Özofagus kanserinde multidisipliner yaklaşımın sürviye etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Gastrointestinal malignitelerin en agresiflerinden biri olan özofagus kanseri, dünyada en yaygın görülen sekizinci kanser türü olup, erkeklerde kansere bağlı ölümlerin altıncı sırasındadır. Çalışmamızda, özofagus kanseri tedavisinde multidisipliner yaklaşımın sürviye etkisini göstermeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde Ocak 2010-Aralık 2020 yılları arasında endoskopi ile patolojik olarak özofagus kanseri tanısı alan ve küratif rezeksiyon yapılan 103 hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastalar multidispliner tümör konseyinde değerlendirilerek her hastaya TNM evresine göre uygun tedavi (Neoadjuvan tedavi + Cerrahi veya direk Cerrahi) planlandı. T1N0M0 ve T2N0M0 hastalara direk cerrahi, T2-T3 ve lenf nodu metastaz şüphesi ile lokal ileri evre olarak kabul edilenlere neoadjuvan tedavi sonrası cerrahi uygulandı. Cerrahi yöntem olarak, özofagusun alt ve orta lokalizasyon tümörlerinde Ivor-Lewis+D2 lenf nodu diseksiyonu veya transhiyatal özofajektomi ameliyatı, orta ve üst özofagus tümörlerinde ise McKeown ameliyatı tercih edildi. Hastaların demografik özellikleri ile tümörün histolojik alt gurubu, Neoadjuvan Kemoradyoterapi uygulanması ve direk Cerrahi tedavinin, beş yıllık sağ kalım ve lokal nüks üzerine etkileri irdelendi.
BULGULAR: Çalışmaya alınan 103 hastanın 51’i (%49.5) erkek, 52’si (%50.5) kadındı. Yaş ortalaması 58/yıl (19-79) olarak bulundu. Hastaların 89’u (%86.4) skuamöz hücreli karsinom tümör tipine sahipken, 14’ü (%13.6) adenokarsinom tümör tipindeydi. Neoadjuvan kemoradyoterapi 70 (%67.9) hastaya uygulandı. Ameliyata alınan hastaların 38’ine (%36.8) McKeown ameliyatı, 33’üne (%32.1) Ivor-Lewis ameliyatı ve 32’sine (%31.1) transhiyatal özofajektomi uygulandı. Klinik takiplerinde hastaların beş yıllık ortalama sağ kalım oranı %60.2 iken, bu oran patolojik tip olarak skuamöz hücreli karsinom’lu hastalarda %62.4 ve adenokarsinom’lu hastalarda %50.2 sağlandı, istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmedi (p>0.05). Neoadjuvan kemoradyoterapi alan 70 hastanın beş yıllık sağ kalım oranı %69.7 (ortalama 56 ay) bulunurken, neoadjuvan tedavi uygulanmadan direk cerrahi uygulanan 33 hastanın beş yıllık sağ kalım oranı %39.5 (ortalama 25 ay) olarak bulundu, istatistiksel olarak anlamlı fark görüldü (p<0.05). Postoperatif takip döneminde 42 (%40.7) hastada tümör nüksü görüldü. Neoadjuvan kemoradyoterapi alan 70 hastanın beş yıllık takipte nüks görülme oranı %31.4 (ortalama 48 ay) idi. Neoadjuvan tedavi almayan ve direk cerrahi uygulanan 33 hastanın beş yıllık takipte nüks görülme oranı %60.6 (ortalama 21 ay) olarak bulundu. Neoadjuvan tedavi alan hastalarla, neoadjuvan tedavi almayanlar arasında nüks görülme oranı istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05)
TARTIŞMA ve SONUÇ: Özofagus kanserli hastaların tedavisinde multidispliner yaklaşımla NKRT+Cerrahi uygulamalarının, direk Cerrahi uygulananlara göre daha iyi sağ kalım sonuçlarına sahip olduğu kanaatindeyiz.

The Impact of Multidisciplinary Approach on Survival in Esophageal Cancer

INTRODUCTION: Esophageal cancer, one of the most aggressive gastrointestinal malignancies, is the eighth-most common cancer in the world and the sixth among cancer-related deaths in men. In our study, we aimed to show the survival effect of the multidisciplinary approach in the treatment of esophageal cancer.
METHODS: The records of 103 patients who were diagnosed with esophageal cancer pathologically by endoscopy and underwent curative resection between January 2010 and Decem-ber 2020 were reviewed retrospectively. The patients were evaluated in the multidisciplinary tumor council and appropriate treatment (neoadjuvant therapy+surgery or only surgery) was planned for each patient according to the TNM stage.T1N0M0 and T2N0M0 patients underwent direct surgery, T2-T3 and those who were considered to be locally advanced with the suspicion of lymph node metastasis underwent surgery after neoadjuvant therapy. As the surgical method, Ivor-Lewis+D2 lymph node dissection or transhiatal esophagectomy surgery was applied in lower and middle localization tumors of the esophagus, whereas McKeown surgery was preferred in middle and upper esophageal tumors.
RESULTS: Of the 103 patients included in the study, 51 (49.5%) were male and 52 (50.5%) were female. Neoadjuvant chemoradiotherapy (NCRT) was applied to 70 (67.9%) patients. While the 5-year survival rate of 70 patients who received NCRT was 69.7% (mean 56 months) of the 5-year survival rate of 33 patients who underwent direct surgery without neoadjuvant therapy was found to be 39.5 (mean 25 months), and there was a statistically significant difference observed (p<0.05). The recurrence rate in the 5-year follow-up of 70 patients who received NCRTwas 31.4% (mean 48 months). The recurrence rate in the 5-year follow-up of 33 patients who did not receive neoadjuvant treatment and underwent direct surgery was 60.6% (mean 21 months). The rate of recurrence was statistically significant between patients who received neoadjuvant therapy and those who did not receive neoadjuvant therapy (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: We believe that NCRT+surgery with a multidisciplinary approach in the treatment of patients with esophageal cancer have better survival results than those who under-went direct surgery.