Determining Level of Suture Materials Knowledge of Operating Room Nurses in Karabük Hospitals

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the knowledge of the operating room nurses in Karabük hospitals regarding suture materials.
METHODS: The sample of the descriptive study was composed of 35 voluntary operating room nurses in Karabük State Hospitals. The study was conducted between 01 March 2012 and 30 March 2012. Following the approval of the institutional authority, the data of the study were collected via a questionnaire and face-to-face interviews. The descriptive data of the study were analyzed by percentages and averages.
RESULTS: According to the data of the survey, 91.4% of nurses understand the correct definition of suture materials. Approximately 90% of nurses choose the appropriate material for different tissues. The main technical problem that 74.3% of nurses experience is the separation of needle and cord. They indicate that surgeons mostly use polyglactin 910 and polypropylene; 88.6% of nurses store these materials in accordance with guidelines and do not reuse them. It was found that most of the nurses (77.1%) attend neither trainings nor congresses or seminars on surgical sutures.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It is recommended that workshops on suture materials and operation needles be organized for operating room nurses in order to increase their knowledge and raise awareness. Additionally, a workshop for the wider operating room nurse group, based on the complete suture controlling process, should be organized.

Karabük İl Merkezine Bağlı Hastanelerde Çalışan Ameliyathane Hemşirelerinin Cerrahi Dikiş İpliklerine İlişkin Bilgilerinin Belirlenmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırma Karabük ili hastanelerinde çalışan ameliyathane hemşirelerinin dikiş materyallerine ilişkin bilgilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı desende planlanan çalışmanın örneklemini, 1 Mart–30 Mart 2012 tarihleri arasında Karabük ilinde devlet hastanelerinde çalışan ve araştırmaya katılmaya gönüllü 35 hemşire oluşturdu. Çalışmanın verileri kurum izni alındıktan sonra anket formu kullanılarak, araştırmacılar tarafından yüz yüze görüşme yöntemiyle toplandı. Çalışmanın verilerinin değerlendirmesinde sayı ve yüzdelik hesaplamaları kullanıldı.
BULGULAR: Hemşirelerin %91.4’ü cerrahi dikiş ipliğini doğru tanımladı. Hemşirelerin yaklaşık %90’ı cerrahi dikiş ipliklerinin seçiminde dokuya uyum ve güvenilir olmasınının önemli olduğunu, %74.3’ü cerrahi girişim sırasında iğne ve ipliğin ayrılmasının sorun olarak yaşandığını, cerrahların en fazla oranda poliglactin 910 ve polipropilen kullandıklarını, %88.6’sı bu malzemeleri tozsuz, nemsiz ve ısıya maruz kalmayacak şekilde depoladıklarını belirtti. Çalışmada hemşirelerin çoğunluğunun (%77.1) cerrahi dikiş iplikleri ile bir eğitim almadığı ve kongre, kurs veya seminerlere katılmadığı saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ameliyathane hemşirelerinin cerrahi dikiş ipliklerine yönelik bilgi ve sorumluluklarının farkındalığının artırılması için bilimsel programların yapılması, ayrıca cerrahi dikiş ipliği ambalajının açılışından cerraha takdimine kadar yapılan kontrolleri içeren daha geniş ameliyathane hemşiresi grubunda çalışma yapılması önerilmektedir.