GÝRÝÞ ve AMAÇ: Soliter akciðer nodülü (SPN) yönetiminde ana hedef malign lezyonlarý benign lezyonlardan ayýrabilmektir. Çalýþmamýzda malignite þüphesiyle multidisipliner akciðer kanseri konseyimizde (MAKK) tartýþýlan ve cerrahi tedavi kararý verilen SPN’lerin izlem sonuçlarý, malignite oranlarý ve malignite için risk faktörlerini deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prospektif olarak planlanan çalýþmamýza MAKK’ye cerrahi giriþim önerisi ile çýkardýðýmýz ve konseyde deðerlendirerek cerrahi taný ve tedavi kararý verdiðimiz olgular dahil edildi. Olgularýn demografik özellikleri, nodül boyutu, radyolojik özellikleri, yerleþimi, Pozitron Emisyon Tomografisi bulgularý, bronkoskopi ve endobronþial ultrasonografi yapýlýp yapýlmadýðý ve sonuçlarý, cerrahi öncesi takip süresi, taný için yapýlan giriþimler ve sonuçlarý, yapýlan cerrahi metodu ve final taný kayýt altýna alýndý.
BULGULAR: Çalýþmamýzdaki 33 olgunun 10’u (%30.3) kadýn, 23’ü (%69.7) erkek; yaþ ortalamalarý 60.2±7.9 (min: 42; maks: 77) yýl idi. SPN’nin ortalama çapý 16.5±6.3 (min: 7; maks: 30) mm ölçüldü. Yerleþimlerine bakýldýðýnda %72.7’sinin üst loblarda yerleþtiði görüldü. Nodüllerin %75.8’i solid özellikte olup, %39.4’ü spiküler konturlu, %33.3’ü lobüle konturlu idi. Nodüllerin %87.9’unda kalsifikasyon yoktu. PET-CT incelemesinde nodüllerin ortalama SUVmaks deðeri 6.05±6.01 (min: 0; maks: 22) olarak ölçüldü ve 21 (%63.6) olgunun mediastinal lenf bezlerinde FDG tutulumu yoktu. 27 (%81.8) olguya tanýsýz olarak cerrahi giriþim kararý verilmiþti. Olgularýn %69.7’sinde final taný malignite idi. Final taný ile nodülün kenar özellikleri ve SUVmaks deðeri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki saptandý (p=0.021, p=0.048).
TARTIÞMA ve SONUÇ: SPN erken evre primer akciðer kanserini temsil edebileceðinden SPN yönetiminde her hasta için risk faktörleri ve radyolojik özellikleri bireysel olarak deðerlendirilmeli ve multidisipliner yaklaþýmla karar alýnmalýdýr. Amaç, erken maligniteyi temsil eden nodülleri tespit ederken, hasta kaygýsý ve kümülatif radyasyon maruziyeti dahil olmak üzere aþýrý incelemenin sonuçlarýný en aza indirmektir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, merkezimize baþvuran ve medikal tedaviye yanýt vermeyen, semptomatik ciddi aterosklerotik vertebral arter hastalýðý olan hastalarda endovasküler tedavinin sonuçlarýný sunmak, güvenliliðini ve etkinliðini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Medikal tedavi altýnda geçici iskemik atak veya iskemik inme geçiren, semptomatik vertebral arter stenozuna baðlý endovasküler tedavi uygulanan hastalar geriye dönük olarak analiz edildi. Uygulanan endovasküler yöntemler tek baþýna anjiyoplasti, balona monteli stentleme ve anjiyoplasti ardýndan kendiliðinden geniþleyen stent yerleþtirilmesi olarak kaydedildi. Ýþlem sýrasýnda stent içi tromboz, diseksiyon, kýlavuz tel perforasyonu gibi perioperatif komplikasyonlar ve inme, geçici iskemik atak gibi iþlem sonrasý komplikasyonlar kaydedildi. Endovasküler tedavi yöntemleri, klinik ve radyolojik sonuçlar analiz edildi.
BULGULAR: Ocak 2020-Aralýk 2022 tarihleri arasýnda V1 darlýðý olan 6 hasta, V2 darlýðý olan 2 hasta ve V4 darlýðý olan 7 hasta olmak üzere toplam 15 hastaya endovasküler tedavi uygulandý. Baþarýlý stent yerleþtirme oraný %100’dü (15/15). Bu hastalarýn 6’sýna (%40) balon anjioplasti ardýndan balonla geniþleyen stent, geri kalan 9 (%60) hastaya ise balon anjýoplasti ardýndan kendiliðinden geniþleyen stent uygulandý. Ekstrakranial stent uygulanan hastalarýn hiçbirinde periprosedürel komplikasyon görülmedi. Ýntrakraniyal stentleme sýrasýnda, bir hastada perforatör arterde diseksiyon ve bunun sonucunda týkanma görülürken, baþka bir hastada stent trombozu geliþti. Bu iki hastada komplikasyonlara baðlý iskemik inme geliþti ve hastanede yatýþ sýrasýnda mortalite görüldü (2/15, %13). Hastalarýn ortanca takip süresi 15 aydý (çeyrekler arasý aralýk, 9-24). Modifiye Rankin Skorunda (mRS) 10 hastada iyileþme gözlenirken, 3 hastada deðiþiklik görülmedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma, optimal týbbi tedaviye dirençli vertebral arter stenozu olan hastalarda endovasküler tedavinin güvenliðini ve potansiyel etkinliðini desteklemektedir. Özellikle ekstrakranial vertebral arter darlýklarýnda stentleme iþlemi düþük komplikasyon oranlarý ile uygulanabilinir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, ikinci kuþak bir sülfonilüre grubu olan gliklazidlerin nörodejenerasyon biyobelirteçleri olarak kabul edilen BDNF ve NGF plazma düzeyleri üzerindeki etkileri incelenecektir. Çalýþmamýzý tasarlarken, gliazidlerin olumlu nöronal etkileri olabileceðini varsaydýk. Gliklazidin olasý olumlu etkileri çalýþmamýzda deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada 21 adet eriþkin erkek Wistar-Albino sýçan kullanýldý. Öneriler doðrultusunda ELISA kiti ile analiz edilerek serum BDNF ve NGF düzeyleri belirlendi.
BULGULAR: Glikazid verilen diabetik sýçanlarda ve ilaç verilmeyen diyabetik sýçanlarda BDNF düzeyi saðlýklý kontrol grubuna göre anlamlý olarak düþüktü (sýrasýyla, p=0.017, p<0.001). Gliklazid verilen diyabetli sýçanlarýn BDNF düzeyi, diabetli ve ilaç verilmeyen ratlara göre artýþ olmasýna raðmen bu fark anlamlý deðildi (p=0.107). Benzer þekilde, gliklazid verilen sýçanlarda (p=0.009) ve gliklazid verilmeyen diyabetik sýçanlarda (p=0.001) NGF seviyeleri saðlýklý kontrol grubuna göre anlamlý derecede düþüktü. Diyabetik gruplar kendi aralarýnda karþýlaþtýrýldýðýnda gliyazid grubunda NGF düzeyi artmýþ olmakla birlikte bu fark istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p=0.638). CREB (p<0.001), c-FOS (p<0.001) ve DCX (p<0.001) düzeyleri diyabetik sýçanlarda daha düþük idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, diyabetik olmayan saðlýklý kontrol grubu sýçanlarda serum BDNF ve NGF düzeyleri diyabetik sýçanlara göre anlamlý olarak yüksekti. Nörodejenerasyonda artan BDNF ve NGF nörotrofinlerinin serum düzeyleri diyabetik sýçanlarda düþük görülürken gliklazid verilen diyabetik sýçanlarda bu düzeyin daha yüksek olduðu gözlendi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Acil servisler, dünya çapýnda bir pandemi olarak ilan edilen COVID-19 enfeksiyonunun yönetiminde ilk adým olmuþtur. Bu çalýþma, COVID-19 enfeksiyonu þüphesi veya semptomlarý ile acil servise baþvuran hastalarýn klinik özelliklerini belirlemeyi amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýzýn örneklemini Eylül-Aralýk 2020 tarihleri arasýnda Ýstanbul’da üçüncü basamak bir hastanenin acil servisine COVID-19 semptomu veya þüphesi ile baþvuran 18 yaþ ve üzeri hastalar oluþturmuþtur. RT-PCR test sonucu pozitif olan 500 hasta ile negatif olan 500 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn verileri hastanenin bilgi yönetim sistemi aracýlýðýyla retrospektif olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: COVID-19 (-) hastalarýn yaþ ortalamasý (53.2±18.1) COVID-19 (+) (59.2±18.4) olanlara göre daha düþüktü (p=0.001). Cinsiyet (p=0.61) ve meslek (p=0.52) daðýlýmlarý her iki grupta benzerdi. COVID-19 (+) hastalarda nefes darlýðý ile baþvuru oraný (%37.6) COVID-19 (-) gruba (%22) göre daha yüksekti (p=0.001). Acil serviste ölçülen vücut sýcaklýðý COVID-19 (+) hastalarda COVID-19 (-) hastalara göre daha yüksekti (p=0.04). SPO2 ortalamasý COVID-19 (+) hastalarda (%92.3±9.6) COVID-19 (-) hastalara (%96.2±4.8) (p=0.001) göre daha düþük bulundu. Toraks BT’de buzlu cam opasitesi insidansý COVID-19 (+) hasta grubunda (%59.6) COVID-19 (-) hastalara (%47.5) göre daha yüksek bulundu (p=0.003).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmada, acil servise baþvuran hastalarda COVID-19 enfeksiyonunun klinik özellikleri literatür ile karþýlaþtýrýldý. COVID-19 enfeksiyonu ile ilgili benzer çalýþmalarýn yapýlmasý mevcut literatürün güncellenmesi ve yeni verilerin eklenmesi açýsýndan önemlidir. Salgýnýn teþhis ve tedavi sürecini etkin bir þekilde yönetmek için daha kapsamlý çalýþmalara ve kanýtlara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Pandemi ilanýyla birlikte çok sayýda ülkenin kapandýðý, þehirlerin karantina altýna alýndýðý, zorunlu olmayan klinik görüþmelerin ertelendiði, sokaða çýkma yasaðý olan bu dönemde saðlýk hizmetlerinin sanal ortama kaymasýnýn önemi arttý. Bu çalýþmada, tele ruh saðlýðý hizmetlerinden olan “telepsikiyatri” ve “online terapi” konularýnýn Google Trends üzerinden eriþilen arama hacimlerinin yorumlanarak toplumun saðlýk arama davranýþý ve tele ruh saðlýðý hizmetlerine yönelik talebin yorumlanmasýný amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Google Trends, insanlarýn Google motorunda aradýklarý göreli terim hacmini saðlayan, herkesin eriþimine açýk bir araçtýr. Google Trends aracýlýðý ile telepsikiyatri (telepsychiatry) ve online terapi (online counselling) baþlýklarý olan iki konu üzerinde göreli arama hacimleri elde edildi. Arama baþlýklarý herhangi bir dilde bir grup terimi temsil etmesi sebebi ile konu olarak kullanýldý.
BULGULAR: Göreli arama hacimleri pandemi öncesi ve sonrasý, online terapi ve telepsikiyatri olamak üzere deðerlendirildi. Normal daðýlýma uymayan göreli arama hacim karþýlaþtýrmalarý Mann-Whitney U testi ile karþýlaþtýrýldý. Pandemi sonrasý telepsikiyatri ve online terapiye yönelik arama hacmi pandemi öncesine göre anlamlý düzeyde artmýþtýr (p<0.05). Hem pandemi öncesi hem pandemi sonrasý arama hacimleri karþýlaþtýrýldýðýnda online terapiye yönelik ilginin her iki dönemde telepsikiyatriye göre daha yüksek olduðu görüldü (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Yasal, etik, teknik, teropatik iliþki ve profesyonellik ile ilgili sorunlarýn aþýlmasý halinde pandemi gibi halk saðlýðý sorunlarda ve kiþilerin geleneksel yöntemlerle ruh saðlýðý desteði alamayacaðý durumlarda tele ruh saðlýðý hizmetlerine olan ilgisinin artabileceði söylenebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýyatrojenik üreter yaralanmalarý, ciddi morbidite ve hatta ölüme yol açabilen pelvik ve vajinal cerrahilerin kritik sonuçlarýdýr. Bu nedenle, bu çalýþmanýn amacý laparoskopik histerektomi (LH) sýrasýnda üreter yaralanmalarýnýn primer laparoskopik onarýmýnýn sonuçlarýný deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kasým 2018 - Ekim 2021 tarihleri arasýnda LH uygulanan hastalar retrospektif olarak deðerlendirildi. Üreter yaralanmasý olan tüm hastalarýn týbbi kayýtlarý incelendi ve yaralanma nedenleri, insidansý, tedavisi ve takibi deðerlendirildi.
BULGULAR: Laparoskopik cerrahi sýrasýnda toplam beþ hastada üreter yaralanmasý oldu. Tüm üreter yaralanmalarý laparotomiye geçilmeden veya ilave trokar yerleþtirilmeden ayný ameliyatta hemen onarýldý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Jinekolojik operasyonlar sýrasýnda intraoperatif üriner sistem yaralanmasýnýn tanýmlanmasý, uygun ve acil onarýmý saðlar. Çalýþmanýn sonucu, endoskopik cerrahide deneyimli jinekologlarýn laparoskopi sýrasýnda üreter yaralanmasýný baþarýlý ve etkili bir þekilde yönetebileceðini gösterdi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hastanemizin Edinsel Ýmmunyetersizlik Virüsü (HIV) Polikliniði’nde takip edilen HIV pozitif hastalardaki latent tüberküloz enfeksiyonu’nun (LTBE) aktif tüberküloz (TB) enfeksiyonuna ilerlemesinde CD4 T lenfosit sayýlarý ve yüzdeleri ile CD4/CD8 oranlarýnýn bir belirteç olarak kullanýlabilirliklerini öðrenmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 530 HIV pozitif hastanýn dosyalarý retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn anti-HIV testi pozitif geldikten sonra “tüberkülin deri testi” (TDT) uygulandý. TDT ≤5 mm olan asemptomatik hastalar TB negatif, >5 mm olan hastalar LTBE, TDT sonucundan baðýmsýz olarak tüm semptomatik (ateþ, öksürük, gece terlemesi, kilo kaybý) hastalar aktif TB enfeksiyonu olarak kabul edildi. CD4 sayýlarý ve yüzdeleri ile CD4/CD8 oranlarý hesaplanýp, bunlarla LTBE ve aktif TB enfeksiyonu arasýndaki iliþki Mann-Whitney U testi ve baðýmsýz örneklem t-testi uygulanarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Belirtilen dönemde HIV Polikliniði’ne 530 hasta baþvurdu. LTBE grubunda 43 (%8.11) hasta vardý, bunlarýn 4’ü (%9.3) kadýn, 39’u (%90.7) erkekti. Yedi (%16.3) hastada CD4 <200 mm³ iken, 36 (%83.7) hastada >200 mm³’tü. Ortalama CD4/CD8 oraný 0.55 (0.08-1.45) olarak bulundu. 21 (%3.96) hastada ateþ, öksürük, gece terlemesi ve kilo kaybý semptomlarý vardý ve aktif TB enfeksiyonu tanýsý aldý. Bu hastalardan 1’i (%4.8) kadýn, 20’si (%95.2) erkek idi. Beþ (%23.8) hastada CD4 <200 mm³ iken 16 (%76.2) hastada >200 mm³ idi. Ortalama CD4/CD8 oraný 0.38 (0.07-1.8) olarak saptandý. LTBE ile aktif TB enfeksiyonu arasýndaki CD4 sayýlarý arasýndaki fark anlamlý deðildi fakat CD4/CD8 oranlarý arasýndaki fark anlamlý bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: HIV ve TB ko-enfeksiyonunda oluþan immün bozukluk LTBE’nin aktifleþmesini kolaylaþtýrýr. Risk belirteci olarak CD4 sayýlarý ve CD4 yüzdeleri anlamlý deðilken, CD4/CD8 oraný anlamlý bulundu.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Unipolar depresyon (UD) ve bipolar bozukluk - depresif dönem (BB-d) hastalarýnda erken kardiyovasküler hastalýk (KVH) oluþtuðuna dair güçlü kanýtlar vardýr. Bu çalýþmanýn amacý, UD ve BD-d’de plazma aterojenik indeks (AIP), aterojenik katsayý (AC), Castelli risk indeksi I-II (CRI-I ve II) ve yüksek yoðunluklu lipoprotein (HDL) ile iliþkili oranlarý deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif ve gözlemsel olarak tasarlanan bu çalýþmaya 128 UD hastasý, 184 saðlýklý kontrol grubu ve 34 BB-d hastasý dahil edildi. AIP [log (TG/HDL)], AC [(TC-HDL)/HDL], CRI-I (TC/HDL) ve II (LDL/HDL), MHR (monosit/HDL), NHR (nötrofil/HDL), PHR (trombosit/HDL) ve LHR (lenfosit/HDL) deðerleri hesaplandý. Yaþ ve cinsiyete göre düzenlenmiþ ortalamalar için ANCOVA kullanýldý.
BULGULAR: Açlýk glukozu (FG) (p=0.016), LDL (p=0.004), HDL (p<0.001), TG (p<0.001), TC (p=0.01), AIP (p<0.001), CRI-I (p=0.038), AC (p=0.038), NHR (p<0.001), MHR (p=0.007), LHR (p<0.001), PHR (p<0.001) deðerleri arasýnda üç grup arasýnda anlamlý farklýlýk bulunmuþtur. Bonferroni düzeltmesinden sonra, CRI-I ve AC’deki farklýlýklar kaybolmuþtur. Tüm bu metabolik parametreler hastalýðýn süresi ile korele idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Depresif epizodun tanýsý, takibi ve tedavisi sýrasýnda anormal metabolik parametrelerin yönetimi planlanmalýdýr. AIP’nin ve NHR’ nin özellikle kronik ve yanýtsýz süreçlerde deðerlendirilmesi her iki bozuklukta da yararlý olabilir. Gelecekteki çalýþmalarda, prospektif olarak tasarlanmýþ, hastalýðýn ciddiyetini izleyen, katýlýmcýlarýn KVH risk parametrelerini ve tedavilerini deðerlendiren geniþ ölçekli çalýþmalarýn yapýlmasý önerilmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Anestezi hekiminin yaptýðý özel bilgilendirme ile oral diazepam premedikasyonunun, elektif cerrahi hastalarýnda anksiyete düzeyine etkisini karþýlaþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Üniversite hastanesi, kadýn hastalýklarý ve doðum servisinde operasyonu planlanan, 20–65 yaþlarýndaki, ASAI-II, 90 hasta çalýþmaya alýndý. Operasyondan bir gün önce tüm hastalarýn STAI anketi ile anksiyete düzeyleri ölçüldü. Hastalar üç gruba ayrýldý. Anket uygulamasýndan sonra bir grup hastaya (GrupP), anestezi uygulamasýnda bulunacak anestezi hekimi tarafýndan ayrýntýlý özel bilgilendirme yapýldý. Bir grup hastaya (GrupPh) ameliyathaneye gelmelerinden önce oral diazepam verildi. Kontrol grubu (GrupC) hastalarýna anket uygulamasýndan sonar sadece rutin preoperatif vizit yapýldý. Ameliyathaneye getirildikten sonra tüm hastalara tekrar STAI anketi uygulandý.
BULGULAR: Üç grubun tüm hastalarýnýn operasyondan bir gün önce ölçülen durumluk anksiyete medyan deðeri 48 (23-70), süreklilik anksiyete medyan deðeri 44 (31-67), VAS medyan deðeri 50 (0-100) olarak saptandý. GrupP hastalarýnýn bilgilendirmeden sonraki anksiyete skorlarý anlamlý olarak daha düþüktü (p<0.001). GrupPh hastalarýnýn Diazepam verildikten sonraki anksiyete skorunun anlamlý olarak daha düþük olduðu görüldü (p<0.001). Operasyon günü ameliyattan hemen önce ölçülen anksiyete skoru, GrupP ve GrupPh hastalarýnda GrupC hastalarýna göre anlamlý olarak daha düþüktü (sýrasýyla, p=0.023, p=0.007). GrupP ve GrupPh hastalarýnýn anksiyete skorlarý arasýnda anlamlý bir fark saptanmadý (p=0.750).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Preoperatif anksiyeteyi azaltmada hastalara ayrýlan sürenin efektif olarak kullanýlmasýnýn ve anestezi uygulayacak hekim tarafýndan yapýlan bilgilendirmenin, ilaçla yapýlan premedikasyon kadar etkili olduðu gösterildi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Eritropoietin (EPO), hematopoezi düzenlemenin yaný sýra insan endometriyumu da dahil olmak üzere çeþitli dokularda rol oynayan glikoprotein bir hormondur. Rekombinant EPO, kronik böbrek yetmezliði olan hastalarda anemi tedavisi için yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Rekombinant EPO’nun kronik böbrek yetmezliði olan postmenapozal kadýnlarýn endometriumu üzerindeki etkisi, bu çalýþmanýn amacý olarak belirlendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prospektif olarak tasarlanmýþ bu çalýþmaya Þubat 2017- Ocak 2018 tarihleri arasýnda üçüncü basamak bir merkezin nefroloji kliniðinde renal sorunlarý nedeniyle eritropoetin tedavisi planlanan, histerektomi yapýlmamýþ postmenopozal kadýnlar dahil edildi. Ýlk EPO enjeksiyonlarýndan önce (0. gün) ve sonraki 3., 30. ve 90. günlerde transvajinal ultrasonografi ile endometrial kalýnlýk ölçümleri yapýldý.
BULGULAR: 62.290±8.410 IU EPO alan 14 hastanýn transvajinal endometriyal kalýnlýk ölçümleri 0. gün: 2.98±1.07, 3. gün: 5.01±1.51, 30. gün: 4.41±2.01 ve 90. gün: 3.79±1.42 idi. 3. ve 30. gün ziyaretlerinde endometriyal kalýnlýklarýn bazal ölçümlere göre anlamlý olarak yüksek olduðu ve 90. günde kademeli olarak azaldýðý görüldü (Tekrarlanan ölçümler varyans analizi, post-hoc Tuckey’s test, p<0.01).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, kýsa süreli rekombinant EPO tedavisi menopoz sonrasý endometrium üzerinde geri dönüþümlü bir proliferatif etkiye sahiptir. Bu çalýþmada, EPO’nun kýsa vadede geri dönüþümlü proliferatif etkisi gözlenmiþ ve bir hastada benign endometrial polip geliþmiþtir. Daha büyük prospektif çalýþmalar, kronik EPO tedavisi alan hastalarda neoplazi riskine cevap verebilir. Çalýþmamýz EPO tedavisi alan hastalar hakkýnda farkýndalýk yaratarak endometrial hiperplazi veya neoplazinin erken tanýsýna katký saðlayabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ultrason ile kraniokaudal, anteroposterior ve mediolateral ölçümlerin birbirine oranlarýnýn, tiroid papiller karsinomu tanýsýnda yararlý olup olmadýðýný araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmaya, tru-cut ince iðne biyopsisi sonrasý histopatolojik inceleme ile taný konulan, ultrasonografide solid tiroid nodülü saptanan hastalar alýndý. Her üç boyutun da birbirine oranlarý kaydedilerek deðerlendirildi.
BULGULAR: Yaþ ortalamasý 44.49±14.54 olan toplam 173 hasta çalýþmaya dahil edildi. Çalýþmaya alýnan hastalarýn 137’si (%79.19) kadýn, 38’i (%20.81) erkekti. Anteroposterior-mediolateral oran (p=0.016) ve kraniokaudal-mediolateral oran tiroid papiller karsinom grubu ile benign nodül gruplarý arasýnda anlamlý fark gösterdi. Ayrýca 0.7 AP/ML oraný kestirim deðeri, sýrasýyla 0.667 ve 0.45 duyarlýlýk ve özgüllük gösterdi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: AP/ML oraný, artmýþ tiroid papiller karsinom riski ile iliþki göstermektedir. CC/ML ayrýca artmýþ risk ile iliþkilidir. Bu oranlar da tanýsal birer araç olarak klinik pratiðe katký sunabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Son çalýþmalardan elde edilen umut verici raporlar, tedavide yardýmcý bir alternatif olarak konvalesan plazmanýn etkisini göstermiþtir. Çalýþmamýzýn amacý, olasý plazma baðýþçýlarýnýn, konvalesan plazma baðýþý konusunda mevcut bilgi düzeylerini, psikometrik özelliklerini ve yapýlandýrýlmýþ bilgiler verildikten sonra baðýþçý olma eðilimlerinin deðiþimini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Dört yüz plazma baðýþçýsý adayý mevcut bilgi düzeyleri, kaygý, depresyon ve saðlýk kaygýsý puanlarý açýsýndan deðerlendirildi. Yapýlandýrýlmýþ bilgilerden önce ve sonra gönüllü plazma baðýþçýsý olma eðilimleri anketlerle deðerlendirildi.
BULGULAR: Daha az eðitimli veya eðitimsiz katýlýmcýlarda, doðru bilgi plazma baðýþçýsý olma kararýný eðitimli kiþilere göre daha fazla deðiþtirmiþ ve eðitim düzeyleri arasýndaki istatistiksel fark yeterli bilgi ile neredeyse ortadan kalkmýþtýr (0.006’ya karþý 0.037, p deðerleri). Ayrýca, önceden kan baðýþý yapmýþ olmak veya daha önce kan ürünlerine ihtiyaç duymak, yeterli bilgiye bakýlmaksýzýn plazma baðýþçýsý gönüllüsü olmak için önemli faktörlerdir. Verilen yapýlandýrýlmýþ bilgilerden sonra katýlýmcýlarýn psikolojik durumlarýnýn plazma baðýþ eðilimleri üzerinde herhangi bir etkisinin olmadýðý gözlemlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Doðru bilgi verildikten sonra bireylerin psikolojik durumlarý ve eðitim durumlarý ne olursa olsun bireyler arasýndaki yatkýnlýk farklýlýklarýnýn ortadan kalktýðý gözlemlenmiþtir. Ayrýca, bu çalýþmada önceki kan baðýþý öyküsünün plazma baðýþçýsý olmak için öngörücü bir faktör olduðu sonucuna ulaþýlmýþtýr; bu nedenle, uzun vadede kan baðýþýný teþvik etmeye yönelik müdahaleler, akut durumlarda plazma baðýþý arzýný artýrmak için etkili bir yaklaþým olarak görülmektedir. Çalýþmamýzýn sonuçlarý, kýsa ve uzun vadede plazma baðýþýný artýrmak için bireyleri ve toplumu bilgilendirmenin temel yaklaþýmlardan biri olduðunu vurgulamaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akciðer kanserinde sað kalýmý etkileyen temel faktörlerin histopatolojik alt tip ve evre olduðu bilinmektedir. Bu çalýþmada torakoskopik anatomik rezeksiyonla tedavi edilen erken evre akciðer kanserinde uzun dönem sonuçlarý etkileyen faktörleri ortaya çýkarmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma 2006-2018 yýllarý arasýnda gerçekleþtirildi. Torakoskopik anatomik rezeksiyon uygulanan toplam 204 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Ameliyat öncesi, ameliyat sýrasý ve ameliyat sonrasý parametreler deðerlendirilerek sað kalýma etkileri analiz edildi. Ameliyat öncesi parametreler, yaþ, cinsiyet ve solunum fonksiyon testleri – akciðerlerin karbon monoksit (DLCO) kapasitesi idi. Perioperatif parametreler anatomik rezeksiyon tipi ve açýk torakotomiye geçiþ idi. Ameliyat sonrasý parametreler majör ve minör komplikasyonlar, hastanede kalýþ süresi idi.
BULGULAR: Çalýþmaya toplam 204 hasta dahil edildi. Hastalarýn 5 yýllýk saðkalýmý %76,5 idi. 65 yaþlýnda veya daha genç olan hatalarýn saðkalýmlarý daha iyi bulundu (%80.6 ve %67.7, p=0.008). DLCO deðeri %80’in üzerinde olan hastalarýn 5 yýllýk sað kalýmý %83,2 iken, DLCO deðeri %80’e eþit veya daha düþük olan hastalarýn 5 yýllýk sað kalýmý %51,1 olarak tespit edildi (p=0.001). Hastanede 4 gün veya daha az kalýþ, daha iyi 5 yýllýk saðkalým ile iliþkili olduðu görüldü (%86 ve %69, p=0.017).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda yaþ, ameliyat öncesi DLCO deðeri, hastanede kalýþ süresi, ameliyat sonrasý komplikasyon geliþiminin saðkalým üzerinde istatistiksel olarak anlamlý olduðu belirlendi. Ancak açýk torakotomiye geçiþ ve segmentektomi-lobektomi arasýndaki farkýn saðkalým üzerine spesifik bir etkisi olmadýðý görüldü.

McLeod sendromu koreye sebep olan nadir görülen bir hastalýktýr. Kore, epilepsi ve kardiyak sorunlarý olan bir hasta genellikle nöroakantositoz sendromunu düþündürür ve kesin taný ayrýntýlý bir genetik incelemeye baðlýdýr. Biz burada, daha sonra koreiform hareketler ve tikler geliþtiren, yürüme güçlüðü olan ve bu sebeplerle sosyal problemler yaþayan 57 ve 39 yaþýndaki erkek hastalarý sunuyoruz. Periferik yayma incelemesinde görülen akantositoz ve genetik incelemede tespit edilen yeni ve nokta mutasyon sonucunda hastalara McLeod sendromu tanýsý konulmuþtur.

Ganglionöroblastoma, posterior mediastende yerleþimli çocukluk döneminin nadir görülen malign bir tümörüdür. Yürüme güçlüðü ile hastanemize baþvuran 4 yaþýndaki kýz çocuðunda posterior mediasten yerleþimli spinal kanal içine uzanan dev kitle lezyon izlendi. Beyin cerrahisi ve göðüs cerrahisini ortak operasyonu ile kitle total eksize edildi. Ameliyat sonrasý hasta yürüme fonksiyonlarýný tekrar kazandý.

Toluen, birçok endüstride organik bileþikler üretmek için hammadde olarak kullanýlan ve çeþitli ürünlerin yapýmýnda kullanýlan bir çözücüdür. Toluen ile temasa geçmek hem kazara hem de kasýtlý olabilir. Toluen ve yan ürünleri ile hem kasýtlý hem de kazara zehirlenme, baþta kardiyopulmoner sistem olmak üzere tüm sistemlerde toksik olabilir. Toluenin kasýtlý kullanýmý, öfori de dahil olmak üzere psikoaktif sonuçlara neden olur ve bu da onu birçok ülkede her yaþtan insan arasýnda en yaygýn olarak solunan uçucu ilaç haline getirir. Toluen zehirlenmesinin en yaygýn komplikasyonu renal tübüler asidozdur. Bu durumda hastanemiz acil servisine baþvuran 38 yaþýndaki hastanýn raporu tartýþýlacaktýr.