ISSN : 2587-0998
Tip 2 Diyabet Mellitus’ta Paraoksonaz 1/Arilesteraz Enzim Aktivitesinin Mikroalbuminüri ile Korelasyonu
Osman Maviş1, Elif Merve Cesur1, Oğuzhan Zengi2, Korhan Kapucu1, Banu Böyük31Sağlık Bilimleri Üniversitesi,GOP Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Dahiliye Kliniği2Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Çam ve Sakura Şehir Hastanesi, Biyokimya Kliniği
3Sağlık Bilimleri Üniversitesi, İstanbul Kartal Dr. Lütfi Kırdar Şehir Hastanesi, Dahiliye Kliniği
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı tip 2 diyabetik hastalarda antioksidan özelliğe sahip paraoksonaz 1/arilesteraz aktivitesi ile mikroalbüminüri arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya mikroalbuminürisi olan tip 2 diyabet 48 hasta (24 kadın ve 24 erkek) ve kontrol grubu olarak 17 sağlıklı (8 kadın ve 9 erkek) dahil edildi. Hastaların demografik verileri (yaş, cinsiyet, kronik hastalık); vücut kitle indeksi (BMI), bel çevresi, sistolik ve diyastolik tansiyonları ve biyokimyasal testler, açlık kan şekeri (AKŞ), HbA1c, total kolesterol, trigliserit, LDL, HDL, CRP, üre, kreatinin düzeyleri ve spot idrar albumin/kreatinin oranları kaydedildi. Ayrıca serum paraoksonaz (PON) ve arilesteraz (ARE) düzeylerine bakıldı.
BULGULAR: Mikroalbüminürili tip 2 diyabetlilerde PON ve ARE düzeyleri anlamlı olarak düşük saptandı (p<0.05). Hasta grubunda ARE ile PON diğer parametreler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon saptanmadı (Spearman Korelasyon Analizi). ROC eğrisi analizine göre diyabet hastalarını kontrollerden ayırmada en iyi öngörücü sonuçları elde etmek için kullanılan laboratuvar kesim noktası PON 8.85 U/mL (duyarlılık 95.83; özgüllük 47.06) ve ARE 5 idi. 47 ng/mL (duyarlılık 93.75; özgüllük 47.06).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mikroalbüminürisi olan tip 2 diyabet hastalarında PON ve ARE düzeyleri anlamlı olarak düşük bulundu ve PON1/ARE aktivitesi ile mikroalbuminüri arasında bir ilişki bulamadık.
Correlation of Paraoxonas1/Arylesterase Enzyme Activity with Microalbuminuria in Type 2 Diabetes Mellitus
Osman Maviş1, Elif Merve Cesur1, Oğuzhan Zengi2, Korhan Kapucu1, Banu Böyük31Department of Internal Medicine, University of Health Science, GOP Education and Research Hospital, Istanbul, Türkiye2Department of Biochemistry, University of Health Science, Cam and Sakura City Hospital, Istanbul, Türkiye
3Department of Internal Medicine, University of Health Science, Istanbul Kartal Dr. Lütfi Kırdar City Hospital, Istanbul, Türkiye
INTRODUCTION: The aim of this study is to investigate the relationship between paraoxonase 1/arylesterase activity which have antioxidant properties and microalbuminuria in patients with type 2 diabetic.
METHODS: The study included 48 patients (24 women and 24 men) with type 2 diabetes mellitus and microalbuminuria and 17 healthy volunteers as the control group (8 women and 9 men). Demographic data of the patients (age, gender, chronic disease); height-weight-body mass index (BMI), waist circumference, systolic and diastolic blood pressure and biochemical tests, fasting blood glucose (FBG), HbA1c, total cholesterol, triglyceride, LDL, HDL, CRP, urea, creatinine levels and spot urine albumin/creatinine ratios were recorded. In addition, serum paraoxonase (PON) and arylesterase (ARE) levels were studied.
RESULTS: PON and ARE levels were found to be significantly lower in the type 2 diabetes with microalbuminuria (p<0.05). No statistically significant correlation was detected between ARE and PON and other parameters in the patient group (Spearman Correlation Analysis). Based on the ROC curve analysis, the laboratory cut-point used to obtain the best predictive results for differentiating the diabetic patients from the controls was PON 8.85 U/mL (sensitivity 95.83; specificity 47.06) and ARE 5.47 ng/mL (sensitivity 93.75; specificity 47.06).
DISCUSSION AND CONCLUSION: PON and ARE levels were found to be significantly lower in type 2 diabetes mellitus patients with microalbuminuria, and there was no relationship between PON1/ARE activity and microalbuminuria.
Makale Dili: İngilizce