EFFECTIVENESS OF INSULIN-METFORMIN COMBINATION THERAPY IN TYPE 2 DIABETICS

Metformin is used in combination or alone in type 2 diabetics in order to maintain the glycemic regulation. The object of this study is to investigate the effect of metformin on the glycemic regulation and the need for insulin when added to the therapy of type 2 diabetics that was currently using insulin but still was not regulated enough. 42 (W/M: 29/13) type 2 diabetics whose blood glucose levels couldn't be optimally regulated despite the insulin usage for this purpose (HbA1c >8%), whose body mass indexes were >27 kg/m and that the use of metformin was not contraindicated. The mean age and the duration of diagnosis as diabetes of the cases were as follows: 61,2±6,7 yrs and 14,9±5,1 yrs. At the beginning; fasting blood glucose, HbA1c, total cholesterol, triglyceride, HDL-cholesterol, SCOT, SGPT, GGT levels were measured. Also BMI were calculated using the body weights and heights of the patients. We also calculated the total daily insulin dosage and the daily insulin dosage per kg. These parameters were remeasured at the 3rd and 6th months after the start of metformin therapy 1700 mg/daily. The comparison of the levels at initial, 3rd and 6 th months of therapy; total daily insulin dosage and daily insulin dosage per kg reduced significantly (p<0,05). Also HbA1c, total cholesterol, HDL-cholesterol, triglyceride and body weight levels of the cases reduced significantly when compared with initial ones (p<0,05). The biochemical parameters like SCOT, SGPT, urea and creatinine didn't change significantly before and after the metformin treatment (p>0,05). Insulin-metformin combination therapy in type 2 diabetics; makes the glycemic regulation better and reduces the need for insulin. We gather that when these positive effects were taken into account, it should be accepted as a specific and different way of therapy.

TİP 2 DİYABETLİLERDE İNSÜLİN-METFORMİN KOMBİNASYON TEDAVİSİNİN ETKİNLİĞİ

Metformin, tip 2 diyabetlilerde glisemi regülasyonu sağlamak için, tek başına veya kombine tedavide kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, insulin kullanan ancak yeterli glisemi regülasyonu sağlanamayan tip 2 diyabetli vakalarda metforminin tedaviye eklenmesinin insulin ihtiyacı ve glisemi regülasyonuna etkisini araştırmaktır. Bu amaçla insülin kullanmasına rağmen optimal glisemi regülasyonu sağlanamayan (HbA1c > %8), beden kitle indeksi (BKİ) > 27 kg/m2 olan ve metforminin kontrendike olmadığı 42 (K/E: 29/13) tip 2 diyabetli vaka çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya alınan vakaların yaşlan 61,2(6,7 yıl ve diyabet süreleri 14,9(5,1 yıl idi. Çalışmanın başlangıcında vakaların açlık kan şekeri, HbA1c, total kolesterol, trigliserit, HDL-kolesterol, SCOT, SOFT, GGT düzeyleri ölçüldü. Ayrıca vücut ağırlığı ve boy alınarak BKİ hesaplandı. Ayrıca vakaların kullandığı günlük toplam insülin dozu ve günlük insülin dozu/kg, hesaplandı. Metformin 1700 mg/gün tedavisine başlandıktan sonraki 3. ve 6. aylarda bu parametreler tekrarlandı. Metformin başlanmadan önceki değerler 3. ve 6. aylarda elde edilen sonuçlarla karşılaştırıldığında, toplam insulin dozu/gün ve günlük insulin dozu/kg, değerlerinin azaldığı görüldü (p<0,05). Bununla birlikte vakaların HbA1c, total kolesterol, HDL-kolesterol, trigliserid değerlerinin ve vücut ağırlığının başlangıç değerlerine göre düştüğü saptandı (p<0,05). Diğer yandan SCOT, SGPT, GGT, üre, kreatinin gibi biyokimya parametrelerinde metformin tedavisi öncesinde ve sonrasında anlamlı farklılık yoktu (p>0.05). İnsülin-metformin kombinasyon tedavisi tip 2 diyabetli vakalarda glisemi regülasyonunu iyileştirmekte ve insulin ihtiyacını azaltmaktadır. Bu olumlu etkileri göz önüne alındığında farklı bir tedavi yaklaşımı olarak dikkate alınması gerektiği düşüncesindeyiz.