Fotokoagülasyona Yanıt Vermeyen Diyabetik Diffüz Maküla Ödeminde İntravitreal Triamsinolon Asetonidin Anatomik Ve Görsel Prognoza Etkisi

AMAÇ: Bu çalışmada fotokoagülasyona dirençli diyabetik diffüz maküla ödeminde intravitreal kristalize kortizonun (triamsinolon asetonid) anatomik ve görsel prognoza etkisini araştırmak amaçlandı. Yaşları 52 ile 75 arasında değişen diyabetli 30 hastanın diffüz maküla ödemli 39 gözüne intravitreal 4 mg/0.1 ml triamsinolon asetonid enjekte edildi. Olguların tümüne daha önce lazer fotokoagülasyonu uygulanmıştı. Olgular fundus fluoresein anjiyografisi (FFA) ve görme keskinliği yönünden 1., 3. ve 6. aylarda değerlendirildi. Gözlerin 1., 3. ve 6. aylarda yapılan düzeltilmiş görme keskinliği ölçümleri sırasıyla ortalama 0.35±0.16; 0.38±0.18 ve 0.32±0.16 olarak bulundu. Düzeltilmiş görme keskinliklerinde 1. ayda ortalama 0.13±0.12; 3. ayda ortalama 0.17±0.12 ve 6. ayda ortalama 0.11±0.11’lük artış izlendi. Birinci ayda 25 gözde (%64.1) FFA’da düzelme izlenirken, 14 gözde (%35.9) FFA’da iyileşme gözlenmedi. Tedavi öncesi ortalama 15.38±2.40 mmHg olan göz içi basınçlarında 1. ayda %24.2, 3. ayda %14.1 ve 6. ayda %12.2’lik artış saptandı. Göz içi basıncı 12 olguda 21 mmHg’nın üzerine çıktı ve bu gözlerde göz içi basıncı topikal monoterapi ile kontrol altına alındı. Lazer fotokoagülasyona cevap vermeyen diyabetik diffüz maküla ödeminde, intravitreal triamsinolon asetonidin geçici bir süre için de olsa, gerek anatomik, gerekse görsel düzelme sağlayan, tecrübeli hekimler için uygulaması kolay, maliyeti düşük ve komplikasyonları kabul edilebilir düzeyde bir tedavi yöntemi olduğu gözlendi.
YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

The Effect Of Intravıtreally Admınıstered Trıamcınolone Acetonıde On Anatomıc And Vısual Prognosıs In Dıffuse Dıabetıc Macular Edema Resıstant To Photocoagulatıon

OBJECTIVE: To assess the effect of intravitreally administered triamcinolone acetonide on anatomic and visual prognosis in diffuse diabetic macular edema resistant to photocoagulation was aimed in this study. 4 mg/0.1 ml triamcinolone acetonide was injected intravitreally to thirty-nine eyes of thirty diabetic patients aged between 52 and 75. All eyes had a previous history of at least one session of laser photocoagulation. The fundus fluorescein angiographic and visual results of all cases were recorded in the first, third and sixth months after the injection. The best corrected visual acuities of the eyes were measured 0.35±0.16, 0.38±0.18 and 0.32±0.16 in first, third and sixth months respectively. The mean improvement of the best corrected visual acuities were found to be 0.13±0.12 in the first month, 0.17±0.12 in the third, and 0.11±0.11 in the sixth month. Twenty-five eyes (64.1%) showed marked improvement in fundus fluorescein angiographic findings while fourteen eyes (35.9%) showed no improvement. The mean intraocular pressure which was 15.38±2.40 mmHg before the treatment, was found to be increased 24.2% in the first month, 14.1% in the third and 12.2% in the sixth month after the treatment. Intraocular pressure was measured above 21 mmHg in 12 cases, all who responded well to topical monotherapy. Intravitreally administered triamcinolone acetonide was found to be an easy and low-cost agent with an acceptable rate of complications, which temporarily yields anatomic and visual improvements in diffuse diabetic macular edema cases resistant to photocoagulation.


METHODS:
RESULTS:
CONCLUSION: