Bu çalışmada 40 diabetik hastaya ABR uygulanarak işitme yollarının fonksiyonel bütünlüğü değerlendirildi. Diabetli hastalarda V.dalga mutlak latansında ve I-V interpeak latansında anlamlı uzama saptandı. Diabet komplikasyonlarının varlığına bağlı olarak Auditory Brainstem Response (ABR) dalga latanslarındaki uzamanın arttığı görüldü. Komplikasyonlu grup Tip I ve Tip II olarak ayrıldığı zaman, Tip II diabetiklerde diğer gruplara göre anlamlı bir V. dalga mutlak latans uzaması tespit edildi. Tedavi şekline ve diabetin süresine göre ABR latanslarında anlamlı uzamalar tespit edilmedi.

In this study we have utilized ABR audiometry to evaluate the functional integrity of hearing pathways in 40 diabetic patients. We have found significant increase in the absolute lateney of wave V and in the interpeak latency of I-V in diabetics. Increased ABR wave latencies have been found to be more pronounced in cases with diabetic complications. Of those cases with complications, separated into groups of Type I and Type II diabetics had a significant increase in wave V absolute latency. No significant increases in latencies have been found in association with therapeutic regimen or duration of the disease.

Hastanemiz Büyük Çocuk Kliniğinde 1993-1996 yılları arasında Nefrotik Sendrom (NS) tanısı alarak, tedavi edilen, 1-14 yaşlarında 22'si (%44.8) kız, 27'si (%55.2) erkek 49 hastanın klinik seyir ve tedaviye yanıtlarını retrospektif olarak inceledik. Olguların 46'sı (%93.8) primer nefrotik sendrom (NS), 3'ü (%6.1) sekonder NS'lu idi. Primer NS'lu olguların da biri (%2) mezangioproliferatif glomerulonefrit, 45'i (%98) minimal lezyonlu nefrotik sendrom (MLNS)'du. MLNS'lu 17 (%37.7) olgu tedaviye yanıt vermiş ve rölaps gözlenmemiştir. 5 olguda (%11.1) az rölaps, 13 (%28.8) olguda sık rölaps, iki (%4.4) olguda steroide bağımlılık, 5 (%11.1) olguda steroide direnç tespit edilmiştir. Üç olguda (%6.6) spontan iyileşme görülmüştür. Sekonder NS'lu olgularımızın ise biri (%33.3) amiloid nefroz, bir diğeri (%33.3) lupus nefriti, diğeri (%33.3) ise hepatit A nefritiydi. Lupus nefritli hastamız yüksek doz steroid tedavisine yanıt vermiş olup diğer amiloid nefroz ve hepatit A nefriti olgularımıza anjiotensin converting enzim inhibitör (ACEI) uygulanmıştır. Amiloid nefroz dışındaki olgumuzda proteinüri azalmıştır.

We retrospectively reviewed the clinical course and treatment response of 49 patients who had a diagnosis of nephrotic syndrome and were treated in the Elder Child Clinics of our hospital between 1993 and 1996. The ages of the patients ranged from one to 14 years. Of 49 patients 22 (44.8%) were girls, and 27 (55.2%) were boys. Forty-six patients (93.8%) and three patients (6.1%) had primary and secondary nephrotic syndrome, respectively. Of patients with primary nephrotic syndrome, 45 (98%) had minimal-lesion nephrotic syndrome (MLNS). Among patients with MLNS, 17 (37.7%) patients responded well to treatment and did not develop recurrences, whereas five (11.1%) had minimal and 13 (28.9%) had frequent recurrences; two patients (4.4%) had steroid-dependent and five patients (11.1%) had steroid-resistant MLNS. Three (6.6%) had recovered without any medical therapy. Three patients with secondary nephrotic syndrome had amyloid nephrosis (33.3%), lupus nephritis (33.3%), and hepatitis A nephritis (33.3%), respectively. The patient with lupus nephritis responded to high-dose steroid therapy. The remaining two patients with amyloid nephrosis and hepatitis A nephritis were administered angiotensin-converting enzyme inhibitör (ACEI) therapy. Proteinuria decreased in patients with lupus nephritis and hepatitis A nephritis.

Son yıllarda sezeryan operasyon oranı önemli bir artış göstermiştir. Yara infeksiyonu, endometrit ve üriner sistem infeksiyonu sezeryan sonrası en sık morbidite nedenleridir. Risk faktörleri arttıkça infeksiyon insidansı %85'lere ulaşabilmektedir. Bu nedenle infeksiyöz morbiditeyi önlemek için profilaktik antibiyotik kullanımını destekleyen birçok çalışma bildirilmiştir. Hastanemizde muhtelif endikasyonlarla sezeryan operasyonu uygulanmış, 78 olguda I.V. ampicillin + sulbactam'ın ve sefazolin-sodyum'un infeksiyöz morbidite üzerindeki etkisini kıyaslamak için prospektif yapılan çalışmada bir grup hastaya tek doz 2 gr ampicillin + sulbactam (umbilikal kord klempe edildikten sonra), diğer grup hastaya sefazolin sodyum (kord klempe edildikten sonra) 2 gr, sonra postop 6. ve 12. saatte 1 gr I.V. yoldan uygulandı. Birçok çalışmada sezeryan operasyonunda profilaktik antibiyotiğin gerekliliği kanıtlandığı için plasebo grup oluşturulmadı. Postop dönemde hastalar ateş, uterin hassasiyet, kötü kokulu loşi, üriner infeksiyon, insizyon yerinde ödem, hiperemi, endurasyon ve akıntı ile hospitalizasyon süresi açısından izlendi. Sonuç olarak her iki antibiyotik infeksiyöz morbiditeyi önlemede oldukça etkili bulundu. Gruplar birbirleriyle istatistiki açıdan kıyaslandığında aralarında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05).

In the recent years the rate of caeserean section has significantly increased. Wound infection, endometritis and urinary system infections are the most common causes of morbidity following caeserean section. As the number of risk factors increased, the incidence of infection can rise up to 85 percent. There have been many studies supporting the use of prophylactic antibiotics to prevent this infectious morbidity. In our hospital we have prospectively studied 78 patients who have had caeserean section due to various indications to compare the effect of I.V. ampicillin + sulbactam and cefazolin sodium on the infectious morbidity. The first group of patients was given 2 g I.V. ampicillin + sulbactam following the damping of the umbilical cord during the operation and the second group was given I.V. cefazolin sodium, 2 g following the damping of umbilical cord, 1 g at 6 and 12 hours postpartum. In many studies the necessity of prophylactic antibiotics was proven, for this reason a placebo group was not formed. In postoperative periods, the patients were followed for fever, uterine tenderness, foul smelling lochia, urinary infection, edema, hyperemia, induration and discharge at he site of incision and for the duration of hospitalization. Consequently both of antibiotics were found to be effective in preventing infectious morbidity. When the groups were compared with each other statistically significant difference was not detected (p>0.05).