AMAÇ: Glottik larenks kanserli hastalardaki tedavi sonuçları ve tedaviye bağlı komplikasyonlar değerlendirildi. Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniği’ne 1990-2000 yılları arasında glottik larenks kanseri tanısı ile başvuran 84 hasta (82 erkek [%97.6], 2 kadın [%2.4]; ort. yaş 57; dağılım 31-81; erkek-kadın oranı 41/1) geriye dönük olarak incelendi. Altı aydan fazla takip edilen hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların %89.3’ü sigara kullanıyorken %10.7’si sigara kullanmıyordu. Hastaların tümünün histopatolojisi epidermoid karsinomdu. Tümörün diferansiasyon dereceleri: %44’ü bilinmiyor, %10.7’si iyi, %29.8’i orta, %15.5’i kötü differansiye idi. Evre I’de 23 hasta (%27.4), evre II’de 16 hasta (%19), evre III’de 19 hasta (%22.6), evre IV’de 26 hasta (%31) bulunmaktaydı. Altı hastaya yalnız cerrahi, 19 hastaya radyoterapi (RT), 53 hastaya cerrahi + RT, 4 hastaya cerrahi + RT + kemoterapi (KT), 2 hastaya RT + KT uygulandı. Ortalama takip süresi 54.3 aydı (6-142 ay). RT’ye bağlı komplikasyonlar olarak, %81 ağız kuruluğu, %25.9 mukozit, %22.6 boğazda takılma hissi, %72.6 disfoni, %19 disfaji, %29.7 larenks ödemi, %1.2 tat duyusu kaybı görüldü. Evre I’de 5 yıllık sağkalım %81.3, evre II’de %76.5, evre III’de %21.7, evre IV’de %26.7 olarak saptandı. En sık RT komplikasyonu ağız kuruluğu olup komplikasyonlar en sık RT’nin 2-3. haftasından itibaren gelişmiştir.


YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

OBJECTIVE: We aimed to assess the results and the complications of the treatments in 84 patients with laryngeal glottic cancer treated at Şişli Etfal Training and Research Hospital. Eighty-four patients (82 males [97.6%], 2 females [2.4%]; mean age 57; range 31 to 81 years; males-females ratio, 41/1) presented with laryngeal glottic cancer diagnosis in Radiation Oncology Clinic of Şişli Etfal Training and Research Hospital between 1990-2000 were evaluated retrospectively. Patients followed-up more than 6 months were included into the study. Eighty-nine point three percent of the patients were smokers and 10.7% of the patients were nonsmokers. All the patients were histologically epidermoid carcinoma. The degree of tumor differentiation was unknown in 44%, well differentiated in 10.7%, moderately well differentiated in 29.8%, poorly differentiated in 15.5%. Twenty-three of the cases (27.4%) were stage I, 16 patients (19%) were stage II, 19 patients (22.6%) were stage III, 26 patients (31%) were stage IV. The treatment methods were only surgery in 6 patients; radiotherapy (RT) in 19 patients; surgery and RT in 53 patients; surgery, RT and chemotherapy (CT) in 4 patients; RT and CT in 2 patients. The mean follow-up was 54.3 months (range, 6-142 month). The complication of RT were: 81% mouth dryness, 25.9% mucositis, 22.6% sensation of a lump in the throat, 72.6% dysphonia, 19% dysphasia, 29.7% edema of the larynx, 1.2% loss of taste. The 5 year survival rates were 81.3% for patients in stage I, 76.5% for stage II, 21.7% in stage III, 26.7% for stage IV. RT’s most common complication was mouth dryness (xerostomia) and onset of this complication occurred beginning from the second or third week of radiotherapy.


METHODS:
RESULTS:
CONCLUSION:

AMAÇ: Santral retinal ven tıkanıklıkları (SRVT) ve retinal ven dal tıkanıklıklarında (RVDT) psödoeksfoliasyon (PE) varlığı ve etkisi araştırıldı. Retinal ven tıkanıklığı tanısı ile 2002 - 2004 yılları arasında retina biriminde takip edilen 78 hastanın 81 gözü çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubunu katarakt nedeniyle takip edilen 90 hastanın 180 gözü oluşturdu. PE ve glokom prevalansı uygun istatistiksel testlerle belirlendi. Tüm retinal ven tıkanıklığı (RVT) hastalarının %9.87’sinde (8 göz) PE, %14.81’inde (12 göz) glokom saptanırken, kontrol grubunda bu oranlar sırasıyla %10.55 (19 göz) ve %4.4 (8 göz) olarak bulundu. SRVT hastalarında %18.51 (5’er göz) oranında PE ve glokom bulundu, RVDT hastalarında bu oranlar sırasıyla %5.55 (3 göz) ve %12.96 (7 göz) olarak saptandı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, PE varlığı her iki RVT grubunda da farklı bulunmazken, glokom hem SRVT hem de RVDT gruplarında anlamlı derecede fazla bulundu. Çalışmamızda retinal venöz okluzif hastalıklarda PE risk faktörü olarak görülmemiştir.
YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

OBJECTIVE: Pseudoexfoliation (PE) and its effectiveness in eyes with central retinal vein occlusion (CRVO) and branch retinal vein occlusion (BRVO) were evaluated. Consecutive eyes with diagnosis of retinal venous occlusion (RVO) (81 eyes of 78 patients) followed-up between 2002 - 2004 were comprised the study eyes. The control group consisted of 180 eyes of 90 patients followed-up for cataract surgery. The prevalance of PE and glaucoma were determined by performing appropriate statistical tests. Of all eyes with retinal venous occlusion, PE was found in 9.87% (8 eyes) and glaucoma in 14.81% (12 eyes) and for the control group those were 10.55% (19 eyes) and 4.4% (8 eyes), respectively. PE and glaucoma were present in 18.51% (5 eyes for each) in eyes with CRVO; whereas in eyes with BRVO those were 5.55% (3 eyes) and 12.96% (7 eyes), respectively. Compared with the control eyes, PE was not found to be different in eyes with both group of retinal venous occlusion (RVO) and coexistent glaucoma was significantly higher in both group of eyes with CRVO and BRVO. PE does not seem to be a risk factor for RVO in our study.
METHODS:
RESULTS:
CONCLUSION:

AMAÇ: Bu çalışmada kliniğimizde, 2000-2004 yılları arasında, primer immün yetmezlik tanısı ile izlenen, yaşları 3 ay-11 yaş arasında değişen, 9 erkek (%75), 3 kız (%25) toplam 12 olgu geriye dönük olarak incelendi. Olguların 5’i (%41) ataksi telenjektazi, 2’si (%16) IgA eksikliği, 2’si (%16) IgG subgrup eksikliği, 1’i (%8) agammaglobülinemi, 1’i (%8) yaygın değişken immün yetmezlik ve 1’i (%8) de hiperimmünglobulin M sendromu tanısı almıştı. Olgularda en sık görülen klinik prezantasyon tekrarlayan alt solunum yolu infeksiyonu idi. Tanı koyma yaşı 4 ay ile 6 yaş arasında değişmekteydi. Olguların büyük kısmında (%91.6) büyüme ve gelişme geriliği ile anne ve babaları arasında 3. derece akraba evliliği (%83.3) vardı. Hastanemizde ölçüm yapılamadığından olguların hiçbirinde lenfosit alt gruplarına bakılamadı. Akraba evliliklerinin sık olarak görüldüğü ülkemizde, sık tekrarlayan sinopulmoner veya alışılmamış lokalizasyon gösteren infeksiyonlar ve büyüme gelişme geriliği saptanan olgularda primer immün yetersizlikler akılda tutulmalıdır.
YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

OBJECTIVE: In this retrospective study, we evaluated 12 children with primary immune deficiency seen in our clinic between years 2000-2004. Nine (75%) patients were male and 3 (25%) were female. The average age was between 3 months and 11 years. Five (41%) patients had ataxia telangiectasia, 2 (16%) IgA deficiency, 2 (%16) IgG subgroup deficiency, 1 (8%) agammaglobulinemia, 1 (8%) common variable immunodeficiency and 1 (8%) hyperimmunglobulinemia M syndrome. The most common presentation among the patients was recurrent lower respiratory tract infections. The average age of the diagnosis was between 4 months and 6 years. Growth retardation was suspected in most of the patients (91.6%) and parents of most children (83.3%) were 3º relatives. In our country, where the consanguinity is very common, primary immunodeficiency must be kept in mind when such recurrent sinopulmonary infections or infections with atypical localisation and growth retardation are seen.
METHODS:
RESULTS:
CONCLUSION:

AMAÇ: Endometriyum kanserli hastalarda genel sağkalımı etkileyen prognostik faktörlerin araştırılması amaçlandı. Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniğine 1990-2000 yılları arasında başvuran ve altı aydan daha uzun takip edilen 88 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Ortalama yaş 57.3 (27-80 yaş); menopoz durumu %79.5’i postmenopozal, %20.5’i premenopozal dönemde idi. Hastaların %27.3’ünde ek patoloji (diabetes mellitus, hipertansiyon, kalp hastalığı, v.b.) vardı. Hastaların %91’i adenokarsinom, %9’u ise diğer tip (leiomiyosarkom, stromal sarkom, mikst müllerian tümör) histopatolojilere sahipti. Grade I %52.3, grade II %38.6, grade III %9.1 oranlarında bulundu. Miyometriyal invazyon derinliği endometriyuma invaze %6.8, yüzeyel miyometriyuma invaze %22.7, orta miyometriyuma invaze %44.3, derin miyometriyuma invaze %44.3 idi. Lenf nodu tutulumu %6.8 hastada görüldü. Evrelere göre dağılım: evre I %55.7, evre II %15.9, evre III %26.1, evre IV %2.3 idi. Ortalama takip süresi 42.6 ay (8-137) idi. Sekiz hastada (%9.1) oranında nüks görüldü ve ortalama nükslerin saptanma zamanı 8.4 ay (8-36) idi. On üç hastada (%14.8) oranında uzak metastaz görülürken en sık organ metastazı akciğere oldu. Ortalama uzak metastaz zamanı 21. ay (6-51 ay) oldu. Üç ve beş yıllık sağkalım sırasıyla %86.4 ve %77.3 olurken, üç ve beş yıllık hastalıksız sağkalım oranları %78.9 ve %73.5 olarak saptandı. Sağkalımı etkileyen prognostik faktörler, evre, histopatoloji, grade, yapılan tedavi şemaları, nüks-metastaz varlığı veya yokluğu sağkalımı istatistiksel olarak anlamlı etkilerken, hastanın yaşı ve hastanın ek patolojiye sahip olması sağkalımı anlamlı olarak etkilememiştir.
YÖNTEMLER:
BULGULAR:
SONUÇ:

OBJECTIVE: The goal of this study was to determine the prognostic factors influencing the overall survival in patients with endometrial cancer. Eighty-eight patients presented with endometrial cancer and followed up for more than six months in Radiation Oncology Clinic of Şişli Etfal Training and Research Hospital between 1990-2000 were evaluated retrospectively. The mean age of the patients was 57.3 years (range, 27-80 year). Seventy patients (79.5%) were in postmenopausal period and 18 patients (20.5%) were in premenopausal period. Twenty-seven point three percent of the patients had additional pathology such as diabetes mellitus, hypertension, heart disease, etc. Adenocarcinomas accounted for 91% of lesions histopathologically and the other histopathologic variants (leiomyosarcoma, stromal sarcoma, mixed mullerian sarcoma) accounted for 9% of lesions. According to their grade status; 52.3% were grade I, 38.6% were grade II, 9.1% were grade III. The percent depth of invasion into the myometrium was as following; 6.8%. endometrium only, 22.7% superficial myometrium, 26.1% middle myometrium 44.3% deep myometrium and 6.8% of the patients had lenf node invasion. Fifty-five point seven percent of the patients were stage I, 15.9% were stage II, 26.1% were stage III and 2.3% were stage IV. The local failure developed in 8 patients (9.1%) and the median recurrence time was 8.4 months (range, 8-36 month). The distant metastases were diagnosed in 13 patients (14.8%). Average time of the distant metastasis was 21 months (range, 6-51 month). The most common distant metastasis was lung. The median follow-up was 42.6 months (range, 8-137 month). The 3 and 5 years overall survival rate were 86.4% and 77.3%. The 3 and 5 years disease-free survival rate were 78.9% and 73.5% respectively. According to this study, the prognostic factors influencing the overall survival in endometrial cancer were the disease’s stage, histopathology, grade, therapy models, the presence of local failure and distant metastases and these factors had statistically significant effect on the survival. Age and the presence of diabetes mellitus, hypertension etc. had no statistically significant effect on the survival.
METHODS:
RESULTS:
CONCLUSION:

Kistik lenfanjiyoma kemik, yumuşak doku ve iç organlarda difüz olarak görülen nadir lezyondur. Retroperiton, karaciğer, dalak, kalın bağırsak, mediastinum, yumuşak dokularda görülebilir. Geç klinik bulgu vermeleri nedeni ile olguların birçoğu otopside tanı alır. Görüntüleme yöntemleri tanıda yardımcı olmasına rağmen kesin tanı histopatolojik inceleme ile konur. Semptomsuz olgularda cerrahi tedavinin yeri yoktur. Bu yazıda nadir görülen ve hidatik kist ile karışan multipl kistik lenfanjiyomalı olguyu literatür eşliğinde sunmayı amaçladık.

Cystic lymphangioma is a rare condition that seen in bone, soft tissue and visceral organs. It is also seen at retroperitoneum, liver, spleen, large intestine, mediastinum and soft tissues. Most of cases are diagnosed at autopsy due to late symptoms of the disease. While imaging studies help diagnosis, histopathological investigation gives exact diagnosis. In case of the patient is asymptomatic, there is no indication for surgical treatment. We aimed to present a rare multiple cystic lymphangioma case mimicking hydatic cyst accompanied by the literature.

Yüz binde 3.6-8.8 sıklığa sahip, kronik idiyopatik enflamatuvar bir hastalık olan Crohn hastalığı, ileal, ileokolonik veya kolonik tutulum daha sık olmasına rağmen ağızdan anüse kadar alimentar traktın herhangi bir kesimini tutabilir. Crohn hastalığı aralıklı tutulumla kendini gösterir, diğer bir ifadeyle arada nispeten sağlam mukozanın olduğu pek çok segment tutulumu gösterebilir. Perforasyon, akut dilatasyon ve masif hemoroji ince bağırsak tutulumuna göre kalın bağırsak Crohn hastalığında daha sık meydana gelir. Fibröz striktürlere bağlı olarak oluşan obstrüksiyon en sık görülen komplikasyon olup strüktürler çok sayıda olabilir. Komşu bağırsak anslarına veya vajen ve mesane gibi organlara olabilen internal fistüller ve deriye olan eksternal fistüller hastaların %17’sinde meydana gelmektedir. Crohn hastalığında kür söz konusu olmadığı için tedavinin hedefi inflamasyonu kontrol etmek, beslenme eksiklikleri ve semptomları düzeltmektir. Bu hedeflere ulaşırken sıklıkla cerrahiye başvurulur ki, gerçekte hastaların %75’i hayatları boyunca en az bir ameliyat geçirmiştir. Geniş cerrahi eksizyonlarla kür sağlanamadığından cerrahi tedavi komplikasyonlarda uygulanmalıdır. Bu yazıda, Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 2. Cerrahi Kliniği’nde, Crohn hastalığına bağlı enterokutan fistül tanısıyla takip ve tedavileri yapılan olgulardaki deneyimler geriye dönük olarak sunuldu.

Crohn’s disease, chronic idiopathic inflammatory disease with incidence 3.6 to 8.8 per 100.000, may affect any part of the alimentary tract from mouth to anus, although ileal ileocolonic or colonic involvements are the most common patterns. The disease characteristically discontinuous or in other words, the disease may affect a number of segments with relatively normal intestinal mucosa in between. Perforation, acute dilatation and massive haemorrhage may all occur in large bowel Crohn’s disease rather than small intestinal Crohn’s disease. Obstruction due to fibrous strictures is the most common complication and the strictures may be multiple. Internal fistulas to neighboring loops of small or large bowel or to organs such as the bladder, vagina or external fistulas to skin occur in 17% of patients. Since Crohn’s diseases cannot be cured, the aim of the treatment is to control the inflammation, to correct nutritional deficiencies and symptoms. These aims will frequently involve surgery and indeed 75% of patients will require at least one operation during their lifetime. Surgical management is reserved for complications, because the disease cannot be cured by wide surgical excision. With this study we report retrospectively our experience about enterocutaneous fistula cases due to Crohn’s disease in the second surgery clinic.

Tromboembolizm sık olarak görülebilen fakat güç teşhis edilen, morbiditesi ve mortalitesi yüksek olan bir hastalıktır. Tromboembolizm için tanımlanan birçok risk faktörü bulunmaktadır. Ancak herediter faktörler, özellikle tekrarlayan venöz trombozlu olgular için önemli bir risk faktörüdür. Protein S (PS), K vitamini ilişkili bir antikoagülandır. PS, aktif protein C’nin (APC), kendi substratları olan aktif faktör V ve aktif faktör VIII üzerine olan etkilerini kolaylaştıran bir kofaktördür. PS eksikliği, klinik olarak tromboz ile ilişkilidir. Bu yazıda, PS eksikliği olan 38 yaşında bir kadın hastada genel anestezi uygulaması ve sonuçları sunuldu. Ameliyat öncesi 1500 U.gün-1 heparin ve bandaj uygulaması yapıldı. Ameliyat sonrası birinci gün mobilizasyon teşvik edildi. Bu olguda, heparin premedikasyonu, alt ekstremitelerin aktif mobilizasyonu ve elastik bandaj uygulamasının, tromboz ve embolizmi önlemede etkili olduğu görüldü. Anestezistler PS eksikliği olan hastalarda, anestezi süresince ve sonrasında oluşabilecek tromboz riskine karşı dikkatli olmalıdırlar.

Thromboembolism is seen commonly but diagnosed difficultly and has high morbidity and mortality. There are too many risk factors that have been described for thromboembolic events. However, the hereditary factors are important risk factors for the cases especially with recurrent thrombosis. Protein S is a vitamin K-dependent anticoagulant protein. As a cofactor its major function to facilitate the action of activated protein C (APC) on its substrates, activated factor V (FVa), and activated factor VIII (FVIIIa). Clinically PS deficiencies are associated with recurrent thrombosis. In this report, we present the anesthesia management of a 38-year-old female patient with PS deficiency. We administered 1500 U. day-1 and used elastic bandages perioperatively. Moreover, we encouraged mobilization the day after surgery. In this patient, the use of elastic bandages and active mobilization of the lower extremities appeared to be useful for the prevention of thrombosis and embolism. Anesthesiologists should be aware of the risk of thrombosis during and after anesthesia in patients with PS deficiency.

Pulmoner sekestrasyon en sık rastlanılan gelişimsel akciğer hastalığıdır. İntrauterin hayatın 4. ayındaki gelişim bozukluğu sonucunda oluşur. Pulmoner sekestrasyonlar trakeobronşiyal ağaçla ilişkisi olmayan, pulmoner arter yerine sistemik arterden kanlanan nonfonksiyone segment veya lob dokusudur. Ekstralober ve intralober formları mevcut olup, embriyolojik orjinli olduğuna inanılmaktadır. Tedavisi cerrahi rezeksiyondur. Bu yazıda birisi ekstralober, diğeri intralober akciğer sekestrasyonu olan iki pulmoner sekestrasyon olgusu ilgili literatür ışığında sunuldu.

Anahtar Sözcükler: Ekstralober akciğer sekestrasyonu; intralober akciğer sekestrasyonu; pulmoner sekestrasyon; akciğer rezeksiyonu.

Pulmonary sequestration is the most frequently encountered developmental lung disease. It results from the growth impairment in 4th month of intrauterine life. Pulmonary sequestrations are nonfunctional segmental or lobular tissue that is unrelated with the tracheobronchial tree and is taking its blood supply from systemic artery rather than pulmonary artery. There are extralobar and intralobar forms that are believed to arise embryologically. Its treatment is surgical resection. In this article, 2 cases of pulmonary sequestration, one extralobar and one intralobar, are presented in the light of the literature.