Volume: 24 Issue: 1 - 2013
| RESEARCH ARTICLE | |
| 1. | Comparison of comfort, recovery and discharge times of sodium thiopental and propofol anesthesia in pediatric patients who underwent outpatient anesthesia for magnetic resonance imaging Cemil Adaş, Hilal Adaş, Gül Ergun, Neşe Aydın, Nurettin Kurt, Fethi Gül, Uygar Utku, Özcan Pişkin doi: 10.5505/jkartaltr.2013.57704 Pages 1 - 4 AMAÇ: Bu çalışmada manyetik rezonans görüntülenmesinde (MRG) günübirlik anestezi uygulanan çocuk hastalarda sodyum tiyopental ve propofol anestezisi karşılaştırıldı. YÖNTEMLER: Bu çalışma MRG için sedasyon ihtiyacı olan 102 çocuk hasta üzerinde gerçekleştirildi. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrıldı. 1. gruba tiyopental sodyum, 2. gruba ise propofol verildi. BULGULAR: Toplam taburculuk süreleri, sedasyon indüksiyon zamanları, çekim esnasında hareketlilik oranları ve yan etki oranları karşılaştırıldı. SONUÇ: MRG için sedasyon ihtiyacı olan çocuk hastalarda, tiyopental sodyum ile karşılaştırıldığında propofol grubunun belirgin olarak daha hızlı indüksiyon zamanı, daha hızlı derlenme zamanı ve daha kısa taburculuk zamanına sahip olduğu görüldü. OBJECTIVE: In this study we compared sodium thiopental and propofol anesthesia in children who underwent outpatient anesthesia for magnetic resonance imaging (MRI). METHODS: This study included 102 children who required sedation for MRI. Patients were divided into two groups randomly. In the 1st group sodium thiopental, in the 2nd group propofol was given. RESULTS: Total discharge time, sedation induction time, mobility rates during shooting and side-effect were compared. CONCLUSION: In need of sedation for MRI in pediatric patients, when the propofol and sodium thiopental group compared; the induction time was significantly faster in the propofol group and also shorter hospital discharge was seen. |
| 2. | The outcomes of Descemet’s Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK) for corneal endothelial dysfunction Oğuzhan Genç, Anıl Kubaloğlu, Yasin Çınar, Alime Sefer Güneş, Pınar Sorgun Evcili, Tuba Kabataş Çınar, Nurullah Bulut, Işıl Kutlutürk doi: 10.5505/jkartaltr.2013.07742 Pages 5 - 12 AMAÇ: Bu yazıda, endotel yetersizliği bulunan hastalarda DSAEK (Descemet’s Stripping Automated Endothelial Keratoplasty) ameliyatı sonuçları değerlendirildi. YÖNTEMLER: DSAEK tekniği ile endotelyal keratoplasti yapılan 25 hastanın 25 gözü çalışmaya alındı. Ameliyat öncesi ve sonrası kontrollerde düzeltilmemiş görme keskinliği (DGK), düzeltilmiş en iyi görme keskinliği (DEGK), göz içi basıncı (GİB), merkezi kornea kalınlığı (MKK), endotel hücre yoğunluğu (EHY) ve komplikasyonlar kaydedildi. BULGULAR: Ameliyat öncesi 19 (%76) gözde büllöz keratopati, 4 (%16) gözde Fuch distrofisi ve 2 (%8) gözde greft yetersizliği mevcut olup ortalama takip süresi 20.8±7.8 ay (6-36 ay) idi. DGK ameliyat öncesi 0.11±0.11 (el hareketi-0.3) iken, son kontrolde 0.52±0.23 (dağılım, 0.1-0.9) idi (p<0.05). DEGK ameliyat öncesi ortalama 0.12±0.12 (el hareketi-0.4), son kontrolde DEGK 0.65±0.26 (dağılım, 0.1-1.0) idi (p<0.05). Son kontrolde 20 (%75) gözde DEGK görme keskinliği 0.3 ve daha iyiydi. Ameliyat öncesinde donör kornealarda ortalama EHY 2378.24±250.34 hücre/mm² idi. Birinci ay kontrollerde EHY 783.34±256.93 hücre/mm² (dağılım, 75-2017.43), son kontrolde 1671.98±235.54 hücre/mm² (dağılım, 1497.45-1954.34) idi. Ameliyat öncesi ortalama GİB 15.12±2.24 mmHg (dağılım, 11-21 mmHg), son kontrolde 14.83±1.34 mmHg (dağılım, 13-17 mmHg) idi. Ameliyat sonrası ilk kontrolde MKK 640.36±14.82 μ (dağılım, 624-678 μ) ve son kontrolde 639.54±15.76 μ (dağılım, 621-679 μ) idi. SONUÇ: Korneal endotel patolojilerinde DSAEK cerrahisi etkili ve güvenilir bir yöntem olup teknikteki ilerlemelerle beraber sıklıkla uygulanabileceği tahmin edilmektedir. OBJECTIVE: Descemet’s Stripping Automated Endothelial Keratplasty (DSAEK) results in corneal endothelial dysfunction was reported in this paper. METHODS: Twenty-five eyes of 25 patients having endothelial dysfunction were included in this study. Preoperatively and postoperatively complete ophthalmic examinations were performed including uncorrected visual acuity (UCVA), best corrected visual acuity (BCVA), intraocular pressure (IOP), central corneal thickness (CCT), endothelial cell density (ECD) and complications were recorded. RESULTS: 19 eyes (76%) had bullous keratopathy, 4 eyes (16%) had Fuch’s endothelial dystrophy and 2 eyes (8%) had corneal graft failure. The mean follow up period was 20.8±7.8 months (6-36 months). The mean UCVA was improved from 0.11±0.11 (range, hand motion-0.3) to 0.52±0.23 (range, 0.1-0.9) (p<0.05). At the last visit the mean BCVA was improved from 0.12±0.12 (range, hand motion-0.3) to 0.65±0.26 (range, 0.1-1.0) (p<0.05). In 20 (75%) eyes, the mean BCVA was 0.3 or better at the last control visit. The mean ECD of donor corneas were 2378.24±250.34 cell/mm² preoperatively. At the first month the mean ECD was 1783.34±256.93 cell/mm² (range, 75-2017.43). At the last control visit the mean ECD was 1671.98±235.54 cell/mm² (1497.45-1954.34). The mean IOP was 15.12±2.24 mmHg (range, 11-21 mmHg) preoperatively. At the last control visit the mean IOP was 14.83±1.34 mmHg (range, 13-17 mmHg). CCT was 640.36±14.82 μ (range, 624-678 μ) at the first control and it was 639.54±15.76 μ (range, 621-679 μ) at the last control visit. CONCLUSION: DSAEK surgery was found to be safe and effective in corneal endothelium diseases. This method is expected to be used more frequently in the future with advances in technique. |
| 3. | The importance of size and number of cysts in pulmonary hydatid cyst patients Şenol Ürek, Tuğba Coşgun, Levent Alpay, Mustafa Akyıl, Aysun Mısırlıoğlu, Çağatay Tezel doi: 10.5505/jkartaltr.2013.37039 Pages 13 - 18 AMAÇ: Çalışmamızda pulmoner kist hidatik nedeniyle ameliyat edilen olgular değerlendirildi ve gelecek dönemdeki hastalar için öngörü sahibi olabilmek amaçlandı. YÖNTEMLER: 2006-2011 tarihleri arasında pulmoner kist hidatik nedeniyle ameliyat edilen 78 olgu geriye dönük olarak değerlendirildi, ameliyat öncesi ve sonrası parametreler karşılaştırılıp ilişkili olabilecek durumlar araştırıldı. Hastaların yaşı, hastalıklı tarafı, semptomları, ameliyat öncesi radyolojik bulguları özellikle kist boyutu veya ameliyat edilen kistlerin sayıları değerlendirerek hastaların ameliyat sonrası dönemleri (drenaj süresi, drenaj miktarı, hospitalizasyon süresi) hakkında öngörü sahibi olabilmek amaçlandı. BULGULAR: Kist hidatik nedeniyle ameliyat edilen hastaların ortalama yaşı 33.7±17.1 idi. Kist boyutları ile yaş, drenaj miktarı ve süresi, hospitalizasyon süresi, morbidite oranı karşılaştırıldı. İstatistiksel olarak yalnızca hastanın yaşı ve kist boyutu arasında ters korelasyon tespit edildi. Kistlerin boyutları ve sayıları ile ameliyat sonrası morbiditeleri, hospitalizasyon süreleri, drenaj süreleri ve miktarları, Spearman’s rho test ile değerlendirildi. Yalnızca kist sayısı ve drenaj süresi arasındaki ilişki anlamlı bulundu (p=0.04). SONUÇ: Akciğer kist hidatikleri için beklenildiği gibi erken yaş grubunda kist çapının daha büyük olduğu saptandı. Kist sayısı ve boyutlarının ameliyat komplikasyonlarını artırmadığı görüldü. OBJECTIVE: We aimed to evaluate patients who underwent surgery because of hydatid cysts and to have providence for future patients. METHODS: Patients (n=78) who had surgery with a hydatid cyst between 2006-2011 were considered retrospectively. Pre- to post-operative parameters were compared and related cases were investigated. In this study it was aimed to have providence postoperatively about time and amount of drainage and hospitalization time of patients according to age, effected side, symptoms, and preoperative radiological findings of patients, especially size of hydatid cyst or number of cysts. RESULTS: In our study, the mean age of patients who had surgery because of hydatid cysts was 33.74±17.1 years. Sizes of cysts were compared with age, time and amount of drainage, and hospitalization time of patients. Only age and size of cysts was inveresely correlated statistically. Size and number of cysts, postoperative morbidity, time and amount of drainage and hospitalization time of patients were analyzed with Spearman’s rho test. Only the relation between the number of cysts and duration of drainage was significant (p=0.04). CONCLUSION: As predicted in pulmonary hydatid disease, early age led to bigger cyst dimension. However, no correlation was determined between cyst count/dimension. |
| 4. | Tip-apex distance measurements in patients with intertrochanteric femur fractures who have been treated with 135° dynamic hip screw and impact on outcomes Kubilay Beng, Osman Lapçın, Sami Sökücü, Gökhan Özkazanlı, Yavuz Kabukçuoğlu, Atilla Sancar Parmaksızoğlu doi: 10.5505/jkartaltr.2013.82687 Pages 19 - 24 AMAÇ: İntertrokanterik femur kırığı (İTFK) nedeniyle 135°’lik dinamik kalça çivisi ile tedavi ettiğimiz hastalarda tip-apeks mesafesinin (TAD) ölçülerek sonuçlara etkisinin ve TAD değerinin sıyrılma oranlarını saptamada anlamlı bir tahmini değer olup olmadığının araştırılması amaçlandı. YÖNTEMLER: 2000-2005 yılları arasında tedavi edilen 110 hasta (55 kadın, 55 erkek) araştırmaya alındı. Hastaların yaş ortalaması 69 idi. Kırıkların 20’si (%18) stabil, 90’ı (%82) instabil olarak değerlendirildi. BULGULAR: Kyle sınıflamasına göre 1 tip 1, 19 tip2, 85 tip3, 5 tip4 kırık saptandı. Sıyrılma görülen hastaların yaş ortalaması 79 idi. Hepsinin kırıkları instabil kırıktı (Kyle tip 3). Tüm hastaların ortalama TAD değeri 21.9 mm bulundu. Hastalardan 3’ünde (%2.7) sıyrılma saptandı. Bu hastaların ortalama TAD değeri 36.08 idi. Bu değerin altındaki hiçbir hastada sıyrılma görülmedi. SONUÇ: TAD değerinin hem çivinin konumu hem de derinliğini hesaba kattığı, böylece tek bir değer elde edildiği ve bu değerin daha önemli bir tahmini değer olduğu saptandı. Bununla beraber yine de tek belirteç olmadığı, bu değerle beraber kırığın stabil olması ve çivinin baş içindeki yerleşimi önemli bulundu. OBJECTIVE: We measured tip-apex distance (TAD) in patients with intertrochanteric femur fracture who were treated surgically with 135° dynamic hip screw. We evaluated whether TAD is an appropriate measurement to determine the risk of cut-out. METHODS: 110 patients (55 females, 55 males) who were treated between 2000-2005 were included in this study. The mean age of the patients during operation was 69. Twenty of these fractures (18%) were stable, and 90 (82%) were unstable. RESULTS: According to Kyle classification; there were 1 type 1, 19 type 2, 85 type 3, 5 type 4 fractures. The mean age of the patients in whom cut out of the screw was observed was 79. All of these patients had unstable intertrochanteric fracture (Kyle type 3). The TAD averaged 21.9 mm. In the 3 femoral heads from which the screw had cut-out, TAD averaged 36.08 mm. None of the screws with an averaged TAD of 21.9 or less were cut-out. CONCLUSION: With use of TAD, both the location and depth of penetration of the screw are taken into account. However, TAD is not a unique predicting measurement. The stability of the fracture and placement of the screw in the femoral head are important factors in the results. |
| 5. | Investigation of pain, disability level and quality of life in patients with cervical disc prosthesis and peek cage Filiz Altuğ, Ali Yılmaz, Erdal Coşkun, Uğur Cavlak doi: 10.5505/jkartaltr.2013.59389 Pages 25 - 31 AMAÇ: Bu çalışmada, servikal disk patolojisi nedeniyle servikal disk protez cerrahisi uygulanan ve tek seviyede “peek cage” uygulaması yapılan hastaların erken dönemde ağrı şiddeti, özürlülük durumu ve yaşam kalitesi incelendi. YÖNTEMLER: Kronik boyun ağrısı nedeniyle tek seviyede servikal disk protez cerrahisi uygulanan 15 hasta ve “peek cage” uygulaması yapılan 15 hasta değerlendirildi. Demografik özelliklerin yanı sıra ağrı şiddeti Görsel Ağrı Skalası ile, özür durumu Boyun Özürlülük Göstergesi ve yaşam kalitesi SF-36 Yaşam Kalitesi Anketi ile değerlendirildi. Değerlendirmeler cerrahi öncesi ve cerrahi sonrasında 3. ayda tekrar edildi. BULGULAR: Ağrı süresi ortalaması protez cerrahisi grubunda 41.00±35.15 ay ve “peek cage” grubunda 82.40±43.47 ay bulundu. İki grubun ağrı süresinde anlamlı farklılık bulundu (p=0.008). Cerrahi sonrası 3. ayda istirahat ağrı değerleri gruplar arasında karşılaştırıldığında protez uygulanan grup lehine istatistiksel olarak anlamlılık (p=0.010) bulundu. Boyun Özürlülük Göstergesi cerrahi öncesi değerleri gruplar arasında farklılık bulunmazken (p=0.076), cerrahi sonrasında Boyun Özürlülük Göstergesi puanları arasında anlamlı farklılıklar (p=0.008) bulundu. SF-36 Yaşam Kalite İndeksinin cerrahi sonrası değerleri gruplar arasında genel sağlık (p=0.014), ağrı (p=0.040) ve fiziksel fonksiyon değerlerinde (p=0.001) protez cerrahisi uygulanan grup lehine anlamlı farklılıklar bulundu. SONUÇ: Servikal disk patolojilerinde servikal disk protez cerrahisi erken dönemde daha hızlı bir şekilde fonksiyonel olarak geri dönüşü sağlamaktadır. OBJECTIVE: In this study, we investigated early pain severity, disability status and quality of life in patients who received cervical disc prosthesis surgery and one level peek cage application for cervical disc pathologies. METHODS: This study evaluated 15 patients who received one level cervical disc prosthesis and 15 patients with peek cage application. As well as demographic characteristics, their pain severity, disability status and quality of life were evaluated using the Visual Pain Scale, Neck Disability Index and SF-36 Quality of Life Questionnaire, respectively. Evaluations were repeated preoperatively and postoperatively at the third month. RESULTS: Mean pain duration value was 41.00±35.15 months for the prosthesis surgery group and 82.40±43.47 months for the peek cage group. A significant difference (p=0.008) was found between groups regarding pain duration. Postoperative third month rest pain showed significant differences (p=0.010) for the prosthesis group (p=0.010). There was no significant differences on Neck Disability Index values preoperatively (p=0.076), but the values became significant postoperatively (p=0.008). Postoperative SF-36 Quality of Life Index values showed significant differences for the prosthesis group regarding general health status (p=0.014), pain symptoms (p=0.040) and physical functioning values (p=0.001). CONCLUSION: Cervical disc prosthesis surgery results in faster functional recovery in patients with cervical disc pathologies. |
| 6. | The predictive value of 6-12 hour and 24 hour bilirubin levels in determining significant hyperbilirubinemia among healthy term neonates Gamze Özgürhan, Özgül Yiğit, Elif Ünver Korğalı, Meliha Aksoy Okan, Nevin Cambaz, Asiye Nuhoğlu, Nedim Samancı doi: 10.5505/jkartaltr.2013.46547 Pages 32 - 36 AMAÇ: Bu çalışmada, term bebeklerde 6-12. saat ve 24. saatteki bilirübin değerlerinin oluşabilecek belirgin hiperbilirübineminin göstergesi olup olmadığı değerlendirildi. YÖNTEMLER: Çalışmaya sağlıklı, term hiperbilirübinemi tanısı alan yenidoğanlar alındı. Serum total bilirubin ölçümleri yaşamın ilk 6-12. saatleri arasında yapıldı. Takip eden günlerde 24, 48, 72 ve 96. saatlerde tekrarlandı. Olguların 6-12. saatler arasındaki ve 24. saatteki bilirubin değerleri ROC analizi ile belirgin hiperbilirubineminin göstergesi olup olmadığı açısından değerlendirildi. BULGULAR: Çalışmada 134’ü (%48.5) erkek, 142’si (%51.5) kız 276 yenidoğan değerlendirildi. Klinik sarılık 240 (%86) olguda görüldü. Otuz yedi (%13.4) olguda belirgin hiperbilirubinemi gelişti. 6.-12. saatler arasındaki 3.9 mg/dl’nin üzerindeki bilirubin değerleri %67.6 duyarlılık, %64.9 özgüllük ile (p<0.002) anlamlı bulundu. Pozitif prediktif değer %22.9, negatif prediktif değer %92.8 idi. 24. saatteki 7.7 mg/dl’nin üzerindeki bilirubin değerleri %78.4 duyarlılık, %77.8 özgüllük ile (p<0.001) anlamlı bulundu. Pozitif prediktif değer %35.4, negatif prediktif değer %95.9 idi. 24. saatteki bilirubin değerlerinin 6-12. saatler arasındaki bilirubin değerlerine göre belirgin hiperbilirubineminin göstergesi olmak açısından daha anlamlı olduğu tespit edildi. SONUÇ: Erken taburcu edilen yenidoğanlarda 24. saatteki bilirubin değerleri ileriki günlerde gelişebilecek belirgin hiperbilirubineminin göstergesi olarak anlamlı bir ölçüttür. OBJECTIVE: The predictive value of 6-12th and 24th hour bilirubin levels in determining significant hyperbilirubinemia among healthy term neonates was evaluated in this study. METHODS: Term, healthy neonates with hyperbilirubinemia were included. Serum total bilirubin levels were determined at the postnatal 6-12th and at the 24th, 48th, 72nd and 96th hours. The predictive value of the 6-12th and 24th hour bilirubin levels in determining significant hyperbilirubinemia was evaluated by ROC analysis. RESULTS: Of the 276 neonates, 134 (48.5%) were males and 142 (51.5%) were females. Clinical jaundice was observed in 240 (86%) of them. Thirty seven (13.4%) developed significant hyperbilirubinemia. A bilirubin level at the 6-12th hours higher than 3.9 mg/dl was found to be significant with a sensitivity and specificity of 67.6% and 64.9%, respectively (p<0.002). The positive predictive value was 22.9% and the negative predictive value was 92.8%. A bilirubin level at the 24th hour higher than 7.7 mg/dl was found to be significant with a sensitivity and specificity of 78.4% and 77.8%, respectively (p<0.001). The positive predictive value was 35.4% and the negative predictive value was 95.9%. Total bilirubin levels at the 24th hour were found to be more predictive than bilirubin levels at the 6-12th hours in determining significant hyperbilirubinemia. CONCLUSION: Total bilirubin levels at the 24th hour is a valuable criteria in determining significant hyperbilirubinemia among term neonates discharged early. |
| 7. | Relationship between diabetic retinopathy and neuropathy in diabetic foot ulcers Serkan Akçay, Cemal Kazımoğlu, İsmail Safa Satoğlu, Ahmet Kurtulmuş, Fırat Erpala doi: 10.5505/jkartaltr.2013.19327 Pages 37 - 41 AMAÇ: Bu çalışmada, diyabetik ayak ülseri gelişen hastalardaki diyabetik retinopati ile nöropati sıklığı ve birlikteliği araştırıldı. YÖNTEMLER: Diyabetik ayak konseyine diyabetik ayak ülseri tanısıyla başvuran ve cerrahi debridman tedavisi önerilen hastalar çalışmaya alındı. Yara iyileşmesi süresince, düzenli takipleri olan 43 hasta (10 kadın, 33 erkek) çalışmaya alındı. Diyabetik retinopati, bağımsız komorbiditeler (hipertansiyon, hiperlipidemi), sigara kullanım alışkanlıkları, diabetes mellitus tanı alma süreleri kaydedildi. Diyabetik ayak ülserleri Wagner-Meggit sınıflamasına göre sınıflandırıldı. BULGULAR: Diabetes mellitus tanısı ile takip süresi ortalama 11.46 (2-30) yıl idi. Klinik takip süresi ortalama 135.3 (33-285) gündü. Özellikle diyabetik retinopatili olgularda, diyabetik nöropati görülme sıklığı (%66.7) ve diyabetik nöropatili olgularda, diyabetik nöropati görülme sıklığının (%64.3) birbirine çok yakın oranlar olduğu görüldü. Bu durum, diyabetik ayak ülseri gelişen hastalarda özellikle nöropatik yaralarda nöropati ile retinopati arasında güçlü bir ilişki olduğunu gösterdi. SONUÇ: Diyabetik ayak ülserinin, gerek yarattığı morbidite gerekse alt ekstremite amputasyonunun en önemli nedeni olduğu göz önüne alındığında, diyabetik retinopati ve diyabetik ayak taramalarının erken tanısı ve önleyici tedaviyi yönlendirmesi açısından önemli olduğunu düşünmekteyiz. OBJECTIVE: The aim of our study is to investigate the prevalence and association of diabetic rethinopathy and diabetic neuropathy in patients with foot ulceration. METHODS: Diabetic patients with foot ulcers who admitted to our diabetic council and surgical debridement was recommended were included in the study. Only 43 patients (10 female, 33 male) who were followed up regularly during the wound healing period were included in the study. Diabetic retinopathy, independent co-morbidites (hypertension, hyperlipidemia), tobacco use, and history of diabetes mellitus was recorded. Diabetic foot ulcers were classified according to the Wagner-Meggit classification. RESULTS: The average follow up period for diabetes mellitus was 11.46 (range, 2-30) years. The average follow up period was 135.3 (33-285) days. Particularly the prevalence of diabetic neuropathy in patients with diabetic rethinopathy (66.7%) and in patients with diabetic neuropathy (64.3%) were very close. This result reveals a strong relationship between diabetic retinopathy and neuropathy in patients with neuropathic foot ulceration. CONCLUSION: Diabetic foot ulcers are the most common indication for amputation and they have strong contribution with high morbidity rate. For this reason we think that diabetic retinopathy and diabetic foot research is very important for early diagnosis and proper treatment. |
| CASE REPORT | |
| 8. | Pregnancy after renal transplantation: Case report A Yasemin Karageyim Karşıdağ, Gökçe Anık İlhan, Esra Esim Büyükbayrak, Bülent Kars, Meltem Pirimoğlu, Gülay Dalkılıç, Orhan Ünal, Cem Turan doi: 10.5505/jkartaltr.2013.55707 Pages 42 - 45 Son evre renal hastalıkta gebelik nadir bir durumdur. Renal transplantlı hastalarda başarılı bir gebelik sağlanabilir ancak anne ve fetus için birçok risk mevcuttur. Bu hastaların dikkatli bir şekilde takibi yapılmalıdır; nefroloji, obstetrik ve neonatoloji uzmanları ile multidisipliner bir yaklaşım uygulanmalıdır. Bu yazıda, 31 yaşında 6 yıldır renal transplante böbrek taşıyan bir gebe hasta sunuldu. Otuz beşinci gebelik haftasında erken membran yırtılması ve primipar makat prezentasyon endikasyonuyla sezaryen seksiyo ile 2070 gr sağlıklı bir erkek bebek doğurtulmuştur. Pregnancy is a rare condition in patients with end stage chronic renal disease. Women with a renal transplant can have a successful pregnancy; however there are many risks for both the mother and the fetus. These patients should be carefully monitored and a multidisciplinary approach with specialists of nephrology, obstetrics and neonatology is required. In this report a 31 year old pregnant women with a renal transplant of six years is presented. At the 35th week of pregnancy, the delivery of a 2070 gram healthy male infant was performed via cesarean section due to premature rupture of membranes and primipara breech presentation. |
| 9. | Modified Bilhaut-Cloquet procedure for Wassel type III polydactyly of the thumb Afet Öncel, Serdar Toksoy doi: 10.5505/jkartaltr.2013.49379 Pages 46 - 49 Polidaktili sindaktiliden sonra üst ekstremitenin en sık görülen doğumsal anomalisidir. Preaksiyel (radial) polidaktili en sık görülen alt grubudur ve her 3000 canlı doğumda bir görüldüğü bildirilmiştir. Radial polidaktili tedavisinde temel olarak iki cerrahi yaklaşım vardır: Biri duplike başparmaklardan birinin ablasyonu ve gerekirse diğer parmağın rekonstrüksiyonu, diğeri ise Bilhaut-Cloquet yöntemi veya modifikasyonlarıdır. Bu olgu sunumundaki amacımız aşırı deforme Wassel tip 3 polidaktilide metakarpofalangeal eklem hareketini ve proksimal falanksı korumak ve güçlendirmek için modifiye Bilhaut-Cloquet yönteminin uygun bir tercih olduğunu vurgulamaktır. Thumb duplication is a pre-axial polydactyly and one of the most frequent congenital deformities of the hand after syndactyly, and the incidence of preaxial polydactyly is reported as 1 in every 3.000 live births. The surgical options for congenital thumb duplication fall into two groups: ablation of one of the duplicated thumbs, with or without reconstruction of the other part, and the Bilhaut-Cloquet procedure or a modification of it. In this case study, our aim was to emphasize the effectiveness of the modified Bilhaut-Cloquet procedure for preserving the metacarpophalangeal joint motion and proximal phalanx unity in more deformed Wassel type 3 polydactyly. |
| 10. | Death due to scorpion sting: Child case report Ali Karakuş, Vefik Arıca, Tanju Çelik, Murat Tutanç, Cem Zeren, Seçil Günher Arıca doi: 10.5505/jkartaltr.2013.29292 Pages 50 - 53 Akrep sokması ciddi, hayatı tehdit edebilen acil bir durumdur ve özellikle çocukluk çağında ölümcül olabilir. Akrep venomunun etkisiyle kalp, solunum ve sinir sistemi ile ilgili komplikasyonlar görülebilir. Tedavide kullanılan antivenomun ve diğer ilaçların kullanımı ve kesin endikasyonları hala tartışmalıdır. Bu çalışmada dört yaşında akrep sokması sonucu ölen bir çocuk olguda etyolojik faktörler ve tedavi yöntemleri tartışıldı. A scorpion sting is a serious and life-threating emergency emergent condition and is generally fatal in childhood. Heart, respiratory and nervous system complications may occur due to the effect of scorpion venom. The precise indications and using scorpion antivenin and other drugs in the treatment is still controversial. In this study, etiological factors and treatments are discussed in a four year old boy that died due to a scorpion sting. |
| 11. | Mixed Merkel cell carcinoma and squamous cell carcinoma: Case report Dinç Süren, Ruksan Elal, Mustafa Yıldırım, Arsenal Sezgin, Murat Şedele, Cem Sezer doi: 10.5505/jkartaltr.2013.69782 Pages 54 - 59 Merkel hücreli karsinom derinin küçük hücreli karsinomu olarak da bilinen malign kutanöz nöroendokrin bir tümördür. Seyrek tanı alan bu kanserin yüksek lokal nüks, bölgesel lenf nodu metastazı ve uzak metastaz eğilimi yanı sıra mortalite oranı da yüksektir. Bu sebeplerden dolayı immünohistokimyasal çalışmalar ile kesin olarak tanınması veya tanının dışlanması gereklidir. Bu yazıda nadir görülmesi nedeniyle mikst Merkel hücreli karsinom ve skuamöz hücreli karsinom tanılı olgu güncel literatür eşliğinde tartışıldı. Merkel cell carcinoma, also known as small cell carcinoma of the skin, is a malignant cutaneous neuroendocrin tumor. The diagnosis of this tumor is rare but it has high tendency for local recurrence, regional lymph node and distant metastases and also has a high mortality rate. For these reasons, immunohistochemical studies are necessary for making a definitive diagnosis and also for excluding a diagnosis. In this publication, we discuss a case of mixed Merkel cell carcinoma and squamous cell carcinoma in the context of the contemporary literature. |
| 12. | Complicated Meckel’s diverticuls in a child and a pregnant: Two case reports Oğuzhan Dinçel doi: 10.5505/jkartaltr.2013.46872 Pages 60 - 63 Meckel divertikülü gastrointestinal sisteminin en sık izlenen doğumsal anomalisidir. Omfalomezenterik kanalın intrauterin 5-7. haftada kapanmaması sonucunda oluşmaktadır. Meckel divertikülü sadece komplikasyon geliştiğinde semptomlu hale gelir. Erişkinlerde nadir olarak radyolojik görüntüleme veya laparatomi sırasında saptanabilmektedir. Bu yazıda gebe ve çocuk hastada komplikasyon gelişmiş iki ayrı Meckel divertikülü olgusu sunuldu. Meckel’s diverticulum is the most common congenital anomaly of the gastrointestinal system. It originates from the nonclosure of the omphalomesenteric tube between the 5th-7th intrauterine week. Meckel’s diverticulum can be symptomatic only when a complication develops. It could be found rarely by radiodiagnostic investigations or during laparotomy in adults. We report here two cases of Meckel’s diverticulum with complications in a pregnant woman and a child. |
| 13. | A case of hydatid cyst mimicking metastatic lung cancer Tülin Durgun Yetim, Ayşen Taslak Şengül, Yasemin Bilgin Büyükkarabacak doi: 10.5505/jkartaltr.2013.80764 Pages 64 - 67 Akciğer kist hidatiği, akciğer kanseri gibi malign hastalıkların yanısıra tüberkülöz gibi enfeksiyoz ya da benign patolojiler gibi görünebilmektedir. Radyolojik olarak, akciğer kist hidatiğinin başta maligniteler olmak üzere birçok akciğer patolojisini taklit edebileceği akıldan çıkartılmamalıdır. Ameliyat öncesi dönemde ayırıcı tanısına yönelik gerekli incelemeler yapılmalıdır. Biz de bu nedenle 31 yaşındaki metastatik akciğer kanseri düşündüğümüz akciğer kist hidatik olgusunu sunmayı amaçladık. Hydatid cysts of the lung can mimic malignant diseases such as lung cancer, infectious diseases such as tubecrculosis, or benign pathologies. It should be kept in mind that hydatid cysts of the lung can radiologically mimic many lung pathologies, primarily malignancies. Necessary investigations should be performed for the differential diagnosis in the preoperative period. We, therefore, believed that it is worthwhile to share a 31 year-old patient with a hydatid cyst of the lung who was thought to have metastatic lung cancer. |
| REVIEW | |
| 14. | Congenital malformations of the esophagus Serdar Evman, Recep Demirhan doi: 10.5505/jkartaltr.2013.05668 Pages 68 - 72 Özofagusun konjenital anomalileri geniş bir deformite grubunu içermektedir. Bu malformasyonlar, genellikle embriyolojik hayatın 6-7. haftaları arasında, primitif ön bağırsağın tomurcuklanma, başkalaşma veya ayrılma evresindeki defekt sonucu ortaya çıkmaktadır. Tanısı için öncellikle klinik şüphe ve detaylı bir fizik muayene, ardından da gerekli radyolojik ve endoskopik görüntüleme yöntemleri kullanılabilir. Tedavinin temelinde ise malformasyonlu özofagus segmentinin rezeksiyonu ve/veya rekonstrüksiyonu yer almaktadır. Congenital anomalies of the esophagus comprise a diverse group of malformations. They originate from the defective budding, differentiation and separation of the primitive foregut, usually during the 6th or 7th week of the embryonic period. Diagnoses of these malformations are based on clinical suspicion, physical examination, and necessary radiological and endoscopic examinations. The principal of treatment lies on surgical resection and/or reconstruction of the esophagus. |