GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akciðer kanseri tanýsý sonrasý tümörün yayýlýmýnýn ve mediastinal lenf nodlarýnýn tutulumunun belirlenmesi; tümör evresinin ve operabilitenin ortaya konmasý açýsýndan önem taþýmaktadýr. Çalýþmamýzda kliniðimizde ameliyat edilen 240 akciðer kanserli olgunun, pozitron emisyon tomografi/bilgisayarlý tomofrafi (PET/BT) bulgularý ile invaziv evreleme yöntemlerini, patolojik evreleme ile karþýlaþtýrarak, bu yöntemlerin lenf nodu metastazýný göstermedeki etkinliðini belirlemeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haziran 2013–Haziran 2016 tarihleri çalýþmaya alýnan 240 hastanýn PET/BT incelemesinde 60 hastada gerçek pozitif, 45 hastada yalancý pozitif, 103 hastada gerçek negatif, dört hastada ise yalancý negatif sonuç saptandý. Yapýlan univariant analiz sonucu sað üst lob yerleþimli tümörlerde (p=0.01) gizli N2 hastalýk insidansý istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulundu.
BULGULAR: Deðerlendirmeye alýnan 240 hastanýn 160’ýna EBUS, 80’ine mediastinoskopi yapýldý. EBUS’un patoloji incelemelerinde 22 hastada gerçek pozitif, 120 hastada gerçek negatif, 18 hastada ise yalancý negatif sonuç saptandý. Mediastinoskopisi yapýlan 80 hastanýn patoloji sonuçlarýnýn karþýlaþtýrýlmasýnda; sekiz hastada gerçek pozitif, 64 hastada gerçek negatif, sekiz hastada ise yalancý negatif sonuç saptandý. Spesifite oranlarý yüksek olan mediastinoskopinin doðruluk oranlarý EBUS ile yakýn olarak bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzýn sonucunda evreleme yöntemleri arasýnda EBUS ve mediastinoskopi, yüksek spesifite ve doðruluk oranlarýyla ön plana çýkmaktadýr. Ancak mediastinoskopinin halen daha altýn standart yöntem olduðunu düþünmekteyiz. Hem prognozu tayin etme hem de tedavi protokolünü uygulama açýsýndan hastalarýn gerçek evresinin belirlenmesi için, rezeksiyon yapýlan hastalara total mediastinal lenf nodu disseksiyonu yapýlmasý gerektiði kanaatindeyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýntrastromal kornea halka segmentleri (IKRS) uygulanmýþ keratokonus hastalarýnda yaþam kalitesinin ve görme düzeylerinin uzun dönem sonuçlarýný araþtýrmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Þubat 2012 boyunca, IKRS uygulanmýþ olan keratokonuslu hastalarýn 30 gözü geriye dönük olarak çalýþmamýza dahil edildi. Dýþlama kriterleri; 65.00 D’nin üzerinde keratometrik deðer, apikal skarlaþma olmasýydý. Elle veya Ýntralase ile halka takýlmýþ olan hastalar dört yýllarýnda keratokonusun þiddetine göre üç grupta deðerlendirildi. Düzeltilmemiþ görme keskinliði (DGK) en iyi gözlükle düzeltilmiþ görme keskinliði (EDGK) ve Kmax deðerleri kaydedildi ve NEI-VFQ 25 anketi geriye dönük ve Türkçe olarak uygulandý.
BULGULAR: Tüm hastalarda EDGK (p=0.001) ve DGK (p=0.021) oldukça belirgin artýþ gösterdi. Tüm olgularda Kmax deðerleri azaldý (p=0.01). Ancak bu azalma, alt grup 2’de istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p=0.285). Ayrýca grup 2’de periferik görüþ skoru daha düþüktü (p=0.049). Genel saðlýk, sosyal iþlevsellik, genel görüþ, baðýmlýlýk ve sürüþ haricinde BCVA/UCVA ile tüm NEI-VFQ 25 skorlarý arasýnda anlamlý bir korelasyon bulundu. Tüm skorlar manuel ve intralase gruplarýnda benzerdi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzýn sonuçlarý keratokonus tedavisi için IKRS penetran keratoplastiden önce kabul edilebilir bir seçenek olduðunu desteklemektedir. Ancak, IKRS uygulanmýþ erken evre hastalarda memnuniyet ve görme düzeylerinin beklendiði gibi daha iyi olmadýðýný gördük. Bu nedenle IKRS tedavisinin erken uygulanmasýnýn gerekli bir protokol olmadýðý düþünülülebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Tek akciðer ventilasyon (TAV) tekniklerinin geliþmesi ile, kansere baðlý ölümlerde ilk sýrada olan ve görülme sýklýðý giderek artan akciðer kanserlerinin cerrahisine olanak saðlanmýþtýr. Çalýþmada, akciðer kanseri nedeniyle TAV uygulanarak ameliyat edilen hastalarýn demografik özellikleri, anestezik yaklaþýmlarý, prognozu etkileyecek faktörlerin araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik komite izini alýnarak primer akciðer kanseri nedeniyle TAV uygulanarak lobektomi veya pnömonektomi yapýlan 114 hastanýn kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi. Olgularýn yaþ, cinsiyet, ASA skoru, ek sistemik hastalýklarý, operasyon tipi, komplikasyonlar, kanama, verilen sývý ve kan miktarý, ameliyat öncesi, ameliyat sýrasýnda ve sonrasýnda hemogram ve kan gazý deðerleri, ameliyat sonrasý yoðun bakýma ünitesine (YBÜ) transport oraný incelenip ortalamalarý alýndý.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 56.35±12.42 yýl olup 89’u (%78) erkek, 25’i (%22) kadýn idi. Olgularýmýzýn 75’inin (%65.8) sigara kullaným öyküsü olduðu gözlendi. Hastalarýn 59’unun (%51.75) ASA I-II, 55’inin (%48.25) ASA III-IV ve en çok eþlik eden hastalýðýn hipertansiyon, diabetes mellitus ve kronik obstrüktif akciðer hastalýðý olduðu saptandý. YBÜ’ye alýnan hasta sayýsý 29 (%25.43) idi. Alýnan hastalarýn 19’unun (%65.5) ASA III-IV, 10’unun (%34.5) ASA I-II olduðu, 19’unun (%65.5) entübe, 10’unun (%34.5) ise ekstübe olduðu belirlendi. Doksan yedi (%85) olguya lobektomi, 17 (%15) olguya pnömonektomi uygulandýðý, lobektomi uygulanan hastalarýn 20’sinin (%20.6), pnömonektomi uygulananlarýn ise dokuzunun (%52.9) YBÜ’ye alýndýðý gözlendi. YBÜ’ye alýnan olgularýn yaþlarýnýn, komorbidite, ASA skorlarý, komplikasyonlarýn yüksek, anestezi ve TAV sürelerinin belirgin derecede uzun olduðu belirlendi. On (%8) olguda uzamýþ hava kaçaðý, bronkoplevral fistül, kanama, akciðer ödemi komplikasyonlarý gözlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Torasik cerrahi uygulanan hastalarýn prognozunda yaþ, ASA skoru, komorbid hastalýklar, operasyon tipi ve anestezik uygulamalarýn etkili olduðu, ameliyat öncesi deðerlendirme ile saptanan risk faktörlerinin en aza indirilmesinin, akciðer fonksiyonlarýnýn olasý en iyi duruma getirilmesinin, dikkatli cerrahi ve anestezik yaklaþýmýn ve ameliyat sonrasý bakýmýn önemli olduðu kanýsýna varýldý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kolonoskopi, kolorektal hastalýklarýn taný ve tedavisinde rutin uygulanan bir prosedürdür. Bu çalýþmada kolonoskopik incelemeye baðlý geliþen komplikasyonlar ve komplikasyon geliþen hastalarýn taný, tedavi ve takip sonuçlarý deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2007–Ocak 2017 tarihleri arasýnda endoskopi ünitemizde rektosigmoidoskopi ve kolonoskopi incelemelerine baðlý komplikasyon geliþen 10 hasta geriye dönük deðerlendirildi. Hastalarýn demografik özellikleri, endoskopi bulgularý, komplikasyonlarý, taný konma zamaný ile uygulanan tedavi ve takip sonuçlarý incelendi.
BULGULAR: 10 hastada yapýlan iþlem sonrasý komplikasyon geliþti. Hastalarýn altýsý kadýn, dördü erkek olup yaþ ortalamasý 63.9 (48–83 yaþ) bulundu. Bir hastada splenik yaralanma, bir diðer hastada polipektomi sonrasý kanama, sekiz hastada ise iatrojenik kolon perforasyonu geliþti. Terapötik endoskopik iþlem sýrasýnda bir hastada komplikasyon geliþirken diagnostik endoskopik iþlem sýrasýnda dokuz hastada komplikasyon geliþti. Perforasyon geliþen ve geç dönemde fark edilen yaþlý hastada ameliyat sonrasý sepsis nedeniyle mortalite geliþmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kolonoskopik iþlemlere baðlý komplikasyonlar farklý þekillerde görülebilir. Ortaya çýkabilecek komplikasyonlarý ve risk faktörlerini bilmek, komplikasyon geliþen hastalarda erken taný ve gerekli durumlarda erken müdahele çok önemlidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada 3 yýllýk süre içerisinde perkütan nefrolitotomi (PNL) yapýlan hastalarýn genel anestezi uygulamalarýnýn dokümantasyonu ve anesteziye dair tartýþmalarýn literatür eþliðinde irdelenmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2015-2017 yýllarý arasýnda PNL yapýlan hastalar retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalarýn demografik verileri, böbrek taþlarýnýn karakteristik özellikleri, operasyon süreleri, kan transfüzyon ihtiyaçlarý, PNL giriþimi ve genel anestezinin komplikasyonlarý ele alýndý.
BULGULAR: 521 hasta bu çalýþmaya dahil edildi. Ortalama yaþ 48.32±0.61 yýldý. Ortalama taþ büyüklüðü 22.48±0.47 mm idi. Ortalama operasyon süresi 106.30±1.56 dak ve hastalarýn operasyon sonrasý taþsýzlýk oraný %79.07 idi. Ortalama floroskopi zamaný 23.30±1.45 san ve kullanýlan irrigasyon sývý miktarý 8.70±0.23 L olarak hesaplandý. Uygulama sonrasý hemoglobin ve hematokrit deðerlerinde istatistiksel olarak anlamlý bir düþme saptandý (p<0.0001) ve kan transfüzyon oraný %4.99 idi. Clavien sýnýflamasýna göre ameliyat sonrasý ateþ ve transfüzyon gerektirmeyen kanama en önemli komplikasyonlardý (%13.4 ve %10.74). Zor entübasyon (%1.2), ekstübasyon sonrasý laringospasm (%2.3), tedaviye dirençli bulantý (%1.5), bronkospazm (%0.38), iskemik EKG deðiþiklikleri (%0.19), deliriyum (%0.19) baþlýca anestezi problemleri idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Genel anestezi, risklerinin iyi bilinmesi ile PNL giriþimleri için güvenli ve etkili bir yöntemdir. Son yýllarda rejyonel anestezi teknikleri PNL giriþimlerinde genel anesteziye alternatif olarak bildirilmiþtir. Rejyonel anestezinin PNL’de güvenilirliðinin ve etkinliðinin gösterilmesi için büyük hasta gruplarýnda yapýlacak ileri klinik çalýþmalar gerektiði kanýsýndayýz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sarkoidozda pulmoner tutulumla beraber ekstrapulmoner tutulum sýk görülür. Deri, göz ve periferik lenf nodlarý akciðerler dýþýnda en sýk tutulum yeridir ve birden fazla organ ayný zamanda tutulabilir. Bu çalýþmada ekstrapulmoner sarkoidozlu olgular tutulum yerleri açýsýndan incelendi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1994–2015 arasýnda sarkoidoz tanýsý ile takip edilen hastalar geriye dönük olarak deðerlendirildi. Çalýþmada sarkoidoz ekstrapulmoner tutulum tanýsý olan olgularýn demografik özellikleri; semptomlarý, organ tutulum yer ve sayýlar, taný yöntemleri ve süreleri kaydedildi. Hastalarýn cildiye, göz ve kardiyoloji konsültasyonlarý yapýldý ve akciðer grafisi, yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlý tomografi (YRBT) ve batýn ultrasonografi (USG) istendi.
BULGULAR: Üç yüz otuz yedi hastanýn 144’ünde ekstrapulmoner tutulum saptandý, olgularýn %92’sinde pulmoner tutulum ile birlikteydi. Ortalama yaþý 43, %75 kadýndý. En sýk tutulum þekli eritema nodozum dýþý cilt tutulumu (n=41), eritema nodozum (n=37), karaciðer (n=24), lenf nodu (n=20), dalak (n=18) ve tükrük bezi-parotis (n=15) idi. En sýk taný yöntemleri 41 hastada mediastinoskopi, 23 hastada cilt biyopsisi ve 19 hastada transbronþial akciðer biyopsisiydi. Ýki hastada dört, üç hastada üç ayrý bölgede olmak üzere 26 (%18) hastada birden fazla tutulum saptandý. Birden fazla tutulum olan hastalarýn ikisi evre 0, 14’ü evre 1, dokuzu evre 2 ve biri evre 3 idi. Hastalarda saptanan ortalama taný süresi 24 gündü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sarkoidoz tanýsý konulan olguda ekstrapulmoner tutulum varlýðýnda birden fazla organda tutulum olabileceði akýlda tutulmalý ve gerekli inceleme ve deðerlendirmeler bu yönde yapýlmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çocuklarda anestezi sonrasý derlenme döneminde görülen ajitasyon, çözülmesi zor bir sorun olup baþarýlý bir süreci sýkýntýlý bir duruma dönüþtürebilmektedir. Bu ileriye yönelik gözlemsel çalýþmada; çocuklarda ameliyat sonrasý ajitasyona neden olabilecek faktörleri belirlemek, böylece gelecekteki pediyatrik anestezi uygulamalarýna ýþýk tutabilmek amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ortopedi ve travmatoloji, üroloji, göz hastalýklarý, kulak burun boðaz hastalýklarý ve baþ boyun cerrahisi, çocuk cerrahisi, plastik ve rekonstrüktif cerrahi ameliyatlarý geçirecek, fizik durumu ASA I-II olan, 3–10 yaþ arasý 206 hasta çalýþmamýza dahil edildi. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, açlýk süresi, daha önce ameliyat geçirip geçirmediði, premedikasyon yapýlýp yapýlmadýðý ve yapýlmýþ ise ilaç ve uygulama þekli, indüksiyon tekniði ve indüksiyonda kullanýlan ilaç, havayolu yönetiminin þekli, idamede kullanýlan ilaçlar, anestezi süresi, ameliyat sonrasý analjezi yönetimi, derlenme odasý kalýþ süresi kaydedildi. Ayrýca tüm hastalarýn ameliyat sonrasý 10. dakikada “Face, Legs, Activity, Cry, Consolability” (FLACC) Aðrýskoru, “Pediatric Anesthesia Emergence Delirium” (PAED) skoru, Modifiye Aldrete Skoru (MAS) deðeri kaydedildi.
BULGULAR: Ýstatistiksel deðerlendirmede yaþ, ameliyat tipi, premedikasyon, analjezi tekniði ve kullanýlan ilaç, havayolu yönetimi, indüksiyonda ve idamede kullanýlan ilaçlar ve anestezi süresinin ameliyat sonrasý ajitasyonu anlamlý olarak etkilediði sonucu çýkmýþtýr (p<0.05). Yapýlan regresyon analizinde ise yaþ, indüksiyonda kullanýlan ilaç ve anestezi süresi derlenme dönemindeki ajitasyon için baðýmsýz risk faktörleri olarak saptanmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çocuklarda anesteziden derlenirken görülen ajitasyonda etkilifaktörlerin baþýnda çocuðun yaþý, anestezi süresi ve uygulanan anestezi indüksiyon tekniði gelmektedir. Yaþ, cerrahi ve anestezi süresi deðiþtirilemeyen faktörler olduðuna göre uygulanacak anestezi indüksiyon tekniði anestezistin derlenme dönemindeki ajitasyonu kontrol etmede en önemli kozu olacaktýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Mesleki silika maruziyetinin böbrek hastalýklarýyla iliþkisi yaklaþýk 40 yýldýr biliniyor, fakat halen Türkiye’deki silikoz hastalarýnýn böbrek fonksiyonlarý hakkýnda bir verimiz yok.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada Ýstanbul Meslek Hastalýklarý Hastanesinde 01.03.2011 ve 31.05.2011 tarihleri arasýnda tanýsý konmuþ tüm silikoz hastalarýnýn böbrek fonksiyonlarý ve idrar tahlillerini ve Mayýs 2014’te ölüm oranlarýný inceledik.
BULGULAR: Ýdrar patolojisi kot kumlama ve cam kumlama iþçisi olarak çalýþanlarda daha sýk görüldü. Bununla beraber idrar anormallikleri 3 yýllýk mortaliteyi etkilemiyordu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Silikaya maruz kalan hastalarda idrar analizi ve böbrek fonksiyon analizi ihmal edilmemelidir. Silikotik hastalarda idrar testi bozukluðunun, üç yýllýk mortaliteyi etkilemediðinin gösterilmiþ olmasýna raðmen uzun dönemde, özellikle kot kumlama ve cam kumlama iþçilerinde böbrek fonksiyon bozukluðu ve erken ölümlere yol açabileceði kanýsýndayýz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bölgesel aþýrý terleme, kiþinin hayatýný psikolojik ve fiziksel olarak etkileyen, kýsýtlayan bir durum olup, düzeltilmesi için cerrahi yönteme baþvurular gün geçtikçe artmaktadýr. Sýklýkla yüz, eller, ayak tabanlarý ve veya aksiller bölgede terleme mevcuttur. Çalýþmamýzda non-entübe olarak gerçekleþtirdiðimiz olgularýmýzýn sonuçlarýný paylaþmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmaya, Ocak 2016–Ocak 2017 tarihleri arasýnda kliniðimizde gerçekleþtirmiþ olduðumuz 35 non-entübe bilateral endoskopik torakal sempatektomi olgusu dahil edildi. Hastalara cerrahi iþlem öncesi laringeal maske uygulandý.
BULGULAR: Hastalarýn operasyon süreleri, ameliyat sonrasý ekspansiyon, aðrý ve komplikasyon durumlarý takibe alýnarak kaydedildi. Ortalama 21±3 dakika olan süreye torakoskopi cihazýnýn iki tarafta da baðlantý süresi dahil edilerek hesaplandý. Hiçbir hastada pnömotoraks geliþmedi. Ýþlem sonrasý standart analjezi uygulanan hastalarda aðrý þikayeti olmadý. Tüm hastalar takip sonrasý ameliyat sonrasý birinci gün taburcu edildi. Takiplerinde iki hastada ayaklarda hafif kompansatuvar hiperhidrozis þikayeti geliþti fakat hastalarda operasyona ait memnuniyetsizlik oluþturmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Endoskopik bilateral torakal sempatektomi iþlemi çeþitli merkezlerde ayrý seanslarda, çift lümenli entübasyon ile, iki port kesisi ile ve bazý merkezlerde toraks dreni ile sonlandýrýlan bir prosedür olarak bildirilmektedir. Gerek laringeal maske uygulamasý, gerek tek port insizyonu, operasyon süresini kýsaltan, çift lümenli entübasyon için iþlem gereken ek süre ve eforun olmadýðý, beraberinde entübasyona baðlý komplikasyonlarý engelleyen, iþlem sonrasý pnömotoraks riskini neredeyse ortadan kaldýran bir yöntem olarak kliniðimizde güvenle uygulanmaktadýr.

Adenohipofizin iðsi hücreli onkositomu (SCO), oldukça nadir görülen, klinikopatolojik açýdan önemli ayýrýcý taný zorluklarýna neden olan ve biyolojik davranýþýna yönelik verilerin sýnýrlý olmasý nedeniyle hasta yönetiminde zorluklar içeren bir sellar bölge tümörüdür. Görme bozukluðu yakýnmasý ile baþvuran 61 yaþýndaki erkek hastada, sellar/suprasellar yerleþimli kitle saptandý ve ameliyat edildi. Operasyon sonrasý üçüncü ve altýncý ayda hastanýn yakýnmalarýnýn devam etmesi, tümörün boyutlarýnda artma olmasý üzerine iki kez re-operasyon uygulandý. Histopatolojik deðerlendirmede iðsi- epitelioid morfolojide, onkositik sitoplazmalý tümör hücrelerinin fasiküller/tabakalar/psödoasiner yapýlar oluþturduðu gözlendi. Neoplastik hücrelerde vimentin, EMA, Galektin 3, TTF-1 ve AMA ile pozitif, epitelyal belirleyiciler, hipofiz hormonlarý ve nöroendokrin markýrlar ile negatif immünoreaktivite gözlendi. Nükslere ait materyallerde, ilk biyopsi örneðine göre, pleomorfizm, atipi ve mitotik aktivitede artýþ dikkati çekmiþtir. SCO, güncel DSÖ sýnýflamasýnda ‘Derece I’ olarak tanýmlansa da, özellikle atipi-pleomorfizm ve mitotik aktivite sergileyen olgularda önemli oranda erken nüks görülebileceði göz önünde bulundurulmalýdýr.

Grisel sendromu olarak da adlandýrýlan non travmatik atlantoaksiyel subluksasyon otolaringolojik cerrahi ve nazofarengeal enflamasyon sonrasýnda nadir olarak pediyatrik popülasyonda görülür. Hastalar genellikle 5–12 yaþ araalýðýndadýr ve cinsiyet farký yoktur. Üst solunum yolu enfeksiyonu veya çeþitli otolaringolojik cerrahi sonrasýnda aðrýlý tortikolis bulunan hastalarda Grisel sendromundan þüphelenilmelidir. Prognozu etkileyen en önemli faktör erken taný ve tedavidir. Erken taný konservatif tedaviye olanak vermesinin yanýnda kalýcý boyun deformitesini, ciddi nörolojik defisit geliþmesini ve geniþ cerrahi prosedürlere baðlý morbidite geliþimini de önlemektedir. Otolaringologlar nadir fakat potansiyel olarak ciddi olan bu durumun farkýnda olmalýdýrlar.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Methemoglobinemi, doku oksijenizasyonunun bozulduðu ve MethHb düzeyinin %70’i aþmasý durumunda ölümcül seyredebilen, erken taný ve tedavi gerektiren acil bir durumdur. Prilokain çocuklarda sünnet sýrasýnda sýklýkla kullanýlan ve terapötik dozlarda bile methemoglobinemi riski olan bir lokal anesteziktir. Süt çocuklarýnda okside demirin indirgenmesini saðlayan sitokrom b5 redüktaz aktivitesinin eriþkine göre %50 oranýnda daha düþük olmasý ve baskýn hemoglobin olan Hb F’in Hb A’ya göre oksidasyona daha duyarlý olmasý, methemoglobinemi riskini artýrmaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu yazýda sünnet öncesi lokal prilokain anestezisi uygulanan ve sonrasýnda methemoglobinemi geliþen altý olgu sunulmuþtur.
BULGULAR: Prilokain anestezisi uygulanan iki yaþýndan küçük altý hastada methemoglobin düzeyi %35–50 arasýnda olup siyanoz vardý. Dört olguda ilk etapta metilen mavisi bulunduðu için hastalara 1 mg/kg dozunda metilen mavisi damar içi verildi, bir olguya metilen mavisi sonradan bulunarak verildi. Ýlk olgunun 25 dakika, ikinci olgunun bir saat, üçüncü olgunun iki saat, beþinci olgunun ise dört saat içinde siyanozu geriledi. Diðer olguya damar içi askorbik asit verildikten 30 dakika sonra siyanozun düzeldiði gözlendi. Bir hastada metilen mavisine baðlý hemoliz görüldü. Tüm hastalar þifa ile taburcu edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Süt çocukluðu döneminde ciddi yan etkiler ve methemoglobinemi riski nedeniyle lokal anestezik prilokain yerine, bupivakain kullanýmý daha uygun gözükmektedir.