Assessment of Clinical Characteristics of Amblyopia During Adulthood

INTRODUCTION: The aim of the present study was to determine demographic and clinical characteristics of amblyopia in adults.
METHODS: Included were 100 patients aged over 18 years and diagnosed with amblyopia. Clinical features such as best corrected visual acuity, low vision awareness time, age at initiation of treatment, treatment duration, type and degree of comorbid refractive error, frequency and duration of eyeglass wearing, and etiology of amblyopia were evaluated with demographic features including affected eye, gender, and age of patient.
RESULTS: Mean age was 36.62±12.46 (18–67) years, and 54% of patients were female. The right eye was affected in 27 patients, the left eye in 42 patents, and bilateral involvement was observed in 31 patients. Mean duration of eyeglass wearing was 1.39±2.40 (0–10) years, and 68 cases were aware of low vision for the first time. There was irregular use of eyeglasses during childhood in 3 cases. While cause of amblyopia was anisometropia in 72 cases and isoametropia in 28 cases, strabismus or deprivation was not encountered. Common refractive error was simple hypermetropia in 32 cases.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Amblyopia is a state of visual deprivation that significantly affects the social lives of those who suffer from it, predisposing them to severe psychological disorders. Because efficient treatment is only possible with early diagnosis, systematic eye screenings, an increased awareness of amblyopia, and encouraging the necessary motivation of both individuals and families is crucial.

Ambliyopi Olgularının Yetişkin Dönemdeki Klinik Özelliklerinin Değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, yetişkin çağda karşılaşılan ambliyopi olgularının demografik ve klinik özelliklerinin belirlenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ambliyopi tanısı alan 18 yaş üstü 100 olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların cinsiyet, yaş gibi demografik özellikleri yanında etkilenen göz, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği, az görmenin fark edilme zamanı, tedavi başlanma yaşı ve süresi, eşlik eden refraktif kusurun tipi ve derecesi, gözlük kullanım sıklığı ve süresi, ambliyopi etiyolojisi değerlendirildi.
BULGULAR: Olguların ortalama yaşı 36.62±12.46 (18–67) yıl olup %54’ü kadın idi. Yirmi yedi olgunun sağ gözü, 42 olguda sol göz etkilenirken 31 olguda iki taraflı tutulum olduğu gözlendi. Ortalama gözlük kullanım süresi 1.39±2.40 (0–10) yıl olup, 68 olgu az gördüğünü ilk defa fark ediyordu. Üç olguda çocukluk döneminde düzensiz gözlük kullanımı mevcuttu. Ambliyopi nedeninin 72 olguda anizometropi, 28 olguda ise izoametropi olduğu izlenirken olası etiyolojik nedenlerden şaşılık ve deprivasyona rastlanmadı. En sık görülen refraktif kusur 32 olguda basit hipermetropi idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ambliyopi etkilenen bireylerin sosyal yaşamını derinden etkileyen hatta ciddi psikolojik bozukluklara zemin hazırlayan bir görsel yoksunluk halidir. Etkin tedavi ancak erken tanı ile mümkündür. Bu bağlamda göz taramalarının sistematik hale getirilmesi, ambliyopiye farkındalığın artırılması ve hem bireylere hem de ailelere tedavi için gerekli motivasyonun sağlanması hayati öneme sahiptir.