Amaç: Bu araþtýrmanýn amacý barbaloinin çekal ligasyon ve ponksiyon (CLP) modeliyle böbrek üzerindeki yaralanmaya karþý koruyucu etkisini incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýzda hayvanlar dört gruba ayrýldý. Çalýþma gruplarý þöyle tasarlandý; sham, CLP, DMSO+CLP ve 20 mg/kg barbaloin + CLP. Oksidatif stres ve sitokinler, deney sonunda elde edilen renal dokularda deðerlendirildi.
Bulgular: CLP grubunda TOS, OSI, MPO, MDA, TNF-α ve IL-1β’nin arttýðý, TAS ve SOD’un azaldýðý, ancak tedavi grubundaki deðerlerin anlamlý olarak deðiþtiði bulundu.
Sonuç: Sonuçlarýmýz, barbaloinin CLP’nin neden olduðu polimikrobiyal sepsis modelinin neden olduðu böbrek hasarýna karþý etkili olduðunu göstermiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý fare karaciðer, meme dokusu ve meme tümörü dokularýndaki adiponektin sinyal yolaðý ile iliþkili proteinlerin ekspresyon seviyelerinin belirlenmesidir. Adiponektin reseptörünün, AdipoR1 ve AdipoR2 olmak üzere memeli dokusunda belirlenmiþ iki alt tipi vardýr. Serum adiponektin seviyelerinin meme kanseri ile iliþkili olduðu bildirilmiþtir. Fakat, adiponektin reseptörlerinin meme tümörü oluþumundaki rolü tam olarak ortaya konmamýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: MMTV-TGF-α transgenik fareler 10 haftalýktan 74 haftalýða kadar beslendi. Meme tümörü geliþtiren ve geliþtirmeyen 74 haftalýk transgenik farelerin karaciðer, meme (MFP) ve meme tümörü (MT) dokularýnda adiponektin, AdipoR1 ve AdipoR2 proteinlerinin ekspresyon seviyeleri western blot yöntemi kullanýlarak belirlendi. Adiponektin seviyesi ELISA yöntemi ile ölçüldü.
BULGULAR: Adiponektin ve AdipoR1 protein ekspresyon seviyeleri MT geliþtiren farelerde, MT geliþtirmeyen farelere göre anlamlý olarak daha azdý. Fakat, MT-pozitif ve MT-negatif farelerin MT ve MFP dokularýndaki AdipoR2 proteininin ekspresyon seviyeleri benzerdi. MT-pozitif ve MT-negatif farelerin karaciðer dokusundaki adiponectin, AdipoR1 ve AdipoR2 protein ekspresyon seviyeleri de benzerdi. Ek olarak, MT-pozitif ve MT-negatif farelerin serum adiponectin seviyeleri benzerdi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu sonuçlar adiponektin ve reseptörlerinin analiz edilen dokuya spesifik baðýmlý olarak düzenlendiðini iþaret etmektedir. Ayrýca, AdipoR1 ve adiponectin MT geliþiminde önemli rol oynuyor olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, boyun aðrýsýnýn Modic deðiþiklikler ve uncal dejenerasyon ile iliþkisini araþtýrmaktýr. Ýkincil hedefimiz, servikal omurgadaki Modic deðiþiklikleri, disk herniasyonu, unkovertebral eklem dejenerasyonu arasýndaki iliþkiyi araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Boyun aðrýsý olan hastalar deðerlendirildi. Spinal ve servikal kitle lezyonlarý, spinal kýrýk ve servikal vertebral operasyon öyküsü olan hastalarý dýþlandý. Ýstirahatte Görsel Analog Skala (VAS) ile aðrý deðerlendirmesi yapýldý. Radyolojik deðerlendirme için servikal vertebral MRG ve direkt grafi kullanýldý. Bu taramalarda servikal lordoz kaybý, uncal dejenerasyon, Modic deðiþiklikleri ve intervertebral disk dejenerasyonu kaydedildi.
BULGULAR: Disk hernisi olan hastalarda, disk hernisi olmayanlara göre Modic deðiþiklikleri daha sýk görüldü (p<0.001). Uncal dejenerasyon, Modic deðiþiklikleri gösteren hastalarda, Modic deðiþiklikleri göstermeyen hastalardan anlamlý olarak daha sýktý (p<0.001). VAS skorlarý Modic deðiþiklikleri ile iliþkili deðildi (p=0.919).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Disk herniasyonlarý ve uncal dejenerasyon servikal omurgada Modic deðiþiklikler ile iliþkilidir. Boyun aðrýsý Modic deðiþiklikler ile iliþkili deðildi, bu durum çoðunlukla kronik boyun aðrýsý olan çalýþma popülasyonundan kaynaklanýyor olabilir. Araþtýrmamýz sonucunda akut aðrýsý olan hastalar da yeni büyük bir Kohort çalýþmasýný öneririz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Primer spontan pnömotoraks primer tedavisi halen tartýþmalýdýr. Standart tedavi yaklaþýmýnda geniþ çaplý taraks drenleri kullanýlmakla birlikte günümüzde global küçük çaplý toraks kateteri uygulamasý yaygýnlaþmaktadýr. Çalýþmamýzda, primer spontan pnömotoraks ilk basamak tedavisinde küçük çaplý toraks kateteri (KÇTK) ile toraks dreni (TD) uygulamasýnýn karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Primer spontan pnömotoraks tanýlý 90 olgu ileriye yönelik ve randomize olarak deðerlendirmeye alýndý. Olgular randomize olarak iki gruba ayrýldý. Bir gruba 8 french toraks kateteri, diðer gruba ise 28 french toraks dreni uygulandý. Her iki grup deðerlendirilerek sonuçlarý kaydedildi. Deðerlendirme kriterleri, pnömotoraks tarafý, pnömotoraks miktarý, aðrý, ek analjezi ihtiyacý, kateter ve dren malpozisyonu, hava kaçaðý süresi, hastanede yatýþ süresi, komplikasyonlarý ve nüks idi.
BULGULAR: Aðrý için iþlemi takiben 1., 4., 12. ve 24. saatlerde sayýsal deðerlendirme ölçeði (SDÖ) kullanýlarak kaydedildi. Olgularýn 1., 12. ve 24. saatlerde kaydedilen ortalama SDÖ deðerleri küçük çaplý toraks kateteri uygulananlarda daha düþük olarak izlendi fakat istatistiksel olarak anlamlý bulunmadý (p=0.274, 0.094 ve 0.082). Fakat dördüncü saatte yapýlan ölçümde istatistiksel olarak anlamlý deðerler kaydedildi (0.022). Hava kaçaðý süresi KÇTK uygulanan olgularda 1.7±1.4 gün iken, TD uygulanan olgularda 2.2±1.9 gün olarak kaydedildi. Dren sonlandýrma süresi KÇTK grubunda 3.3±1.2 gün ve TD grubunda 4.0±1.7 gün saptandý. Hastanede yatýþ süreleri ise KÇTK grubunda 3.5±1.3 gün iken, TD grubunda 4.5±1.9 idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Her iki prosedürün karþýlaþtýrýlmasýnda, hava kaçaðý süresi, hastanede yatýþ süresi, iþlem baþarýsýzlýk oranlarý ve komplikasyonlar açýsýndan istatistiksel anlamlý farklýlýk izlenmedi. Ýþlem sonrasý aðrý, iþlemin uygulama kolaylýðý, hasta konforu, insizyon skarý gibi özellikleri açýsýndan KÇTK subjektif olarak daha avantajlý ve primer spontan pnömotoraks tedavisinde güvenle kullanýlabilen bir yöntem olarak deðerlendirildi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sadece lokal anestezi ile yapýlan ameliyatlar hastalar için çok acý verici ve rahatsýz edici olabilir. Bu çalýþmanýn amacý endometriyal örnekleme ve fraksiyonel küretaj iþlemlerinde optimal analjezik yöntemini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu ileriye yönelik, randomize klinik çalýþma Mart 2007 ile Aralýk 2014 tarihleri arasýnda kliniðimizde yapýldý. Ýki yüz elli hasta beþ gruba randomize edildi; intrauterin salin grubu (grup 1, n=50), paraservikal lidokain grubu (grup 2, n=50), intrauterin lidokain grubu (grup 3, n=50), oral ve vajinal misoprostol grubu (grup 4, n=50), oral misoprostol ve 550 mg naproksen sodyum grubu (grup 5, n=50). Tüm gruplar iþlem öncesi, iþlem sýrasýnda ve iþlemden 30 dakika sonra görsel analog skala (VAS) ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Prosedür sýrasýnda aðrý artýþýnýn deðerlendirilmesi, paraservikal lidokain grubunun ve intrauterin lidokain grubunun hafif aðrý saðlamakta etkili olduðunu gösterdi (VAS: 0–2). Bu iki grup da maksimum aðrýyý önlemede etkiliydi (VAS: 7–10). Paraservikal lidokain grubu tüm gruplarla karþýlaþtýrýldýðýnda en düþük medyan VAS skoruna sahipti.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Endometrial örnekleme ve fraksiyonel küretaj için etkili analjezi, paraservikal lidokain ve intrauterin lidokain uygulamasý ile saðlandý. En düþük medyan VAS skoru olan prosedür, paraservikal lidokain uygulamasý idi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kanser hastalarýnda plevral efüzyon görülmesi evreyi, prognozu ve tedaviyi etkileyeceði için önemli bir sorundur. Bu nedenle paramalign-malign sývý ayrýmýnýn yapýlmasý gereklidir. Çalýþmamýzda PET-BT’nin plevral efüzyonu deðerlendirmedeki rolünü araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Malignite tanýsý ve eþlik eden plevral efüzyonu olup, PET-BT ile deðerlendirilen hastalar ileriye yönelik olarak çalýþmaya alýndý. Hastalarýn demografik bilgileri ve PET-BT bulgularýna göre plevral sývýnýn SUDmaks deðerleri kaydedildi. Tüm hastalarda torasentez yapýlarak plevral sývýnýn glukoz, LDH, albumin ve total protein içeren biyokimyasal parametleri ölçüldü, pH deðerleri bakýldý. Tüm plevral sývýlar sitolojik deðerlendirme için gönderildi. Sitolojik deðerlendirme sonrasýnda hastalar malign veya paramalign plevral efüzyon olarak tanýmlandý ve iki gruba ayrýldý. Gruplar arasýnda SUDmax deðerlerinin karþýlaþtýrýlmasýnda t-testi kullanýldý. Kategorik verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda ise ki-kare testi kullanýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya yaþ ortalamasý 63.55 (37–88) yýl olan 30 kadýn (%43), 39 erkek (%57) toplam 69 hasta alýndý. Sitolojik analiz ile 53 hastada malign plevral efüzyon saptandý; 16 hastanýn takiplerinde sývý sitolojisinde atipik hücre saptanmamasý ve malignite lehine klinik bulgu geliþmemesi nedeniyle plevral sývý paramalign olarak kabul edildi. Paramalign sývýlarda ortalama SUDmaks 1.43, malign sývýlarda 1.5 olarak bulundu, aralarýnda anlamlý fark saptanmadý. Akciðer kanseri olan 13, mezotelyoma olan 3, meme kanseri olan 2, kolon kanseri olan 2, over kanseri olan 1, mide kanseri olan 1 ve endometrium kanseri olan 1olgu olmak üzere toplam 23 (%33) olguda FDG tutulumu olmadýðý halde malign sitolojik bulgular saptandý. PET’nin malign plevral sývýlarý saptamak için sensitivitesi %56.6, spesifisitesi %50 bulundu; pozitif prediktif deðeri %78.9, negatif prediktif deðeri %25.8 olarak hesaplandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Plevral sývýlarda FDG tutulumuna göre malign-paramalign ayrýmý yapmak yanýltýcý sonuçlara neden olabilir. Bu nedenle, malign sývý varlýðýnýn klinik yaklaþýmý deðiþtireceði olgularda ileri tanýsal iþlemlerin kullanýlmasý gerektiðini öne sürüyoruz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Tüm dünyada yaþlý nüfus giderek artmakta ve beklenen yaþam süresi uzamakta olup yaþlý hastalar acil baþvurularýnýn yaklaþýk beþte
birini oluþturur. Çalýþmanýn amacý, acil servise baþvuran göðüs hastalarýnýn yaþ gruplarýna göre analiz etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, bir devlet hastanesinde gerçekleþen, geriye dönük gözlemsel bir çalýþmadýr. Eylül 2017–Eylül 2018 arasýndaki eriþkin acil servis baþvurularýndan göðüs hastalýklarý ile iliþkili taný konulanlar incelendi. Hastalar <65 ve ≥65 yaþ olmak üzere iki gruba ayrýlarak taný ve tedavi sonuçlarý karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Tüm acil servis baþvurularýnýn %6.5’ini göðüs hastalarý oluþturmuþtu. Baþvurular en sýk Mart ayýnda ve en yoðun 12: 00–16: 00 arasýndaydý. En genç grubu bronþit, en yaþlý hastalarý ise solunum yetersizliði hastalarý oluþturdu. Hastalarýn %35’i hastaneye yatýrýlmýþ ve %29’unda göðüs uzmaný konsültasyonu yapýlmýþtý. Hastalarýn %45’i 65 yaþ ve üstündeydi. Yaþlý hastalarda göðüs konsültasyonu sýklýðý daha yüksek, hastane yatýþlarý daha sýk (p<0.001), yatýþ süresi daha uzun (p=0.048) ve hastane mortalitesi daha yüksek (p<0.001) saptandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Göðüs hastalarý acil servislerde önemli bir yer tutar ve yaþlý hasta popülasyonu yoðundur. Yaþlý hastalarda daha sýk uzman görüþü ve hastane yatýþý, daha uzun hastane tedavisi gerekmekte ve daha yüksek mortalite oranlarý izlenmektedir. Göðüs hastalýklarý alanýnda eðitim alan ve çalýþmakta olan tüm personelin üzerine yaþlý hastalarýn izlemi açýsýndan önemli bir sorumluluk düþmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kliniðimizde inverted nazal papilloma (ÝNP) tanýsý almýþ olgularýn retrospektif olarak deðerlendirilmesi, elde edilen sonuçlar ýþýðýnda sonraki cerrahi ve klinik yaklaþýmlar konusunda literatüre katkýda bulunmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde 2010–2018 arasýnda ÝNP tanýsý alarak cerrahi tedavi uygulanan 80 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalar demografik verileri, baþvuru þikayeti, kaynaklandýðý primer bölge, klinik evresi, bilgisayarlý tomografi (BT) skorlarý, uygulanan cerrahi yöntemler, malign transformasyon ve rekürrens açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn 65’i (%81.25) erkek, 15’i (%18.75) kadýndý. Ortalama yaþ 53±12 iken en genç hasta 20 en yaþlý hasta 79 yaþýndaydý. En sýk görülen þikayet tek taraflý burun týkanýklýðý (%96.2) idi. Ýkinci sýrada baþaðrýsý (%41) izlendi. ÝNP’nin görüldüðü en sýk primer bölge lateral nazal duvar (%52.5) iken sýrasýyla orta meatus (%32.5) ve ethmoid sinüs (%6.25) de izlendi. Olgularýmýzýn 11 (%13.7) kadarýnda BT’de kemik erozyonu izlendi. Endoskopik sinüs cerrahisi (ESC) ile baþladýðýmýz 74 (%92.5) olgumuzun 23’üne (%28.8) tümör eksizyonunu tamamlamak için lateral rinotomi ile açýk teknik uygulandý. Rekürrens nedeniyle dokuz (%11.3) olgumuza revizyon cerrahi uygulandý. Olgularýn dördünde (%5) nonkeratinize skuamöz hücreli karsinom izlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýnverted nazal papillomalar endoskopinin rutin nazal muayeneye girmesiyle hem tanýnmalarýný hem de tedavilerini daha erken hale getirmiþtir. Önceleri uyguladýðýmýz klasik açýk cerrahi müdahaleler yerini fonksiyonel ESC’ye býrakmýþtýr. Özellikle bu tür tümörlerin yüksek oranda rekürrensi ve maligniteye transformasyon göstermesi sebebiyle olgularýn yakýn takibinin çok önemli olduðunu düþünüyoruz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Birleþik Komisyon ve Amerikan Tabipler Birliði tarafýndan toplanan Performans Ýyileþtirme Konsorsiyumu, kan transfüzyonlarýnýn modern týbbýn ilk beþ aþýrý kullanýmý arasýnda olduðunu bildirmiþtir. Kan transfüzyonunun optimal yönetimi, hasta güvenliðini artýran en önemli faktörlerden biridir ve bu anlamda tüm dünyada özel eðitimler artmaktadýr. Bu geriye dönük kohort çalýþmasýnda amacýmýz, periyodik konsensus toplantýlarýnýn ve perioperatif kan transfüzyonu üzerine yapýlan eðitimin, farklý týp dallarýndan oluþan bir ekip tarafýndan araþtýrýlmasýdýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kan transfüzyonu gereksinimi bulunan, kalp cerrahisi geçiren 18 yaþ üstü hastalar çalýþmaya dahil edildi. Transfüzyonlar kümülatif olarak hesaplandý, yýllara göre deðiþim, yan etkiler ve transfüzyon ile iliþkili komplikasyonlar belirlendi. Hastalarýn kardiyak rezervleri, laboratuvar deðerleri, antikoagülan ilaç kullaným sýklýðý, transfüzyon miktarý, komplikasyonlar ve mortalite oranlarý kaydedildi. Ameliyat tipleri, revizyon oraný, yoðun bakým süresi ve hastanede kalýþ süresi kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ, VKÝ, komorbidite oraný, antimikrobiyal ilaç kullanýmý yýllara göre farklýlýk göstermemiþtir (p>0.05). Yoðun bakým ve hastanede kalýþ süresi, kanama miktarý ve mortalite oraný istatistiksel olarak farklý deðildi (p>0.05). 2016 yýlýnda CBP ve CX zamaný, 2014 ve 2015’e göre anlamlý olarak daha yüksekti (p<0.05). Kan transfüzyonu miktarý anlamlý olarak farklýlýk göstermedi (p>0.05). Ayrýca 2014 sonrasý trombosit transfüzyonunda artýþ gözlendi. Ameliyat öncesi dönemde Hb, Htc, trombosit ve INR’deki deðiþiklik anlamlý olarak farklýlýk göstermedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda restriktif kan ürünü kullanýmý ile ilgili eðitimin kan transfüzyonu üzerinde pozitif bir etkiye sahip olmadýðý gösterilmiþtir. Bilginin klinik ortama yeterince aktarýlmasý konusunda zorluklar olduðu ortaya konulmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Cerrahi ile ilgili kaygý nedenlerini belirlemek ve cerrahi prosedür hakkýnda bilgilendirmenin endiþe üzerine etkilerini deðerlendirmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Üroloji kliniðinde elektif cerrahi planlanan 18–65 yaþ arasý 497 hasta çalýþmaya alýnmýþtýr. Ameliyat öncesi dönemde cerrahi hakkýnda bilgilendirme öncesi ve sonrasý hastalarýn Durumluk-Süreklilik Kaygý Envanteri formu (STAI), Görsel Analog Skalasý (VAS), Avrupa Yaþam Kalitesi 5-Boyut (EQ-5D) ve ameliyat hakkýnda endiþe nedenlerini içeren formu doldurmalarý istenmiþtir. Ortalama STAI ve VAS skorlarý düþük, orta ve yüksek olarak sýnýflandýrýlmýþtýr.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 56.54±0.58, ortalama STAI deðeri 39.16±0.42 idi. Kadýn cinsiyet, aktif çalýþmama durumu ve ameliyat öyküsü olmamasý kaygý düzeyini artýran faktörlerdi (p<0.05). Yaþ, eðitim düzeyi, hastalýk (benin-malin) ve operasyon gruplarýnýn STAI ve VAS anksiyete skorlarý arasýnda istatistiksel anlamlý bir fark bulunmadý. En sýk görülen endiþe nedenleri ameliyat sonrasý aðrý (%38.3), organ kaybý (%21.3) ve yaþam kalitesi bozulma korkusudur (%18.9). Ancak, kaygý puanýnýn yüksek olduðu grupta ilk anksiyete nedeni ölüm korkusuydu. Hastalar bilgilendirildikten sonra STAI ve VAS anksiyete skorlarý arttý. Özellikle kadýnlar, çalýþmayanlar, düþük eðitim düzeyine sahip ve grup A (majör) operasyon geçiren hastalarýn bilgilendirildikten sonra endiþe düzeyleri artmýþtý (p<0.05). STAI, VAS ile pozitif korelasyon gösterirken EQ-5D ile negatif korelasyon gösterdi (p<0.01).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ürolojik cerrahi yapýlacak hastalarýn orta derecede endiþe düzeyine sahip olduðu ve en sýk endiþe nedeninin ameliyat sonrasý aðrý olduðu görülmektedir. Çalýþmamýzda hastalarýn ameliyat öncesi dönemde bilgilendirmek kaygý düzeyini arttýrmakta ve bu nedenle yaþam kaliteleri olumsuz yönde etkilenmektedir. Bununla birlikte, hasta bilgilendirilmesinin yapýlmadýðý kontrol grubu içeren yeni çalýþmalar ile bilgilendirmenin endiþe üzerindeki etkisi daha iyi anlaþýlacaktýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Adolesan idiyopatik skolyozun (AIS) omuz disfonksiyonu ve üst ekstremite fonksiyonelliði üzerine olan etkisi halen tam olarak anlaþýlmamýþtýr. Bu çalýþmada AIS’in üst ekstremite fonksiyonelliði ve yaþam kalitesi üzerine etkilerini araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya adolesan idiyopatik skolyoz nedeniyle ameliyat edilen 37 hasta katýldý. Üst ekstremite fonksiyonelliði, Kol, Omuz ve El Sorunlarý Anketiyle (DASH-T), kaba kavrama kuvveti Jamar el dinamometresiyle, yaþam kalitesi SF-36 ve Skolyoz Araþtýrma Cemiyetinin Saðlýk Ýliþkili Yaþam Kalitesi-22 (SRS-22) ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 17.08±2.96 yýl, ortalama takip süresi 34.44±25.37 aydý. DASH-T skoru 14.79±17.35 idi. Hastalarýn yaþam kalitesi skorlarý iyi düzeydeydi. Sað el kaba kavrama kuvveti 19.84±8.89 kg, sol el kaba kavrama kuvveti 18.97±8.01 kg idi. Sað ve sol el kaba kavrama kuvveti arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p=0.67). DASH-T ile SRS-22 aðrý (r=-0.46, p=0.01) ve SF-36 aðrý (r=0.54, p=0.01) arasýnda orta düzeyde negatif, SF-36 sosyal fonksiyon ile zayýf pozitif bir iliþki vardý. (r=-0.38, p=0.03). Cobb açýsý (Δ) ile SRS-22, SF-36, DASH-T ve el kaba kavrama kuvveti arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki yoktu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýleri çalýþmalar, hem objektif hem de hasta tarafýndan bildirilen deðerlendirme araçlarýný kullanarak AIS’li hastalarda cerrahinin üst ekstremite fonksiyonelliði, kaba kavrama kuvveti ve yaþam kalitesi üzerine etkilerini inceleyebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, nörogeliþimsel psikiyatrik bozukluk tanýsý alan çocuk ve ergenler ile nörogeliþimsel olmayan psikiyatrik bozukluðu olanlarýn sosyodemografik deðiþkenler, perinatal özellikler, geliþim evreleri ve eþlik eden týbbi hastalýklar açýsýndan karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk psikiyatri polikliniðine Ocak 2015–Eylül 2016 tarihleri arasýnda baþvuran 2981 çocuk ve ergenin dosyalarý geriye dönük olarak incelendi. DSM 5 temelli psikiyatrik taný verileri, yaþ, cinsiyet, ebeveyn çalýþma durumu ve eðitim düzeyleri, doðum haftasý, doðum aðýrlýðý, konuþma süresi ve yürüme geliþimi gibi perinatal özellikler, epilepsi, kalp hastalýðý ve astým gibi sýk görülen eþlik eden týbbi durumlar incelendi.
BULGULAR: Çocuklarda en sýk dikkat eksikliði hiperaktivite bozukluðu tanýsý ve ikinci sýklýkta anksiyete bozukluklarý vardý. Nörogeliþimsel psikiyatrik bozukluðu (n=1502) olan çocuklarda anne babalarýn ortalama yaþlarý, çalýþma oraný ve annelerin eðitim düzeyi, nörogeliþimsel olmayan psikiyatrik bozukluðu olan (n=690) ve psikiyatrik tanýsý olmayan (n=376) çocuklardan anlamlý olarak daha düþüktü (p<0.05). Daha küçük yaþ, erkek cinsiyet, yenidoðan yoðun bakým gereksinimi, konuþma ve yürüme gecikmesi ve komorbid epilepsi varlýðý nörogeliþimsel psikiyatrik bozukluk ile iliþkiliydi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Nörogeliþimsel ve nörogeliþimsel olmayan bozukluklar ile iliþkili sosyodemografik, geliþimsel, týbbi ve perinatal deðiþkenleri bilmek, koruyucu müdahaleler geliþtirmemize yardýmcý olabilir.

Herediter anjiyoödem (HAÖ), çoðunlukla C1 inhibitoru (C1-INH) kodlayan SERPING1 genindeki mutasyonlar sonucunda plazma düzeyinde düþmeye baðlý tekrarlayan ciddi þiþme (anjiyoödem) ataklarýyla seyreden nadir görülen genetik bir bozukluktur. Bu hastalýðý 1888’de klinik ve genetik olarak ilk defa herediter anjiyonörotik ödem (HANÖ) olarak adlandýran Osler tanýmlamýþtýr. Osler tarafýndan HANÖ diye bildirilen hastalýðýn patofizyolojisinde C1-INH’in esas rolünün Donaldson ve Evans tarafýndan aydýnlatýlmasý 75 yýlý almýþtýr. Bu herediter hastalýðýn araþtýrýlmasýnda önemli derecede geliþme, ismindeki nörotik kelimesinin sinirsel faktörlerin ödeme katkýsýnýn çok az olduðunun anlaþýlarak çýkartýlmasý ve isminin HAÖ olarak deðiþmesiyle saðlanmýþtýr. 2018’in ortasý itibarýyla, C1-INH (SERPINGI) geninde 490’den fazla deðiþik mutasyon bildirilmiþtir. Günümüzde C1-INH eksikliðinin plazma kontakt (kallikrein-kinin) sisteminin aktivasyonuna ve nihai olarak bradikinin aþýrý üretimine yol açtýðý bilinmektedir. Bradikinin, bradikinin B2 reseptörüne baðlanarak, vasküler permeabiliteyi artýrýr (vazodilatasyon), damar dýþý düz kaslarý kasar ve HAÖ patofizyolojisinde ana mediatör gibi rol oynar. 2000 yýlý sonrasýnda, HAÖ hastalýðý hakkýndaki en yeni geliþme, C1-INH’in düzeyinin “normal” olduðu yeni bir HAÖ tipinin beyaz ýrkta bildirilmesidir. Faktör XII, anjiyopoietin-1 ve plazminojen gibi birkaç gende anomali hastalýðýn bu yeni tipinde tanýmlanmýþtýr. C1-INH’in “normal” olduðu HAÖ tiplerinde tedavi þekillerinin belirlenmesi beklenmektedir.

Hasta güvenliði ile iliþkili bu baþarýsýzlýklarýn ortadan kaldýrýlmasýna yönelik olarak geçmiþten günümüze kalite iyileþtirme çalýþmalarý ön plana çýkmýþtýr. Saðlýk hizmetlerinde kalite kavramýna geniþ bir perspektiften bakmak gerekmektedir. Saðlýk hizmet kalitesinin boyutlarý birçok kurum ve yazar tarafýndan farklý bakýþ açýlarý ile ifade edilmeye çalýþýlmýþtýr. Çok boyutlu klinik kalite yaklaþýmý ile týbbi hatalarýn önlenmesine yönelik daha kapsamlý bir bakýþ açýsý geliþtirilmeye çalýþýlmaktadýr. Klinik kalite sürecinde; kanýta dayalý uygulamalar, çalýþma ortamý, ekip çalýþmasý, biliþim alt yapýsý gibi birçok unsur etkilidir. Kanýta dayalý týp, hekimlerin kararlarýný, mevcut en iyi kanýtýn ýþýðýnda, kendi deneyimleri ve hastanýn özellikleri ve seçimleriyle birleþtirerek vermesi için belirlenen sistematik bir yaklaþýmdýr. Kanýta dayalý týp uygulamalarýnýn temel amacý, klinik kararlarýn zamanýn en iyi bilimsel kanýtlarý ile alýnmasýný saðlamaktýr. Problemle iliþkili uygun bir soru oluþturulmasý ile baþlayarak kanýta dayalý uygulamanýn performansýnýn deðerlendirilmesine kadar giden süreç çeþitli basamaklardan oluþmaktadýr. Bu makalede klinik kalite tüm süreçleri ile irdelenmeye çalýþýlmýþtýr.

Kawasaki hastalýðý etiyolojisi bilinmeyen akut ateþli sistemik bir vaskülittir. Tedavi edilmeyen olgularda %15–25 oranýnda koroner arter ektazisi ve anevrizma geliþerek ani ölümlere ve ileri yaþlarda hastalýklara neden olabilmektedir. Bu nedenle erken teþhis ve intravenöz immünglobülin ile asetil salisilik asit tedavisinin en kýsa sürede baþlanmasý çok önemlidir. Tedavi baþlangýcýndan 24 saat sonra nüksetme veya persistan ateþ durumlarýnda, sepsis de dahil olmak üzere diðer ateþ nedenleri dýþlanarak refrakter Kawasaki hastalýðý tanýsý düþünülmelidir.