AMAÇ: Lichtenstein mesh (yama) günümüzde sıkça uygulanan ve hastaya önemli avantajlar sağlayabilen bir inguinal hernia (kasık fıtığı) tamiri yöntemidir.
YÖNTEMLER: Bu çalışmada hastanemiz genel cerrahi kliniğinde Nisan 2009 ile Aralık 2010 tarihleri arasında tek cerrah tarafından Lichtenstein tekniği kullanılarak 90 kasık fıtığı tamirinin uygulandığı toplam 87 hasta prospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Ameliyatların 71’i spinal 16’sı genel anestezi altında yapıldı. Hastalar ortalama 14 ay (dağılım, 8-26 ay) takip edildi. Ameliyat akşamı oral gıda başlandı ve mobilizasyona engel olunmadı.
BULGULAR: Hastanede yatış süresi ortalama 25.9 saat (dağılım, 22-48) olarak belirlendi. Cilt altı enfeksiyonu (n=2) ve hematom (n=7) olmak üzere toplam 9 hastada (%10) komplikasyon izlenirken, takip sürecinde nüks görülmedi. Yama enfeksiyonu ve testis atrofisi görülmedi. Hastalar günlük aktivitelere dönüş süresini ortalama 9 gün (dağılım, 6-15) olarak belirtti.
SONUÇ: Lichtenstein’ın yama tekniği basit, etkili ve hastalar açısından oldukça avantajlı bir yöntemdir.

OBJECTIVE: Lichtenstein tension-free mesh technique is currently used frequently and provides important advantages for patients in the repair of inguinal hernia.
METHODS: In the present study, a total of 90 mesh herniorrhaphies were performed in 87 patients by a single surgeon in the general surgery department of our hospital between April 2009 and December 2010. All operations were done under spinal (n=71) or general (n=16) anesthesia, and patients were followed for 14 months (range, 8-26 months). Oral intake
and mobilization were allowed on the same day of the operation.
RESULTS: Average hospitalization time was estimated as 25.9 hours (range, 22-48). Subcutaneous infection (n=2) and hematoma (n=7) were seen in 9 patients (10%) as postoperative
complications; however, there was no recurrence during the follow-up period. No mesh infection or testicular atrophy was seen. The average time to routine daily activities was 9 days (range, 6-15).
CONCLUSION: Lichtenstein mesh technique is a simple and effective method, as it provides many advantages for the patients.

AMAÇ: Bu çalışmamızda amacımız, kliniğimize başvuran nüks nazofarenks hastalarında uygulanan ikinci seri stereotaktik radyoterapi sonuçlarını değerlendirmektir.
YÖNTEMLER: Ağustos 2009 ile Mart 2011 yılları arasında kliniğimize başvuran ve CyberKnife cihazı ile tedavi edilen 12 hastanın bulguları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların hepsi öncesinde küratif dozda radyoterapi alan, sonrasında nazofarenks bölgesinde lokal olarak nüks eden hastalardı.
BULGULAR: Ortalama sağkalım 57 ay ve 6 yıllık ortalama sağkalım %34 idi. Nüks sonrası 2 yıllık ortalama sağkalım ise %37 idi.
SONUÇ: Bizim deneyimlerimize göre nüks eden nazofarenks kanserlerinde stereotaktik radyoterapi palyasyonda etkin bir tedavi yöntemi ve lokal kontrolde iyi bir seçenektir.

OBJECTIVE: The aim of this study was to retrospectively evaluate reirradiation of locally recurrent nasopharyngeal cancer with stereotactic body radiotherapy technique.
METHODS: Findings of 12 patients who admitted to our clinic between August 2009 and March 2011 and were treated with CyberKnife were analyzed retrospectively. All patients had been
treated with radiotherapy with curative doses, and later experienced local relapse in the nasopharynx.
RESULTS: Median survival was 57 months, and the 6-year median survival was 34%. The 2-year median survival after recurrence was 37%.
CONCLUSION: According to our experience, stereotactic body radiotherapy technique is an effective treatment method in recurrent nasopharyngeal cancer and is a good option in local
control.

AMAÇ: Erişkin acil servisine psikiyatrik yakınmalarla başvuran ve psikiyatri dışı hekimlerce psikiyatrik bir ön tanı konulan hastaların bu tanılarının, literatür eşliğinde incelenmesi
amaçlandı.
YÖNTEMLER: Çalışmamızda, 01 Ocak 2009-31 Aralık 2009 tarihleri arasındaki 1 yıllık süreçte, Rize Eğitim ve Araştırma Hastanesi erişkin acil servisine başvuran hastalardan psikiyatrik bir ön tanı konulanların kayıtları geriye dönük incelendi.
BULGULAR: Erişkin acil servisine başvuran 173.564 hastadan 1.842’sine (%1.06) psikiyatrik bir ön tanı konulduğu, bu hastaların 434’ünün (%22.8) birden fazla başvuru yaptıkları görüldü.
Hastaların %33.9’u (n=624) erkek, %66.1’i (n=1218) kadındı. En sık başvuru yaş aralığı 31-40 yaş arasıydı ve bu yaş aralığında 524 hastanın (%28.4) başvurduğu tespit edildi.
Olguların %75.6’sına (n=1392) anksiyete bozukluğu ön tanısı konulduğu belirlendi. Psikiyatrik bir ön tanı alan hastaların çoğunluğunun 20: 01-24: 00 saatleri arasında başvuru
yaptıkları görüldü.
SONUÇ: Psikiyatri dışı uzman hekimlere ve pratisyen hekimlere yeterli psikiyatri eğitimi verilerek, psikiyatrik belirtileri tanıma farkındalıklarının arttırılmasının uygun olacağı düşünülmüştür.

OBJECTIVE: Patients who applied to the adult emergency service with psychiatric complaints and those who were prediagnosed by non-psychiatric specialist doctors were evaluated
in this study. Patient diagnoses are discussed in light of the related literature.
METHODS: In our study, records of patients who applied to the adult emergency service of Rize Training and Research Hospital from January 1, 2009 to December 31, 2009 who were diagnosed with psychiatric pre-diagnoses were researched retrospectively.
RESULTS: Out of 173,564 patients who applied to the adult emergency service, 1842 (1.06%) were diagnosed with psychiatric pre-diagnoses, and 434 of those patients (22.8%) were seen to have applied more than once. 33.9% of patients were male (n=624) and 66.1% were female (n=1218). The most frequent application age range was between 31-40 years, and in this age range, 524 patients (28.4%) were determined to have applied to the hospital. It was determined that 75.6% of cases had a pre-diagnosis of anxiety disorder (n=1392). Most of the patients with psychiatric pre-diagnoses were seen to have applied
between 20: 01-24: 00 p.m.
CONCLUSION: We suggest that provision of psychiatric training to non-psychiatric doctors and general practitioners will facilitate increasing their awareness of psychiatric symptoms.

AMAÇ: Hemoptizi nedeniyle hastaneye yatırılarak tetkik ve tedavi edilen hastalarda etyolojik dağılım, hemoptizinin miktarı ve tekrarlama özelliği ile etyoloji arasındaki ilişkiyi ortaya koymak.
YÖNTEMLER: 2008 ve 2009 yıllarında hemoptizi nedeniyle hastaneye yatan hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hemoptizinin miktarı hafif (<30 ml/gün), orta (30-100 ml/gün), ağır (100-600 ml/gün) ve masif (>600 ml/gün) olmak üzere belirlendi. Ayrıca “yeni” (son 1 ay içinde) veya “tekrarlayan” (1 aydan daha uzun süre) hemoptiziler belirlendi. İstatistiksel analizlerde ki-kare testi kullanıldı.
BULGULAR: Kayıtları incelenen 101 hastanın 29’u (%28.7) kadın, 72’si (%71.3) erkek olup yaş ortalaması 53.7±17.2 bulundu. Olguların %90.1’ı (n=91) yeni hemoptizi, %9.9’u (n=10)
ise tekrarlayan hemoptiziydi. Hemoptizi miktarına göre olguların büyük bir kısmı (n=90, %89) hafif hemoptizi grubundaydı. Orta (n=3), ağır (n=6) ve masif (n=2) hemoptiziler
ise kalan %11’i oluşturmaktaydı. Akciğer kanseri (%40.6, n=41) en sık hemoptizi nedeni olarak bulunurken, onu pnömoni (%14.9, n=15), pulmoner emboli (%6.9, n=7), ve kanserin akciğere metastazı (%5.9, n=6) izlemekteydi. Olguların 13’ünde (%12.9) hemoptizi sebebi tespit edilememişti. Ne hemoptizinin yeni veya tekrarlayan olması, ne de hafif veya orta-ağır-masif olması ile malign ya da benign etyoloji arasında anlamlı ilişki tespit edilemedi (p>0.05).
SONUÇ: Hastanede yatırılarak tetkik ve tedavi edilen hemoptizi olgularının neredeyse yarısını malign etyoloji oluşturmaktadır. Hemoptizinin özellikleri, en azından bu seride tanı
konusunda yönlendirici olmamıştır.

OBJECTIVE: We aimed to investigate the etiologic distribution of hemoptysis in patients admitted to the hospital and to determine the relationship between the etiology and the amount and recurrence of hemoptysis.
METHODS: The records of patients admitted to the hospital because of hemoptysis in 2008-2009 were investigated retrospectively. The amount of hemoptysis was considered as mild (<30 ml/day), moderate (30-100 ml/day), severe (100-600 ml/day), or massive (>600 ml/day). Any hemoptysis restricted to the last 1 month was considered as "new", whereas
hemoptysis recurring for more than 1 month was considered as "recurring". Chi-square test was used in the statistical analysis.
RESULTS: Records of 101 patients were included in the study (29 [28.7%] females and 72 [71.3%] males, mean age: 53.7±17.2). In 90.1% (n=91) of patients, hemoptysis was new, whereas it was recurring in 9.9% (n=10). The majority of cases were classified in the "mild" hemoptysis group (n=90, 89%). Moderate, severe and massive hemoptysis was determined in 3, 6 and 2 patients, respectively. Lung cancer (40.6%, n=41) was the leading cause of hemoptysis, followed by pneumonia (14.9%, n=15), pulmonary embolism (6.9%, n=7) and lung metastasis of extrapulmonary malignancies (5.9%, n=6). In 13 (12.9%) cases, the etiology remained unknown. There was no statistically significant relationship between benign versus malignant etiology and either "amount" or "recurrence" of hemoptysis (p>0.05).
CONCLUSION: Malignant diseases constituted almost half of the etiologies in patients hospitalized because of hemoptysis. The specifications of hemoptysis did not contribute to the etiologic
diagnosis, at least in the present series.

Göbek bağı yenidoğanın bakteriyel kolonizasyon riski taşıyan bölgelerinden birisidir. Bu yazıda, iki term bebekte göbek bakımı amacıyla kullanılan %70’lik alkole bağlı gelişen cilt yanığı olguları sunuldu. İki olguda da göbek bakımı amacıyla alkol kullanıldı, her ikisinin de alkole bağlı göbek çevresinde yanık meydana geldi. Term bebeklerde de alkol kullanımı ciddi yanıklara sebep olabilmektedir. Bu yüzden göbek bakımı yapılırken antiseptik az miktarda (1-2 cc) kullanılıp diğer cilt bölgelerine bulaş olmamasına dikkat edilmelidir.

The umbilical cord is one of the regions in the newborn at risk for bacterial colonization. In this article, we report a case of skin burn in two term infants that was induced by using 70% alcohol for the umbilical cord care. Alcohol was used in two patients for umbilical cord care, after which burn occurred around the navel. In term infants, as well as in our cases, alcohol may cause severe burns. Therefore, a small amount of antiseptics (1-2 cc) should be used during umbilical care, and contamination of other skin regions should be avoided.

Septik pulmoner emboli primer enfeksiyon odağından hematojen yolla akciğerlere yayılım gösteren, hematojen yayılımla geldiği için akciğerlerde genellikle biletral tutulum
gösteren morbiditesi ve mortalitesi yüksek olan bir hastalıktır. Göğüs ve sırt ağrısı şikayetiyle polikliniğimize başvuran 40 yaşında erkek hastanın akciğer grafisinde 2 adet kaviter lezyon saptandı. Toraks bilgisayarlı tomografisinde iki taraflı multipil kaviter lezyonlar izlendi. Lökositozu olan, sedimentasyonu ve C-reaktif proteini yüksek ve primer enfeksiyon odağı tespit edilemeyen hastanın anamnezi derinleştirildiğinde yaklaşık 2 hafta önce iltihaplı diş çektirme öyküsü olduğu belirlendi. Nonspesifik antibiyoterapi ile hızlı iyleşme gözlenen hastada septik pulmoner emboli düşünüldü.
Septik emboli tanısı almış bu olguyu nadir görülmesi nedeniyle ve anamnezin önemini hatırlatmak amacıyla sunmayı uygun bulduk.

Septic pulmonary embolism is a disease that spreads hematogenously from a primary focus of infection to the lungs and usually shows bilateral involvement with high mortality and morbidity. A 40-year-old male patient admitted to our outpatient clinic with the complaints of chest and back pain. Two cavitary lesions were identified on the plain chest X-ray. The patient had leukocytosis, high C-reactive protein and erythrocyte sedimentation rate levels, and bilateral multiple cavitary lesions on computed tomography of the thorax, but the primary focus of infection could not be identified. A more-detailed and careful medical history was taken, which revealed a history of inflamed tooth extraction two weeks before. Since the patient improved rapidly with antibiotic treatment, he was diagnosed as septic pulmonary embolism. We decided to report this case to emphasize the importance of careful anamnesis in septic pulmonary embolism cases.

Gebelik kolestazı gebelikle ilişkili en yaygın karaciğer hastalığıdır. Gebelik kolestazının anne açısından etkileri daha ılımlı iken, fetüs açısından erken doğum, fetal distres ve
uterusta ani cenin ölümü gibi ciddi riskleri vardır. Günümüzde son veriler ursodeoksikolik asitin en etkin farmakolojik tedavi olduğunu göstermekle birlikte obstetrik yönetim halen tartışmalıdır. Bu olgu sunumunda, 24 yaşında tekrarlayıcı gebelik kolestazı tanısı konan hasta sunuldu. Ayrıca etyolojisi, obstetrik yönetim ve tedavisi güncel literatür eşliğinde tartışıldı.

Intrahepatic cholestasis (IC) of pregnancy is the most common pregnancy-related liver disorder. Maternal effects of IC of pregnancy are mild; however, there is a clear association between IC of pregnancy and a higher frequency of fetal distress, preterm
delivery, and sudden intrauterine fetal death. Recent data suggest that ursodeoxycholic acid is currently the most effective pharmacologic treatment, whereas obstetric management is still debated. We present a 24-year-old woman with the diagnosis of recurrent IC of pregnancy. We also discuss the etiology, obstetric management and treatment of this clinical entity in light of the current literature.

Paragangliomlar kemoreseptör organlardan köken alan tümörlerdir. Paragangliomda kemik metastazı oldukça nadir görülür. Paragangliom kemik metastazlarında lokal kontrol
için cerrahi rezeksiyon veya radyoterapi uygulanabilir. Sistemik kemoterapi de faydalı olabilir.

Paragangliomas are thought to arise from chemoreceptor organs. Bone metastases from paraganglioma are very rare. Surgical resection and radiotherapy can be applicable in
paraganglioma bone metastases for local control. Systemic chemotherapy can also be useful.

Kistik ekinokokkozis, Echinococcus granulosus’un neden olduğu ülkemizde de görülen zoonotik bir enfeksiyon hastalığıdır. Mustafa Kemal Üniversitesi Göğüs Cerrahisi Kliniği’ne başvuran bir olgunun akciğer ve karaciğerinde kist hidatik tespit edildi. Olgunun öyküsünden oğlunun karaciğerde kist hidatik nedeni ile ameliyat olduğu öğrenildi. Diğer aile bireylerinin incelenmesinde de bir olguda akciğerde, iki olguda da karaciğerde kist hidatik saptandı ve serolojik incelemeleri de pozitif olarak bulundu. Aynı ailede akciğerde ve karaciğerde kistik ekinokokkozis saptanması, ekinkokkoziste genetik faktörlerin de etkin olabileceğini, rutinde aile fertlerinin araştırılması gerekmese de, risk faktörü mevcut olan yörelerde aile bireylerinin araştırılmasının faydalı olabileceğini düşünerek olguları sunmaya değer gördük.

Cystic echinococcosis is a zoonotic infectious disease caused by Echinococcus granulosus, and it is also seen in our country. Cyst hydatid was detected in the lung and liver of a patient who presented to Mustafa Kemal University, Department of Thoracic
Surgery. The patient’s history revealed that his son underwent an operation due to hydatid cyst of the liver. When the other members of the family were studied, it was determined that one of them had hydatid cyst of the lung and the other 2 had hydatid cyst of the liver. Their serological evaluations were also positive. Detection of lung and liver cystic echinococcosis within the family suggests that genetic factors may also be effective in echinococcosis. It is not necessary to study the family members routinely, but investigation of the family members in regions with risk factors may be helpful. We thus thought that the patients warranted presentation in this report.

Transizyonel hücreli karsinomun prostatta görülmesi sıklıkla mesaneden direkt yayılımla olmaktadır. Prostat kaynaklı primer transizyonel hücreli karsinom oldukça nadir ama kötü
prognozu olan bir hastalıktır. Bu yazıda, oldukça agresif seyreden prostat kaynaklı bir primer transizyonel hücreli karsinom olgusu sunuldu.

Transitional cell carcinoma of the prostate is usually seen after bladder cancer dissemination. Primary transitional cell carcinoma of the prostate is a rare entity with a very poor prognosis. In this report, we present a primary transitional prostate cancer
patient who had a very dramatic progression.