AMAÇ: Bu çalýþmada manyetik rezonans görüntülenmesinde (MRG) günübirlik anestezi uygulanan çocuk hastalarda sodyum tiyopental ve propofol anestezisi karþýlaþtýrýldý.
YÖNTEMLER: Bu çalýþma MRG için sedasyon ihtiyacý olan 102 çocuk hasta üzerinde gerçekleþtirildi. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrýldý. 1. gruba tiyopental sodyum, 2. gruba ise propofol verildi.
BULGULAR: Toplam taburculuk süreleri, sedasyon indüksiyon zamanlarý, çekim esnasýnda hareketlilik oranlarý ve yan etki oranlarý karþýlaþtýrýldý.
SONUÇ: MRG için sedasyon ihtiyacý olan çocuk hastalarda, tiyopental sodyum ile karþýlaþtýrýldýðýnda propofol grubunun belirgin olarak daha hýzlý indüksiyon zamaný, daha hýzlý derlenme zamaný ve daha kýsa taburculuk zamanýna sahip olduðu görüldü.

AMAÇ: Bu yazýda, endotel yetersizliði bulunan hastalarda DSAEK (Descemet’s Stripping Automated Endothelial Keratoplasty) ameliyatý sonuçlarý deðerlendirildi.
YÖNTEMLER: DSAEK tekniði ile endotelyal keratoplasti yapýlan 25 hastanýn 25 gözü çalýþmaya alýndý. Ameliyat öncesi ve sonrasý kontrollerde düzeltilmemiþ görme keskinliði (DGK), düzeltilmiþ en iyi görme keskinliði (DEGK), göz içi basýncý (GÝB), merkezi kornea kalýnlýðý (MKK), endotel hücre yoðunluðu (EHY) ve komplikasyonlar kaydedildi.
BULGULAR: Ameliyat öncesi 19 (%76) gözde büllöz keratopati, 4 (%16) gözde Fuch distrofisi ve 2 (%8) gözde greft yetersizliði mevcut olup ortalama takip süresi 20.8±7.8 ay (6-36 ay) idi. DGK ameliyat öncesi 0.11±0.11 (el hareketi-0.3) iken, son kontrolde 0.52±0.23 (daðýlým, 0.1-0.9) idi (p<0.05). DEGK ameliyat öncesi ortalama 0.12±0.12 (el hareketi-0.4), son kontrolde DEGK 0.65±0.26 (daðýlým, 0.1-1.0) idi (p<0.05). Son kontrolde 20 (%75)
gözde DEGK görme keskinliði 0.3 ve daha iyiydi. Ameliyat öncesinde donör kornealarda ortalama EHY 2378.24±250.34 hücre/mm² idi. Birinci ay kontrollerde EHY 783.34±256.93 hücre/mm² (daðýlým, 75-2017.43), son kontrolde 1671.98±235.54 hücre/mm² (daðýlým, 1497.45-1954.34) idi. Ameliyat öncesi ortalama GÝB 15.12±2.24 mmHg (daðýlým, 11-21 mmHg), son kontrolde 14.83±1.34 mmHg (daðýlým, 13-17 mmHg) idi. Ameliyat sonrasý ilk kontrolde MKK 640.36±14.82 μ (daðýlým, 624-678 μ) ve son kontrolde 639.54±15.76 μ (daðýlým, 621-679 μ) idi.
SONUÇ: Korneal endotel patolojilerinde DSAEK cerrahisi etkili ve güvenilir bir yöntem olup teknikteki ilerlemelerle beraber sýklýkla uygulanabileceði tahmin edilmektedir.

AMAÇ: Çalýþmamýzda pulmoner kist hidatik nedeniyle ameliyat edilen olgular deðerlendirildi ve gelecek dönemdeki hastalar için öngörü sahibi olabilmek amaçlandý.
YÖNTEMLER: 2006-2011 tarihleri arasýnda pulmoner kist hidatik nedeniyle ameliyat edilen 78 olgu geriye dönük olarak deðerlendirildi, ameliyat öncesi ve sonrasý parametreler karþýlaþtýrýlýp iliþkili olabilecek durumlar araþtýrýldý. Hastalarýn yaþý, hastalýklý tarafý, semptomlarý, ameliyat öncesi radyolojik bulgularý özellikle kist boyutu veya ameliyat edilen kistlerin sayýlarý deðerlendirerek hastalarýn ameliyat sonrasý dönemleri (drenaj süresi, drenaj miktarý, hospitalizasyon süresi) hakkýnda öngörü sahibi olabilmek amaçlandý.
BULGULAR: Kist hidatik nedeniyle ameliyat edilen hastalarýn ortalama yaþý 33.7±17.1 idi. Kist boyutlarý ile yaþ, drenaj miktarý ve süresi, hospitalizasyon süresi, morbidite oraný karþýlaþtýrýldý. Ýstatistiksel olarak yalnýzca hastanýn yaþý ve kist boyutu arasýnda ters korelasyon tespit edildi. Kistlerin boyutlarý ve sayýlarý ile ameliyat sonrasý morbiditeleri, hospitalizasyon süreleri, drenaj süreleri ve miktarlarý, Spearman’s rho test ile deðerlendirildi. Yalnýzca kist sayýsý ve drenaj süresi arasýndaki iliþki anlamlý bulundu (p=0.04).
SONUÇ: Akciðer kist hidatikleri için beklenildiði gibi erken yaþ grubunda kist çapýnýn daha büyük olduðu saptandý. Kist sayýsý ve boyutlarýnýn ameliyat komplikasyonlarýný artýrmadýðý görüldü.

AMAÇ: Ýntertrokanterik femur kýrýðý (ÝTFK) nedeniyle 135°’lik dinamik kalça çivisi ile tedavi ettiðimiz hastalarda tip-apeks mesafesinin (TAD) ölçülerek sonuçlara etkisinin ve TAD deðerinin sýyrýlma oranlarýný saptamada anlamlý bir tahmini deðer olup olmadýðýnýn araþtýrýlmasý amaçlandý.
YÖNTEMLER: 2000-2005 yýllarý arasýnda tedavi edilen 110 hasta (55 kadýn, 55 erkek) araþtýrmaya alýndý. Hastalarýn yaþ ortalamasý 69 idi. Kýrýklarýn 20’si (%18) stabil, 90’ý (%82) instabil olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Kyle sýnýflamasýna göre 1 tip 1, 19 tip2, 85 tip3, 5 tip4 kýrýk saptandý. Sýyrýlma görülen hastalarýn yaþ ortalamasý 79 idi. Hepsinin kýrýklarý instabil kýrýktý (Kyle tip 3). Tüm hastalarýn ortalama TAD deðeri 21.9 mm bulundu. Hastalardan 3’ünde (%2.7) sýyrýlma saptandý. Bu hastalarýn ortalama TAD deðeri 36.08 idi. Bu deðerin altýndaki hiçbir hastada sýyrýlma görülmedi.
SONUÇ: TAD deðerinin hem çivinin konumu hem de derinliðini hesaba kattýðý, böylece tek bir deðer elde edildiði ve bu deðerin daha önemli bir tahmini deðer olduðu saptandý. Bununla beraber yine de tek belirteç olmadýðý, bu deðerle beraber kýrýðýn stabil olmasý ve çivinin baþ içindeki yerleþimi önemli bulundu.

AMAÇ: Bu çalýþmada, servikal disk patolojisi nedeniyle servikal disk protez cerrahisi uygulanan ve tek seviyede “peek cage” uygulamasý yapýlan hastalarýn erken dönemde aðrý
þiddeti, özürlülük durumu ve yaþam kalitesi incelendi.
YÖNTEMLER: Kronik boyun aðrýsý nedeniyle tek seviyede servikal disk protez cerrahisi uygulanan 15 hasta ve “peek cage” uygulamasý yapýlan 15 hasta deðerlendirildi. Demografik özelliklerin yaný sýra aðrý þiddeti Görsel Aðrý Skalasý ile, özür durumu Boyun Özürlülük Göstergesi ve yaþam kalitesi SF-36 Yaþam Kalitesi Anketi ile deðerlendirildi. Deðerlendirmeler cerrahi öncesi ve cerrahi sonrasýnda 3. ayda tekrar edildi.
BULGULAR: Aðrý süresi ortalamasý protez cerrahisi grubunda 41.00±35.15 ay ve “peek cage” grubunda 82.40±43.47 ay bulundu. Ýki grubun aðrý süresinde anlamlý farklýlýk bulundu
(p=0.008). Cerrahi sonrasý 3. ayda istirahat aðrý deðerleri gruplar arasýnda karþýlaþtýrýldýðýnda protez uygulanan grup lehine istatistiksel olarak anlamlýlýk (p=0.010) bulundu. Boyun Özürlülük Göstergesi cerrahi öncesi deðerleri gruplar arasýnda
farklýlýk bulunmazken (p=0.076), cerrahi sonrasýnda Boyun Özürlülük Göstergesi puanlarý arasýnda anlamlý farklýlýklar (p=0.008) bulundu. SF-36 Yaþam Kalite Ýndeksinin cerrahi
sonrasý deðerleri gruplar arasýnda genel saðlýk (p=0.014), aðrý (p=0.040) ve fiziksel fonksiyon deðerlerinde (p=0.001) protez cerrahisi uygulanan grup lehine anlamlý farklýlýklar bulundu.
SONUÇ: Servikal disk patolojilerinde servikal disk protez cerrahisi erken dönemde daha hýzlý bir þekilde fonksiyonel olarak geri dönüþü saðlamaktadýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada, term bebeklerde 6-12. saat ve 24. saatteki bilirübin deðerlerinin oluþabilecek belirgin hiperbilirübineminin göstergesi olup olmadýðý deðerlendirildi.
YÖNTEMLER: Çalýþmaya saðlýklý, term hiperbilirübinemi tanýsý alan yenidoðanlar alýndý. Serum total bilirubin ölçümleri yaþamýn ilk 6-12. saatleri arasýnda yapýldý. Takip eden günlerde 24, 48, 72 ve 96. saatlerde tekrarlandý. Olgularýn 6-12. saatler arasýndaki ve 24. saatteki bilirubin deðerleri ROC analizi ile belirgin hiperbilirubineminin göstergesi olup olmadýðý açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmada 134’ü (%48.5) erkek, 142’si (%51.5) kýz 276 yenidoðan deðerlendirildi. Klinik sarýlýk 240 (%86) olguda görüldü. Otuz yedi (%13.4) olguda belirgin hiperbilirubinemi
geliþti. 6.-12. saatler arasýndaki 3.9 mg/dl’nin üzerindeki bilirubin deðerleri %67.6 duyarlýlýk, %64.9 özgüllük ile (p<0.002) anlamlý bulundu. Pozitif prediktif deðer %22.9, negatif prediktif deðer %92.8 idi. 24. saatteki 7.7 mg/dl’nin üzerindeki bilirubin deðerleri %78.4 duyarlýlýk, %77.8 özgüllük ile (p<0.001) anlamlý bulundu. Pozitif prediktif deðer %35.4, negatif prediktif deðer %95.9 idi. 24. saatteki bilirubin deðerlerinin 6-12. saatler arasýndaki bilirubin deðerlerine göre belirgin hiperbilirubineminin göstergesi olmak açýsýndan daha anlamlý olduðu tespit edildi.
SONUÇ: Erken taburcu edilen yenidoðanlarda 24. saatteki bilirubin deðerleri ileriki günlerde geliþebilecek belirgin hiperbilirubineminin göstergesi olarak anlamlý bir ölçüttür.

AMAÇ: Bu çalýþmada, diyabetik ayak ülseri geliþen hastalardaki diyabetik retinopati ile nöropati sýklýðý ve birlikteliði araþtýrýldý.
YÖNTEMLER: Diyabetik ayak konseyine diyabetik ayak ülseri tanýsýyla baþvuran ve cerrahi debridman tedavisi önerilen hastalar çalýþmaya alýndý. Yara iyileþmesi süresince, düzenli takipleri olan 43 hasta (10 kadýn, 33 erkek) çalýþmaya alýndý. Diyabetik retinopati, baðýmsýz komorbiditeler (hipertansiyon, hiperlipidemi), sigara kullaným alýþkanlýklarý, diabetes mellitus taný alma süreleri kaydedildi. Diyabetik ayak ülserleri Wagner-Meggit sýnýflamasýna göre sýnýflandýrýldý.
BULGULAR: Diabetes mellitus tanýsý ile takip süresi ortalama 11.46 (2-30) yýl idi. Klinik takip süresi ortalama 135.3 (33-285) gündü. Özellikle diyabetik retinopatili olgularda, diyabetik nöropati görülme sýklýðý (%66.7) ve diyabetik nöropatili olgularda, diyabetik nöropati görülme sýklýðýnýn (%64.3) birbirine çok yakýn oranlar olduðu görüldü. Bu durum, diyabetik ayak ülseri geliþen hastalarda özellikle nöropatik yaralarda nöropati ile retinopati arasýnda güçlü bir iliþki olduðunu gösterdi.
SONUÇ: Diyabetik ayak ülserinin, gerek yarattýðý morbidite gerekse alt ekstremite amputasyonunun en önemli nedeni olduðu göz önüne alýndýðýnda, diyabetik retinopati ve diyabetik ayak taramalarýnýn erken tanýsý ve önleyici tedaviyi yönlendirmesi açýsýndan önemli olduðunu düþünmekteyiz.

Son evre renal hastalýkta gebelik nadir bir durumdur. Renal transplantlý hastalarda baþarýlý bir gebelik saðlanabilir ancak anne ve fetus için birçok risk mevcuttur. Bu hastalarýn dikkatli bir þekilde takibi yapýlmalýdýr; nefroloji, obstetrik ve neonatoloji uzmanlarý ile multidisipliner bir yaklaþým uygulanmalýdýr. Bu yazýda, 31 yaþýnda 6 yýldýr renal transplante böbrek taþýyan bir gebe hasta sunuldu. Otuz beþinci gebelik haftasýnda erken membran yýrtýlmasý ve primipar makat prezentasyon endikasyonuyla sezaryen seksiyo ile 2070 gr saðlýklý bir erkek bebek doðurtulmuþtur.

Polidaktili sindaktiliden sonra üst ekstremitenin en sýk görülen doðumsal anomalisidir. Preaksiyel (radial) polidaktili en sýk görülen alt grubudur ve her 3000 canlý doðumda bir görüldüðü bildirilmiþtir. Radial polidaktili tedavisinde temel olarak iki cerrahi yaklaþým vardýr: Biri duplike baþparmaklardan birinin ablasyonu ve gerekirse diðer parmaðýn rekonstrüksiyonu, diðeri ise Bilhaut-Cloquet yöntemi veya modifikasyonlarýdýr. Bu olgu sunumundaki amacýmýz aþýrý deforme Wassel tip 3 polidaktilide metakarpofalangeal eklem hareketini ve proksimal falanksý korumak ve güçlendirmek için modifiye Bilhaut-Cloquet yönteminin uygun bir tercih olduðunu vurgulamaktýr.

Akrep sokmasý ciddi, hayatý tehdit edebilen acil bir durumdur ve özellikle çocukluk çaðýnda ölümcül olabilir. Akrep venomunun etkisiyle kalp, solunum ve sinir sistemi ile ilgili komplikasyonlar görülebilir. Tedavide kullanýlan antivenomun ve diðer ilaçlarýn kullanýmý ve kesin endikasyonlarý hala tartýþmalýdýr. Bu çalýþmada dört yaþýnda akrep sokmasý sonucu ölen bir çocuk olguda etyolojik faktörler ve tedavi yöntemleri tartýþýldý.

Merkel hücreli karsinom derinin küçük hücreli karsinomu olarak da bilinen malign kutanöz nöroendokrin bir tümördür. Seyrek taný alan bu kanserin yüksek lokal nüks, bölgesel lenf nodu metastazý ve uzak metastaz eðilimi yaný sýra mortalite oraný da yüksektir. Bu sebeplerden dolayý immünohistokimyasal çalýþmalar ile kesin olarak tanýnmasý veya tanýnýn dýþlanmasý gereklidir. Bu yazýda nadir görülmesi nedeniyle mikst Merkel hücreli karsinom ve skuamöz hücreli karsinom tanýlý olgu güncel literatür eþliðinde tartýþýldý.

Meckel divertikülü gastrointestinal sisteminin en sýk izlenen doðumsal anomalisidir. Omfalomezenterik kanalýn intrauterin 5-7. haftada kapanmamasý sonucunda oluþmaktadýr. Meckel divertikülü sadece komplikasyon geliþtiðinde semptomlu hale gelir. Eriþkinlerde nadir olarak radyolojik görüntüleme veya laparatomi sýrasýnda saptanabilmektedir. Bu yazýda gebe ve çocuk hastada komplikasyon geliþmiþ iki ayrý Meckel divertikülü olgusu sunuldu.

Akciðer kist hidatiði, akciðer kanseri gibi malign hastalýklarýn yanýsýra tüberkülöz gibi enfeksiyoz ya da benign patolojiler gibi görünebilmektedir. Radyolojik olarak, akciðer kist hidatiðinin baþta maligniteler olmak üzere birçok akciðer patolojisini taklit edebileceði akýldan çýkartýlmamalýdýr. Ameliyat öncesi dönemde ayýrýcý tanýsýna yönelik gerekli incelemeler yapýlmalýdýr. Biz de bu nedenle 31 yaþýndaki metastatik akciðer kanseri düþündüðümüz akciðer kist hidatik olgusunu sunmayý amaçladýk.

Özofagusun konjenital anomalileri geniþ bir deformite grubunu içermektedir. Bu malformasyonlar, genellikle embriyolojik hayatýn 6-7. haftalarý arasýnda, primitif ön baðýrsaðýn tomurcuklanma, baþkalaþma veya ayrýlma evresindeki defekt sonucu ortaya çýkmaktadýr. Tanýsý için öncellikle klinik þüphe ve detaylý bir fizik muayene, ardýndan da gerekli radyolojik ve endoskopik görüntüleme yöntemleri kullanýlabilir. Tedavinin temelinde ise malformasyonlu özofagus segmentinin rezeksiyonu ve/veya rekonstrüksiyonu yer almaktadýr.