Evaluation of transport conditions of non-surgical patients referred to the pediatric emergency unit of a medical faculty
Murat Tutanç1, Vefik Arıca1, Fatmagül Başarslan1, Seçil Günher Arıca2, Ali Karakuş3, İbrahim Şilfeler4, Mehmet Tayip Arslan5, Servet Yel6, Halil Kocamaz6, Kenan Haspolat6, Mehmet Boşnak61Mustafa Kemal University, Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Hatay, Turkey2Mustafa Kemal University, Faculty of Medicine, Department of Family Medicine, Hatay, Turkey
3Mustafa Kemal University, Faculty of Medicine, Department of Emergency Medicine, Hatay,Turkey
4Hassa State Hospital, Department of Pediatrics, Hatay, Turkey
5Private Defnel Hospital, Department of Pediatrics, Hatay, Turkey
6Dicle University, Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Diyarbakır, Turkey
OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the transport condition of pediatric patients who were admitted to the pediatric emergency unit of a medical faculty hospital.
METHODS: The present study included 166 children (76 [45.7%] female, 90 [54.3%] male) who were referred to the pediatric emergency unit of a medical faculty hospital from different
state hospitals between September 2004 and November 2004. The exclusion criteria were traumatic patients and newborns. Twenty-six patients (15.6%) had no medical insurance.
RESULTS: One hundred forty-one (84.9%) of 166 patients were transported to our emergency unit based on the decision of specialists. It could not be determined who gave the transport decision in six (3.6%) patients. Referral information about 130 (59%) patients was inadequate for transportation. Seventy-two (43%) patients were transported by ambulance; of these, only 10 (6%) ambulances were fully equipped. Accompanying persons during transportation included 5 (3%) doctors and 14 (8.4%) nurses. The others persons were inexperienced or uneducated. One hundred fifty-two (91.5%) of the patients were treated by hospitalization. Twenty-nine (17%) patients were in severe distress when they were admitted to the emergency department.
CONCLUSION: It was concluded that current patient transportation procedures are unorganized and insufficient, and detailed arrangements should be carried out during this period.
Tıp fakültesi çocuk acil ünitesine gönderilen cerrahi olmayan hastaların nakil şartlarının değerlendirilmesi
Murat Tutanç1, Vefik Arıca1, Fatmagül Başarslan1, Seçil Günher Arıca2, Ali Karakuş3, İbrahim Şilfeler4, Mehmet Tayip Arslan5, Servet Yel6, Halil Kocamaz6, Kenan Haspolat6, Mehmet Boşnak61Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Hatay2Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Hatay
3Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi, İlk Yardım ve Acil Tıp Anabilim Dalı, Hatay
4Hassa Devlet Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği, Hatay
5Özel Defne Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği, Hatay
6Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Diyarbakır
AMAÇ: Bu çalışmada, çocuk acil ünitesine (ÇAÜ) getirilen cerrahi olmayan çocuk hastaların taşınma şartları değerlendirildi.
YÖNTEMLER: Eylül 2004 ile Kasım 2004 ayları arasında değişik hastanelerden sevk edilen 166 çocuk hasta çalışmaya dahil edildi. Çocuk acile uğramadan erişkin acile giden travmatik hastalar ve farklı nakil şartları gerektiren yeni doğanlar çalışmaya dahil edilmedi.
BULGULAR: Nakil edilen hastaların 76’sı kız (%45,7), 90’ı erkek (%54,3) idi. Yirmi altı hastanın
(%15,6) sağlık güvencesi yoktu. Nakil kararının 141’ini (%84,9) uzman doktor verirken, 6
(%5) hastada sevk eden belirlenemedi. Yüz otuz hastada (%59) nakil öncesi hastaya ait bilgi yetersizdi. Nakillerin 72’si (%43) ambulansla yapılırken bu ambulansların 10’u (%6) tam teşekküllü idi. Eşlik eden personelin 5’i (%3) doktor, 14’ü (%8,4) hemşire idi. Diğerleri tecrübesiz veya eğitimsizdi. Hastaların 152’sinin (%91,5) yatırılarak tedavisine başlandı. Hastaların 29’u (%17) ÇAÜ’ye vardığında agonizan haldeydi.
SONUÇ: Hastaların hastaneler arası nakli sırasındaki uygulamaların eksik ve yetersiz olduğu ve bu konuda düzenlemelere gerek duyulduğu kanısına varıldı.
Corresponding Author: Vefik Arıca, Türkiye
Manuscript Language: Turkish