Minimal invaziv cerrahi, avantajlarý nedeniyle günümüzde birçok cerrahi operasyonda standart tedavi yaklaþýmý haline gelmiþtir. Minimal invaziv cerrahi sonrasýnda numunenin çýkarýlmasý için geniþlemiþ yaralarýn komplikasyonlarý nedeniyle, numunenin doðal deliklerden çýkarýlmasýna olanak tanýyan doðal delikli numune çýkarma yöntemi geliþtirilmiþtir. Bu yöntemin mevcut laparoskopi avantajlarýnýn yaný sýra ameliyat sonrasý aðrý, enfeksiyon ve fýtýk geliþme oranýný da önemli ölçüde azalttýðý gözlemlenmiþtir.
Laparoskopik kolektomi kolorektal cerrahide sýklýkla kullanýlmaktadýr. Ancak spesmen mini lapartomi ile çýkarýlmaktadýr. Laparoskopik rezeksiyon sonrasýnda spesmenin doðal deliklerden çýkarýlmasýnýn dört olasý yöntemi vardýr: Transanal, transüretral, transoral ve transvajinal.
Kolorektal cerrahide doðal orifislerden spesmen çýkarýlma yöntemi, genel olarak transanal ve transvajinal yol olmak üzere iki kategoriye ayrýlmaktadýr. Bu iki ekstraksiyon yönteminin avantajlarý ve dezavantajlarý bulunmaktadýr.
Bu makale, laparoskopik kolorektal cerrahide doðal deliklerden örnek çýkarmak için kullanýlan transanal ve transvajinal yollar hakkýnda bilgi vermek ve bu iki yöntemi karþýlaþtýrmak amacýyla yazýldý. Doðal deliklerden numune çýkarýlmasý karmaþýk bir cerrahi iþlem olmasýna raðmen potansiyel avantajlara sahiptir. Ancak ileri düzeyde laparoskopik deneyim gerektirir. Özellikle erken evre ve küçük çaplý tümörlerde transanal yol, lezyonlarý daha büyük olan kadýn hastalarda ise transvajinal yol güvenle kullanýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Pelvik organ prolapsusu (POP) yaygýn bir durumdur; ancak böbrek fonksiyonlarýný etkilediði ve hidronefroza neden olduðu nadiren görülür. Çalýþmamýzda, POP’un bu etkilerini deðerlendirmeyi amaçlýyoruz.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþmada, POP nedeniyle anti-prolapsus cerrahisi uygulanan hastalar vaka grubu olarak, POP dýþý endikasyonlarla histerektomi uygulanan hastalar ise kontrol grubu olarak dahil edildi. Böbrek fonksiyonu kan parametreleri (üre, kreatinin, kan üre azotu [BUN], glomerüler filtrasyon hýzý [GFR] ve ürik asit deðerleri) kontrol ve POP gruplarý arasýnda karþýlaþtýrýldý. Ameliyat öncesi üriner sistem ultrasonografisi (US) verileri de analiz edildi.
BULGULAR: Hastalar POP grubu ve kontrol grubuna (N1=N2=187) dahil edildi. Gruplar yaþ (p=0.678) ve komorbiditeler (p=0.872) açýsýndan istatistiksel olarak benzer ve homojendi. Laboratuvar eþik deðerleri dýþýnda deðerlere sahip hasta sayýsý kreatinin, ürik asit, GFR, üre ve BUN için POP grubunda sýrasýyla 8, 17, 51, 16 ve 15 hastaydý. Ýki grupta GFR (p<0.001), üre (p=0,005) ve BUN (p=0.008) deðerleri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark vardý. Böbrek fonksiyon testleri POP derecelerine göre incelendiðinde, derece 2, 3 ve 4 arasýnda hiçbir parametrede anlamlý fark saptanmadý. Renal US ile deðerlendirilen POP grubunda 9 hastada (%16.4) hidronefroz tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Prolapsus grubunda daha düþük GFR, yüksek BUN ve üre deðerleri olduðunu saptadýk. Bu durumun POP ameliyatýndan sonra gerileyebileceði düþünülse de, retrospektif bir çalýþma olduðu için bunu destekleyen veri elde edilemedi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kolon tümörlerinde primer kitlenin lokalizasyonu prognostik önem göstermektedir. Primer kitlenin orijin aldýðý bölgeye göre sað veya sol kolon tümörü tanýmý kullanýlmaktadýr. Embriyolojik geliþim esnasýnda sað kolon tümörleri (RCC) mid-gut; sol kolon tümörleri (LCC) ise hind-gut’tan köken alýrlar ve lokal evrede cerrahi yaklaþýmlar, metastatik evrede ise kullanýlan tedavi ajanlarýna karþý prediktif farklar izlenmektedir. Transvers kolon tümörleri (TCC) tüm kolon tümörlerinin yüzde 10’luk kýsmýný oluþturmaktadýr. Bu tümörler, heterojen embriyolojik geliþimleri nedeniyle sað veya sol kolon gibi davranýþ gösterebilirler. Klinik çalýþmalarda çoðunlukla sað kolon tümörlerine dahil edilmeleri ya da çalýþmadan dýþlanmalarý nedeniyle prognoz hakkýnda net bilgimiz bulunmamaktadýr. Çalýþmamýzda kolon kanserinde önemini bildiðimiz klinik, patolojik ve moleküler prognostik faktörleri ve anatomik lokalizasyonunun fark gösterip göstermediðini kullanarak TCC’nin sað veya sol kolon tümörlerinden farklý olup olmadýðýný araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde transvers kolon kanseri nedeniyle ameliyat olmuþ nonmetastatik hastalar retrospektif olarak dahil edildi. Demografik veriler ve patolojik özellikleri ile tedavi durumlarý incelendi.
BULGULAR: Çalýþmamýza transvers kolon yerleþimli ameliyat edilmiþ 76 hasta alýndý. Nüks ile cinsiyet, komorbidite, operasyon þekli, taný aný evresi, grade, patolojik nod evresi, MSI durumu ve adjuvan tedavi durumunun iliþkisi incelendiðinde anlamlý fark bulunmadý (p>0.05). Histopatolojik alt tip, ECOG, perinöral invazyon, lenfovasküler invazyon ve patolojik T evresi ile nüks iliþkisi incelediðinde anlamlý fark olduðu görüldü. Nüks ile iliþkisi olan parametrelerin multivariable analizinde ise perinöral invazyon varlýðýnýn tek baþýna nüksü 25 kat artýrýp baðýmsýz kötü prognostik faktör olduðu bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda nonmetastatik opere transvers kolon yerleþimli kolon kanserli hastalarda perinöral invazyonun nüksü 25 kat öngören baðýmsýz prognostik bir belirteç olduðu bulundu. Bu sonuç, hastalarda prognozu öngörmek ve tedavi kararý verme sürecinde etkili kullanýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Laminektomi ameliyatlarýna baðlý yeniden yatýþlarýn en sýk nedenleri hematom, enfeksiyonlar ve yara açýlmasýdýr. Ek maliyetleri ve mortaliteyi engellemek için enfeksiyon etkenlerinin belirlenip önlenmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yedi yýllýk süreçte yapýlan 4295 laminektomi ameliyatý retrospektif olarak irdelendi. Enfekte olan 30 eriþkin hasta ve bunlardan izole edilen 40 mikroorganizma çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn demografik verileri, risk faktörleri, izole edilen mikroorganizmalar ve direnç paternleri belirlendi.
BULGULAR: 4295 laminektomi ameliyatýnýn 30’unda (%0.7) cerrahi alan enfeksiyonu (CAE) geliþti. Hastalarýn %56.7’si kadýn, %43.3’ü erkek olup ortanca yaþlarý 55.18 yýl, ortanca hastane yatýþý 35.54 gündü. CAE için risk faktörleri periferik venöz kateter (%93.3), üriner kateter (%26.7) ve santral venöz kateter (%16.7) kullanýmýydý. Ýzole edilen etkenlerin sadece %50’si A.baumannii, K.pneumoniae ve E.coli’den ibaretti.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Laminektomi ameliyatlarýndan sonra geliþen CAE’yý tedavi etmek yerine, oluþmasýný engellemek primer amaç olmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hipermetrop anizometropik ambliyopili (HAA) pediatrik hastalarda ön segment parametreleri deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya Ocak-Nisan 2023 tarihleri arasýnda pediatrik göz hastalýklarý kliniði’nde muayene edilen 35 HAA hastasýnýn 35 ambliyopik ve 35 saðlýklý gözü ile 40 saðlýklý emetrop çocuðun 40 gözü dahil edildi. Aksiyal uzunluk (AL), Lenstar LS-900 biyometresi kullanýlarak ölçüldü. Korneal anterior segment ve endotel tabakasý parametreleri sýrasýyla Scheimpflug görüntüleme ve temassýz speküler mikroskopi kullanýlarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Çocuklarýn ortalama yaþý HAA grubunda 8.5±3.1 yýl, saðlýklý kontrol grubunda ise 8.9±2.2 yýl idi (p=0.252). En iyi düzeltilmiþ görme keskinliði ve AL açýsýndan üç grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulundu (p<0.001). Anterior segment parametrelerinde gruplar arasýnda ön kornea eðriliði, kornea hacmi, ön kamara derinliði, toplam yüksek dereceli aberasyonlar ve sferik aberasyonlar açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk olduðu saptandý (sýrasýyla, p=0.019, p=0.034, p=0.015, p=0.037 ve p<0.001). Endotel parametreleri açýsýndan gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark saptanmadý (tümü için p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma, ambliyopik hastalarda ambliyopik gözler ve diðer saðlýklý gözler ile emetropik saðlýklý gözler arasýnda ön segment parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlý farklýlýklar olabileceðini göstermiþtir. Hastalarda ön segment parametrelerinin ayrýntýlý deðerlendirilmesi hem taný hem de tedavi yaklaþýmlarýný önemli ölçüde etkileyebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dispne, KOAH hastalarýnýn en önemli yakýnmalarýndan birisidir. Bu semptom, hastanýn fonksiyonel saðlýk durumunu gösteren fizyolojik ve psikolojik faktörlerin toplamýdýr. Bu çalýþmanýn amacý, stabil KOAH hastalarýnda dispneyi ölçmek için kullanýlan yöntemler ile fizyolojik ölçümler arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu kesitsel, prospektif çalýþmaya toplam 25 stabil KOAH hastasý alýndý. Detaylý solunum fonksiyon testleri, altý dakika yürüme testi ve dolaylý ile doðrudan yöntemlerle dispne ölçümleri deðerlendirildi. Dolaylý yöntemler, Türkçe versiyonlarý olan Oksijen Maliyet Diyagramý (OCD), Medical Research Council (mMRC) Dispne Ölçeði ve Baþlangýç Dispne Ýndeksi (BDI) kullanýlarak ölçüldü. Doðrudan yöntem olarak Borg Dispne Ölçeði Türkçe versiyonu kullanýldý. Ýstatistiksel deðerlendirme için Spearman ve Pearson korelasyon testleri yapýldý. P<0.05 deðeri istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi. Tüm sonuçlar ayrý ayrý ve her hasta için medyan±standart sapma (SD) olarak sunuldu.
BULGULAR: Hastalarýn medyan yaþý 65 idi. Ortalama FVC %74±21, FEV1 %53±22, FEV1/FVC %56±11 saptandý. Altý dakikalýk yürüme mesafesi ortalama 398±140 metre olarak belirlendi. Çoðu dispne ölçüm yöntemi ile altý dakikalýk yürüme mesafesi arasýnda, özellikle OCD (r=0.659, p<0.01), MRC (r=-0.538, p<0.05) ve çeþitli BDI bileþenleri ile anlamlý korelasyonlar bulundu. FVC çoðu dispne skalasý ile anlamlý korelasyon gösterdi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: KOAH hastalarýnda farklý dispne ölçüm yöntemlerinin spirometri ve 6 dakikalýk yürüme testi sonuçlarý ile iyi korelasyon gösterdiðini belirledik. OCD, 6MWT ile güçlü bir korelasyon gösterirken, mMRC ve BDI orta derecede korelasyon gösterdi. OCD, BDI, Borg2 ve mMRC ile spirometrik ölçümler arasýnda orta/zayýf korelasyonlar bulundu. Sonuçlarýmýz, dispne ölçümlerinin fonksiyonel egzersiz kapasitesi ve spirometri açýsýndan KOAH’ýn bileþenleri olduðunu ve bunun da Küresel Kronik Obstrüktif Akciðer Hastalýðý Giriþimi (GOLD) sistemi ile uyumlu olduðunu göstermektedir

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Pulmoner hidatik kist, özellikle endemik bölgelerdeki pediatrik hastalarda önemli bir saðlýk sorunudur. Rüptüre olmuþ kistler, bronkopulmoner fistül ve plevral efüzyon gibi ciddi komplikasyonlara yol açabilir. Cerrahi tedavi, kistin rüptür durumuna baðlý olarak deðiþen yaklaþýmlar ile altýn standart olarak kabul edilmektedir. Bu çalýþma, rüptüre ve rüptüre olmamýþ pulmoner hidatik kistlere sahip pediatrik hastalarýn klinik özelliklerini ve cerrahi sonuçlarýný karþýlaþtýrmayý amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif gözlemsel çalýþma, 1 Ocak 2014 ile 1 Ocak 2024 tarihleri arasýnda üçüncü basamak bir hastanede pulmoner hidatik kist nedeniyle cerrahi müdahale geçiren pediatrik hastalarý içermektedir. Hastalar, rüptüre ve rüptüre olmamýþ kistler olmak üzere iki gruba ayrýldý. Demografik veriler, kist boyutu, indirekt hemaglutinasyon testi (IHA) sonuçlarý ve postoperatif komplikasyonlar karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Toplamda, ortalama yaþý 11,18 olan 17 pediatrik hasta (14 erkek, 3 kýz) çalýþmaya dahil edildi. Rüptüre ve rüptüre olmamýþ kistler arasýnda yaþ (p=0.793), cinsiyet (p=0.757), kist boyutu (p=0.962) veya IHA pozitifliði (p=0.683) açýsýndan anlamlý bir fark bulunmadý. Komplikasyonlar, rüptüre kistli hastalarýn %50’sinde ve rüptüre olmamýþ kistli hastalarýn %46,15’inde meydana geldi; bu oranlar arasýnda anlamlý bir fark yoktu (p=0.958). Rüptüre kistli bir hastada lobektomi gerektiren bronkopulmoner fistül geliþirken, rüptüre olmamýþ grupta bir hastada postoperatif plevral efüzyon oluþtu ve bu durum video yardýmlý torakoskopik cerrahi (VATS) ile tedavi edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Demografik veya klinik deðiþkenler açýsýndan anlamlý bir fark bulunmamasýna raðmen, rüptüre kistlerin daha ciddi komplikasyonlarla iliþkili olduðu görülmüþtür. Hem rüptüre hem de rüptüre olmamýþ pulmoner hidatik kistlerde komplikasyonlarý önlemek ve yönetmek için dikkatli cerrahi müdahale ve postoperatif izlem büyük önem taþýmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akciðer kama rezeksiyonu, göðüs cerrahisi pratiðinde kullanýlan tek anatomik olmayan rezeksiyondur ve sýklýkla uygulanmaktadýr. Bu çalýþmada, kama rezeksiyon uygulanan durumlarý ve sýklýklarýný belirlemeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza 01.01.2020–01.06.2023 tarihleri arasýnda kliniðimizde kama rezeksiyon uygulanan 18 yaþ üzeri olgular dahil edildi. Tüm olgularýn demografik bilgileri yanýnda taný, uygulanan cerrahi yöntemi, rezeksiyon sayýlarý, dren kalýþ süreleri, hastane yatýþ süreleri ve komplikasyonlarý gibi týbbi kayýtlarý retrospektif olarak incelendi. Elde edilen veriler istatistiksel olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya toplam 166 hasta dahil edilmiþ olup bunlarýn 109’u (%65.7) erkek; 57’si (%34.3) kadýndý. Çalýþma popülasyonunun yaþ ortalamasý 49.89±19.35 olup erkeklerde 49.40±20.33; kadýnlarda ise 50,82±17.43 olarak izlendi. Çalýþmaya dahil edilen hastalara wedge rezeksiyon iþlemi 81’inde (%48.8) tanýsal amaçlý, 85’inde (%51.2) küratif amaçlý yapýldýðý görüldü. Tanýsal amaçlý rezeksiyon yapýlan vakalarýn yaþ ortalamalarý, küratif amaçlý rezeksiyon yapýlan vakalara göre anlamlý olarak yüksek saptanmýþtýr. Tanýsal amaçlý rezeksiyon yapýlan vakalarda en sýk izlenen tanýlar nodül ve interstisyel akciðer hastalýðý iken, küratif amaçlý rezeksiyon yapýlan vakalarda en sýk izlenen tanýlar bül-bleb ve kist-abse-enfeksiyon olarak izlendi. Çalýþmadaki vakalarýn 90’ýna cerrahi yöntem olarak video yardýmlý cerrahi uygulanýrken, 75 vakaya torakotomi ve 1 vakaya ise sternotomi uygulanmýþtýr. Torakotomi kullanýlan vakalarda wedge sayýsýnýn multipl olma oraný VATS kullanýlan gruba göre anlamlý olarak yüksek izlenmiþtir. Yapýlan diðer karþýlaþtýrmalý analizlerde farklý cerrahi teknik kullanýlan iki grup arasýnda anlamlý farklýlýk saptanmamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kama rezeksiyonlar, klinik uygulamada göðüs cerrahlarý tarafýndan en sýk kullanýlan rezeksiyon þeklidir. Sýklýkla metastatik akciðer hastalýklarýnda ve daha nadir olarak interstisyel akciðer hastalýklarýnda tanýsal amaçlý kullanýlýrken, özellikle büllöz akciðer hastalýklarýnda küratif amaçlý uygulanmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: N-terminal pro-B-tipi Natriüretik Peptid (NT-proBNP), kalp yetmezliði tanýsýnda kullanýlan önemli bir biyomarkerdir. Ancak son çalýþmalar, NT-proBNP’nin yalnýzca kardiyovasküler hastalýklarla deðil, ayný zamanda pnömoni, böbrek yetmezliði ve maligniteler gibi diðer durumlarla da iliþkili olabileceðini göstermektedir. Bu çalýþma, NT-proBNP’nin iç hastalýklarý servisinde yatan hastalarýn prognozu üzerindeki etkisini araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2022-Ekim 2023 tarihleri arasýnda yatan 971 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Hastalar, taburcu edilenler ve Yoðun Bakým Ünitesi’ne sevk edilen ya da vefat edenler olarak iki gruba ayrýldý ve NT-proBNP seviyeleri ile iliþkileri incelendi.
BULGULAR: NT-proBNP seviyeleri yüksek olan hastalarýn Yoðun Bakým Ünitesi’ne sevk edilme veya ölüm riski anlamlý derecede yüksek bulundu (Taburcu–YBU veya Ex: 3732.15±7297–10923±12572; p<0.001). ROC analizi sonucunda belirlenen kestirim deðeri >1826 pg/ml idi ve bu deðerin üzerinde olan hastalarda yoðun bakýma gitme veya ölüm riskinin 5.44 kat daha yüksek olduðu görüldü (OR: 5.44). Kardiyak bulgusu olan ve olmayan hastalarda ayrý ayrý deðerlendirildiðinde, NT-proBNP düzeylerinin prognoz üzerindeki etkisinin her iki grupta da belirgin olduðu saptandý (p<0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: NT-proBNP, hem kardiyak hem de kardiyak olmayan hastalýklarýn prognozunu belirlemede etkili bir biyomarker olarak iç hastalýklarý kliniðinde yatan hastalarýn prognozunu öngörmede kullanýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, sevofluran veya desfluran ile uygulanan inhalasyon anestezisi ile propofol ile uygulanan intravenöz anestezinin postoperatif erken dönem kognitif fonksiyonlar üzerine etkilerinin karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmaya ASA I-III sýnýfý, 30-70 yaþ arasý, elektif laparoskopik safra kesesi ameliyatý geçiren hastalar dahil edildi. Ameliyattan bir gün önce Mini-Cog testi yapýlarak hastalarýn kognitif fonksiyon düzeyleri belirlendi. Hastalar rastgele Grup I (Desfluran), Grup II (Sevofluran) ve Grup III (Propofol) olmak üzere üç gruba ayrýldý. Propofol ve remifentanil roküronyum ile anestezi indüksiyonu yapýldýktan sonra tüm hastalara endotrakeal entübasyon uygulandý. Anestezi idamesi sýrasýnda tüm hastalara uygulanan remifentanil infüzyonunun yaný sýra bispektral indeksi (BIS) 40-60 olan desfluran, sevofluran inhalasyonu veya propofol infüzyonu ile anestezi derinliði saðlandý. Tüm hastalarýn postoperatif 5., 10., 20. ve 30. dakikalarda Modifiye Aldrete Recovery Skorlarý (MARS) ölçüldü ve kaydedildi. Aðrý düzeyleri postoperatif 10., 20. ve 30. dakikalarda görsel analog skala (VAS) ile deðerlendirildi. Mini-Cog testi ameliyat sonrasý 24. saatte ayný hekim tarafýndan tekrarlanarak ameliyat öncesi deðerlerle karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Üç grup arasýnda demografik özellikler, ameliyat ve anestezi süresi, ameliyat sonrasý MARS ve VAS deðerleri açýsýndan fark yoktu (hepsi için p>0.05). Desfluran ve Propofol gruplarýnda ameliyat öncesi ve ameliyat sonrasý Mini-Cog test skorlarý arasýnda anlamlý fark görülmezken (p>0.05), sevofluran grubunda Mini-Cog testinin Propofol grubuna göre ve Desfluran grubuna göre anlamlý derecede düþük olduðu görüldü (sýrasýyla p=0.002 ve p=0.012).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Desfluran ve propofolün kognitif fonksiyonlara olumsuz etkisinin olmadýðý, sevofluranýn ise postoperatif kognitif fonksiyonlara olumsuz etkisinin olduðu sonucuna varýldý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, üçüncü basamak bir perinatoloji kliniðinde yapýlan rutin prenatal ultrason sýrasýnda persistan sað umbilikal ven (PSUV) tanýsý konan fetüslerde klinik sonuçlarý ve iliþkili anomalileri deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþma, Ekim 2022 ile Ocak 2024 tarihleri arasýnda PSUV tanýsý konan 11 vakayý içermektedir. Anne demografik verileri, taný anýndaki gestasyonel yaþ, iliþkili anomaliler ve neonatal sonuçlarla ilgili veriler toplanmýþtýr. Kardiyak anomalileri deðerlendirmek amacýyla B-mod ve renkli Doppler ile ultrason muayeneleri yapýlmýþ ve fetal ekokardiyografi ile desteklenmiþtir. Vakalar, izole PSUV ya da iliþkili anomalili PSUV olarak sýnýflandýrýlmýþtýr.
BULGULAR: PSUV, 10.176 gebeliðin 11’inde (%0.1) tespit edilmiþtir. Yedi vaka izole PSUV iken, dört vakada kardiyovasküler ve genitoüriner defektler dahil olmak üzere ek anomaliler görülmüþtür. Ekstrahepatik PSUV ve ciddi kardiyovasküler anomalilere sahip bir vaka sonlandýrýlmýþtýr. Ýzole PSUV vakalarý dahil olmak üzere kalan 10 vaka saðlýklý canlý doðumlarla sonuçlanmýþtýr. Altý doðum sezaryen ile, dört doðum ise spontan gerçekleþmiþtir. Ek malformasyonlarýn varlýðý, daha karmaþýk doðum öncesi yönetim ve daha kötü bir prognoz ile iliþkilendirilmiþtir
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýzole PSUV genellikle olumlu sonuçlarla iliþkilendirilirken, özellikle kardiyovasküler defektler gibi ek anomalilerin varlýðý, yönetim ve prognoz üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. PSUV vakalarýnda kapsamlý prenatal görüntüleme, ekokardiyografi dahil olmak üzere, klinik kararlarý yönlendirmek için hayati öneme sahiptir. PSUV’nun uzun vadeli sonuçlarýný daha iyi anlamak için daha geniþ kapsamlý çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýnguinal herni, tedavisinde açýk ve laparoskopik gibi farklý cerrahi tekniklerin kullanýldýðý, genel cerrahinin sýk karþýlaþýlan hastalýklarýndan biridir. Laparoskopik yöntemler, sahip olduðu avantajlarý nedeniyle kasýk fýtýðý için günümüzde önerilen ve tercih edilen ameliyat tekniklerindendir. Laparoskopik yöntemlerden biri olan TAPP tekniði öðrenme eðrisi ile ilgili yayýnlanmýþ deðiþik çalýþmalar vardýr. Çalýþmamýzda, TEP deneyiminden sonra süpervisör desteði olmayan cerrah ile laparoskopik fýtýk deneyimi olmayan bir cerrahýn süpervisör eþliðinde TAPP herniorafinin öðrenme eðrisini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýzda, kliniðimizde 2011–2024 tarihleri arasýnda laparoskopik kasýk fýtýðý ameliyatý olan hastalar incelendi. TEP deneyimine sahip olup, süpervizör olmadan TAPP herniorafisine geçen cerrahýn hastalarý Grup 1 olarak, süpervizör eþliðinde TAPP herniorafisi uygulayan cerrahýn hastalarý ise Grup 2 olarak tanýmlandý. Her iki grupta primer TAPP herniorafisi uygulanan ilk 100 hastanýn ameliyat süreleri, açýk cerrahiye geçiþ oranlarý ve komplikasyonlar retrospektif olarak deðerlendirildi ve öðrenme eðrisi verileri oluþturuldu. Bilateral veya nüks fýtýk vakalarý çalýþma kapsamý dýþýnda tutuldu.
BULGULAR: Bu çalýþmada, her iki grupta da tek taraflý kasýk fýtýðý nedeniyle TAPP herniorafisi uygulanan toplam 128 hasta (her grupta 64 hasta) deðerlendirildi. Her iki grupta da hastalarýn yaþ, cinsiyet daðýlýmý, ASA skoru, yatýþ süresi ve fýtýk tarafý açýsýndan anlamlý bir fark saptanmadý (p>0.05). Direk (D), Ýndirekt (ID), D-ID ve Femoral (F) ayrýmý ile Nyhus sýnýflamasýna göre gruplar arasýnda anlamlý bir farklýlýk bulunmadý. Grup 2’de vücut kitle indeksi (VKÝ) istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulundu (p<0.005). Postoperatif komplikasyonlar açýsýndan gruplar arasýnda farklýlýk gözlenmedi (p>0.05). Öðrenme eðrisi karþýlaþtýrýldýðýnda, Grup 1’de öðrenme eðrisinin 19 ameliyatta, Grup 2’de ise 26 ameliyatta tamamlandýðý görüldü. Grup 2’de ameliyat sayýsý sayýsal olarak daha yüksek olmasýna raðmen, istatistiksel olarak anlamlý bir fark izlenmedi (p>0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Süpervizör eþliðinde yapýlan TAPP ameliyatlarýnda öðrenme eðrisinin, TEP deneyimli cerrahlarla benzer sonuçlar göstermesi, öðrenme sürecinde süpervizör desteðinin potansiyel önemini iþaret etmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Radyasyonun týbbi teþhis, prosedür ve cerrahi tedavide kullanýmý, geliþen tekniklerle birlikte artmýþtýr. Bu rutin müdahale ve iþlemler sýrasýnda hekimlerin radyasyon güvenliði bilinciyle karar vermesi ve radyasyondan korunma bilgilerini günlük olarak uygulamasý, kendilerini, ekiplerini ve hastalarýný gereksiz radyasyon maruziyetinden ve radyasyonun olumsuz etkilerinden koruyacaktýr. Amacýmýz, bu farkýndalýk ve bilgi düzeylerini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrmamýz, Kartal Dr. Lütfi Kýrdar Þehir Hastanesi Cerrahi Birimlerinde görev yapan hekimlere uygulanan ankete verilen yanýtlarýn deðerlendirilmesi üzerine kurulmuþtur. Anket 3 bölümden oluþmaktadýr. Araþtýrma anketinin 1. bölümü, çalýþmaya katýlan hekimler hakkýnda genel bilgi toplamayý amaçlayan 7 sorudan oluþmuþtur. Araþtýrma anketinin 2. bölümü, poliklinik ve ameliyathanede edinilen radyasyondan korunma bilincinin günlük pratikte kullanýmýný analiz etmeyi amaçlayan 13 sorudan oluþmuþtur. Araþtýrma anketinin 3. bölümü, temel radyasyon güvenliði ve radyasyondan korunma bilgilerini analiz etmeyi amaçlayan 12 sorudan oluþmuþtur.
BULGULAR: Bu ankete cerrahi birimlerden, 96’sý asistan olmak üzere, 172 hekim katýlmýþtýr. Ýkinci bölüm radyasyondan korunma farkýndalýðý sorularýnýn analizinde, 10 yanýtta %50 ve üzerinde farkýndalýk düzeyi gözlendi. Üçüncü bölüm genel radyasyon güvenliði ve radyasyondan korunma bilgisi sorularýnýn analizinde, 6 cevapta %50 ve üzeri doðru cevap düzeyi gözlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Radyasyondan korunma bilinci, bireysel bir çaba olduðu kadar bir ekip iþidir. Hastanemizde yürüttüðümüz bu anketin sonuçlarý açýkça vurguluyor ki, hastanemiz baþhekimi, klinik þefleri ve cerrahi ünitelerdeki tüm hekimlerin radyasyon güvenliði konusunda farkýndalýklarýnýn yüksek olmasý ve radyasyondan korunma konusunda bilgi sahibi olmalarý, poliklinik ve ameliyathanelerimizde optimum çalýþma koþullarýný oluþturmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Primer siliyer diskinezi (PSD), silyer fonksiyonun bozulmasýyla karakterize nadir bir genetik hastalýktýr ve silyer fonksiyon bozukluðu, kronik solunum yolu enfeksiyonlarýna ve diðer sistemik sorunlara yol açar. CCDC40, silyer hareketten sorumlu olan dynein kollarýnýn iþlevi için gerekli bir protein kodlar. Bu genin mutasyonlarý, PSD’nin þiddetli klinik bulgularýna neden olabilir. Bu çalýþma, CCDC40 homozigot mutasyonlarý olan pediatrik PSD hastalarýnýn klinik ve demografik özelliklerini retrospektif olarak incelemeyi amaçlamýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Marmara Üniversitesi Pediatrik Pulmonoloji polikliniðinde takipli 13 hasta çalýþmaya alýndý. Hastalarýn demografik verileri, klinik semptomlarý, yüksek hýzlý video mikroskopisi (HSVM) bulgularý, nazal nitrik oksit (nNO) ölçümleri, PICADAR skorlarý, balgam kültürü sonuçlarý ve solunum fonksiyonu testleri retrospektif olarak incelenmiþtir. Ýstatistiksel analizler SPSS yazýlýmý kullanýlarak yapýldý.
BULGULAR: Çalýþma grubunun medyan yaþý 17 yýl (25–75p, 11.5–21.5 yýl) olup, semptom baþlangýç yaþý medyan 0 yýl (25–75p, 0–0 yýl) idi. Tanýda medyan gecikme süresi 7 yýl (25–75p, 2–13.5 yýl) idi. Hastalarýn %84.6’sýnda akraba evliliði mevcuttu. Yaygýn semptomlar arasýnda kronik balgamlý öksürük (%100), bronþektazi (%92.3) ve rinosinüzit (%92.3) saptandý. Hastalarýn median PICADAR skoru 8 (25–75p, 5–11.5), median nazal NO deðeri ise 17.3 nl/dk (25–75p, 7.7–114.5) olarak bulundu. HSVM analizinde hastalarýn %53.8’inde immotil silyalar, %30.7’sinde ise anormal hareket paterni saptandý. Balgam kültürlerinde en yaygýn patojen Haemophilus influenzae (%92.3) idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: PSD’nin yönetiminde erken taný ve müdahale önemlidir. Özellikle CCDC40 mutasyonlarý olan hastalar, diðer genetik varyantlara kýyasla daha þiddetli solunum komplikasyonlarý yaþayabilirler.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Amonyak, protein metabolizmasý sonucunda oluþan nörotoksik bir bileþiktir, karaciðerde üreye dönüþtürülür ve böbreklerle atýlýr. Yenidoðan dönemi dýþýnda 60 μmol/L’yi aþan deðerler hiperamonyemi olarak deðerlendirilir. Çocuklarda genetik ve metabolik durumlar, ilaç kullanýmý; eriþkinlerde ise karaciðer hastalýðý veya ilaç kullanýmý en sýk hiperamonyemi nedenleridir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tek merkezli retrospektif çalýþmamýzda, son 5 yýlda hastanemizde bakýlýp 60 μmol/L’yi aþan hasta sonuçlarý deðerlendirildi. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, amonyak deðerleri ve amonyak istenme nedenleri incelendi.
BULGULAR: Bu çalýþmada, hastanemizde pediatrik hastalarda amonyak testi isteme nedenleri incelenmiþtir. Bulgular, 1 ay altý ve üstü çocuklar arasýnda test isteme nedenlerinde farklýlýklar olduðunu göstermiþtir. Yenidoðanlarda testler genellikle metabolik bozukluklar için yapýlýrken, 1 ay üstü çocuklarda karaciðer fonksiyon bozukluklarý, ilaç yan etkileri ve enfeksiyonlar ön plandadýr. Çalýþmanýn retrospektif tasarýmý ve tek merkezli olmasý ise önemli sýnýrlamalar olarak belirtilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Pediatrik hastalarda nörolojik hastalýklarý temelinde hiperamonyemi olabileceði gibi nöbet nedeni ile kullanýlan ilaçlar da hiperamonyemiye neden olabilir. Bu durum nöbetle baþvuran, özellikle bilinç durum deðiþikliði olan hastalarda akýlda tutulmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sezaryen sonrasý relaparotomilerin risk faktörlerini, meydana gelen morbiditeleri ve iþlem sýrasýnda uygulanan yöntemleri inceleyerek literatüre katkýda bulunmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþma; Ocak 2014 ile Ocak 2021 tarihleri arasýnda bir eðitim ve araþtýrma hastanesinde gerçekleþtirilen sezaryen sonrasý relaparotomi vakalarýný içermektedir. Bu 7 yýllýk dönem içinde sezaryen sonrasý 60 gün içinde relaparotomi olan tüm vakalar çalýþmaya dahil edildi. Vakalar sezaryen sonrasý relaparotomi zamanlamasý açýsýndan üç gruba ayrýldý; ilk 24 saat içinde, 1. gün ile 10. gün arasýnda ve 10. günden sonra.
BULGULAR: Hastanemizde toplamda 24,293 sezaryen gerçekleþtirildi. Sezaryen sonrasý relaparotomi oraný kliniðimizde %0.18 olarak kaydedildi. Acil sezaryenler, çalýþma grubumuzun %60.8’ini oluþturdu. Relaparotomi için en sýk endikasyon, %41.3 ile uterin atoniye baðlý postpartum kanamaydý. Uterin atoniyi %28.2 ile intraperitoneal kanama takip etti. Hipogastrik arter ligasyonu, hastalarýn %39.1’inde uygulandý. Sezaryen sonrasý relaparotomi, çoðunlukla ilk 24 saatte gerçekleþtirildi. Relaparotomi sonrasý maternal mortalite gözlemlenmedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sezaryen sayýsýnýn artmasý sonucu sezaryen sonrasý relaparotomi giderek daha önemli hale gelmektedir. Relaparotominin en yaygýn nedenleri uterin atoni ve intraperitoneal kanamadýr. Çoðu relaparotomi, sezaryen sonrasý ilk 24 saat içinde gerçekleþtirilir. Sezaryen ile relaparotomi arasýndaki süre arttýkça komplikasyon oraný da artmaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Laparoskopik kolorektal cerrahi sonrasý spesmenin doðal deliklerden çýkarýlmasý natürel orifis spesmen ekstraksiyonu cerrahisi (NOSES) olarak adlandýrýlmakta olup, bu iþlem minimal invaziv cerrahinin önemli bileþenidir. Çalýþma, laparoskopik kolorektal cerrahi sonrasý rezeke edilen malign ve benign lezyonlarýn doðal deliklerden çýkarýlmasýný karþýlaþtýrma amacý ile yapýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2019 ile Mart 2020 tarihleri arasýnda kliniðimizde laparoskopik kolorektal rezeksiyon sonrasý NOSES planlanan 45 hastadan 36 hastaya NOSES yapýldý. Laparoskopik rezeksiyondan sonra ekstraksiyon için jinekolojik kaynaklý deðilse öncelikle transanal yol denendi. Jinekolojik kaynaklý ve histerektomi yapýlmýþsa öncelikle transvajinal yol denendi. Hastalar, çýkarýlan materyallerin benign ve malign lezyonlar olmasýna göre iki gruba ayrýldý. Hastalarýn demografik bulgularýna, peroperatif ve postoperatif bulgularýna, patoloji ve spesmen boyutlarýna bakýldý.
BULGULAR: Lezyon lokalizasyonu malign grupta rektosigmoid, benign grupta rektum çoðunluktaydý ve lezyon lokalizasyonu gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý derecede farklýydý (p<0.05). Maksimum specimen boyutu malign grupta daha yüksekti (p>0.05) ve maksimum lezyon boyutu benign grupta daha yüksekti (p<0.05). Mezenter diseksiyonu daðýlýmý malign grupta daha yüksekti (p<0.05). Spesmen ekstraksiyon yeri daðýlýmý ve anvil lokalizayonuna göre de gruplar arasýnda anlamlý farklýlýk vardý (p<0.05). Transanal ekstrasiyon ve ekstrakorporeal anastomoz malign grupta, transvajinal ektraksiyon ve intrakorporeal anastomoz benign grupta daha yaygýndý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Uygun olan malign ve benign kolorektal lezyonlarda NOSES güvenle yapýlabilir. Benign lezyonlar her ne kadar lezyon boyutu bakýmýndan malign lezyonlardan büyük olsa da spesmen boyutu olarak malign lezyonlardan daha küçüktür. Bu nedenle laparoskopik rezeksiyon sonrasý doðal deliklerden çýkarýlmalarý daha kolaydýr. Ayrýca benign lezyonlar, malign lezyonlarýn aksine daha küçük boyutlara bölünerek çýkarýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bronkopulmoner karsinoid tümörler (BKT), akciðer kanserinin nadir bir türüdür (%1-2). Tipik (TK) ve atipik (AK) olmak üzere iki alt tipe ayrýlýrlar. Prognoz; tümör tipi, boyutu, yayýlýmý ve Ki-67 (hücre proliferasyon belirteci) gibi çeþitli faktörlere baðlýdýr. Bu çalýþma, BKT hastalarýnda tedavi ve saðkalým oranlarýný iyileþtirmek amacýyla bu prognostik faktörlerin belirlenmesini amaçlamýþtýr. Bu araþtýrmanýn ana hedefi, bronkopulmoner karsinoid tümörlü hastalarda uzun dönem saðkalým ile iliþkili faktörlerin retrospektif olarak incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Þubat 2008 ile Mart 2021 tarihleri arasýnda merkezimizde ameliyat edilen, histopatolojik olarak bronkopulmoner karsinoid tümör tanýsý almýþ 56 hastanýn verileri retrospektif olarak analiz edildi.
BULGULAR: Hastalarýn çoðu kadýn (%60.7) olup ortanca yaþlarý 43 idi. Lobektomi en sýk yapýlan cerrahi olarak saptandý (%60.7). Uzamýþ hava kaçaðý en sýk komplikasyon olarak izlendi. Tipik karsinoidler atipik olanlardan daha yaygýndý (%69.6-%30.4). Atipik tümörlerde mediastinal lenf metastazý daha sýk saptandý. Çalýþmanýn bulgularý, bronkopulmoner karsinoid tümörlü hastalarda uzun dönem prognozu ile iliþkili prognostik faktörlerin tümör evresi, lenf nodu metastazý ve Ki-67 indeksi olduðunu göstermiþtir. Tipik karsinoidlerde 5 yýllýk saðkalým oraný atipik olanlara göre daha yüksekti (%82.1-%64.7). Atipik tümörlerde nüks oraný daha yüksek olarak saptandý (%25-%2.4).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu bulgular, bronkopulmoner karsinoid tümörlü hastalarda uzun dönem sonuçlarýn belirlenmesinde tümör özelliklerinin kritik rolünü vurgulamaktadýr. Tümör tipi, lenf nodu tutulumu, evre ve Ki-67 indeksi gibi faktörleri göz önünde bulundurarak daha kiþiselleþtirilmiþ tedavi stratejileri geliþtirilebilir. Daha büyük, çok merkezli hasta gruplarýný içeren ileri araþtýrmalar, bu hasta popülasyonu için prognoz modellerini iyileþtirmek ve tedavi kararlarýna rehberlik etmek için daha saðlam veriler saðlayabilir.