PROGNOSTIC FACTORS IN PATIENTS WITH THORAX TRAUMA REQUIRING INTENSIVE CARE

In the 2. general surgery department an the intensive care unit (ICU) between January 1994 March 1995, 35 patients were interned because of the thoracic injuries at the Kartal Training and Research hospital. Mean age was 39 (8-75). 23 cases (61.8%) were male and 12 cases were female. Ratio of the traffic accidents, falling down, penetrating wounds were 22 (66..9%), 10 (27.5%), 3 (8.5%) respectively. in the 8 cases (22.8%) there were isolated thoracic injuries, in the 27 cases (77.2%) there were multiple organ injuries. in all patients PEEP (5-10 cmH2O) was applied during four days period. In all patients early enteral nutrition was given average 2000-2500 kcal during ten days. Imipenem or sefotaxim were given empirically, thrombosis prophylaxis with low molecular weight heparin and H2 receptor antagonists for stress ulcer were started. In ten patients (28.4%) TNF and IL 6 values were examined in the first, third, seventh and tenth days after the injury. Mortality was 28.4 % 10 patients). The six patients were died because of the MOFS and the four patients were died because of the sepsis. The aim of this study is to emphasize the importance of the mechanical ventilation and early enteral feeding in patients who have thoracic injuries and during follow up the place of the blood culture and blood cytokine values are discussed ac cording to literatures. As a results in the emergency clinics, thoracic injuries were serious cases with high mortality and morbidity and early-continuous ventilation was an important prognostic factor. The importance of appropriate operations and early enteral nutrition together with ICU supports were shown. We concluded that following the routine laboratory findings together with blood cytokine levels as an inflammatory and immunologic parameter was a prognostic factors.

YOĞUN BAKIM GEREKTİREN TORAKS TRAVMALİ HASTALARDAKİ PROGNOSTİK FAKTÖRLER

Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi 2. Genel Cerrahi ve yoğun bakını ünitesinde Ocak 1994-Mart 1995 tarihleri arasında 35 hasta toraks travması nedeniyle yatırılarak tedavi edildi. Ortalama yaş 39 (8-75) idi. Olgularımızın 23'ü erkek (%61.8), 12'si kadındı (%38.2). Vakalarımızın etyolojileri; 22'si trafik kazası (%66.9), 10'u yüksekten düşme (%27.5), üçü ateşli silah yaralanmasıydı. Sekiz olguda izole toraks travması (%22.8), 27 olguda ise toraks travmasına ek organ yaralanması mevcuttu (%77.2). Tüm vakalarımıza ortalama dört gün boyunca 5-10 cm su basıncında PEEP ile mekanik ventilasyon yapıldı. Hastalarımızın hepsine ortalama 10 gün boyunca 2000-2500 kcal. ile erken enteral nutrisyon uygulandı. Ampirik olarak; hastalarımıza imipenem veya sefotaksim ile antibioterapi, düşük molekül ağırlıklı heparin ile tromboz proflaksisi, stress ülseri profilaksisi için H2 reseptör antagonisti uygulandı. Hastalarımızın 10'una (28.4) travma sonrası l.,3.,7.,10. günlerde kan; TNF ve IL 6 değerlerine bakıldı. Toplam mortalite oranımız %28.4 (10 hasta)'dır. Vakalarımızın altısı MOFS dördü sepsis ile kaybedildi. Çalışmamızı, kliniğimizde yoğun bakım gerektiren toraks travmalı hastalarda uyguladığımız mekanik ventilasyonun ve erken enteral beslenmenin tedavideki önemini vurgulamak ve hastaların takibin de kan kültürü ve kan sitokin değerlerinin yerini literatür ışığı altında değerlendirmek amacıyla yaptık. Sonuç olarak; toraks travmalarının acil cerrahi kliniklerinde yüksek mortalite ve morbidite ile seyreden travmalar olduğu, erken ve devamlı ventilasyon desteğinin hastanın prognozunda önemli olduğu, zamanında ve gerekli cerrahi müdahaleye ilaveten, erken enteral nutrisyonun, hastanın yoğun bakını ünitesinde yakın takibinin önemi ortaya konuldu. Hastaların rutin labaratuvar takiplerinin yanında önemli iltihabi ve immünolojik parametre olan kan sitokin düzeylerinin takip edilmesinin prognoz açısından yol gösterici olabileceği kanaatine varıldı.