Heterotopik ossifikasyon ve tedavi yaklaşımı

Heterotopik ossifikasyon normalde ossifiye olmaması gereken bir dokuda yeni kemik oluşumu ile karakterize olan bir antitedir. İlk defa 1918 yılında Dejerine ve Ceillier tarafından, “paraosteoartropati” terimi ile tanımlanmıştır. Heterotopik ossifikasyon travmatik beyin yaralanmaları ve omurilik yaralanmaları sonrası da oldukça sık görülen bir komplikasyondur. Genel olarak travma heterotopik ossifikasyon insidansını arttırır. Heterotopik ossifikasyon nörojenik heterotopik ossifikasyon, travmatik heterotopik ossifikasyon, miyozitis ossifikans progresiva olarak genelde üç grupta incelenir. Heterotopik ossifikasyon genellikle büyük eklemlerde görülür. Heterotopik ossifikasyonun tedavi seçenekleri arasında eklem hareket açıklığının korunması, ilaç tedavisi (antienflamatuvar ilaçlar), radyoterapi ve cerrahi eksizyonu yer almaktadır. Heterotopik ossifikasyonda tedaviden çok profilaksi daha önemlidir. Steroid olmayan antienflamatuvar
ilaçlardan özellikle indometazin profilakside kullanılır. Heterotopik ossifikasyonda cerrahi rezeksiyon maturasyon tamamlandıktan sonra uygulanabilir. Heterotopik ossifikasyon
gelişme riski yüksek olan hastalarda profilaktik radyoterapi uygulanması antiinflamatuvar ilaçlardan daha etkilidir.

Heterotopic ossification and treatment approach

Heterotopic ossification is an entity characterized by a new bone formation in a tissue that is not normally ossified. In 1918, Dejerine and Ceillier defined ”paraosteoarthropathy” for the first time. Heterotopic ossification is a frequent complication after traumatic brain injury and also of spinal cord injuries. In general, trauma increases the heterotypic ossification incidence. Heterotopic ossification is usually observed in three groups as neurogenic heterotopic ossification, traumatic heterotopic
ossification and progressive myositis ossificance. Heterotopic ossification is usually seen in the large joints. Treatment options for heterotopic ossification are protection of joint range of motion, medication (anti-inflammatory drugs), radiotherapy, and surgical excision. Prophylaxis of heterotopic ossification is more important than treatment. Non-steroidal anti-inflammatory drugs, especially indomethacin, are used for prophylaxis. Surgical resection of heterotopic ossification can be applied after the completion of maturation. In patients at high risk for developing heterotopic ossification, prophylactic
radiotherapy is more effective than anti-inflammatory drugs.