The effects of independence and depression level on patients satisfaction with nursing care in orthopedic and traumatology patients

OBJECTIVE: The study was designed to assess the effects of patients’ independence level and depression status on satisfaction with nursing care among admitted patients in an orthopedics and traumatology clinic.
METHODS: Eighty-five adult patients who were hospitalized for at least 10 days remaining in the clinic, established cooperation, voluntary patients whose ages ranging from 18-85 (X=49.78±21.11) years were included in this study. The data were collected by a demographic information form. Functional status was assessed with the Barthel’s Index of Activities of Daily Living. Depressive symptoms were assessed by the Beck Depression Inventory. Patients’ satisfaction with nursing care was assessed using The Newcastle Satisfaction with Nursing scale.
RESULTS: Patients’ satisfaction scores (75.40±18.55) were evaluated as “good”. There was no statistically significant difference between patients’ satisfaction with nursing care and patients’ independence score (51.21±25.09) or depression symptom score (12.26±11.60).
CONCLUSION: Patients’ satisfaction with nursing care is the most important factor affecting patient satisfaction with hospital services during their stay in the hospital. There was no relationship between nursing satisfaction and patient independence status or depressive symptoms. We have determined that patients are pleased with the nursing care services. Further studies are needed to determine the presence of factors which affect patients satisfaction regarding nursing.

Ortopedi ve travmatoloji hastalarının bağımsızlık ve depresyon düzeylerinin hemşirelik bakımından memnuniyet düzeyi üzerine etkisi

AMAÇ: Bu çalışma ortopedi ve travmatoloji kliniğinde yatarak tedavi gören hastaların bağımsızlık düzeyleri ve depresyon durumlarının hemşirelik bakımından memnuniyet düzeylerine etkisini değerlendirmek amacıyla planlandı.
YÖNTEMLER: Çalışmaya ortopedi ve travmatoloji kliniğinde yatarak tedavi gören, klinikte en az 10 gün süreyle kalan ve kooperasyon kurulabilen, yaşları 18-85 (X=49.78±21.11) yıl arasında değişen çalışmaya katılmaya gönüllü 85 hasta alındı. Veriler bir demografik bilgi formu ile toplandı. Çalışmaya alınan hastaların fonksiyonel durumları Barthel Günlük Yaşam Aktiviteleri İndeksi (BGYAİ), depresif semptomları Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve hemşirelik bakımından memnuniyetleri Newcastle Hemşirelik Bakımından Memnuniyet Ölçeği (HBMÖ) kullanılarak değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların memnuniyet puan ortalamaları (75.40±18.55) iyi düzey olarak saptandı. Hastaların bağımsızlık düzeyleri (51.21±25.09) ve depressif semptom düzeyleri (12.26±11.60) ile hemşirelik bakımından memnuniyet düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı.
SONUÇ: Hastaların hastanede yattıkları süre içinde verilen hemşirelik bakımından duydukları memnuniyet tüm hastane hizmetleri ile ilgili memnuniyetlerini etkileyen en önemli faktördür. Hastanın fonksiyonel durumu ve depressif semptomlarıyla bakım memnuniyeti arasında herhangi bir ilişkiye rastlanmamıştır ve hastaların hemşirelik bakım hizmetlerinden memnun oldukları saptanmıştır. Hemşirelik bakımından memnuniyet düzeyini etkileyecek faktörlerin varlığını belirlemek için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.