GİRİŞ ve AMAÇ: Anestezi uzmanları, özellikle ameliyathane ve yoğun bakım ünitelerinde ekip çalışmasının daimi üyeleridir. Ancak ekip çalışmasına dayalı olma düzeyi ve anestezistlerin psikolojik durumu arasındaki ilişki literatürde yeterince çalışılmamıştır. Bu çalışmanın amacı ekip çalışmasına dayalı olma düzeylerini göz önünde bulundurarak, anestezi uzmanlarını baş etme stratejileri ve algılanan sosyal destek açısından diğer tıp branşları ile karşılaştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmanın amacı doğrultusunda iki çevrimiçi anket uygulaması gerçekleştirilmiştir. Ön çalışmada anestezistlerin ve diğer branşların EÇ düzeylerine ilişkin öngörüler tıp fakültesi mezunları (n=266) üzerinde test edilmiştir. Yeni bir örneklemle yapılan temel çalışmada ise anesteziyoloji (yüksek EÇ grubu, n=107) ve dermatoloji (düşük EÇ grubu, n=91) asistanlarında sosyal destek ve stresle başa çıkma tarzları arasındaki ilişkiyi incelenmiştir.
BULGULAR: Ön çalışmada, beklendiği gibi, anesteziyolojinin yüksek EÇ düzeyine (Ort.=4.03) sahip olduğunu bulunmuştur. Düşük EÇ düzeyine (Ort.=2.53) sahip olan dermatoloji, ana çalışmanın karşılaştırma grubu olarak belirlenmiştir. Ana çalışma sonucunda dermatologların (Mdn=16) anestezistlere (Mdn=15; p=.007) kıyasla pasif başa çıkma stratejilerinden olan boyun eğici başa çıkma yaklaşımını daha fazla kullandığı bulunmuştur. İki grubun algılanan sosyal destek düzeyleri arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırma sonucunda sorunu çözmek yerine stresli olayların neden olduğu olumsuz duygulardan korunmayı amaçlayan pasif başa çıkma stratejileri ile düşük ekip çalışması düzeyi arasında bir ilişki bulunmuştur. Ekip çalışmasının anestezistlerin stresle aktif olarak başa çıkmalarına yardımcı olarak problem çözme süreçlerine katkıda bulunabileceği düşünülmektedir.
INTRODUCTION: Anesthesiologists are constant members of teamwork, especially in operating room and ICU. However, the relationship between teamwork (TW) and psychological state of anesthesiologist has not been adequately studied in the literature. This study aimed to compare the anesthesiologists with other medical branches in terms of coping strategies and perceived social support, considering the levels of teamwork reliance.
METHODS: We conducted two online surveys. In the preliminary survey, we tested our prediction about the TW levels of anesthesiologists and other branches on medical faculty graduates (n=266). In the main survey with a new sample, we examined the relationship between social support and coping styles against stress in anesthesiology (high TW group, n=107) and dermatology (low TW group, n=91) residents.
RESULTS: Preliminary survey showed that anesthesiology had high TW levels (Mean=4.03), as expected. Dermatology who had low TW levels (Mean=2.53) were selected for the comparison group of the main survey. The main survey indicated that dermatologists (Mdn=16) use the submissive coping approach more than anesthesiologists (Mdn=15; p=.007). There was no significant difference in perceived social support levels of the two groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We found a relationship between passive coping strategies that aim to protect from negative emotions caused by stressful events rather than solving the problem and low teamwork level. We think that teamwork may contribute to problem-solving processes by helping anesthesiologists to actively cope with stress.