Kısmi Görev Eğitimi, Trakeal Entübasyonda Video Tabanlı Geribildirimin Başarısını Arttırır Mı?

GİRİŞ ve AMAÇ: Trakeal entübasyon, karmaşık psikomotor beceriler ve tekrarlayan uygulamalar gerektirdiğinden klinik ortamlarda öğretilmesi zor bir işlemdir. Bu çalışmadaki amacımız, video temelli geri bildirimde eğitimsel bir üst basamak olarak kısmi görev veya tam görev eğitimi ile öğrenilen trakeal entübasyonun başarı ve komplikasyon oranlarını değerlendirmektir
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kısmi görev grubunda süreç üç adımda öğretildi: 1. bölümde maske ventilasyonu, 2. bölümde laringoskopi, son adım olarak trakeal tüp yerleştirme. Katılımcılara bilgisayar oyunları oynama sıklığı soruldu. Trakeal entübasyon süresi, müdahale sayısı, diş basınç skorlaması ve optimizasyon manevraları kaydedildi. Toplam 63 tıp öğrencisinin verileri kaydedildi.
BULGULAR: İlk denemede başarılı entübasyon oranı kısmi görev ve tam görev gruplarında sırasıyla %54.9’a karşı %45.1’di (p=0.033). 2. denemedeki
başarılı trakeal entübasyon oranı, kısmi görev grubunda tüm görevden anlamlı olarak daha düşüktü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Video tabanlı geri bildirime göre, deneyimsiz kullanıcılara trakeal entübasyon becerilerini öğretmek için kısmi görev eğitim tekniklerinin kullanılması, asistan eğitimine entegre edilebilirse başarının artmasına sebep olacaktır. Acemi kullanıcılarda ise trakeal entübasyon eğitiminde, kısmi görev eğitimi ve video tabanlı geri bildirim yöntemlerinin bir arada kullanılmasının komplikasyon oranını artırmadan başarı şansını yükselttiği gözlemlenmiştir.

Does Part-Task Training Increase the Success of Video-Based Feedback in Tracheal Intubation?

INTRODUCTION: Tracheal intubation is a difficult procedure to be taught in clinical settings because complex psychomotor skills and repetitive practices are required. In this study, we aimed to evaluate the success and complication rates of tracheal intubation through parttask and whole task training as educational upper steps in video-based feedback.
METHODS: In the part-task group, the process was taught in three steps: mask ventilation as step 1, laryngoscopy as step 2, and tracheal tube placement as step 3. Participants were questioned about the frequency of playing computer games. The duration of tracheal intubation, number of interventions, tooth pressure scoring, and optimization maneuvers were recorded. The data of 63 medical students were recorded.
RESULTS: Successful intubation rate in the first attempt was 54.9% and 45.1% in the part-task group and the whole task group, respectively (p=0.033). The successful tracheal intubation rate in the second attempt was significantly lower in the part-task group than in the whole task group (12.5% vs 87.5% respectively, p=0.033).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In addition to video-based feedback, part-task training techniques to teach tracheal intubation skills to inexperienced users showed the success of these techniques, which can be integrated into resident training. Tracheal intubation training in novice users increased the chances of success without increasing the complication rate when applied using part-task training and video-based feedback methods together.