yüksek olmadýðýný düþündüðümüz akut flegmonöz apandisitlerde, steril yapýþkan örtülerin yara yeri infeksiyon oranlarýný azaltmadýðýný saptadýk.
YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

Gastroenteritler özellikle geri kalmýþ ve geliþmekte olan ülkelerde halen önemli bir saðlýk sorunu olarak devam etmekte, yüksek morbidite ve mortaliteye neden olmaktadýr. Biz bu çalýþmada acil polikliniðimizde akut gastroenterit tanýsý alan olgularýmýzý retrospektif olarak irdelemeyi amaçladýk. Ocak 2000-Aralýk 2003 tarihleri arasýnda akut gastroenterit tanýsý alan 1049 hasta izlendi. Bu hastalarýn 738'inin (%69) dehidratasyonu yok iken, 199'unda (%19) hafif, 78'inde (%7.4) orta, 34'ünde (%4.6) aðýr dehidratasyon saptandý. Hastalardan 828'i (%78.9) ayaktan takibe, 119'u (%11.3) müþahedeye alýnýrken,102 (%9.7) hasta servise yatýrýldý. Yatýrýlan 102 hastanýn %6.9'unda dehidratasyon yok iken, %22.5'inde hafif, %23.5'inde orta, %47.1'inde aðýr dehidratasyon vardý. Hastalarýn 23'ünde (%22.5) elektrolit düzensizliði, 7'sinde (%6.8) metabolik asidoz, 5'inde (%4.9) metabolik alkaloz saptandý. Üçte birinde önceden antibiyotik kullanýmý öyküsü, 55'inde (%53.9) gastroenterite eþlik eden baþka bir enfeksiyon odaðý mevcuttu. Anne sütü alým süresi 2 yaþ altýndaki çocuklarda ortalama 4.8±3.8 aydý. Yatan hastalarda ortalama tedavi süresi 5±3.3 gün idi. Bunlardan 1 'i (%1) eksitus oldu.

Tendon onarýmlarýndan sonra fibrotik yapýþýklýk geliþimi operasyonun sonucunu etkileyebilen en önemli sorundur. Bugüne kadar tendon yapýþýklýðýný önlemek amacýyla birçok yöntem araþtýrýlmýþ olmasýna raðmen bu sorun el cerrahisinde henüz çözümlenememiþ bir problemdir. Prospektif, kontrollü olarak planlanan bu çalýþmada, in-vitro olarak 5-Fluorourasilin tendon iyileþmesindeki etkisini araþtýrmak amacýyla 10 adet erkek Yeni Zelanda tavþanýnda sað pençede tendon kesileri ve tenorafi yapýlarak, lokal 5-Fluorourasil uygulamasýyla postoperatif dönemde histolojik olarak yapýþýklýk miktarlarý araþtýrýldý. Ýki farklý deney grubunun, iki kontrol grubu oluþturularak kýyaslandýðý bu araþtýrmada, 5-Fluorourasilin tendon iyileþmesinin erken döneminde, yapýþýklýklarýn oluþmasýný anlamlý derecede engellediði gösterildi.

Bu çalýþmada "dismembered" pyeloplastilerde anastomoz iyileþmesinde intraluminal stent olarak kullanýlan "double-J" üreter katateri ve polietilen beslenme tüpünün tedavi sonuçlarý ve maliyet açýsýndan karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý. Eylül 2001-Mayýs 2003 tarihleri arasýnda, üreteropelvik bileþke darlýðý nedeni ile pyeloplasti uygulanan 32 hasta çalýþmaya dahil edildi. Pyeloplasti sonrasý intraluminal stent olarak 13 hastaya "double-J" üreler katateri (Grup I), 19 hastaya ise polietilen beslenme tüpü (Grup II) kullanýldý. Her 2 grupta da hiçbir olguda nüks darlýk ve infeksiyon görülmedi. Kullanýlan malzemeler ve postoperatif uygulamalarýn maliyeti birinci grup hastalar için 135 milyon TL, ikinci grup hastalarda ise bu maliyet 500 bin TL olarak hesaplandý. Pyeloplasti operasyonlarýnda beslenme tüpünün nefrostomi tipi diversiyon olarak kullanýmýný etkin, pratik ve ucuz bir uygulama olarak önermekteyiz.

Çalýþmamýzda laringoskopi ve trakeal entübasyona karþý geliþen hemodinamik cevabý azaltmak ve entübasyon koþullarýný deðerlendirmek amacýyla sufentanil, lidokain ve magnezyum sülfatýn etkilerini karþýlaþtýrmayý amaçladýk. Elektif cerrahi geçirecek, 20-50 yaþ arasý, ASA (American Society of Anesthesiologists) I-II olan 90 hasta rasgele 3 gruba ayrýldý. Laringoskopiden 3 dk önce, Grup I'dekilere 0.5 µg/kg sufentanil. Grup II'dekilere 1 mg/kg lidokain, Grup III'dekilere 50 mg/kg magnezyum sülfat uygulandý. Anestezi indüksiyonu 2 mg/kg propofol ve 0.1mg/kg vekuronyum ile saðlandý. Entübasyondan 1 dk sonra anestezi idamesi %50 O2+%50 N20+%1 sevofluranla sürdürüldü. Sistolik arter basýncý (SAB), diyastolik arter basýncý (DAB), ortalama arter basýncý (OAB), kalp atým hýzý (KAH) deðerleri ilaç verilmeden önce (indüksiyon öncesi=ÝÖ). ilaç verildikten sonra (indüksiyon sonrasý=JS), entübasyon öncesi (EÖ), entübasyon sonrasý 1. ve 5. (ES 1. ve ES 5.) dk'larda kaydedildi. Entübasyon koþullarý, Cooper ve ark.'nýn skorlamasý kullanýlarak deðerlendirildi. SAB, DAB. OAB ÝS her üç grupta da ÝÖ deðerlere göre anlamlý düþük idi. ES 1. dk'da grup II ve III'de SAB, DAB, OAB, KAH'nda anlamlý artma vardý. Ancak grup II ile III arasýnda anlamlý fark yoktu. Bununla birlikte entübasyon koþullarý diðer gruplarla karþýlaþtýrýldýðýnda grup I'de belirgin derecede daha iyi idi. Sonuç olarak; laringoskopi ve trakeal entübasyona yanýt olarak geliþen hemodinamik yanýtý Önlemede ve entübasyon kalitesini artýrmada sufentanilin güvenli ve etkili olduðu kanýsýna varýldý.

Künt karýn travmasý, ne tür bir nesne ile olursa olsun, karýn duvar bütünlüðü bozulmaksýzýn karýn içi organlarýn yaralanmasý olarak tanýmlanýr. Künt karýn travmalý hastalarda birincil belirleyici etken hemodinamik stabilitedir. Bu sebeple son yýllarda hemodinamik olarak stabil olan travmalý hasutlara yaklaþýmda nonoperatif tedavi yönetimleri konusunda çalýþmalar yapýlmaktadýr. Bu çalýþmada ameliyat edilen veya konservatif tedavi uygulanan kunt karýn travmalý hastalarda operasyon kararý verilmesi aþamasýnda hemodinamik stabilitenin önemini ortaya koymaya çalýþtýk. Genel cerrahi acil servisine kunt karýn travmasý sebebiyle yatýrýlan 117 hasta retrospektif olarak incelendi. Bu hastalar hemodinamik durumlarýna göre takibe alýndý. Hastalarýn 48'i ameliyat edilirken, 69 hasta konservatif tedavi gördü. Hemodinamik instabilitesi olan 24 hasta hemen, geriye kalan 24 hasta hemodinamisi bozulduðu veya periton irritasyon bulgularý oluþtuðu anda operasyona alýndý. Serimizde yer alan ameliyat edilen hastalardan 6'sý, konservatif tedavi görenlerden 7'si kaybedildi. Hemen operasyona alýnan 24 hastanýn 3'üne nonterapötik laparotomi yapýldýðý saptandý. Sonuç olarak; kunt karýn travmalý hastalarda solid organ yaralanmasý hemodinamik stabiliteyle, içi boþ organ yaralanmasý ise bilinci açýk olan hastalarda tekrar edilen karýn muayeneleri ve yardýmcý taný yöntemleri ile tanýnabilir.

On sekiz yaþýnda kadýn hasta ani geliþen þiddetli baþ aðrýsý, sol kol ve bacaðýnda his kaybý þikayetleri ile baþvurdu. Nörolojik muayenesinde sað hemihipoestezi mevcut olup, bilateral derin tendon refleksleri canlý idi. Göz muayenesinde geçirilmiþ üveit bulgularý vardý. Kranyal, torakal ve lomber manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tetkiklerinde patolojik bulgu görülmezken; servikal MRG'de medulla spinaliste dördüncü ve altýncý servikal vertebralar seviyesinde, ring tarzýnda, T2W'de hiperintens, T1W'de hipointens iki adet Behçet lezyonu ile uyumlu patolojik odak görüldü. Ýmmunosupresif tedavi altýnda iken bir ay sonra çekilen kontrol servikal MRG'de bu lezyonlarýn kaybolduðu görüldü. Behçet hastalýðý (BH) tanýsý almýþ, kranyal MRG bulgusu olmayan, izole medulla spinalis tutulumu gösterilen nöro-Behçet Sendromu olgusunu nadir görülmesi nedeniyle sunmayý uygun bulduk.

Staphylococcus aureus cilt ve yumuþak doku infeksiyonlarýnýn en sýk sebeplerinden biridir. S.aureus suplarý genellikle katalaz pozitif olmakla birlikte, katalaz negatif suþlara baðlý infeksiyonlar nadir de olsa bildirilmiþtir- Bu yazýda da katalaz negatif S.aureus izolatý ile oluþan bir yumuþak doku infeksiyonu olgusu bildirilmektedir.

Travmatik diafragma rüptürü gözden kaçmasý halinde yýllar sonra ciddi problemlere neden olabilir. Komplikasyonlar sol diafragma rüptürlerinde daha sýktýr. Ýçi boþ organ fýtýklaþmalarý strangülasyon ya da perforasyona neden olur ve hayatý tehdit edebilirler. Bu çalýþmada, trafik kazasý geçirdikten 5 yýl sonra acil servisimize baþvurup barsak týkanýklýðý nedeniyle laparatomi yapýlan 50 yaþýndaki erkek olgu sunulmuþtur. Hastada sol diafragmada 7 cm.lik yaralanma görülerek, strangüle transvers kolon rezeksiyonu yapýlarak tamir edilmiþtir. Diafragma rüptürlerinin karýn içi organlarýn fýtýklaþmalarý ya da mekanik intestinal obstrüksiyon nedeni olabileceðini, tanýndýðýnda zaman geçirmeden opere edilmesi gerektiðini düþünüyoruz.

Hepatik aktinomikoz enfeksiyonlarý tüm aktinomikoz enfeksiyonlarýnýn %5'ini oluþturur. Abdominal aktinomikoz enfeksiyonu olanlarýn %15'inde hepatik lezyon görülebilir. Daha çok tek bir apse odaðý þeklindedir ve malign tümörü taklit edebilir. Genellikle nadir görülmekte olup karaciðerin inflamatuar psödotümörü olarak rapor edilmiþtir. Olgulara 4-86 yaþlar arasýnda rastlanabilmektedir. Erkeklerde belirgin olarak daha sýktýr. Hastalarýn abdominal aðrý, kilo kaybý, ateþ yakýnmalarý mevcuttur. Klinik ve radyolojik olarak maligniteyi taklit ettiði bildirilmiþtir. Hastamýz kilo kaybý, ateþ ve karýn aðrýsý yakýnmalarý olar. 28 yaþýnda erkek hastaydý. Yapýlan tetkiklerinde karaciðerde iki adet malign özellikte kitle tespit edilip hepatosellüler karsinom ön tanýsýyla sað lobektomi uygulanmýþtý. Kitlenin histopatolojik incelenmesinde karaciðerde sülfür granülleri içeren apse formasyonu ve çevrede kronikleþen iltihap, fibrozis ve hepatositlerde dejeneratif deðiþiklikler saptandý. Bu bulgularýn aktinomiçesin doku formuyla uyumlu olduðu görüldü. Olgu tümöral bir prosesi düþündürmesi ve nadir görülmesi nedeniyle literatür bilgileri eþliðinde sunuldu.

Primer parafarengeal bölge tümörleri nadir olup, baþ boyun neoplazmalarýnýn %0.5'ini oluþtururlar; %80 benign, %20 oranýnda maligndirler. Tükürük bezi tümörleri, nörojenik tümörler ve paraganliomalar sýk izlenen tümörlerdir. Hastalar boyun aðrýsý, disfaji, intraoral þiþme ve nadir olarak da solunum sýkýntýsý ile baþvurabilirler. Tedavisi cerrahi eksizyondur. Bu çalýþmada hava yolu obstrüksiyonuna yol açan, parotisin derin lobundan kaynaklanan pleomorfik adenom olgusu literatür bilgileri gözden geçirilerek tartýþýldý.

Roziglitazon (RZG) tip 2 Diabetes Mellitus (DM) tedavisinde insulin direncini azaltarak etki gösteren önemli bir ajandýr. Literatürde RZG'un hepatotoksik olabileceði yönünde yayýnlar mevcuttur. Olgumuzda, literatürde rastlamadýðýmýz biçimde cilt bulgularý ve karaciðer (KC) enzimlerinde mikst tip yükselmeyle seyreden hepatotoksisite saptadýk. RZG kullanýmý sýrasýnda hepatotoksisite açýsýndan dikkatli olunmalý, sýk KC enzim takibi yapýlmalýdýr.

Leiomyomlar benign düz kas tümörü olup överde yerleþimleri nadirdir. 40 yaþýnda premenopozal dönemde uterus myomatozis ön tanýsý alan kadýn hastanýn Taksim Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Patoloji Laboratuvarý'na gelen total abdominal histerektomi ve bilateral salpingoooferektomi (TAH+BSO) materyalinin mikroskobik kesitlerinde myometriumdaki multipl leiomyomlarýna eþlik eden sað över yerleþimli 2.5 cm çapýnda bir adet leiomyom tespit edilmiþtir. Vaka immünohistokimyasal olarak panaktin sitoplazmik pozitifliði, östrojen ve progesteron reseptörü nükleer pozitifliði gösterdi. Bu bulgular eþliðinde vaka leiomyomatozis uteri ile birliktelik gösteren overyan leiomyoma olarak deðerlendirildi. Nadir görülen bir vaka olmasý nedeniyle, över leiomyomlarýnýn tanýsý ve ayýrýcý tanýsý, etyolojide östrojen ve progesteron hormonlarýnýn yeri, literatür bilgileri ýþýðýnda tartýþýlmýþtýr.

Malakoplaki nadir görülen, fakat etyolojisi bilinmeyen inflamatuar reaksiyonun farklý bir tipidir. En sýk mesane etkilenir. Diðer genitoüriner ve nongenitoüriner bölgelerde de gözlenir. Mesanenin sýklýkla trigon bölgesinde mukoza ve submukozanýn multipl nodüler kalýnlaþmasý ile karakterizedir. Sýklýkla karsinomla karýþtýrýlýr. Mikroskobik olarak epitel altýnda granüler asidofilik sitoplazmalý histiyositlerin belirgin olduðu mikst inflamatuar infiltrasyon gözlenir. Bazý histiyositlerde intrasitoplazmik inklüzyonlar vardýr ve bunlar PAS, demir, kalsiyum boyalarý ile boyanabilir. Uzun dönemli lezyonlarda karakteristik infiltrasyon fibrozise ve skara dönüþebilir. Olgumuz dizüri ve mikroskobik hematüri etyolojisi araþtýrýlan 49 yaþýnda erkek hastaydý. Yapýlan tetkiklerinde mesane ön duvarýnda 7 cm. çapýnda mesane karsinomu ile uyumlu kitle tespit edilmiþti. Ýki kez TUR, bir kez de TRU-CUT biyopsi uygulanan hastada malignite lehine bulgu saptanmamasý ve klinikte kuvvetle malignite düþünülmesi nedeni ile operasyona karar verilmiþ olup, frozen incelemedeki kronik nonspesifik sistit tanýsý üzerine olguya parsiyel sistektomi uygulanmýþtýr. Olgumuz nadir görülmesi ve klinikte malignite ile karýflmasý nedeni ile literatür bilgileri ýþýðýnda tartýþýlmýþtýr.

Yüksek doz baklofen alýmý, beyin ölümünü taklit eden derin koma tablosuna neden olabilir. Ýlacýn plazma düzeylerinin belirlenmesi her zaman mümkün olamayacaðý gibi taný konulmasýný da güçleþtirebilir. Klinik deðerlendirme ve destekleyici tedavilerin önemi büyüktür. Bununla birlikte, olgumuzda da görüldüðü gibi ciddi vakalarda bile prognoz iyi seyreder.