AMAÇ: Kronik obstrüktif akciðer hastalýðý (KOAH) akut ataðý nedeniyle hastaneye yatýrýlan hastalarda ilk baþvuru sýrasýndaki derin ven trombozu (DVT) sýklýðý araþtýrýldý ve profilaktik düþük molekül aðýrlýklý heparin (DMAH) tedavisinin DVT geliþimini engellemedeki etkinliði deðerlendirildi.
YÖNTEMLER: Bu prospektif çalýþmaya, Ocak 2007-Eylül 2008 tarihleri arasýnda KOAH akut ataðý nedeniyle hastaneye yatýrýlan hastalar dahil edildi. Rutin tetkiklerinin yanýnda D-Dimer testi ve bilateral alt ekstremite venöz Doppler ultrasonografisi (Doppler-USG) yapýldý. DVT izlenmeyen hastalar iki gruba randomize edildi. Birinci gruba profilaktik DMAH baþlandý, ikinci gruba ise profilaksi uygulanmadý. Hastalar taburcu edildikten 3 ay sonra tekrar alt ekstremite venöz Doppler-USG’si yapýldý ve DVT sýklýðý ve profilaktik tedavinin
etkinliði deðerlendirildi. Ýstatistiksel analizlerde ki-kare yöntemi kullanýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 73 hastanýn yaþ ortalamasý 67,3±8,8 olup, 5’i (%6,8) kadýn, 68’i (%93,2) erkekti. Grup 1’de 37, Grup 2’de 36 hasta mevcuttu. Hastalarýn yatýþlarýnda yapýlan Doppler-USG’lerinin hiç birinde DVT saptanmamýþtý. Ancak, taburcu tarihinden 3 ay sonra
yapýlan Doppler USG incelemede Grup 2’de bulunan 3 (%8,3) hastada DVT saptandý. Grup 1’de ise olgularýn hiçbirinde DVT yoktu (p>0,05). Kontrol Doppler-USG’sinde trombüs saptanan ve saptanmayan hastalar çeþitli parametreler yönünden karþýlaþtýrýldýðýnda anlamlý bir fark saptanmadý. DVT saptanan ve saptanmayan hastalarýn D-dimer düzeyleri arasýndaki fark, istatistiksel olarak anlamlý olmamakla birlikte belirgindi (p=0,063).
SONUÇ: KOAH atak nedenleri arasýnda baþta enfeksiyonlar yer alsa da, venöz tromboemboli (VTE) mutlaka akýlda tutulmalýdýr. Literatür bilgileri ile çalýþmamýzdaki veriler dikkate alýndýðýnda, baþlangýçta D-dimer deðeri çok yüksek bulunan hastalarda VTE saptanmasa
bile, hastalýk sürecinde olasý DVT ve pulmoner emboli yönünden bu hastalar daha dikkatli takip edilmelidir. Bu nedenle KOAH atak tanýsý ile yatan hastalara yatýþ süresince profilaktik DMAH tedavisi uygulanmasý gereklidir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, ayný sosyoekonomik çevreden gebe kadýnlardan, zamanýnda doðan bebeklerin doðum aðýrlýklarý üzerine vitamin B12 ve folat eksikliðinin etkisi araþtýrýldý.
YÖNTEMLER: Travaydaki 37-42 gestasyon haftalarý arasýndaki gebelerden rastgele yöntemle 76 olgu çalýþmaya alýndý. Bu olgulardan 9’u çeþitli nedenlerle çalýþma dýþý býrakýldý. Araþtýrmamýz 67 olgu ile tamamlanarak istatistiksel deðerlendirmeler yapýldý.
BULGULAR: Yapýlan istatistiksel inceleme sonuçlarýna göre anne vitamin B12 düzeyi ile bebeklerin doðum aðýrlýklarý arasýnda düþük pozitif korelasyon ve yine ayný þekilde anne serum folat düzeyleri ile bebeklerin doðum aðýrlýðý arasýnda düþük pozitif bir iliþki bulundu. Ancak, bebek doðum aðýrlýðý tek tek veya birlikte anne vitamin B12 ve anne folat deðerlerinden
anlamlý olarak etkilenmemektedir.
SONUÇ: Gebelerin beslenmesi ve besinlerin fetus ve annelerin iyilik hali üzerine etkilerinin daha fazla araþtýrýlarak preterm ve düþük aðýrlýklý doðumun önlenmesi, konjenital anomalilerin prenatal tanýsý ve erken tedavi edilmesi, gestasyon ve doðum sýrasýnda meydana gelen hastalýklarýn zamanýnda etkin tedavisi neonatal mortalite oranlarýný azaltacak, saðlýklý nesillerin geliþmesine önemli katkýda bulunacaktýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada amacýmýz, kliniðimizde penil protez implantasyonu yapýlan 30 hastayý retrospektif olarak, yan etki oranlarý ve memnuniyet açýsýndan deðerlendirmektir.
YÖNTEMLER: Kliniðimizde 2004 ile 2009 yýllarý arasýnda, organik kökenli erektil iþlev bozukluðu nedeniyle bükülebilir veya þiþirilebilir penil protez implantasyonu yapýlan 30 hastanýn verileri retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Hastalarýn 18’ine bükülebilir, 12’sine þiþirilebilir protez implantasyonu yapýldý. Hiçbir hastada erken dönemde penil ödem, skrotal hematom veya tedaviye yanýtsýz enfeksiyon
görülmedi. Þiþirilebilir penil protez implantasyonu yapýlan 1 hastada protez dislokasyonu nedeniyle silindirlerden birinin çýkarýlmasý gerekti.
SONUÇ: Bizim deneyimlerimize göre penil protez implantasyonu sonucu oluþan komplikasyonlar ve hasta memnuniyetsizliði en düþük seviyededir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý son yýllarda geliþen ve yaygýnlaþan mikroinsizyonel katarakt cerrahisinin sonuçlarýný ve güvenilirliðini incelemektir.
YÖNTEMLER: Mart 2006 - Temmuz 2006 tarihleri arasýnda, mikroinsizyonel katarakt cerrahisi uygulanmýþ hastalarýn bulgularý deðerlendirildi. Otuz olgunun 30 gözü bu çalýþma kapsamýna alýndý. Hastalar görme keskinliði seviyeleri, pakimetrik ölçüm deðiþiklikleri, operasyon esnasýnda ve sonrasýnda oluþan komplikasyonlar açýsýndan deðerlendirildi. Cerrahi sonuçlarýn istatistiksel deðerlendirilmesi yapýlarak, yöntemlerin güvenilirlik ve etkinlikleri araþtýrýldý.
BULGULAR: Postoperatif 1. haftadan itibaren, düzeltilmiþ en iyi görme keskinliði medyan deðerleri 1,0 olarak saptandý. Pakimetri deðerleri, ameliyat öncesinde 549,86±38,90 μ, ameliyat sonrasýnda ise 1. haftada 570,76±42,55 μ, 1. ayda 552,76±37,14 μ ve 3. ayda 48,76±37,27 μ olarak ölçüldü. Vektöriyel analiz programýyla cerrahiye baðlý astigmatizma aritmetik ortalamasý incelendiðinde, ameliyat sonrasý 1. haftada 0,55±0,50 D, 1. ayda 0,52±0,46 D ve 3. ayda 0,45±0,37 D olarak bulundu. Vektöryel ortalama ise ameliyat
sonrasý 1. haftada 0,27 D 85°, 1. ayda 0,30 D 88° ve 3. ayda 0,25 D 87° olacak þekilde 0,5 dioptrinin altýnda ölçüldü.
SONUÇ: Mikroinsizyonel katarakt cerrahisi, intraoperatif, postoperatif komplikasyonlar, görsel sonuçlar ve santral korneal kalýnlýðý açýsýndan konvansiyonel fakoemülsifikasyon kadar etkili ve güvenilir bulunmuþtur.

Moyamoya hastalýðý beynin tabanýndaki intrakraniyal arterlerin bilateral stenoz ve obstrüksiyonuna baðlý oluþan bir durumdur. Hastalarda iskemik semptomlar görülür, medikal tedavi ve vasküler rekonstrüksiyon tedavi seçenekleridir. Moyamoya hastalýðýnýn cerrahi tedavisi sýrasýnda serebral iskemi sýkça geliþebilecek bir komplikasyondur. Perioperatif yaklaþýmda hedef, beyne oksijen sunumu ve kullanýmý arasýndaki dengeyi saðlamaktýr. Bu olgu sunumunda 53 yaþýnda Moyamoya hastalýðý olan, sað inguinal herni nedeniyle ameliyat edilen hastanýn anestetik yaklaþýmýný tartýþmayý amaçladýk.

Hemodiyaliz uygulanan olgularda serebral iskemi, vaskülit, subaraknoid kanama, subdural ve intraserebral hematom gibi nörolojik tablolar görülebilir. Bu durumlarda tedavi güçlükleri geliþebilir. Serebral kanamalý olgularda, hemodiyaliz esnasýnda verilen heparin kanama riskini artýrabileceðinden heparinsiz hemodiyaliz yöntemleri önem kazanýr. Kronik böbrek yetmezliði olan, 59 yaþýnda erkek hasta, 2 yýl süreyle haftada 3 seans, her bir seansý 4 saat süren hemodiyaliz tedavisi görmekteydi. Putaminal hematom sonucu akut geliþen sað hemiparezi tablosu ile kliniðimize yatýrýldý. Kanama nedeni ile hemodiyalizi heparinsiz uygulandý. Ýki hafta sonra, serebral iskemiye baðlý þuur bulanýklýðý ve sol bacakta parezi geliþti. Olgu, hemodiyaliz sürecinde geliþen serebral
iskemi ve hematom birlikteliðinde tedavi protokolünde yaþanan zorluklar nedeni ile sunuldu.

Kolþisin intoksikasyonu sýk görülmemekle birlikte hayatý tehdit edici semptomlara yol açmasý nedeniyle oldukça önemlidir. Bu yazýda, kolþisin intoksikasyonu nedeniyle acile getirilen ve takip ve tedavi amacýyla yoðun bakým ünitesine yatýrýlan 1 yaþýnda kýz hasta sunuldu. Yoðun bakým þartlarýnda semptomatik tedavi uygulanan hasta yatýþýnýn 6. gününde hemodinamik ve biyokimyasal parametrelerinin normale dönmesi üzerine pediatri kliniðine devredildi.