Clinical evaluation of patellar resurfacing in total knee arthroplasty

OBJECTIVE: The aim of this study is to determine the effect of patellar resurfacing on clinical results in total knee arthroplasty.
METHODS: 52 patellar-resurfaced patients and 53 patellar surface-protected patients were compared. This comparison was included clinical parameters such as the "Knee Society" scoring system, anterior knee pain, patellofemoral joint function, and joint range of motion.
RESULTS: There was no statistical difference between postoperative total clinical, knee, and functional scores between patellar-resurfaced and patellar surface-protected patients.
Postoperative anterior knee pain was not statistically different between the two groups. There was no statistical difference between the two groups in terms of stair climbing and chair raising, activities which demonstrate patellafemoral joint function. Range of motion of the knee was found to be improved among the patellar surface protected group.
CONCLUSION: Routine patellar resurfacing is not recommended since no statistically significant difference was found between the two groups in postoperative clinical follow-ups. Patellar resurfacing may be performed in selected patients according to surgeon's option so that patellar resurfacing related complications can be avoided.

Total diz artroplatisinde patellar yüzey değişimi yapılan ve yapılmayan hastaların klinik karşılaştırılması

AMAÇ: Bu çalışmada amaç, total diz artroplastisinde patellar yüzey değişiminin klinik sonuçları etkileyip etkilemediğinin belirlenmesidir.
YÖNTEMLER: Patella yüzeyi değiştirilmiş 52 diz ile patella yüzeyi korunmuş 53 hasta karşılaştırıldı. Bu karşılaştırma “Knee Society” skorlama sistemi, diz önü ağrısı, patellofemoral eklem fonksiyonu ve eklem hareket açıklığı gibi klinik parametreler göz önüne alınarak yapıldı.
BULGULAR: Ameliyat sonrası dönemde her iki grup arasında toplam klinik, diz ve fonksiyon skorları arasında fark saptanmadı. Yeni gelişen diz önü ağrısı bakımından da gruplar arasında fark bulunmadı. Patellofemoral eklem fonksiyonlarını gösteren merdiven inme kapasitesi ve sandalyeden kalkma becerileri göz önüne alındığında da her iki grup arasında belirgin bir fark saptanamazken; diz eklem hareket açıklığı patellası korunan hastalarda daha iyi bulundu.
SONUÇ: Her iki grup arasında postoperatif takiplerde anlamlı farklar saptanmaması nedeniyle rutin olarak patellar kıkırdak değişimi uygulanması doğru bulunmamaktadır. Sadece seçilmiş hastalarda cerrahın tercihine bağlı olarak patellar eklem yüzeyi değiştirilmelidir. Böylece gereksiz kullanımından doğacak patellar komponente bağlı komplikasyonlardan kurtulmuş olunur.