Eylül 1992 - Ağustos 1993 tarihleri arasında hastanemiz Çocuk Kliniğine 1251 hasta yatırılmış olup bu hastaların 231'i (%18.5) yenidoğan servisinde enterne edilmiştir. Erkek/kız oranı 1.2/1 olarak saptanmıştır. Tüm yenidoğanların yatış nedenlerine göre yapılan sıralamada %34.6 ile hiperbilirubinemi başta gelmekte, bunu %22.9 ile sepsis olguları izlemektedir. Tüm olguların %85'i (%36.8) çeşitli nedenler ile exitus olmuştur. Sepsis olguları tüm ölüm nedenlerinde başta gelmektedir (%34). Toplam 231 olgunun %53.3'ü term, %39'u preterm, %1.7 postterm yenidoğan idi. Term bebeklerde yatış nedenlerinde yine hiperbilirubinemi başta gelirken (%51), preterm bebeklerde ise sepsis nedeni ile yatış ilk sırayı almaktadır (%32.2). Term bebeklerde ölüm nedenlerinin başında sepsis gelirken (%43.3), pretermlerin en fazla görülen ölüm nedeni RDS (%38.2)dir. Sepsisli term bebeklerde AGA'lara kıyasla SGA bebeklerde ölüm oranı (%71.1) oldukça yüksek iken, sepsisli preterm SGA'larda ölüm oranı (%88.8), AGA'lara kıyasla çok daha yüksek bulunmuştur. Tüm olguların gestasyonel yaşa göre yapılan sınıflamasında survi oranı; 42 haftada %50, 38-41 haftada %80.9, 34-37 haftada %66, 30-33 haftada %19.2, 26-29 haftada %20, 22-25 haftada O olarak bulunmuştur. Bu bulgular, yenidoğanların gerek hastaneye yatış nedenleri gerekse ölüm nedenlerinin ABD, İsveç gibi gelişmiş ülkelerden çok farklı olduğunu ve gelişmekte olan ülkelere uygunluk gösterdiğini, yenidoğanların özellikle sepsis açısından büyük riskte olduğunu ve küçük prematürelerin yaşatılabilmesi için çok daha donanımlı yenidoğan ünitelerine ihtiyaç olduğunu göstermektedir.

Among 1251 patients admitted to Pediatrics Department of Kartal Training and Research Hospital between September 1992 and August 1993, 231 cases (18.5%) were referred to Newborn Care Unit. Male to female ratio was 1.2/1. Among the reasons for hospitalization of all infants, hyperbilirubinemia was the leading symptom by 34.6 percent followed by sepsis (22,9%). Eighty-five cases (36.8%) died from several diseases, sepsis being the leading mortality cause (34%). In overall cases 53.3 percent, 39 percent, and 1.7 percent of infants were term, preterm, and postterm, respectively. The main cause for hospitalization in term infants was hyperbilirubinemia (51%), whereas in preterm infants it was sepsis (32.2%). The leading mortality causes were sepsis (43.3%) and RDS (38.2%) in term and preterm infants, respectively. SGA infants with sepsis presented significantly higher mortality rates than those of AGA infants in term and preterm cases; this was 71.1% in term group and 88.8% in preterm group. In terms of gestational ages of all cases, the survival rates were found as 50% for 42 weeks, 80.9 for 38-41 weeks, 66% for 34-37 weeks, 19.2% for 30-33 weeks, 20% for 26-29 weeks, and 0% for 22-25 weeks. These data demonstrate that both the hospitalization and mortality causes for infants are considerably different from those of developed countries such as U.S.A. and Sweden, and they correspond to those in developing countries, and that infants are at great risk particularly in terms of sepsis and sophisticated and well-equipped infant care units are required to keep premature infants alive.

Klinikte çok yaygın olarak kullanılan salbutamol acil durumlarda gerek inhalasyon yoluyla, gerekse de intravenöz olarak birçok yerde uygulanmaktadır. Bu uygulamalardan sağlanan yararın mekanizmasını aydınlatabilmek ve bu uygulamaların olumsuz bir yan etkisi olup olmadığını anlamak amacıyla bu çalışma yapılmıştır. Çalışmaya Kartal Devlet Hastanesi Göğüs Hastalıkları Polikliniği'ne 1/5/94-31/5/94 tarihleri arasında başvuran astma bronşiale tanısı konan toplam 29 hasta alındı. Hastaların hepsinde fizik muayenede oskültasyonla ek sesler mevcuttu. Çalışmaya alınan toplam 29 hastaya çalışma öncesi EKG, AFT yapılmış; kanları alınarak serumlarında CPK, Na+, K+, Cl- düzeylerine bakılmıştır. Daha sonra hastalardan 10'una bir nebülizatör vasıtası ile 2 ampul ventolin Nebules, dokuzuna 150 cc %5 dekstroz içersinde ventolin ampul, dokuzuna ise serum fizyolojik ampul verilmiş ve ilaç uygulamadan önce yapılan işlemler yinelenmiştir. Serum fizyolojik uygulanan grupta hiçbir parametrede anlamlı bir fark elde edilmemiştir. Nebulize salbutamol uygulanan grupta kan CPK değerleri testten önce 84.55±41.62 U, testten sonra ise 95.33±44.49 olarak tespit edilmiş; aradaki fark anlamlı bulunmamıştır. Kan potasyum değerleri ise tedavi öncesi 4.13±0.55, tedavi sonrası 4.04±0.50 olarak tespit edilmiş; aradaki fark anlamlı bulunmamıştır. İ.V. salbutamol uygulanan grupta ise, kan CPK düzeyleri tedavi öncesi 168.55±219.68, tedavi sonrası 136.55±143.12 bulunmuş; aradaki fark anlamlı bulunmamıştır. Kan K düzeyleri ise tedavi öncesi 4.2±0.23, tedavi sonrası 3.6±0.25 bulunmuş ve aradaki farkın p=0.001 düzeyinde anlamlı olduğu tespit edilmiştir. Gerek inhalasyon gerekse de İ.V. tek doz uygulanan salbutamol ün adale kontraksiyonu üzerine bir etkisi olmadığı düşünülürken, İ.V. uygulanan salbutamolün ani bir hipopotasemiye neden olduğu ve bunun da hasta açısından ciddi klinik problemler ortaya çıkarabileceği düşünülmüştür.

Beta stimulating drugs are widely used drugs in the therapy of bronchial asthma. From one of these drugs salbutamol has a lot of benefits besides its side effects. We investigated the effects of nebulised and intravenously given salbutamol in 29 patients with bronchial asthma who attended to the Chest Diseases Department of Kartal Education and Research Hospital. After performing respiratory function tests (RFT), ECG and measuring blood CPK, Na+, K+, CP levels, 10 patients were given 2 ampoules ventolin Nebules via a nebuliser; nine patients were given ventolin injection ampoule in 150 cc %5 dextrose and nine physiologic saline solution intravenously. After these procedures RFTs, ECG and other blood tests were performed again. No significant changes occurred in the physiologic saline given group. In the groups in which nebulised and I.V. salbutamol were administered, blood CPK levels showed no significant changes. While the blood K+ levels were found to be unchanged in the nebulised salbutamol group, it showed a significant fall in the intravenously given salbutamol group. It is concluded that in therapeutic ranges single dose administration of either I.V. or nebulised salbutamol have no effect on muscle contraction and I.V. administered salbutamol can cause severe hipopotosemia and clinical problems.

Hipertansif krizli 20 hastada sublingual captoprilin etkisini ve güvenirliğini araştırdık. Yaş ortalaması 54 olan hipertansif krizli 20 hasta incelendi. Hastalar 25 mg captoprili tablet olarak dil altında emerek aldılar. Hastaların kan basıncı ve kalp atım hızı ilaç vermeden önce ve ilaç verdikten sonra 5, 10, 15, 20, 30, 40, 50, 60, 75, 90, 105 ve 120. dakikalarda oturur pozisyonda ölçüldü. Kan basıncı ilk 5 dakikadan itibaren düşmeye başladı. Ortalama maksimal düşme ilk 30 dakika içinde oluştu. Bu etki 2 saat boyunca devam etti, kalp hızında değişme olmadı. Bizim incelememizin sonuçları gösterdi ki sublingual captopril hipertansif kriz tedavisinde etkili ve güvenlidir, hiçbir yan etkisi yoktur.

We evaluated the efficacy and safety of sublingual captopril as an acute hypertensive therapy in 20 patients with hypertansive crisis. Twenty patients (mean age 54 years) presenting with hypertensive crisis were studied. The patients dissolved one 25 mg tablet of captopril under the tongue. The patients' blood pressure and heart rates were measured in the sitting position before and at 5,10,15, 20, 30, 40, 50, 60, 75, 90, 105 and 120 minutes after drug administration. Blood pressure began to decline in five minutes after captopril administration. Mean time of maximal reduction was within 30 minutes. This effect was maintained over two hours. The results of our study indicate that sublingual captopril has no side effects and is an effective drug in patients with hypertensive crisis.

Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi 2. Genel Cerrahi Kliniğinde 1993 yılında üç adet unrezektabl hiler kolanjiokarsinom olgusu saptandı. Olguların hepsinin geliş şikayeti sarılık, kaşıntı, batında kitle idi. Hastaların tanısı bilgisayarlı batın tomografisi ve ultrasonografi sonucunda konuldu. Preoperatif olarak tümörün unrezektabl olduğu düşünüldü. Preoperatif olarak V.porta ve A.hepatika invazyonu, karaciğer metastazı, omentum metastazı ve batında asit varlığı saptandı. Hastaların ikisi (%67) hiler kolanjiokarsinom, biri (%33) ise proksimale invaze olmuş koledok tm. idi. Hastaların hepsine palyatif amaçlı 3. segmentten transanastomotik stent aracılığı ile intrahepatik kolanjiojejunostomi uygulandı. Sonuçta, hastalarda bilirubin değerlerinin hızla düştüğü ve yaşam standartlarının iyileştiği görüldü. Bu ameliyatın unrezektabl hiler kolanjiokarsinom vakalarında etkili bir palyatif tedavi yöntemi olduğu kanısına varıldı.

In 1993, three unresectable hilar cholangiocarcinoma were encountered in the Second General Surgery Clinic of Kartal Hospital. All patients applied to the hospital with jaundice, itching and abdominal mass. USG and abdominal CAT were used for diagnosis. Preoperatively it was thought that, these tumours were unresectable. It was confirmed before the operation because of the hepatic and omental metastasis and ascites in the abdomen. Two of the patients (67%) had hilar cholangiocarcinoma and the other (33%) had choledocal carcinoma but profuse invasion was found at the hilar area. In all patients left intrahepatic cholangioenteric anastomosis using the duct of segment III was performed. A transanastomotic drain was used. In conclusion, we found that this operation is very effective in unresectable hilar cholangiocarcinoma cases as a palliative procedure. After this operation, the quality of patient life can be improved.

1990-1993 yılları arasında Heybeliada Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahi Merkezi'nde yatırılarak incelenen ve postoperatif olarak pulmoner hidatik kist tanısı konan 50 olgunun bilgisayarlı tomografik bulguları değerlendirildi. Akciğer hidatik kistleri sayı ve lokalizasyon yönünden sınıflandırıldı. Ayrıca basit ve rüptüre kistler olarak bir diğer gruplama daha yapıldı. Bilgisayarlı tomografinin özellikle komplike hidatik kistlerin ayırıcı tanısında ve preoperatif olarak lezyonun natürünü, sayı ve lokalizasyonunu belirlemede etkin katkısı olduğu kanısına varıldı.

Computerized Tomography results of 50 cases who were hospitalised and diagnosed as pulmonary hydatid cyst postoperatively at Heybeliada Lung Diseases and Thoracic Surgery Center in 1990-1993 were evaluated. Hydatid cysts of lung were classified according to their number and localisations. In addition, another classification was made as simple and ruptured cysts. We noted that computerized tomography had significant preoperative value in especially differential diagnosis of complicated hydatid cysts and determination of the nature of lesions, number and localisation.

Ekstraperitoneal, iki katlı fasya takviyesi diye tanımlanabilen "Dick Yöntemi" ile 44 olguda insizyonel herni onarımı yapıldı. Ortalama 58 ay takip edilen olguların bir tanesinde (%2,3) nüks görüldü. Mortalite yoktu. Peritonu açmama, her tip keside ve her büyüklükte defekte uygulanabilmesi, maliyet yükü getirmemesi ve teknik güçlüğünün olmaması gibi avantajlara sahip Dick yöntemi'nin, insizyonel herni onarımında etkili bir yöntem olduğu sonucuna varılmıştır.

Forty-four patients were treated with Dick method, an extraperitoneal double stranded suture technique in the repair of the incisional hernias. The patients were followed about 58 months. Relapse was seen in only one of them (%2.3). Mortality rate was zero (%0). In conclusion, Dick Method has advantages in the incisional hernia repairing; it obviates the opening of the peritoneum, it provides usefulness in all types of the suture lines and all types of defects and is also cost-effective for the patient.

Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi 2. Genel Cerrahi Kliniğinde 1989-1993 yılları arasında dalak yaralanması nedeniyle 180 olguya (%81.5) splenektomi, 41 olguya (% 18.5) splenorafi ameliyatı uygulandı. Splenorafinin uygun olgularda yapılmasının önemini vurgulamak amacıyla 41 olgu retrospektif olarak incelendi. Otuzüç olguda (%80.5) kunt, 16 olguda (%14.6) penetran, iki olguda (%4.9) iatrojenik yaralanma saptandı. Hipotansiyonla beraber multipl yaralanmalarda, dalağın çok parçalı yaralanmalarında grade III yaralanmaların çoğunda, grade IV ve V yaralanmalarda splenorafi işlemi uygulanmadı. Dalak onarımında basit sütür, topikal hemostatik ajanlar, kompresyon, koter kullanıldı. Postop. komplikasyon olarak üç plevral effüzyon, bir subdiyafragmatik abse görüldü. Tekrar kanama için relaparotomi yapılmadı. Mortalite oranımız %2.5'dur. Uygun grade'li hastalarda iyi bir cerrahi teknikle yapılmış splenorafide tekrar kanama riski yok denecek kadar az olup, emniyetle yapılabilmektedir.

Between 1989 and 1993, among patients with splenic injuries, 41 patients (18.5%) underwent splenoraphy and 180 patients (81.5%) slenectomy in Kartal Education and Research Hospital. Forty-one cases were examined retrospectively to emphasize the importance of splenoraphy in suitable cases. 33 cases were blunt trauma, six cases were penetrating and two were iatrogenic injuries. Splenoraphy was excluded in multiple injuries together with hypotension, multiple injuries, many of the grade III cases, and in grade IV and V cases. Simple sutures, topical hemostatic agents, compression and electrocoagulation were employed. During postoperative period, three pleural effusions and one subdiaphragmatic abscesses were seen. Relaparotomy wasn't performed because of rebleeding Mortality was 2.5%. In patients with suitable grade, rebleeding is very low with good surgery techniques in splenoraphy and can be safely used.