Results of phacoemulsification surgery in diabetic and non-diabetic patient groups

OBJECTIVE: Phacoemulsification surgery results in diabetic and nondiabetic patient groups were evaluated.
METHODS: 70 eyes of 43 patients (12 females, 31 males) were included in this study. 30 eyes of 21 diabetic patients composed Group 1, and 40 eyes of 22 non-diabetic patients composed Group 2 (control group). Preoperatively, central macular thickness was measured with optical coherence tomography (OCT), and visual acuity was measured with Snellen chart. The same measurements were repeated in all patients at 1 week, 1 month and 6 months after surgeries. The two groups were compared with respect to changes in macular thickness and visual acuity after phacoemulsification.
RESULTS: For Group 1, mean best-corrected visual acuity (BCVA) was 0.26±0.11 preoperatively, and it had changed to 0.47±0.16 at 1 week, 0.62±0.15 at 1 month, and 0.72±0.18 at 6 months after surgeries. For Group 2, mean BCVA was 0.38±0.15 preoperatively, and it had changed to 0.55±0.18 at 1 week, 0.71±0.18 at 1 month, and 0.78±0.22 at 6 months after urgeries. For Group 1, mean central macular thickness was 226±38.61 μm preoperatively, and it had changed to 258.9±49.3 μm at 1 week, 282±57.2 at 1 month, and 305.1±47.47 μm at 6 months after surgeries. For Group 2, the mean central macular thickness was 152±20.5 μm preoperatively, and it had changed to 166±18.6 μm at 1 week, 161±23 μm at 1 month, and 159±16 μm at 6 months after surgeries. In the postoperative term, the increment in mean central macular thickness in Group 1 was statistically significant (p<0.05).
CONCLUSION: After phacoemulsification, a significant increase in central macular thickness was determined in patients with diabetes mellitus. However, this increment did not affect visual acuity.

Diyabetik ve diyabetik olmayan hastalarda fakoemülsifikasyon cerrahisi sonuçları

AMAÇ: Fakoemülsifikasyon yöntemi ile katarakt cerrahisi yapılan diyabetik ve diyabetik olmayan hasta gruplarında cerrahi sonuçlar değerlendirildi.
YÖNTEMLER: Bu çalışmaya 43 hastanın (12 kadın, 31 erkek) 70 gözü dahil edildi. Diyabetik olan 21 hastanın 30 gözü grup 1’i, diyabetik olmayan 22 hastanın 40 gözü grup 2’yi (kontrol grubu) oluşturdu. Ameliyat öncesi tüm hastalarda Snellen eşeli ile görme keskinliği ölçümü ve optik koherens topografi (OKT) ile santral maküla kalınlığı ölçümü yapıldı. Aynı ölçümler ameliyat sonrası 1. hafta, 1. ay ve 6. ayda tekrarlandı. İki hasta grubu fakoemulsifikasyon sonrası görme keskinliği ve maküla kalınlığındaki değişiklikler açısından karşılaştırıldı.
BULGULAR: Grup 1 için ameliyat öncesi ortalama en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) 0.26±0.11, ameliyat sonrası ortalama EİDGK ise 1. haftada 0.47±0.16, 1. ayda 0.62±0.15, 6. ayda 0.72±0.18 idi. Grup 2 için ameliyat öncesi ortalama EİDGK 0.38±0.15, ameliyat sonrası ortalama EİDGK ise 1. haftada 0.55±0.18, 1. ayda 0.71±0.18, 6. ayda 0.78±0.22 idi. Grup 1 için ortalama santral maküla kalınlığı, ameliyat öncesi 226±38.61 μm iken, ameliyat sonrası 1. haftada 258.9±49.3 μm, 1. ayda 282±57.2 μm ve 6. ayda 305.1±47.47 μm idi. Grup 2 için ortalama santral maküla kalınlığı ameliyat öncesi 152±20.5 μm iken, ameliyat sonrası 1. haftada 166±18.6 μm, 1. ayda 161±23 μm, 6. ayda 159±16 μm idi. Grup 1’de ameliyat sonrası ortalama santral maküler kalınlık artışı istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0.05).
SONUÇ: Diyabetik hastalarda fakoemülsifikasyon ile katarakt cerrahisi sonrası anlamlı ölçüde santral maküla kalınlık artışı olmaktadır. Fakat satral maküla kalınlığındaki bu artışa rağmen
görme keskinliği olumsuz olarak etkilenmemektedir.