PRIMARY CENTRAL NERVOUS SYSTEM LYMPHOMAS: RETROSPECTIVE EVALUATION OF FIVE CASES

We aimed to make a retrospective study of five cases of primary central nervous system lymphomas which make 1 % of the whole non-Hodgkin lymphomas. Five patients who came to the medical oncology polyclinic of the first internal medicine clinic in Dr. Lütfi Kırdar Kartal Training and Research Hospital during the years 1997-2001 and that were diagnosed pathologically as primary central nervous system lymphoma; were evaluated retrospectively according to the following parameters: age, gender, type of lymphoma, site, therapy, response to therapy, survival rates. Five patients (3 men, 2 women), aged between 45-65 years (mean: 55,4 years), applied to the related clinics, complaining of various neurological symptoms. Two of them were pathologically diagnosed with stereotaxic and three with excisional biopsy. According to the Working Formulation; 3 patients had well-differentiated large-cell immunoblastic lymphoma, 2 had medium-differentiated large-cell diffuse lymphoma. MRI detected multiple sited lesions in 3 patients and solitary in 2. All the patients had chemo and radiotherapy. As the chemotherapy regimen, 3 cases had methotrexate, folinic acid, cytosine arabinoside and 2 cases had methotrexate, folinic acid. Two patients had also intrathecal methotrexate with systemic methotrexate. All the patients had systemic steroid (dexamethasone). Two cases were started anticonvulsive therapy. During the therapy course, one patient had shunt operation because of brain edema. The patients^ after these therapy courses, were followed to have 7-30 months of survival rate. Four patients were lost, one patient is still at the follow-up at 15 month of his therapy. There still is not a strict therapy regimen for this rare type of central nervous system tumor. There are no satisfactory results comparing radiotherapy, chemotherapy or both together as the therapy regimen. Under these circumstances, the prognosis is bad and the mean survival rate is about 7-15 months. We have reached such results that are harmonious with the literature.

PRİMER SANTRAL SİNİR SİSTEMİ LENFOMALARI: BEŞ VAKANIN RETROSPEKTİF DEĞERLENDİRİLMESİ

Tüm non-Hodgkin lenfomaların %1'ini oluşturan primer santral sinir sistemi lenfomaları üzerine 5 vakalık retrospektif bir çalışma yapmayı amaçladık. 1997-2001 yılları arasında Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi I. Dahiliye Kliniği Medikal Onkoloji Polikliniği'ne primer santral sinir sistemi lenfoması patolojik tanısı konmuş tedavi amaçlı başvuran 5 hasta yaş, cinsiyet, lenfoma tipi, yerleşimi, uygulanan tedavi, tedaviye verdikleri cevap ve sağkalım açısından retrospektif olarak değerlendirildi. Çeşitli nörolojik semptomlarla ilgili kliniklere başvuran 3'ü erkek, 2'si kadın 5 hastanın yaşlan 44-65 arasında değişiyordu (ortalama yaş 55,2±9,3). Hastaların 2'si sterotaksik, 3'ü eksizyonel biyopsi ile patolojik tanılarını almışlardı. "Working Formulation"a göre 3 hasta iyi dereceli büyük hücreli immunoblastik lenfoma, 2 hasta orta dereceli büyük hücreli diffüz lenfoma tanısına sahipti. MRG bulgularına göre lezyonlar 3 hastada multipl yerleşimli, 2 hastada soliter yerleşimliydi. Hastaların tümüne kemoterapi ve radyoterapi uygulandı. Kemoterapi rejimi olarak 3 hastaya metotreksat, folinik asid, sitozin arabinozid, 2 hastaya metotreksat, folinik asid uygulandı. 2 hasta sistemik metotreksat yanında intratekal metotreksat aldı. Tüm hastalara sistemik steroid (deksametazon) verildi. 2 hastaya antikonvulzif tedavi başlandı. Tedavi sürecinde 1 hastaya beyin ödemi nedeniyle şant operasyonu düzenlendi. Bu tedavi rejimleri altında izlenen hastalarda 7-30 aylık bir sağkalım sağlandı (ortalama sağkalım 19±10,4 ay). Dört hasta kaybedildi, 1 hasta tedavisinin 15. ayında olup takipleri sürmektedir. Santral sinir sisteminin bu nadir görülen tümöründe halen belirlenebilmiş bir tedavi rejimi bulunmamaktadır. Radyoterapi, kemoterapi veya ikisinin birlikte uygulanmasının birbirine olan üstünlükleri konusunda tatminkar yayınlar yoktur. Bu şartlar altında hastalığın prognozu kötü olup ortalama sağkalım beklentisi 7-15 ay civarında kalmaktadır. Bu çalışmada da benzer sonuçlara ulaşılmıştır.