Kronik D Vitamini Kullanımına Bağlı Gelişen Klinik Komplikasyonlar: Olgu Sunumu

Altmış yaşındaki kadın hasta bilinç bulanıklığı ve konfüzyon tablosu ile hastaneye yatırıldı. Rutin biyokimyasal incelemelerde şiddetli hiperkalsemi (serum total kalsiyum=20 mg/dl) ile birlikte böbrek yetersizliği (serum kreatinin=2.7 mg/dl, kreatinin klirensi=19.6 ml/dk) ile birlikte hiperfosfatemi (serum fosfor=8.3 mEq/L) saptandı. Olgunun 32 yaşından beri oral yoldan D vitamini preparatları kullandığı öğrenildi. Plazma 25-OH vitamin D düzeyi 42 ng/mL olarak saptanırken (referans değerler: 16-74 ng/mL); plazma 1.25-(OH)2 vitamin D düzeyi iki ölçümde de 300 pg/mL’nin üzerindeydi (referans değerler: 14-60 pg/mL) ve parathormon değerleri ileri düzeyde baskılanmıştı (<3 pg/mL). Yapılan tetkiklerde böbrekleri, mediastinal vasküler yapıları, plevrayı, karaciğeri, beyin ve serebellar bölgeleri, tiroid kartilajını ve iskelet kaslarını yaygın olarak tutan kalsifikasyonlar gözlendi. Olgunun hiperkalsemisi izotonik salin infüzyonu, furosemid ve prednizolonla, hiperfosfatemisi ise kalsiyum seviyelerindeki yükseklik de göz önünde bulundurularak, sevelamer hidroklorid ile kontrol altına alındığı halde, böbrek işlevinde geriye dönüşüm sağlanabilmesi dört aylık izlem süresi içinde mümkün olmadı. Bu olgu sunumu ile D vitamininin alışılmadık ve kontrolsüz olarak kullanımının, ciddi bir komplikasyon olan böbrek yetersizliği ile sonuçlanabileceği gösterildi. Sonuç olarak bu tedavilerin uygulanacağı hastalar, mutlaka klinik olarak iyi izlenmeli ve serum biyokimyası, parathormon ve diğer laboratuvar tetkikleri ile yakından takip edilmelidir.

Clınıcal Complıcatıons Due To Chronıc Vıtamın D Usage (Case Report)

A 60-years-old woman was hospitalized for confusion and neurologic disorders. Routine biochemistry tests revealed severe hypercalcemia (serum total calcium level=20.0 mg/dl), renal failure (serum creatinine level=2.7 mg/dl, creatinin clearance=19.6 ml/min) and hyperphosphatemia (serum phosphate=8.3 mEq/L). The patient reported that she had been on treatment with an oral vitamin D preparation since she was 32 years old. Plasma 25-OH vitamin D was 42 ng/mL (reference range 16-74 ng/mL), plasma 1.25-(OH)2 vitamin D >300 pg/mL (reference range 14-60 pg/mL), plasma parathyroid hormone <3 pg/mL (reference range 10-65 pg/mL). There were diffuse calcifications involving kidneys, mediastinal vasculature, pleurae, liver, cerebrum, cerebellum, thyroid cartilage, skeletal muscles. While hypercalcemia was treated by infusion of isotonic saline, furosemide and prednisolone, hyperphosphatemia was controlled by sevelamer hydrochloride, renal functions did not improve for four months follow-up. This case shows that inadvertent and uncontrolled use of vitamin D preparations can result in apparently irreversible renal failure as a severe complication. In conclusion, patients using vitamin D must be followed closely for both clinical and laboratory parameters including biochemical parameters and parathyroid hormone levels.