GÝRÝÞ ve AMAÇ: Maternal erken uyarý kriterleri sistolik – diyastolik kan basýncý (SKB/DKB), periferik oksijen satürasyonu ile idrar çýkýþýný içeren ve postoperatif komplikasyonlarýn öngörülmesinde yararlý bir belirteçtir. Þok indeks (SI) ve Modifiye Þok indeks (MSI) ise hipovolemide sývý ve transfüzyon ihtiyacýnýn belirlenmesinde kullanýlmaktadýr. Bu çalýþmada, gebeliðe baðlý geliþen hipertansif hastalýklarda postpartum kan transfüzyonu ihtiyacý, anne ve fetüste geliþebilecek komplikasyonlarýn ve mortalitenin ön görüsü için erken uyarý sisteminin bir parametresi olarak SI ve / veya MSI kullanýmý etkinliðinin deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya yerel Etik Kurul onayý alýndýktan sonra, 2012-2017 tarih aralýðýnda preeklampsi, eklampsi, kronik hipertansiyon ve gebelik hipertansiyonu nedeniyle sezaryen operasyonu geçiren 13-47 yaþ aralýðýnda 192 hasta çalýþmaya dahil edildi.
BULGULAR: Hastalarýn SI ile baþvuru sýrasýndaki emboli ve aritmi arasýnda ve doðum sýrasýnda MSI ile Ýntrauterin Büyüme Geriliði arasýnda pozitif korelasyon vardý (p<0.05). Baþvuru sýrasýndaki SI ve MSI ile taze donmuþ plazma ve Trombosit süspansiyonu transfüzyonu arasýnda anlamlý pozitif korelasyon bulunmaktadýr. Doðum sýrasýndaki SI ile paketlenmiþ kýrmýzý kan hücreleri, taze dondurulmuþ plazma ve trombosit süspansiyonu transfüzyonu arasýnda anlamlý bir pozitif korelasyon vardýr. Taze donmuþ plazma teslimi ile paketlenmiþ kýrmýzý kan hücresi transfüzyonlarý sýrasýndaki MSI arasýnda anlamlý pozitif korelasyon vardýr (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Modifiye þok indeksi ve þok indeksinin gebelik ve postpartum kan transfüzyonuna baðlý hipertansif hastalýklarda maternal ve fetal komplikasyonlarý öngörmede önemli belirteçler olabileceði sonucuna varýlmýþtýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Renal transplantasyon, günümüzde renal replasman tedavisinin en etkili þeklidir. Böbrek nakli olan hastalarýn çoðunda nakil öncesi hemodiyaliz öyküsü vardýr. Bu nedenle hastalarýn çoðunda hemodiyaliz giriþ yolu olan arteriyovenöz fistül (AVF) mevcuttur. Pulmoner hiper-tansiyonun nadir bir nedeni olan persistan yüksek akýmlý AVF, transplantasyon sonrasýnda pulmoner hipertansiyon geliþen hastalarda göz ardý edilmemelidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýzda merkezimizde takip edilen ve nakil sonrasý yeni pulmoner hipertansiyon geliþen renal transplant hastalarýmýzý retrospektif olarak sunduk. Pulmoner hipertansiyonun nadir nedenlerinden biri olan yüksek akýmlý AVF’li hastalarýmýza fistül kapatma iþlemi gerçekleþtirdik. Ýþlem sonrasý 1. ay ve 3. ay takiplerde renal (kreatinin, glomeruler filtrasyon hýzý (GFR), albumünüri, proteinüri), kardiyak (ejeksiyon fraksiyonu) ve pulmoner fonksiyon (pulmoner basýnç) verilerimizi kaydettik. Takiplerde hastalarýmýzýn renal kardýyoloji k ve pulmoner fonksiyonlarýnda iyileþme gözlemledik.
BULGULAR: Takiplerde hastalarýmýzýn renal kardýyoloji ve pulmoner fonksiyonlarýnda iyileþme gözlemledik.
Ýþlem sonrasý 1. ay ve 3. ay takiplerde renal (kreatinin, glomeruler filtrasyon hýzý, albumünüri, peroteinüri), kardiyak (ejeksiyon fraksiyonu) ve pulmoner fonksiyon (pulmoner basýnç) verilerimiz: AVF Kapatma iþleminden sonra kreatin, proteinüri, albüminüri ve pulmoner arter basýnç deðerleri azalýrken; GFR ve ejeksiyon fraksiyonu arttý. Deðiþiklikler istatistiksel olarak anlamlýydý (p deðerleri <0.001)
TARTIÞMA ve SONUÇ: Renal transplantlý hastalarda pulmoner hipertansiyon geliþebilir. Yüksek akýmlý fistül pulmoner hipertansiyonun nadir nedenlerindendir. Renal nakilli hastalarda hastalarda pulmoner hipertansiyon sespleri arasýnda yüksek akýmlý fistül varlýðý akýlda tutulmalýdýr. Nefrologlar, yeni geliþen pulmoner hipertansiyon semptomlarý olan hastalarda yüksek akýmlý AVF’nin varlýðýný akýlda tutmalýdýrlar.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut kalp yetmezliði hastalarýnýn acil servise tekrar baþvurusunu nedenleri literatürde net olarak ortaya konmamýþtýr ve gelecekte bu hasta grubunun acil servisi daha sýk kullanacaðý öngörülmektedir. Çalýþmamýzda, acil servise akut kalp yetmezliði nedeni 90 gün içinde tekrar baþvuran hastalarýn demografik, biyokimyasal, görüntüleme ve sonlaným deðiþkenlerinin tekrar baþvuruya etkisini belirlemeye çalýþtýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza 1 Ocak 2019-1 Ocak 2021 tarihleri arasýnda 90 gün içinde akut dekompanse kalp yetmezliði nedeni ile acile servise tekrar baþvuran olan hastalar dahil edildi. Hastalarýn demografik ve klinik özelliklerinin retrospektif analizi ve yeniden baþvuruyu etkileyen faktörlerin deðerlendirilmesi yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmamýza ortalama 34±12.5 gün sonra tekrar acil servise baþvuran 250 hasta dahil edildi.Hastalarýn yoðun bakým veya servise yatýrýlmalarý ile 90 gün içinde tekrar baþvurmalarý arasýnda anlamlý iliþki saptanmýþtýr. (p<0,005). Ek olarak acil serviste non-invazif mekanik ventilasyon alan hastalarýn acil servise tekrar almayanlara göre daha erken baþvurmaktadýr (p<0,005). Hastalarýn EF deðerleri de erken tekrar baþvuru ile iliþkili bulundu. (p<0,005). Pearson’ýn R korelasyon analizi, 90 gün içinde furosemid kullanýmý ile yeniden kabul arasýnda anlamlý bir iliþki olduðunu ortaya kondu (r=0.2015, p=0.0014).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Araþtýrmamýz, yeniden baþvurunun NIMV kullanýmý, furosemid kullanýmý, hastanýn ejeksiyon fraksiyonunun düþük olmasý ve hastane-ye yatýþtan etkilendiðini göstermiþtir. Sonuç olarak, acil serviste NIMV ve yüksek doz furosemid uygulanan hastalarýn ve düþük ejeksiyon fraksiyonu olan akut kalp yetmezliði hastalarýný taburcu ederken titiz davranmak ve hastalar için takip stratejisi oluþturmak önem arz etmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Patellar instabilite hastalarýnda modifiye Aberdeen Weight-Bearing Testi (Diz) (AWT-K) ve KSS (Knee Society Score) ile Tegner Lysholm (TL) skoru arasýndaki korelasyonun etkinliðini deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Patella çýkýðý nedeniyle tedavi edilen hastalar iki gruba ayrýldý. Birinci grup patellar instabilite nedeni ile opere edilen hastalardan, ikinci grup ise konservatif yöntemlerle takip edilen hastalardan oluþturdu. Ýzlem süresi, yaþ, cinsiyet, Caton-Deschamps indeksi ve uygulanan cerrahi giriþimlerin tipi kaydedildi. TL skorlama sistemi daha önce patellar instabilite tedavisi takibinde valide edildiðinden, KSS ve modifiye AWT-K skorlama sistemlerinin TL skorlama sistemi ile uyumu deðerlendirilerek patellar instabilite takibindeki etkinliði incelenmiþtir.
BULGULAR: TL ile toplam KSS puanlarý arasýnda orta düzeyde bir korelasyon bulundu. Ancak KSS alt gruplarý ES, SS, OKS, FAS ve TL arasýndaki iliþki incelendiðinde; TL puanlama sistemi ile OKS, SS ve FAS arasýnda zayýf ve orta düzeyde bir korelasyon bulundu. Zayýf ve korelasyonsuz ES ve SS hariç tutulduðunda, TL puaný ile mtKSS arasýnda güçlü bir korelasyon vardý. TL puanlarý ile AWT-K 60 saniye ortalama yük farký arasýnda düþük bir korelasyon vardý ve FA ile AWT-K 60 saniye ortalama yük farký ve oranlarý arasýnda düþük bir korelasyon vardý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: AWT-K testinin diz üzerine yük bindirme ile KSS bulgularý ve TL skorlama sistemi arasýndaki zayýf korelasyonu, patella instabilitesi olan hastalarda kýsa dönem takiplerde yeterli bir takip aracý olmayabileceðini ortaya koymaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: COVID-19 pandemisinin Toplum Ruh Saðlýðý Merkezi’ne kayýtlý þizofreni hastalarý üzerindeki etkisinin depresyon, intihar riski ve þiddete meyil açýsýndan incelenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma Toplum Ruh Saðlýðý Merkezi’ne (TRSM) kayýtlý ve düzenli olarak takibi yapýlan hastalar üzerinde yapýlmýþtýr. Çalýþmaya DSM-V (American Psychiatric Association 2013)’e göre þizofreni tanýsýný karþýlayan ve dahil edilme kriterlerine uyan yüz sekiz birey üzerinde gerçekleþtirilmiþtir. Çalýþmaya katýlmaya yazýlý olarak onam veren bireyler sýrasýyla Covid-19 pandemi döneminde hastane yatýþý gerçekleþen (n=39), hastane yatýþý olmayan ancak acil eylem planý yapýlan (n=37) ve yatýþ veya acil eylem planý yapýlmayan stabil hasta (n=32) þeklinde üç gruba ayrýlmýþtýr. 18-65 yaþ arasýnda olan, TRSM’den hizmet alýyor olan, en az iki yýldýr þizofreni tanýsý almýþ olan, hastalýðýn aktif döneminde olmayan, organik mental bozukluðu olmayan, ek psikiyatrik hastalýðýn olmayan, okur-yazar olan bireyler çalýþmaya dahil edilmiþtir. Çalýþmada hastalarýn klinik ve sosyodemografik bilgilerini içeren anket, Calgary Þizofrenide Depresyon Ölçeði (CÞDÖ), Buss-perry Saldýrganlýk Ölçeði (BPSÖ) ve Ýntihar Olasýlýðý Ölçeði (ÝOÖ) kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: CÞDÖ ve BPSÖ skorlarýnda gruplar arasýnda istatistiksel açýdan anlamlý fark bulunurken (p<0.05), ÝOÖ toplam skorunda ise gruplar arasýnda anlamlý bir fark olmadýðý saptanmýþtýr (p>0.05). BPSÖ alt boyutlarda fiziksel, sözel saldýrganlýk ve öfke açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý bir farklýlýk bulunmazken (p>0.05), düþmanlýk alt grubunda ise istatistiksel açýdan anlamlý bir farklýlýk saptanmýþtýr (p<0.05). ÝOÖ’nde Olumsuz benlik ve tükenme, düþmanlýk alt boyutlarýnda gruplar arasýnda istatistiksel açýdan anlamlý bir fark bulunmaz iken (p>0.05), hayata baðlýlýktan kopma alt boyutunda ise gruplar arasýnda anlamlý bir farklýlýk bulunmuþtur (p<0.05). Eðitim düzeyi ve CÞDÖ deðerleri arasýnda istatistiksel açýdan anlamlý negatif yönde korelasyon saptanmýþtýr. (r: 0,451 p: 0.025).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda Covid-19 pandemi döneminde yatýþ yapan veya yatýþ yapmayan ama acil müdahale gerektiren hasta gruplarýnýn stabil takipli hastalara göre CÞDÖ ve BPSÖ toplam skorlarýnýn istatistiksel açýdan anlamlý bulunmasýnýn TRSM takipli depresyona veya þiddete meyilli olan þizofreni hastalarýnýn pandemi döneminden önemli derecede etkilendiklerini ve tedavi takiplerinin daha önem arz ettiði sonucunu göstermektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, Amerikan Kanser Derneði’nin kolorektal kanser (CRC) tarama yaþýný 50’den 45’e düþürme önerisi doðrultusunda planlandý. Çalýþmamýz, 45-49 yaþ arasý Türkiye’deki hastalarda kolonoskopik polipektomi sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr. Böylelikle kolorektal poliplerin ve malignitelerin prevalansý ve özellikleri incelenerek Türkiye için bir veri tabaný oluþturulmasý hedeflenmektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemiz endoskopi ünitesinde Eylül 2020 ile Eylül 2023 tarihleri arasýnda gerçekleþtirilen kolonoskopiler retrospektif olarak incelendi. Polip veya malignite tanýsý almýþ 45-49 yaþ aralýðýndaki hastalar çalýþmaya dahil edildi. Verilerine ulaþýlamayan hastalar, tam kolonoskopi yapýlamayanlar, tarama amaçlý yapýlan kolonoskopiler, malignite öyküsü ve polip sendromu olanlar, polipektomi sonrasý takipte olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Çalýþmaya alýnan hastalarýn demografik bilgileri, kolonoskopi endikasyonlarý ve patolojik bulgularý analiz edildi. Ýstatistiksel analizler SPSS sürüm 25.0 kullanýlarak yapýldý ve p deðeri <0.05 istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: 748 hastadan polip veya malignite tespit edilen 106’sý çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn çoðunluðu erkek (%56.6), ortalama yaþ 47.07±1.52 idi. Önemli kolonoskopi endikasyonlarý benign perianal hastalýklar (%34), baðýrsak alýþkanlýklarýnda deðiþiklik (%27.4) ve anemi (%12.3) idi. Poliplerin çoðu sol kolon ve rektumda yer alýyor, çoðunlukla düþük dereceli displazi adenomlarý (%68.9) ve yüksek dereceli displazi adenomlarý (%9.4) idi. Polip tespit oraný %14.2 ve malignite oraný %2.8 idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Literatüre göre, 50 yaþ ve üzeri kiþiler için tarama programý kapsamýnda yapýlan kolonoskopilerdeki polip ve malignite tespit oraný, çalýþmamýzda bulunan oranlarla benzerdir. Bu benzerlik temel alýndýðýnda, 45-50 yaþ grubundaki hastalarý tarama kapsamýna almayý düþünmek uygun olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: COVID-19 pandemisi öncesinde ve sýrasýnda motosiklet kazasý sonrasý acil servise baþvuran hastalarý inceleyerek, bu kazalarýn görülme sýklýðýný, travma þiddetini ve hasta sonuçlarýný karþýlaþtýrmalý olarak deðerlendirmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif gözlemsel çalýþmada, Bakýrköy Dr. Sadi Konuk Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Eriþkin Acil Servisi’ne motosiklet kazalarýndan kaynaklanan yaralanmalarla baþvuran 1.137 hastayý deðerlendirdik. Motosiklet kazasý sonrasý acil servise baþvurduðu belirlenen hastalarýn elektronik dosyalarý taranarak yaþ, cinsiyet, kan basýncý, nabýz, oksijen saturasyonu, solunum sayýsý, baþvuru anýndaki vücut ýsýsý, baþvuru zamaný gibi bilgiler incelendi. Kaza, sürücünün bildirdiði kaza anýndaki motosiklet hýzý, kullanýlan koruyucu ekipman, acil servise varýþ zamaný, acil serviste ve hastanede kalýþ süresi, hastalarýn kalýþ süresi boyunca uygulanan tedavi türleri veri formuna kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen 1135 hastanýn 129’u (%11.4) pandemi öncesinde, 1.006’sý (%88.6) pandemi döneminde acil servise baþvurdu. 1.055 (%93) erkek hasta ve 80 (%7) kadýn hasta vardý. Hastalarýn 145’i (%12.9) hastaneye yatýrýldý, 990’ý (%87.2) hastaneden ayrýldý. Acil servisten ayrýlanlarýn 42’si (%3.7) tedaviyi reddetti, 35’i (%3.1) ise doktor onayý olmadan ayrýldý. Yatan hastalarýn 20’si (%1.8) yoðun bakýma, 4’ü (%0.4) diðer hastanelere sevk edildi. Hastane içi mortalite incelendiðinde 1.132 (%99.7) hastanýn hayatta kaldýðý, 3 (%0.3) hastanýn ise öldüðü belirlendi. Tam vücut koruyucu ekipman kullanýmýna göre yaralanma yerleri arasýndaki iliþki deðerlendirilirken, baþ ve boyun, akciðer, ekstremite, pelvis ve çoklu travma yaralanmalarý açýsýndan bir korelasyon bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Trafik yoðunluðu ne olursa olsun motosiklet sürücülerinin koruyucu ekipman kullanmasý kazalarda ciddi yaralanmalarýn önüne geçimektedir. EMTRAS ve ESI skorlarý motosiklet kazalarýnda mortalite ve morbiditeyi tahmin etmek için kullanýlabilecek klinik tahmin araçlarýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kronik inflamatuvar bir durum olan diyabetin klinik yönetiminde hemogramdan elde edilen yeni inflamatuvar belirteçlerin önemini araþtýran çalýþmalarýn sayýsý giderek artmaktadýr. Bu çalýþmada HbA1c ile Sistemik inflamatuvar indeks (SÝÝ), Sistemik inflamasyon yanýt indeksi (SÝYÝ) ve Sistemik inflamasyon agregat indeksi (SÝAÝ) arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Toplam 22183 katýlýmcý HbA1c düzeylerine göre kontrol grubu (n=9100), prediyabet grubu (n=7087) ve diyabet grubu (n=5996) olmak üzere 3 gruba ayrýldý. Bu 3 grupta hemogramdan elde edilen yeni inflamatuvar belirteçler SÝÝ, SÝYÝ ve SÝAÝ deðerlerinin yaný sýra C reaktif protein, sedimantasyon ve lökosit deðerleri deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Her üç indeksin ortanca deðerleri diyabet grubunda diðer gruplara kýyasla daha yüksek bulundu [SÝÝ=515 (380-716), SÝYÝ=0.93 (0.66-1.35), SÝAÝ=248 164-374), p<0.001]. Kontrol grubunda, HbA1c ve glukoz deðerleri inflamasyon indeksleri ile anlamlý bir korelasyon göstermemiþtir (p>0.05). Ancak, prediyabet grubunda SÝÝ ve SÝYÝ deðerleri ile glukoz (r=0.033, p=0.006; r=0.040, p=0.001) ve HbA1c düzeyleri (r=0.038, p=0.001; r=0.069, p<0.001) arasýnda anlamlý korelasyonlar tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hemogramdan elde edilen inflamatuvar indeksler, HbA1c düzeylerine baðlý olarak hasta gruplarýnda kademeli bir artýþ göstermiþtir, ancak glukotoksisitenin bir göstergesi olarak HbA1c düzeyleri ile inflamatuvar belirteçler arasýnda zayýf korelasyonlar bulunmuþtur. Hemogram klinik pratikte kolay ulaþýlabilen ve yaygýn olarak kullanýlan bir testtir. Bu nedenle hemogramdan türetilen indeksler, glukotoksisiteye baðlý inflamasyonun deðerlendirilmesinde geleneksel inflamatuvar belirteçlere alternatif olabilir. HbA1c düzeyleriyle pozitif korelasyon gösteren inflamasyonun yeni indeksler aracýlýðýyla saptanmasý, diyabet komplikasyonlarýnýn öngörülmesinde yardýmcý olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Pelvik organlarýn vajina içine veya dýþýna fýtýklaþmasý, pelvik organ prolapsusu veya kýsaca POP olarak bilinen durumdur. Þu anda, henüz doðurganlýk çaðýnda olan genç kadýnlarda POP’u tedavi etmek için ne tür bir cerrahi prosedürün kullanýlmasý gerektiði bilinmemektedir. Bu yazý, bu ameliyatý geçirdikten sonra miadýna ulaþan gebe hastamýzý sunmak ve POP’un cerrahi tedavisinde yeni bir yöntem olan vajinal yardýmlý laparoskopik sakrohisteropeksi prosedürü ile ilgili literatür taramasý yapmak amacýyla hazýrlanmýþtýr.. Bu hedeflerin her ikisi de bu makalenin yazýlmasýyla gerçekleþtirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 32 yaþýnda iki normal spontan vajinal doðum öyküsü olan hasta vajinasýnda ele gelen kitle þikâyeti ile hastanemize baþvurdu. Hastamýzýn doðurganlýk çaðýnda olmasý ve yakýn gelecekte gebe kalmayý planlamasý nedeniyle vajinal asiste laparoskopik sakrohisteropeksi (VALSH) olarak bilinen uterus koruyucu bir operasyon olmasýný önerdik. Ameliyattan bir yýl sonra spontan gebeliði olan hasta, 38. gebelik haftasýnda sezaryen ile saðlýklý bir bebeðe sahip oldu.
BULGULAR: POP’un cerrahi tedavisinde yeni bir yöntem olan vajinal asiste laparoskopik sakrohisteropeksi prosedürü ile ilgili literatür taramasý yaptýk. Þu anda, henüz doðurganlýk çaðýnda olan genç kadýnlarda POP’u tedavi etmek için ne tür bir cerrahi prosedürün kullanýlmasý gerektiði bilinmemektedir. Çalýþmalar, genç kadýnlarýn cerrahi tedaviyi takiben POP nüksetme ihtimalinin arttýðýný göstermiþtir; ancak bugüne kadar cerrahi POP onarýmýnýn sonraki gebelikler üzerindeki etkisini ve bu gebeliklerde meydana gelen doðum þeklini araþtýran hiçbir çalýþma yapýlmamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Gebeliðin 6. haftasýnda, 6. ayýnda ve doðumdan sonraki 12. ayýnda yapýlan tetkiklerin hiçbirinde prolapsus rekürrensine dair bir bulguya rastlanmadý. Uyguladýðýmýz cerrahi yöntemin gebelik beklentisi olan fertil çaðdaki hastalar için uygun bir teknik olduðunu düþünmekteyiz. Prolapsus rekürensinin olmamasý, gebeliðin miada ulaþabilmesi ve komplike hale gelmemesi düþüncemizi desteklemektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi (RAS) COVID-19 patofizyolojisinde önemli bir rol oynamaktadýr. RAS’ýn bir parçasý olan anjiyotensin dönüþtürücü enzimin (ACE) COVID-19’daki rolü belirsizdir. Bu çalýþma, COVID-19’da baþvuru sýrasýndaki serum ACE düzeyleri ile hastalýk þiddeti arasýnda bir iliþki olup olmadýðýný araþtýrmayý amaçlamýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: COVID-19 pnömonisi nedeniyle Ocak 2021-Nisan 2021 tarihleri arasýnda kliniðimize yatýrýlan toplam 158 hasta çalýþmaya dahil edilmiþtir. Hastalar hastalýðýn þiddetine göre hafif-orta ve aðýr pnömoni olarak iki gruba ayrýlmýþtýr. Ýki grup yaþ, cinsiyet, semptom ve bulgular, komorbiditeler, laboratuvar parametreleri, serum ACE düzeyi ve mortalite açýsýndan karþýlaþtýrýlmýþtýr. Serum ACE düzeyi spektrofotometrik yöntemle ölçülmüþtür.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama yaþý 61 (min: 18 maks: 89) olup 85 (%53.5)’i erkekti. 106 (%66.7) hastada ek hastalýk mevcuttu. En sýk semptom sýrayla dispne (%61), öksürük (%57.2) ve halsizlikti (%49.7). Aðýr pnömoni olan grupta lökosit, C-reaktif protein, Ferritin, D-Dimer ve yattýðý gün sayýsý hafif-orta pnömoni grubuna göre daha yüksek olup fark istatistiksel olarak anlamlý bulundu (sýrayla p=0.004, p<0.001, p=0.005, p=0.01, p<0.001). Aðýr pnömoni grubunda yoðun bakým ünitesine gidiþ, entübasyon ve mortalite oranlarý daha yüksekti(sýrayla p=0.035, p=0.035, p=0.035). Hastalarýn ortalama serum ACE düzeyi 25.14 (min: 3.39- max: 75.28) U/L olup her iki grup arasýnda anlamlý fark saptanmadý (p=0.61).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastaneye yatýþ sýrasýndaki serum ACE düzeyleri ile COVID-19 þiddeti arasýnda herhangi bir iliþki bulunmadý. Baþvuru anýndaki serum ACE düzeyinin hastalýk þiddetini yansýtmadýðý saptanmýþtýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ameliyat öncesi MR kesitlerinde subscapularis tendon rüptürünün teþhis edilmesi zor olabilir. Bu çalýþmada subscapularis tendon yaralanmalarýnda subkorakoid efüzyonun (SE) daha sýk görülüp görülmediði ve bunun bir belirteç olarak kullanýlýp kullanýlamayacaðý araþtýrýldý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada rotator manþet yýrtýðý nedeniyle ameliyat edilen 142 hastayý retrospektif olarak inceledik. Subskapularis tendon yýrtýðý olan hastalar 26 hastadan oluþan Grup 1 olarak sýnýflandýrýlýrken, subskapularis tendonu saðlam ancak diðer manþet patolojileri olan hastalar 116 hastadan oluþan Grup 2 olarak sýnýflandýrýldý. Tüm hastalarýn ameliyat öncesi MR kesitleri incelendi. Subkorakoid bursada efüzyon varlýðýný, subskapular bursada efüzyonu, akromiohumeral mesafeyi ve korakohumeral mesafeyi deðerlendirdik.208 hastayý retrospektif olarak inceledik. Çalýþmaya rotator manþet yýrtýðý nedeniyle ameliyat edilen 142 hastayý dahil ettik. Hastalarýn ameliyat öncesi MR görüntülerini ve ameliyat notlarýný inceledik. Subskapularis rüptürü olan hastalar 26 hastadan oluþan Grup 1 olarak sýnýflandýrýlýrken, subskapularis saðlam ancak diðer manþet patolojileri olan hastalar 116 hastadan oluþan Grup 2 olarak sýnýflandýrýldý.
BULGULAR: Gruplar arasýnda cinsiyet, yaþ ve cinsiyet açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý bir fark gözlenmedi. 142 hastanýn 26’sýnda (%18) artroskopik olarak doðrulanmýþ Ssc yýrtýðý vardý. Bunlardan 22’si onarýldý, 4’üne debridman uygulandý. Akromiohumeral mesafe (p: 0.253) ve korakohumeral mesafe (p: 0.12) açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark yoktu. Gruplar arasýnda subskapular bursa efüzyonu açýsýndan anlamlý fark bulunamadý (p: 0.81). Gruplar arasýndaki SE farký istatistiksel olarak anlamlýydý (p: 0.0003).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma ile ameliyat öncesi dönemde çekilen MR görüntülerinde subkorakoid efüzyon görülmesinin subskapularis yýrtýklarýnýn tanýsýndaki etkinliðini ortaya koyduk. Subskapularis yýrtýðý olan hastalarda anlamlý olarak daha sýk görüldüðünü bulduk.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý maksimum medikal tedaviye raðmen aðrýsý olan ve görme hissi olmayan 63 absolu glokom hastasýna aðrý kontrolü için uygulanan siklokriyoterapi tedavisinin kýsa dönem etkinliðini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Absolu glokom olarak tanýmlanan 63 glokom hastasýnýn 63 gözü çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn iþlem öncesi ve sonrasýndaki 1 ve 3. aydaki göz içi basýnçlarý, kullandýklarý ilaç sayýlarý, aðrý durumlarý ve tekrar uygulama gereksinimleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalarýn 13’ü kadýn 40’ý erkekti. Yaþ ortalamasý 59.4+-17.5 idi. Hastalarýn 50 si neovasküler glokom, 3ü konjenital glokom,1’i primer açýk açýlý glokom ve 9’u açý kapanmasý glokomu tanýlýydý. Preoperatif ortalama göz içi basýncý 50,7 mmHg +-12 mm-Hg iken post operatif 1. ayda 37.9+-15 mm-Hg, 3. ayda 28.5+-15.8 mm-Hg olarak bulundu. Ýþlem öncesi ve sonrasýnda 1 ve 3. ayda göz içi basýncýnda elde edilen düþüþ istatistiksel olarak anlamlýydý. (p<0.0001) Aðrý kontrolü iþlem sonrasý birinci ayda %85, üçüncü ayda %96 olarak bulundu. Ýþlem öncesi ve sonrasý kullanýlan ilaç miktarlarý sýrasýyla 3 ve 2.3±0.9 olarak bulundu ve bu deðer istatstiksel olarak anlamlý görüldü. (p<0.0001) Hiçbir hastada fitizis görülmezken aðrý kontrolü saðlanamamasý nedeniyle 2 hastaya eviserasyon uygulandýðý tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Siklokriyoterapi glokomun cerrahi ve medikal tedavisinde yeni seçeneklerin bulunmasýyla eski popülerliðini kaybetmesine raðmen aðrý kontrolü saðlanamayan hastalarda non invazif, ucuz ve kolay uygulanabilir bir yöntem olmasýyla eviserasyon öncesi tercih edilebilir bir tedavi seçeneði olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hepatektomi gibi cerrahi iþlemlerin ardýndan baþarýlý sonuçlar elde edebilmek için çeþitli fizyolojik ölçümlerin dikkatlice izlenmesi gerekmektedir. Bu ölçümler arasýnda, doku perfüzyonu ve oksijenasyonunun önemli bir göstergesi olan laktat seviyeleri de yer almaktadýr. Özellikle postoperatif dönemde, arteriyel kan laktat (ABL) düzeyleri, doku perfüzyonunun izlenmesi açýsýndan öenmli bir yere sahiptir. Optimal bir sývý dengesinin korunmasý ise, doku perfüzyonunun sürdürülmesi ve potansiyel komplikasyonlarýn önlenmesi için kritik öneme sahiptir. Bu çalýþmanýn amacý, postoperatif dönemde hastalarýn ABL düzeyleri ile sývý tedavisi arasýndaki iliþkiyi incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþma, hepatektomi sonrasý yoðun bakým ünitesinde tedavi gören hastalarýn sonuçlarýný incelemek için retrospektif bir çalýþma olarak tasarlandý. Sývý tedavisinin hastalarýn klinik sonuçlarý üzerindeki etkisini deðerlendirmek için hastalarýn aldýðý sývý miktarlarý hesaplandý. Baþlangýç arteriyel kan laktat seviyeleri, en yüksek laktat seviyeleri, laktatýn vücuttan atýlma hýzý, asidoz durumu ve arteriyel kan gazý analizlerindeki baz açýðý deðerleri kaydedildi. Arteriyel kan gazý parametreleri, ABL trend parametreleri ve sývý tedavisi arasýndaki iliþkiyi belirlemek için Pearson Korelasyon Testi kullanýldý ve p<0.05 anlamlý olarak olarak kabul edildi.
BULGULAR: Bu çalýþmada, hepatektomi operasyonu geçirmiþ toplam 108 hasta incelenmiþtir. Hastalarýn ABL seviyelerini normal aralýða düþene kadar ortalama olarak 42.3cc/kg sývý verilmiþtir. Ayrýca, izlem süresince gözlemlenen en yüksek ABL deðerleri ile verilen toplam sývý miktarý arasýnda anlamlý bir korelasyon saptanmýþtýr (r: 0.385, p<0.01).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmada, ABL düzeyleri ve sývý alýmý arasýnda bir iliþki olduðunu tespit edilmiþtir. Yüksek laktat seviyelerinin, sepsis benzeri bir durumu ve yoðun sývý tedavisi gerektiren bir metabolik durumu iþaret ettiði düþünülmektedir. Bu sonuçlar, hepatektomi geçiren hastalarda ABL seviyelerinin takibinin, sývý tedavisi ihtiyacýný ve hastanýn yakýn izlem süresini tahmin etmede kullanýlabilecek önemli bir araç olduðuna iþaret etmektedir. Arteriyel kan laktat takibi, hastalarýn postoperatif dönemdeki yönetimi ve takibinde kritik bir rol oynayabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada PKOS’lu hastalarda serum adiponektin ve kisspeptin düzeyleri ile insülin direnci arasýndaki iliþkinin araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Üçüncü basamak bir merkezde PKOS tanýsý alan 144 hasta çalýþmaya dahil edildi. Ýlk ziyarette boy ve kilo ölçümleri kaydedildi ve adet fonksiyonlarý sorgulandý. Ultrasonografik deðerlendirme ve hormonal deðerlendirme sonrasýnda hastalar insülin direncine (IR) göre gruplara ayrýlarak hormonal parametreler açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Aðýrlýk ve VKÝ insülin dirençli grupta anlamlý olarak yüksekti (p=0.018, p=0.012). Ýnsüline dirençli grubun ortalama açlýk glukozu, açlýk insülin düzeyi ve HOMA indeksi sýrasýyla dirençli olmayan gruba göre anlamlý olarak yüksekti (p<0.001). LH/FSH oranlarý IR+ grupta anlamlý derecede düþüktü (1.33’e karþý 1.58, p<0.05). Adiponektin ve kisspeptin düzeyleri açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý bir fark gözlenmedi, ancak IR- grubundaki ortalama kisspeptin düzeyi IR+ grubuna göre daha yüksekti (32.72’ye karþý 19.36, p=0.067). Adiponektin ve kisspeptinin FSH ile çok zayýf bir pozitif iliþkisi olduðu bulundu (r=0.169 ve 0.171).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Adiponektinin obezite ve tip 2 diyabette azaldýðý bilinmekte olup, insülin direnci olan PKOS hastalarýnda farklýlýk göstermemektedir. Hipotalamik bir peptit olan ve PKOS’lu hastalarda artmýþ LH seviyeleri ile iliþkili olan Kisspeptin, IR+ grubunda daha düþük bulundu. Kisspeptin ve adiponektinin PKOS ve insülin direnci mekanizmalarýndaki rolünü netleþtirmek için BMI eþleþmiþ saðlýklý kontrollerle daha geniþ bir örneklemde incelenmesine ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Giderek artan kanýtlar, ürik asit sentezindeki oksidanlarýn, inflamasyonu ve endotel disfonksiyonunu indükleyerek böbrek fonksiyon bozukluðuna ve kardiyovasküler hastalýklara neden olabileceðini düþündürmektedir. Diyabetik hastalarda ýrk ve etnik kökene baðlý olarak inflamasyon ve albüminüri korelasyonlarýnda farklýlýklar kaydedilmiþtir. Ancak tip 2 diyabetli Türk hastalarda bu konuda yapýlan çalýþmalar sýnýrlý kalmaktadýr. Bu çalýþmada tip 2 DM hastalarýnda serum ürik asit düzeyleri ile mikroalbüminüri arasýndaki iliþkinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu prospektif kesitsel çalýþmaya T2DM’li 80 hasta dahil edildi ve iki gruba ayrýldý: mikroalbüminürisi olan 40 hasta (24 saatlik idrar proteinürisinde 30-300 mg) ve olmayan 40 hasta (24 saatlik idrar proteinürisinde <30 mg). 12 saatlik açlýk sonrasý hastalardan alýnan venöz kan örneklerinin analizi ile biyokimyasal parametreler deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþma popülasyonunun yaþ ortalamasý 57.8±11.6 yýldý. Ortalama ürik asit (4.7±1.5 vs. 4.0±1.1, P=0.036) ve ortalama kreatinin klirensi (114.6±5.8 vs. 98.1±3.4, P=0,050) mikroalbüminürisi olmayan gruba göre mikroalbuminürisi olan grupta daha yüksekti. 24 saatlik idrar protein düzeyleri HbA1C (r=0.305, P=0.036), ürik asit (r=0.308, P=0.032) ve kreatinin klirensi (r= 0,294, P=0.050) ile pozitif korelasyon gösterdi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Mikroalbuminürisi olan Tip2 DM hastalarýn ürik asit seviyesi daha yüksek deðerdeydi. Artan ürik asit düzeylerinin diyabetik nefropati, son dönem böbrek yetmezliði ve kardiyovasküler hastalýk geliþimi üzerindeki potansiyel etkileri göz önüne alýndýðýnda, T2DM hastalarýnda ürik asit düzeylerinin rutin olarak izlenmesi prognostik açýdan önemli olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Endoskopik iþlemler, bu yaþ grubunun artan nüfusu ile birlikte 65 yaþ üstü hastalarda sýklýkla uygulanmaktadýr. Bu popülasyonda komorbiditelerin endoskopik giriþimler için esktra risk oluþturduðu düþünülmektedir. Bu çalýþma, yaþlý popülasyonda alt gastrointestinal endoskopinin etkinliðini ve güvenliðini deðerlendirmeyi amaçlamýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ýstanbul Sultanbeyli Devlet Hastanesi Endoskopi Ünitesinde Ocak 2016-Ocak 2021 tarihleri arasýnda alt gastrointestinal endoskopi yapýlan 65 yaþ üstü hastalarýn verileri retrospektif olarak incelendi. Bu çalýþma yerel Etik Kurul tarafýndan onaylandý ve ClinicalTrials.gov’a (NCT05012527) kaydedildi. Toplam 564 hastanýn sýralanan parametreleri analiz edildi: Endikasyonlar, endoskopik bulgular, histopatolojik bulgular ve alt gastrointestinal endoskopi komplikasyonlarý.
BULGULAR: Kolonoskopilerde çekal entübasyon oraný %90 olarak saptandý. Yetersiz barsak temizliði oraný kolonoskopilerde %12.4 ve tüm alt gastrointestinal endoskopi iþlemlerinde %13 saptandý. Yüzde 6 malignite tespit edildi. Kolonoskopilerde polip görülme oraný yaklaþýk %45 idi ve polipler aðýrlýklý olarak kolonun sol tarafýnda tespit edildi. Kolonoskopilerde genel taný verimi %48,7 ve kolorektal kanser taný koyma oraný %5.9 saptandý. Komplikasyon oraný %1.2 idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma, kolonoskopinin yüksek tanýsal verime sahip olduðunu ve yaþlý hastalarda güvenle uygulanabileceðini göstermiþtir.