The Effect of Cystatin-C, Pro-BNP, Procalcitonin, and CRP Levels on Mortality in Patients with Sepsis

INTRODUCTION: The aim of this study was to investigate whether sepsis, cystatin-C, pro-BNP, procalcitonin, and CRP in patients are useful predictors of multiorgan failure and mortality.
METHODS: A total of 54 patients (26 men, 28 women, mean age 65.6±18.2) treated for sepsis were included in the study. Patients with chronic renal failure, hypothyroidism, hyperthyroidism, history of diabetes, or heart failure were excluded from the study. Cystatin-C, pro-BNP, procalcitonin, and CRP levels were measured in addition to routine biochemical examinations. Patients who were divided into groups according to the etiology of sepsis (including urosepsis, pneumonia, febrile neutropenia, cholangitis) and outcome of the treatment process (mortality and recovery) were compared. The Kruskal-Wallis test was used to compare quantitative data and chi-square or Fisher’s exact test were used for comparison of categorical data. A p value <0.05 was considered statistically significant.
RESULTS: There was no statistically significant difference in patients’ age, CRP, cystatin-C, pro-BNP, creatinine, hemoglobin, platelet count, and mortality rate between the groups according to the etiology of sepsis. However, there was a significant difference in procalcitonin level and leukocyte count between the febrile neutropenia group and other groups. The pro-BNP levels were significantly higher in the mortality group when both groups were compared (p=0.002).
DISCUSSION AND CONCLUSION: An increase of cystatin-C and pro-BNP levels is detected in patients with sepsis or septic shock.The cystatin-C is not useful for predicting mortality whereas pro-BNP is useful as an indicator of mortality in these patients.

Sepsisli Hastalarda Sistatin-C, Pro-BNP, Prokalsitonin ve CRP Düzeyinin Mortalite Üzerine Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Sepsisli hastaları incelediğimiz bu çalışmada sistatin-C, pro-BNP, prokalsitonin ve C-reaktif proteinin (CRP) multiorgan yetersizliğine gidişi göstermede ve mortaliteyi öngörmede yararlı olup olmadığını araştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Sepsis nedeniyle tedavi edilen 54 hasta (26 erkek, 28 kadın, ortalama yaş 65.6±18.2) çalışmaya alındı. Kronik böbrek yetersizliği, hipotiroidi veya hipertiroidisi, diyabet öyküsü ve bilinen kalp yetersizliği olan hastalar çalışmaya alınmadı. Hastaların rutin biyokimyasal incelemelerinin yanında sistatin-C, pro-BNP, prokalsitonin ve CRP düzeyleri ölçüldü. Hastalar sepsis etiyolojilerine (ürosepsis, pnömoni, febril nötropeni, kolanjit ve diğer) ve tedavi sürecinin nasıl sonuçlandığına (mortalite ya da şifa) göre gruplara ayrılarak karşılaştırıldı. Niceliksel verilerin karşılaştırılmasında Kruskal-Wallis testi, kategorik verilerin karşılaştırılmasında ise ki-kare ya da Fisher kesin testi kullanıldı. İstatistiksel olarak p<0.05 değeri anlamlı kabul edildi.
BULGULAR: Hastalar sepsis etiyolojilerine göre karşılaştırıldığında gruplar arasında yaş, CRP, sistatin-C, pro-BNP, kreatinin, hemoglobin, trombosit düzeyi ve mortalite oranı açısından fark olmadığı; prokalsitonin düzeyi ve lökosit sayısı açısından febril nötropeni grubu ile diğer gruplar arasında anlamlı farklılık olduğu gözlendi. Her iki grup karşılaştırıldığında pro-BNP düzeyinin mortalite ile seyreden grupta daha yüksek olduğu saptandı (p=0.002).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sepsis veya septik şok tablosundaki hastalarda sistatin-C ve pro-BNP düzeylerinde artış saptanmaktadır. Bu hastalarda pro-BNP bir mortalite göstergesi olarak kullanılabilir, sistatin-C mortaliteyi öngörmede fayda sağlamamaktadır.