GÝRÝÞ ve AMAÇ: Postoperatif anastomoz kaçaðý, özofagus cerrahisinin en ciddi komplikasyonlarýndan biridir ve hasta morbidite ve mortalite riskini önemli ölçüde artýrýr. Bu çalýþmanýn amacý, özofagus kanseri cerrahisinde anastomoz seviyesinin postoperatif kaçak ve darlýk oranlarýna etkisini deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya Ocak 2010 ile Þubat 2023 tarihleri arasýnda Ýstanbul Dr. Lütfi Kýrdar Þehir Hastanesi Genel Cerrahi Bölümü’nde özofagus kanseri nedeniyle ameliyat edilen 104 hasta alýndý.
BULGULAR: Takip sýrasýnda 47 hastada mortalite meydana geldi. Mortalite geliþen hastalarda McKeown operasyonu, elle yapýlan anastomoz ve lenfovasküler invazyon oranlarý, mortalite geliþmeyenlere göre anlamlý derecede yüksekti.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Risk faktörlerinin belirlenmesi ve uygun tekniðin seçilmesi komplikasyon oranlarýný azaltabilir ve ameliyat sonrasý sonuçlarý iyileþtirebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kraniyosinositoz cerrahisi sýrasýnda geniþ insizyon alanýnýn yol açtýðý kanama nedeniyle gereken kan transfüzyonu, kanýn oksijen taþýma kapasitesinin devamlýlýðýný saðlamak için gerekli olmakla beraber, önemli riskleri bulunmaktadýr. Günümüzde kan ve kan ürünlerinin depolama süresiyle deðiþen içeriðine baðlý geliþen ciddi komplikasyonlarýn postoperatif dönemde hasta sonuçlarýný etkileyebileceði de düþünülmektedir. Bu çalýþmadaki amacýmýz, kraniyosinositoz cerrahisi geçirmiþ olan pediyatrik hasta grubunda eritrosit süspansiyonunun depolama süresinin postoperatif dönemde hasta sonuçlarý üzerine etkisini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif olarak planlanan çalýþmamýza, hastane bilgi sistemi ve anestezi izlem kayýtlarýndan verileri alýnarak 2018-2021 yýllarý arasýnda kraniyosinositoz cerrahisi geçirmiþ olan 2-24 aylýk 56 hasta alýndý. Hastalar verilen eritrosit süspansiyonu (ES) ve taze donmuþ plazmanýn (TDP) depolama süresine göre (donörden alýndýðý gün ile hastalara transfüze edildiði gün arasý süre) 10 günün altýnda olan ve 10 günün üzerinde olan þeklinde gruplara ayrýldý. Hastalarýn demografik verileri, ortalama arteryel kan basýncý, vücut sýcaklýðý, hemoglobin (Hb), INR, trombosit (PLT) deðerleri, intraoperatif kanama, transfüzyonu miktarý, verilen kristalloid ve kolloid sývý miktarý, operasyon süresi, anestezi süresi, komplikasyonlar, postoperatif yoðun bakýmda (YBÜ) kalýþ süresi, drenaj ile verilen transfüzyon miktarý ve hastanede kalýþ süresi kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama yaþý 8.27+6.294 ay idi. Ýntraoperatif dönemde kullanýlan ES’lerin depolama süresi, ES ve kristalloid miktarý ile postoperatif drenaj arasýnda pozitif korelasyon saptanmýþtýr. Ýntraoperatif TDP transfüzyonu ile YBÜ’de ölçülen Hb deðerlerinin deðiþimi ve intraoperatif ES transfüzyonu ile YBÜ çýkýþ PLT deðerleri arasýnda negatif yönlü korelasyon saptandý (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzýn sonuçlarýna göre ES ve TDP’lerin depolama süresindeki kýsalmanýn postoperatif drenaj üzerine olumlu etkisi olabileceði kanýsýna varýldý. Ancak hastane ve YBÜ’de kalýþ üzerine bir etkisinin varlýðý gösterilememesi daha büyük ölçekli çalýþmalara ihtiyaç olduðunu düþündürmüþtür.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, bir büyük dil modeli olan ChatGPT-4’ün, göðüs cerrahisi sorularýna 5. sýnýf týp öðrencileri ile karþýlaþtýrmalý olarak yanýt verme performansýný deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr. Çalýþmanýn hedefi, ChatGPT-4’ün týp eðitiminde bir eðitim aracý olarak potansiyelini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada, 10 beþinci sýnýf týp öðrencisi ve ChatGPT-4’ün yer aldýðý retrospektif karþýlaþtýrmalý bir analiz yapýldý. Her katýlýmcý, göðüs cerrahisiyle ilgili 40 çoktan seçmeli soruyu yanýtladý. Öðrencilerin puanlarý, ChatGPT-4 tarafýndan üretilen puanlarla karþýlaþtýrýldý. Performans farklarýnýn anlamlýlýðýný belirlemek için baðýmsýz örneklem t-testi kullanýlarak istatistiksel analiz yapýldý.
BULGULAR: Öðrencilerin puanlarý %80 ile %97.5 arasýnda deðiþmiþ ve ortalama puan %88.25 (SD=5.63) olarak hesaplanmýþtýr. ChatGPT-4, ayný soru setinde %95 puan almýþtýr. T-testi sonuçlarý, öðrencilerin puanlarý ile ChatGPT-4’ün puaný arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark olduðunu göstermiþtir (t=-3.98, p=0.00088).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþma, ChatGPT-4’ün göðüs cerrahisi sorularýna doðru yanýtlar verebildiðini ve 5. sýnýf týp öðrencilerinin performansýný aþtýðýný göstermiþtir. Bu durum, büyük dil modellerinin týp eðitiminde deðerli eðitim araçlarý olarak potansiyelini ortaya koymaktadýr. Ancak, modelin farklý týbbi disiplinler ve soru türleri üzerindeki performansýný deðerlendirmek için daha fazla araþtýrmaya ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýdiyopatik skolyoz (ÝS), koronal düzlemde 10 dereceden fazla lateral sapma olarak radyografik olarak tanýmlanan, sagital ve transvers düzlem deðiþiklikleriyle kendini gösteren, omurganýn üç boyutlu bir deformitesidir. Denge ve yürüme günlük yaþamýn en yaygýn aktiviteleridir. Çalýþmamýzda, ilerleme riski azalmýþ ve eðrilikleri genellikle stabil olan ÝS bireylerinde eðriliðin denge ve yürüyüþ üzerindeki etkisini analiz etmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 34 ÝS hastasý ve 34 saðlýklý birey alýndý. Tüm katýlýmcýlara sosyo-demografik ve fiziksel özellikleri soruldu. Denge parametreleri, yerleþik kuvvet sensörleri ve tutacaklarý olan Huber 360 adlý çok eksenli, motorlu bir platform sistemi kullanýlarak kaydedildi. Katýlýmcýlarýn yürüme analizi, Zebris FDM tip 3 (Zebris Medical GmbH, Almanya) yürüme platformu kullanýlarak gerçekleþtirildi.
BULGULAR: Yürüme parametreleri incelendiðinde, adým atma süresi ve yürüme döngüsü süresi ÝS grubunda kontrol grubuna göre anlamlý olarak yüksekti (sýrasýyla, p=0.007 ve p=0.008). Buna karþýn, kontrol grubunun sað ayak yükleme yanýtý ve yürüme hýzý skolyoz grubuna göre anlamlý olarak yüksekti (sýrasýyla, p=0.006 ve p=0.0003). Gözler kapalýyken stabilite hýzý ÝS grubunda kontrol grubuna göre anlamlý olarak yüksekti (sýrasýyla, 14.55±3.5 mm/s ve 12.6±4.6 mm/s, p=0.012). Diðer denge ve yürüyüþ özellikleri açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý bir fark gözlenmedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma, ÝS hastalarýnda denge ve yürüyüþün etkilendiðini ve skolyozlu bireylerin saðlýklý bireylere göre zayýf denge ve yürüme becerilerine sahip olduðunu ortaya koymuþtur. Bu nedenle skolyoz rehabilitasyonunda omurga eðriliklerinden kaynaklanabilecek denge ve yürüyüþ sorunlarýnýn mutlaka dikkate alýnmasý gerekmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzýn amacý, en iyi medikal tedavi altýnda tekrarlayan inme nedeni ile endovasküler tedavi uyguladýðýmýz baziler arter stenozu olgularýmýzýn tedavi güvenliði ve etkinliðini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ateroskleroza baðlý þiddetli baziler arter stenozu (%70-99) olan, en iyi medikal tedavi altýnda geçici iskemik atak veya iskemik inme geçiren ve endovasküler tedavi uygulanan hastalar geriye dönük incelendi. Birincil sonuçlar, stent yerleþtirilmesinden sonra 90 gün içinde iskemik veya hemorajik inme ve hastanede yatýþ sýrasýnda endovasküler prosedürden kaynaklanan ölümdü. Ýkincil sonuçlar baþarýlý revaskülarizasyon (rezidüel stenoz <%30) ve iþleme baðlý komplikasyonlar olarak belirlendi.
BULGULAR: Hastalarýn 19’unun yaþ ortalamasý 65 (IQR, 53-68.5) olup %74’ü erkekti. Stenozun en fazla görüldüðü alan BA’nýn proksimal üçte birlik kýsmý (%63) olurken, bunu orta üçte birlik kýsým (%37) takip etti. Mori sýnýflamasýna göre lezyon tipi en sýk %53 ile Mori A ve 42% Mori B ile idi. Stent öncesi darlýk oraný ortalamasý %85 (IQR, 80-90%), iken baþarýlý stent yerleþtirme sonrasý ortalama %16 (IQR, 11-20) rezidüel stenoz izlendi. Çalýþmaya alýnan 19 hastanýn 18’sinde baþarýlý stent uygulandý (%95). Ýþlem sýrasýnda 1 hastada damar perforasyonu ve 1 hastada diseksiyona baðlý iskemi geliþti. Mortalite oraný %5 (1/19) idi. PTA yapýlan bir hastada asemptomatik stent restenozu izlendi. Bu süreçte hiçbir hastada tekrarlayan iskemik inme görülmedi. Üçüncü ay mRS skoru 1 (IQR, 0-1.5) idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Baziler arter stenozunun endovasküler tedavisi potansiyel perioperatif komplikasyon riskleri barýndýrmakla birlikte tecrübeli mer-kezlerde güvenli ve etkin tedaviler gibi görünmektedir. Balon anjiyoplasti ve stentlemenin etkinlik ve güvenlik sonuçlarýný doðrulamak için randomize kontrollü çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, hastalýðýn genetik temelini ve özellikle SMN1 ve SMN2 genlerinin alel sayýsýnýn hastalýðýn ilerlemesi üzerindeki etkisini araþtýrmak için Türkiye’nin Doðu Anadolu bölgesindeki SMA hastalarýnda genetik bir kohort çalýþmasý yapmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, Erzurum Þehir Hastanesi’nde Erzurum Saðlýk Bilimleri Üniversitesi Týp Fakültesi’nin etik onayý ile yürütülmüþtür. SMA ön tanýsý olan toplam 348 hastaya genetik test uygulandý. SMN1 ve SMN2 genlerindeki ekzon 7 ve 8 delesyonlarý PCR-RFLP yöntemi ile analiz edildi.
BULGULAR: SMN1 ve SMN2 genlerinin ekzon 7 ve ekzon 8 bölgelerindeki alel sayýlarý incelenerek SMN1 geninin hiç kopyasý olmayan (0 alel) 41 hasta ve potansiyel taþýyýcý olarak deðerlendirilen 112 birey belirlendi. SMN2 genindeki alel sayýsýnýn daðýlýmý analiz edilmiþ ve hastalýðýn klinik þiddeti üzerinde önemli bir etkisi olduðu gösterilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma, Türkiye’nin Doðu Anadolu bölgesindeki SMA hastalarýnýn genetik kohort analizini sunmakta ve SMN1 ve SMN2 genlerindeki alel sayýsýnýn hastalýðýn ilerlemesi üzerindeki etkisini ortaya koymaktadýr. Bulgular, cinsiyetin hastalýk yaygýnlýðý ve taþýyýcýlýk durumu üzerinde sýnýrlý bir etkiye sahip olduðunu öne sürerek, SMA’nýn genetik teþhisi ve yönetimi konusunda önemli bilgiler saðlamaktadýr. Araþtýrma ayrýca bölgesel genetik tarama ve danýþmanlýk hizmetlerinin geliþtirilmesinin kritik önemini vurgulamaktadýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut pankreatit (AP) seyrinde skorlama sistemlerini karþýlaþtýran birçok çalýþma vardýr, ancak diyabetli hastalarda skorlama sistemlerinin karþýlaþtýrmalý analizleri sýnýrlýdýr. Çalýþmamýzda birden fazla skorlama sistemi kullanan hastalarý karþýlaþtýrmayý ve diyabetli bireylerde hastanede kalýþ süresini (HKS) tahmin etmede tercih edilebilecek bir skorlama sisteminin olup olmadýðýný araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Dahiliye kliniðinde AP ile takip edilen hafif ve orta þiddetli akut pankreatit hastalarý geriye dönük olarak deðerlendirildi. Diyabetli ve diyabetsiz hastalar demografik özellikleri, laboratuvar ve görüntüleme bulgularýna göre iki grupta incelendi. Ranson, Sistemik Ýnflamatuvar Yanýt Sendromu (SIRS), Akut Pankreatitte Yatak Baþý Þiddet Ýndeksi (BISAP), Modifiye Glasgow II Skorlamasý (IMRIE), Zararsýz Akut Pankreatit Skoru (HAPS), Balthazar ve Bilgisayarlý Tomografi Þiddet Ýndeksi (CTSI) skorlarý hesaplandý.
BULGULAR: Diyabetli AP hastalarýnda serum trigliserit, lökosit, CRP ve prokalsitonin düzeyleri daha yüksekti (p<0.05). Diyabetik olmayan hastalarda serum amilaz düzeyleri biraz daha yüksekti (p<0.05). Diyabet varlýðý, baþvuru anýnda Ranson, SIRS ve Imrie skorlarý ile pozitif korelasyon gösterdi (p<0.05; r=0.437; r=0.274; r=0.317). Ciddiyet skorlarýndan sadece CTSI skoru >7 günden fazla yaþam süresi olan hastalarda anlamlý olarak daha yüksektir (p<0.004). Ayrýca DM varlýðýna göre HKS’ta farklýlýk görülmezken (p=0.840), HKS’si yüksek olan hastalarda ortalama HbA1c deðerleri daha yüksekti (p=0.037). Regresyon analizi sonucunda erkek cinsiyet ve daha yüksek CTSI puaný artan HKS ile iliþkilidir (OR=0.266, p=0.037 vs OR=1.579, p=0.022).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Skorlama sistemlerinden IMRIE, SIRS, Ranson skorlarý hafif-orta þiddette AP diyabetli hastalarda diyabetik olmayan hastalara göre daha yüksektir. Ayrýca bu spesifik hasta grubunda erkek cinsiyet ve daha yüksek CTSI skorlarý artan HKS ile iliþkilidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Retrorektal veya presakral tümörler, teþhisi zor ve patolojik olarak heterojenite gösteren nadir tümörlerdir. Bu tümörlerin kesin insidansý bilinmemekle birlikte, üçüncü basamak saðlýk merkezlerinde yýllýk olarak 1-6 vaka görüldüðü tahmin edilmektedir. Bu çalýþmanýn amacý, 2012 ve 2022 yýllarý arasýnda hastanemiz Genel Cerrahi kliniðinde retrorektal tümör tanýsý alarak cerrahi tedavi gören hastalarýn klinik ve cerrahi sonuçlarýný deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2012 ve 2022 yýllarý arasýnda hastanemiz Genel Cerrahi Kliniði’nde retrorektal tümör tanýsý alarak cerrahi tedavi gören 23 hasta üzerinde retrospektif bir analiz yapýlmýþtýr. Çalýþma için etik kurul onayý alýnmýþ olup, hastalarýn demografik verileri, baþvuru semptomlarý, radyolojik görüntüleme yöntemleri, cerrahi detaylar ve postoperatif sonuçlar kaydedilmiþtir. Tüm hastalar ameliyat öncesi radyolojik olarak deðerlendirilmiþ ve cerrahi yaklaþým tümörün lokalizasyonuna göre belirlenmiþtir.
BULGULAR: Retrorektal tümörler genellikle genç-orta yaþ eriþkin grubunda görülmekte olup, çalýþmamýzdaki hastalarýn demografik ve klinik özellikleri literatürdeki diðer çalýþmalarla uyumludur. Çoðu vakada benign tümörler saptanýrken, bazý malign vakalar da gözlenmiþtir. Bu durum retrorektal tümörlerin cerrahi tedavisinin önemini vurgulamaktadýr. Literatürde, retrorektal tümörlerin cerrahi tedavisinin genellikle baþarýlý sonuçlar verdiði, benign tümörlerde cerrahi eksizyonun yeterli olduðu, malign tümörlerde ise radikal cerrahi yaklaþýmlarýn gerektiði belirtilmektedir. Çalýþmamýzda cerrahi yaklaþým tümörün lokalizasyonuna ve özelliklerine göre belirlenmiþ, komplikasyonlar uygun yöntemlerle yönetilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Retrorektal tümörler nadir görülen ve cerrahi tedavi gerektiren lezyonlardýr. Deneyimli merkezlerde yapýlan cerrahi müdahaleler baþarýlý sonuçlar vermekte ve düþük nüks oranlarýna sahiptir. Bu tümörlerin yönetimi ve cerrahi tedavisi, tümörün görüntüleme bulgularýnýn ve lokalizasyonunun deðerlendirilmesi ile baþarýlý bir þekilde gerçekleþtirilmektedir. Bu çalýþma, retrorektal tümörlerin cerrahi tedavisinde kapsamlý bir yaklaþým sunarak, uygun cerrahi stratejilerin belirlenmesi ve komplikasyonlarýn yönetimi açýsýndan önemli bir katký saðlamaktadýr.

Amaç: Servikal pedikül vida tekniði omurganýn sagital diziliminin restorasyonu için yüksek korreksiyon kabiliyeti saðlayarak rijit fiksasyona olanak saðlar. Tekniðin zorluðu ve önemli nörovasküler yapýlara komþuluðundan dolayý, cerrahlar alt servikal omurgada pedikül enstrümantasyonu yapmadan önce hastanýn bireysel anatomisini ayrýntýlý olarak deðerlendirmelidir.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþmada, posterior servikal spinal enstrümantasyonda C3-C7 arasý vertebral pediküllerin geniþlikleri, yükseklikleri, transvers açýlarý ve pedikül vidalarýnýn maksimum uzunluklarý, preoperatif dört yönlü direkt grafi, ince kesit bilgisayarlý tomografi (BT) ve 3 boyutlu bilgisayarlý tomografi (3B-BT) görüntüleri ile 50 eriþkin hastada iki taraflý deðerlendirilerek veritabaný elde edildi.
Bulgular: Elde edilen verilere göre C3 vertebrasýndan C7 vertebrasýna doðru kaudale doðru inildikçe pedikül yüksekliðinin, pedikül geniþliðinin ve yerleþtirilebilecek maksimum vida boyunun giderek arttýðý; transvers pedikül açýsýnýn ise C3-5 arasý artýp, C5-7 arasý azaldýðý belirlendi. Ortalama maksimum vida uzunluðu 29.7 mm ile 33.1 mm arasýnda bulundu.
Sonuç: Bu deðiþkenlerin cerrahi uygulamalarda pedikül vidalarýnýn pediküle uygun yerleþtirilebilmesi için önemi vurgulandý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut varis kanamasý ile baþvuran sirotik hastalarda 3 aylýk yeniden kanama ve mortaliteyi tahmin etmede üç risk skorlama sisteminin (Child-Turcotte-Pugh skoru (CTP), MELD skoru ve AIMS65 skoru) prediktivitesini deðerlendirilmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Baþvuru sýrasýnda, hastalarýn týbbi öykülerini, vital bulgularýný, laboratuvar sonuçlarýný, endoskopik bulgularýný ve müdahalelerini prospektif olarak topladýk. Klinik sonuçlar 3 aylýk tekrar kanama ve mortalite olarak tanýmlandý.
BULGULAR: Üç skorlama sistemi arasýnda, CTP ve MELD skorlarý, her ikisi de AIMS65 skorundan istatistiksel olarak daha üstün olan (sýrasýyla, AUC: 0.676, 0.665, 0.558) 3 aylýk yeniden kanamayý predikte etmede benzer doðrulukta idi. Üç puanlama sisteminin (CTP, MELD, AIMS65) 3 aylýk mortaliteyi öngörme kapasiteleri benzerdi ve yüksek doðruluk gösterdi (sýrasýyla, AUC: 0.861, 0.753, 0.769). Yüksek riskli hasta grubunda MELD skorunun duyarlýlýðý daha anlamlý idi (%87.5).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hesaplanmasý kolay olan üç skorlama sistemi, özellikle CTP skoru olmak üzere, tekrar kanama ve mortaliteyi öngörmede faydalý olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kronik böbrek yetersizliðinde replasman tedavi yöntemlerinden biri olan periton diyalizi hastalarýnda nutrisyonel deðerlendirme, mortalite ve morbidite açýsýndan giderek önemli hale gelmektedir. Prognostik nutrisyonel indeksi (PNI) ve immün-inflamasyon indeksi (SII) ise birçok hastalýkta prognostik deðeri gösterilmiþ yeni bir inflamatuvar indekstir. Çalýþmamýzda PD hastalarýnda yüksek SII skorlarý ile düþük PNI skorlarý mortalite arasýndaki iliþkiyi araþtýrdýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Periton diyalizi yapýlan 84 hastada PNI VE SII skorlarý hesaplandý. Düþük PNI skoru ile yüksek SII skorlarý olan hastalar gruplara ayrýldý. Periton diyaliz hastalarýnda mortalite ve morbiditeyi öngöstermeleri açýsýndan incelendi.
BULGULAR: Düþük PNI grubunda mortalite oraný, yüksek skorlu PNI grubuna göre yüksekti (p=0.04). Düþük SII grubunda mortalite KT/v deðerleri açýsýndan gruplar arasýnda fark vardý (p=0.008). SII grubunda bu deðer yüksek SII grubunda daha yüksekti ve iki grup arasýnda PTH deðerleri açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark vardý (p=0.024).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda genel mortalite, düþük PNI grubunda daha yüksek bulunmuþtur. Bu durum periton diyalizi hastalarýnda beslenme durumunun deðerlendirilmesinde PNI skorunun da dikkate alýnmasýný desteklemektedir. Beklediðimiz gibi yüksek SII skoru olan hastalarda muhtemelen hasta sayýmýz az olduðu için, artmýþ mortalite ile bir iliþki bulamadýk ancak bu hastalarýn diyaliz yeterlilik oranlarý daha düþük, kemik mineral metabolizmasý kontrolü daha kötü ve renal rezidüel idrar çýkýþý daha düþüktü. Bu üç paramatrenin PD hastalarýnda mortaliteye katkýlarý bilinmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bilimsel literatürü niceliksel olarak deðerlendiren bibliyometrik analiz yöntemiyle, Kronik Lateral Ayak Bileði Ýnstabilitesi (KLAI) alanýndaki en çok alýntý yapýlan ilk 100 yayýný kapsamlý bir þekilde analiz etmeyi amaçladýk. KLAI alaný içindeki ana araþtýrma temalarýný, eðilimleri ve araþtýrmacýlar, kurumlar ve ülkeler arasýndaki iþbirliði aðýný tanýmlamayý ve KLAI araþtýrmasýnýn deðiþimine ve klinik uygulama ile hasta bakýmýna olan etkisine, kanýta dayalý týp baðlamýnda içgörüler sunmayý hedefledik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Web of Science veritabaný kullanýlarak 2023 yýlý sonuna kadar KLAI üzerine en çok alýntý yapýlan 100 makale üzerinde bir bibliyometrik analiz gerçekleþtirildi. Ortalama alýntý sayýsý ve alýntý yoðunluðu hesaplandý. Yayýn yýlý, yazarlýk, kurumsal ve coðrafi kökenler ve dergi isimleri gibi ilgili veriler kayýt altýna alýndý. Ayrýca, çalýþmalar kanýt düzeyi, tasarým ve konu baþlýðýna göre sýnýflandýrýldý ve alýntý metrikleriyle kanýt düzeyi, yayýn on yýlý ve dergi baþlýðý arasýnda olan korelasyonlar incelendi. Yazar uzmanlýðýnýn, kurumlararasý iþbirliklerinin ve yazar sayýsý, kurum sayýsý, sayfa sayýsý ve referanslar gibi niceliksel yönlerin alýntý sayýlarý üzerindeki etkisi ek analizlerle incelendi.
BULGULAR: KLAI konusunda en çok atýf almýþ ilk 100 makale üzerine yapýlan analiz, atýf sayýsý maksimum 1,074 ve makale baþýna ortalama 166.15±127.05 atýf ile atýf yoðunluðunun 2.50 ile 60.60 arasýnda deðiþtiðini ortaya koydu. Araþtýrmalar aðýrlýkla Amerika Birleþik Devletleri’ndendi (52 çalýþma), makale baþýna ortalama 4.42±4.32 yazarlýydý, 2 ila 18 sayfa arasýndaydý ve 10 ila 260 arasý referans içermekteydi. Kuzey Karolina Üniversitesi, sekiz makale ile öne çýkan bir kurum olarak belirlendi ve Hertel, 15 makaleye katkýda bulunmasýyla önemli bir yazar olarak tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: KLAI üzerine yapýlan bu bibliyometrik analiz, özellikle 2011-2020 yýllarý arasýnda yapýlan son çalýþmalara olan artan ilgiyi vurgulamakta ve çok merkezli araþtýrmalarýn önemini ve daha yüksek düzeyde kanýta olan ihtiyacý ortaya koymaktadýr. Amerika Birleþik Devletleri, Ýsveç ve Birleþik Krallýk’ýn ana katkýda bulunanlar olarak belirlenmesi, küresel iþbirliði potansiyelini göstermektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, premalign-malign endometrial patolojileri öngörmede trigliserid glukoz indeksi ve vücut þekil indeksi arasýndaki iliþkiyi araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemiz Kadýn Hastalýklarý ve Doðum Kliniðine anormal uterin kanama nedeniyle baþvuran ve endometrial biyopsi yapýlan hastalarýn sonuçlarý tarandý. Benign patolojiler ve premalign-malign patolojiler olmak üzere iki grup oluþturuldu. Trigliserid glukoz indeksi, vücut þekil indeksi ve premalign-malign endometriyal patoloji arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmek için çoklu lojistik regresyon analizi yapýldý. Çalýþma retrospektif bir kohort çalýþmasýdýr.
BULGULAR: Endometriyal biyopsi öncesinde açlýk kan þekeri ve açlýk trigliseritleri ölçülen 579 hasta vardý. Dýþlama kriterleri uygulandýktan sonra 330 hasta (yaþ: 43-56) çalýþmaya dahil edildi. Gruplar arasýnda yaþ, kilo, bel çevresi, VKÝ ve vücut þekil indeksi Z skorlarý açýsýndan anlamlý farklýlýklar gözlendi (p<0.05). Trigliserid glukoz indeksi, antropometrik ölçümler ve bel çevresi en yüksek AUC’ye sahipti. Regresyon analizi, trigliserit glukoz indeksi deðerindeki bir birimlik artýþýn hastanýn premalign-malign patolojiye sahip olma olasýlýðýný 164 kat artýrdýðýný göstermiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Obezite endometriyal patoloji olasýlýðýný artýrmaktadýr. Bu nedenle, anormal uterin kanamasý olan hastalarda trigliserit glukoz indeksi ile vücut þekil indeksi Z skorlarý arasýndaki iliþkiye bakýlmasý önerilmektedir. Bu yöntemlerin her ikisinin de hesaplanmasý basit ve uygun maliyetlidir. Hastalarý bu hesaplamalarda belirlenen riskler hakkýnda bilgilendirmek ve önleyici tavsiyelerde bulunmak önemlidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Serum demir düzeyleri ile yað dokusu ve metabolik parametreler arasýndaki karmaþýk baðlantý birçok klinik çalýþmanýn konusudur. Bu doðrultuda çalýþmamýzda serum demir durumu ile disfonksiyonel adipoz indeks (DAÝ) arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tek merkezli retrospektif çalýþmamýza hasta grubu olarak demir eksikliði olan 32 kadýn, kontrol grubu olarak ise demir eksikliði olmayan 45 kadýn dahil edildi. Bireylerin demografik verileri, laboratuvar testleri, boy, kilo ve bel çevresi (BÇ) ölçümleri hastanemiz kayýtlarýndan elde edildi. DAÝ þu formülle hesaplandý: [BÇ/[24.02+[2.37* vücut kitle indeksi]]*[trigliserid (mmol/L)/1,32]*[1.43/yüksek yoðunluklu lipoprotein (mmol/L)].
BULGULAR: Hemoglobin deðerleri ve ferritin, total demir baðlama kapasitesi, transferrin satürasyonu gibi demir parametreleri açýsýndan iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulduk (p<0.001). Gruplar arasýnda bel çevresi açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulunurken (p<0.001), diðer DAÝ bileþenleri açýsýndan farklýlýk yoktu. Ayrýca DAÝ ile serum demiri, ferritin düzeyleri ve transferrin satürasyonu arasýnda da güçlü bir negatif korelasyon tespit ettik (sýrasýyla, r=-0.321, p=0.004; r=-0.416, p<0.001; r=0.359, p=0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma, serum demir parametreleri ile bir metabolik risk belirteci olarak DAI arasýndaki etkileþime iliþkin mevcut literatüre katký saðlamayý amaçlamaktadýr. Çalýþmamýzýn sonuçlarý, toplumda yaygýn olarak görülen ve küresel saðlýk sorunu oluþturan demir eksikliði ile özellikle bel çevresi artýþý arasýndaki yakýn iliþkiye dikkati çekip klinik deðerlendirmede bu iki antitenin etkileþimlerinin önemini vurgulamaktadýr. Bununla birlikte, mevcut literatürün çeliþkili sonuçlarý bu iliþkinin karmaþýklýðýný vurgulamakta ve özellikle yüksek bel çevresi ve DAI seviyelerine sahip bireyler arasýnda serum demir parametrelerinin rolünün daha ayrýntýlý bir þekilde anlaþýlmasýný saðlamak için daha büyük, iyi tasarlanmýþ prospektif çalýþmalara ihtiyaç duyulduðuna iþaret etmektedir.

Amaç: Medial malleol kýrýklarýnda anatomik redüksiyon saðlamak ve erken mobilizasyonu mümkün kýlmak için genellikle cerrahi tedavi tercih edilir. Bu çalýþma, Herscovici Tip C medial malleol kýrýklarýnýn tension-band wiring (TBW) ve yarým ve tam yivli kanüle vidalar kullanýlarak tespit edilmesinin klinik ve radyolojik sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalýþma, Ocak 2012 ile Aralýk 2022 arasýnda izole medial malleol kýrýðý nedeniyle ameliyat edilen 18-65 yaþ arasý hastalarý içermektedir. Bir yýldan az takip süresi olanlar, Herscovici Tip C dýþýndaki kýrýklarý olanlar, açýk kýrýklarý olanlar, baþka implant kullananlar veya takibi kaybedilenler çalýþma dýþý býrakýldý. Radyolojik deðerlendirmeler, preoperatif anteroposterior, lateral ve mortis radyografileri ile bilgisayarlý tomografi taramalarý kullanýlarak yapýldý. Talokrural açý, köþe açýsý ve talus ile tibia tavaný arasýndaki hizalanma deðerlendirildi. Klinik sonuçlar, Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileði Derneði (AOFAS) Ayak Bileði-Arka Ayak Skalasý kullanýlarak ölçüldü. Ýstatistiksel analiz SPSS yazýlýmý kullanýlarak yapýldý.
Bulgular: Toplam 178 hasta çalýþmaya dahil edildi: 55’i (%30.9) TBW tespiti, 60’ý (%33.7) yarým yivli kanüle vida tespiti ve 63’ü (%35.4) tam yivli kanüle vida tespiti uygulandý. Ortalama takip süresi 76 ay ve ortalama yaþ 32.2 yýldý. TBW grubunun takip süresi diðer gruplara göre anlamlý derecede daha uzundu (p=0.000), yarým ve tam yivli vida gruplarý arasýnda fark yoktu. Kýrýk tarafý, travma mekanizmasý veya implant çýkarma ihtiyacý açýsýndan gruplar arasýnda fark yoktu. Postoperatif talokrural açý gruplar arasýnda benzerdi (p=0.530). Postoperatif köþe açýsý, TBW grubunda (ortalama: 63.4), yarým yivli (ortalama: 65.8) ve tam yivli (ortalama: 65,2) vida gruplarýna göre anlamlý derecede daha düþüktü (p=0.049). AOFAS skorlarý, yarým yivli vida grubunda (ortalama: 89,1), TBW (ortalama: 84.2) ve tam yivli vida gruplarýna (ortalama: 85.9) göre anlamlý derecede daha yüksekti (p=0.02). Talus’un üst yüzeyi ile anterior tibia tavaný arasýndaki hizalanma açýsýndan yarým ve tam yivli vida gruplarý arasýnda anlamlý fark bulunmadý. TBW grubunda yanlýþ hizalanmýþ eklem sayýsý diðer gruplara göre anlamlý derecede daha yüksekti (p=0.000).
Sonuç: Radyolojik sonuçlar, yarým ve tam yivli kanüle vida tespiti gruplarýnda TBW tespiti grubuna göre daha iyiydi. AOFAS skorlarý, yarým yivli vida tespiti grubunda en yüksekti. Komplikasyonlar açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Çalýþmada, kanüle vida tespitinin izole medial malleol kýrýklarýnýn tedavisinde TBW tespiti yöntemine göre daha güvenli ve etkili bir yöntem olduðu sonucuna varýldý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, acil serviste diyabetik ketoasidoz (DKA) hastalarýnda mortalite tahmininde Rapid Emergency Medicine Score (REMS) ve Rapid Acute Physiology Score (RAPS) skorlarýnýn etkinliðini deðerlendirmeyi amaçladý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif kesitsel bir çalýþma, 1 Haziran 2021 - 1 Haziran 2022 tarihleri arasýnda bir üçüncü basamak hastanenin acil servisine baþvuran ve DKA tanýsý alan 111 hasta üzerinde gerçekleþtirildi. Dahil edilme kriterleri, Amerikan Diyabet Derneði tarafýndan tanýmlanan DKA taný kriterlerine sahip 18 yaþ ve üzeri hastalarý içeriyordu. Vital bulgular, laboratuvar sonuçlarý ve klinik sonuçlara iliþkin veriler toplandý. REMS ve RAPS skorlarýnýn mortaliteyi tahmin etme gücü, her bir skor için eðri altýndaki alaný (EAA) belirlemek amacýyla ROC (Receiver Operating Characteristic) eðrisi analizi kullanýlarak deðerlendirildi. Verilerin analizi için tanýmlayýcý istatistikler ve parametrik olmayan testler kullanýldý.
BULGULAR: Bu çalýþmaya toplam 111 DKA hastasý alýndý. Kohort, 64 erkek (%57.6) ve 47 kadýndan (%42.3) oluþmakta olup, yaþ ortalamasý 51.86±20.27 yýldýr. Hastalardan 7’si (%6.31) taburcu edilirken, 56’sý (%50.45) servise, 35’i (%31.53) yoðun bakým ünitesine (YBÜ) kabul edilmiþ ve 13 hasta (%11.71) hayatýný kaybetmiþtir. REMS skoru, DKA hastalarýnda mortaliteyi öngörmede RAPS skoruna kýyasla daha yüksek bir prediktif güce sahip olup, EAA deðeri 0.712 iken, RAPS skoru için bu deðer 0,60 olarak bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: REMS skoru, DKA hastalarýnda mortaliteyi tahmin etmede RAPS skorundan daha etkili bir araç olarak öne çýktý. Yüksek doðruluðu ve güvenilirliði göz önüne alýndýðýnda, REMS skoru, acil servislerde DKA yönetiminde erken uyarý sistemi olarak deðerli olabilir. REMS skorunun benzer kritik durumlarda rutin kullanýmýnýn deðerlendirilmesi önerilmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Torakolomber kýrýklý çýkýklar, yüksek enerjili travmaya neden olan kaza öyküsü olan hastalarda önemli bir morbidite nedenidir. Bu tür omurga travmalarýnda omurganýn üç sütunu da yüksek enerji nedeniyle etkilenir ve ciddi nörolojik defisitlere neden olabilir. Stabilizasyon endike olduðunda iki ana cerrahi seçenek vardýr. Kýsa segment ve uzun segment stabilizasyon seçeneklerinin kendilerine göre avantaj ve dezavantajlarý bulunmaktadýr. Bu raporda uzun segment stabilizasyonu ile tedavi edilen torakolomber kýrýklý çýkýklý olgu serimizin sonuçlarýný sunacaðýz. Olgu serimizde acil cerrahi tedavi uyguladýðýmýz 6 hastanýn 4’ünde 8 saat içinde nörolojik iyileþme saðlandý. Acil cerrahi tedavi ile yapýlan redüksiyon, stabilizasyon ve dekompresyonun hastalarýn nörolojik iyileþmesi üzerine olumlu etkileri olduðunu gösterdik.
YÖNTEM ve GEREÇLER:
BULGULAR:
TARTIÞMA ve SONUÇ:

Oral kavite tümörleri incelendiðinde metastatik tümör görülme oraný oldukça düþüktür. Bu metastazlarýn çoðu mandibulaya olmakla beraber az bir kýsmý yumuþak dokuya olmaktadýr. Genel olarak akciðer kanserinin metastazlarýna bakýldýðýnda ise en sýk beyin, sürrenal, kemik, karþý akciðer metastazý görülürken dile metastaz oranlarý yaklaþýk olarak %0.2-1.6 olarak bildirilmiþtir. Dilde metastaz saptanan akciðer kanseri tanýlý hastalarýn genellikle prognozu kötü seyretmektedir. Bu sebeple erken taný konulmasý önemlidir. Bu olgu sunumunda tarafýmýza disfaji ile baþvuran dil metastazý saptanan akciðer adenokarsinomlu 62 yaþýnda erkek hasta sunulmasý amaçlandý. Hastada dil ve servikal lenf nodu metastazlarý dýþýnda uzak metastazý saptanmadý. Evre 4 akciðer adenokarsinomu tanýsý konulan hastaya sistemik tedavi baþlandý.