GİRİŞ ve AMAÇ: Endoskopik retrograd kolanjiyopankreatografi (ERCP), özellikle anatomisi değişmiş hastalarda uygulanırken artan riskleri nedeniyle yüksek düzeyde beceri gerektiren zorlu bir işlemdir. ERCP’nin güvenli ve etkili bir şekilde yapılabilmesi için özel eğitim ve deneyim önemlidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya biyopsi ile tanı konulan 30 NASH hastası ve kontrol koluna da 21 sağlıklı vaka dahil edildi. Her iki gruba dahil olan bireylerin serum FGL-2 düzeyleri karşılaştırıldı. Yine her iki gruba dahil edilen bireylerin klinikopatolojik özellikleri ile FGL-2 düzeyleri arasındaki ilişki incelendi.
BULGULAR: Teknik başarı ve klinik iyileşme oranları her iki grupta %76.7 olarak elde edilmiştir. İlk denemede başarı oranı, 1. grupta %46.7’den 2. grupta %86.7’ye yükselmiş ve becerinin gelişimini ortaya koymuştur. İşlem süresi, 2. grupta anlamlı ölçüde kısalarak 1. grupta 50.33 dakika iken 2. grupta 31.67 dakikaya düşmüştür (p<0.001). Komplikasyonlar nadir olup bir hastada kanama, bir hastada pankreatit (her biri %3.3) görülmüştür.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Veriler, ERCP’nin başarı oranının ve verimliliğinin deneyimle arttığını göstermekte ve yeni eğitim almış cerrahların yapılandırılmış eğitim kurslarına katılmalarının gerekliliğine işaret etmektedir. Komplikasyon oranının minimal olması, hasta güvenliğini sağlamak için protokoller ve deneyimin önemini vurgulamaktadır. Ayrıca, başarıyı artırmak için anestezi ve ekipman sorunları gibi zorluklar belirlenmiş olup, bu da prosedürel desteğe ihtiyaç olduğunu göstermektedir. Teknik ve bilişsel becerilere odaklanan ileri düzey ERCP eğitim kursları, özellikle kaynak kısıtlı ortamlar için cerrahları bu karmaşık işlemleri güvenli ve etkili bir şekilde gerçekleştirmeye en iyi şekilde hazırlayabilir.
INTRODUCTION: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) is a challenging procedure that requires high-level skills, especially because the risks associated with performing ERCP in patients with altered anatomy are increased. In order to safely and effectively perform ERCP, specialized training and experience are important.
METHODS: This is a retrospective study on the outcome of the first 30 ERCP cases performed by a surgeon newly trained in a public hospital. Patients were divided into two sets of 15 cases in order to evaluate the development of the skill. Data are analyzed regarding success rates, procedure duration, and complications.
RESULTS: Technical success and clinical improvement were achieved in 76.7% each. First-at-tempt success improved from 46.7% in Group 1 to 86.7% in Group 2, showing skill maturation. Procedure time was significantly shorter in Group 2, at 31.67 vs 50.33 minutes in Group 1 (p<0.001). Complications were rare, in one patient with bleeding and one patient with pancreatitis (3.3%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The data indicates that the success rate and efficiency of ERCP rise with experience, demonstrating the need for recently trained surgeons to attend structured training courses. There is minimal complication incidence that puts in view the importance of protocols and experience in safeguarding patients. It has also brought challenges identified, including anesthesia and equipment problems, that indicate a need for procedural support to enhance success. Advanced ERCP training courses that emphasize technical and cognitive skills can optimally prepare surgeons, especially in resource-constrained settings, to safely and effectively carry out these complex interventions.